- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Safe Savings Rates: A New Approach
Safe Savings Rates: A New Approach to Retirement Planning over the Life Cycle
by Wade D. Pfau, Ph.D.
Wade D. Pfau, Ph.D., an associate professor at the National Graduate Institute for Policy Studies in Tokyo, Japan, holds a doctorate in economics from Princeton University. His hometown is Des Moines, Iowa. He can be reached at wpfau@grips.ac.jp.
[FROM THE MAY 2011 JOURNAL]
Executive Summary
Focusing on a “safe withdrawal rate” and then deriving a “wealth accumulation target” to achieve by the retirement date may not be the best way to approach retirement planning. Such a formulation isolates the working (accumulation) and retirement (decumulation) phases.
When considered together, the lowest sustainable withdrawal rates (which give us our idea of the safe withdrawal rate) tend to follow prolonged bull markets, while the highest sustainable withdrawal rates tend to follow prolonged bear markets.
The focus of retirement planning should be on the savings rate rather than the withdrawal rate. The “safe savings rate” may be based on historical simulations as the savings rate that proves sufficient to support the desired retirement expenditures from a life-cycle perspective, including both the accumulation and decumulation phases. Safe savings rates derived in this manner are less volatile than withdrawal rates and imply a lower ex-post cost to being overly conservative.
Unlike the 4 percent rule for a safe withdrawal rate, there is not a universal “safe savings rate,” but guidelines can be created. Starting to save early and consistently for retirement at a reasonable savings rate will provide the best chance to meet retirement expenditure goals. Actual withdrawal rates and wealth accumulations at retirement may be treated as almost an afterthought in this framework. But the savings plan should be adhered to regardless of whether it seems one is accumulating either more or less wealth than is needed based on traditional criteria.
Acknowledgments: I am grateful for excellent comments and insights received from this Journal’s anonymous reviewers, Rob Bennett, Bogleheads Forum users (particularly CaliJim, grayfox, grberry, magellan, Majormajor78, and SpecialK22), Nanette Byrnes, Dan Moisand, Jennie L. Phipps, Mike Piper (and Larry, who made comments at his blog), Dick Purcell, Felix Salmon (as well as his blog’s comments from dWj, ErnieD, and TFF), and Bob Veres. The author is also grateful for financial support from the Japan Society for the Promotion of Science Grants-in-Aid for Young Scientists (B) #20730179.
Using 65 years of data between 1926 and 1991, Bengen (1994) famously motivated the 4 percent withdrawal rule. Bengen (2006) later coined the term “SAFEMAX” to describe the maximum withdrawal rate, as a percentage of the account balance at the retirement date, which could be adjusted for inflation in each subsequent year and would allow for at least 30 years of withdrawals without exhausting one’s savings during all of the rolling periods available in the historical data. More simply, the SAFEMAX is the maximum sustainable withdrawal rate (MWR) from the worst-case retirement year. Rightfully so, Bengen’s study demonstrated how volatility in asset returns causes the “safe withdrawal rate” to fall below the withdrawal rate possible with assumed constant asset returns matching historical averages. His study spurred the development of a cottage industry with numerous researchers investigating how retirees might safely increase their withdrawal rate. Such studies have overwhelmingly investigated retirement in isolation from the working phase that preceded it.
The Journal of Financial Planning published William Bengen’s landmark study 17 years ago, setting into place an initial condition that influenced so much subsequent research. But I wonder how different our ideas about retirement planning might be if Bengen had chanced upon a longer time series of historical data when he formulated his study. With more data, he might have decided to consider historical simulations that included both the working (accumulation) and retirement (decumulation) phases in one integrated whole. When considered as a whole, the historical data show that, though the relationship is not perfect, the lowest MWRs (which give us our conception of the safe withdrawal rate) tend to occur after prolonged bull markets. Prolonged bear markets during the accumulation phase tend to allow for much larger MWRs. This tendency motivates a fundamental rethinking of retirement planning, as worrying about the “safe withdrawal rate” and a “wealth accumulation target” is distracting and potentially harmful for those engaged in the retirement planning process.
Rather, it may be better to think in terms of a “safe savings rate” that has demonstrated success in financing desired retirement expenditures for overlapping historical periods including both the accumulation and decumulation phases. Put another way, someone saving at her “safe savings rate” will likely be able to finance her intended expenditures regardless of her actual wealth accumulation and withdrawal rate. As an added feature, the volatility of past life-cycle-based minimum necessary savings rates (LMSRs) is less than that of MWRs; they range between 9.3 percent and 16.6 percent of salary over the historical period for our stylized baseline individual.
I am suggesting that the following retirement planning process, which isolates the accumulation and decumulation phases, is not appropriate:
Step 1: Estimate the withdrawals needed from financial assets to pay for planned retirement expenses after accounting for Social Security, any defined-pension benefits, and any other income sources. Define these planned retirement expenses as a replacement rate (RR) from pre-retirement salary.
Step 2: Decide on a withdrawal rate (WR) you feel comfortable using based on what has been shown sufficiently capable by the historical data.
Step 3: Determine the wealth accumulation (W) you wish to achieve by retirement, defined as W = RR / WR.
Step 4: Determine the savings rate you need during your working years to achieve this wealth accumulation goal.
I suggest as a replacement the following retirement planning process:
Step 1: This step is the same as above.
Step 2: Decide on a savings rate you feel comfortable using based on what has been shown sufficiently capable of financing your desired retirement expenditures by the historical data.
If one saves responsibly throughout her career, she will likely be able to finance her intended expenditures regardless of what withdrawal rate from her savings this implies. Of course, a caveat must be included that the “safe savings rate” is merely what has been shown to work in rolling periods from the historical data. The same caveat applies to the “safe withdrawal rate”—in the future we might experience a situation in which the safe savings rate must be revised upward or the safe withdrawal rate downward. It must also be clear that the findings about safe savings rates in this study are not one-size-fits-all. The study merely illustrates the principles at work by focusing on the case of a particular stylized individual. Real people will vary in their income and savings patterns, consumption smoothing needs, desired retirement expenditures, and asset allocation choices. This leaves an important role for financial planners to assist their clients in determining the “safe savings rate” that fits the client’s particular life circumstances. This paper provides a framework to accomplish this task.
Methodology and Data
I use a historical simulations approach, considering the perspective of individuals retiring in each year of the historical period. In the baseline case, an individual saves for retirement during the final 30 years of her career, and she earns a constant real income in each of these years. A fixed savings rate determines the fraction of this income she saves at the end of each of the 30 years. Savings are deposited into an investment portfolio that is allocated 60 percent into large-capitalization stocks (Standard & Poor’s Composite Stock Price Index) and 40 percent into short-term fixed-income assets (annual yield from six-month commercial paper rates). The investment portfolio is rebalanced to the targeted asset allocation at the end of each year.
In the baseline case, retirement begins at the start of the 31st year, and the retirement period is assumed to last for 30 years. The accumulation and decumulation life cycle is 60 years. Withdrawals are made at the beginning of each year during retirement. The underlying 60/40 asset allocation remains the same during retirement, as does the annual rebalancing assumption. Withdrawal amounts are defined as a replacement rate from final pre-retirement salary. I assume that the baseline individual wishes to replace 50 percent of her final salary with withdrawals from her accumulated wealth. This 50 percent is more than it may initially sound, as it is only the part from retirement savings. Social Security benefits and any other income sources would be added on top of this. In addition, after retiring, one no longer has to save for retirement or contribute to Social Security, which increases the replacement rate with respect to what could have been spent before retirement. Withdrawal amounts are then adjusted each year for the previous year’s inflation. Portfolio administrative and planning fees are not charged, and I do not attempt to account for taxes. A particular savings rate was successful if it provided enough wealth at retirement to sustain 30 years of withdrawals without having the account balance fall below zero. Actual wealth accumulations and withdrawal rates may vary substantially for different retirees.
by Wade D. Pfau, Ph.D.
Wade D. Pfau, Ph.D., an associate professor at the National Graduate Institute for Policy Studies in Tokyo, Japan, holds a doctorate in economics from Princeton University. His hometown is Des Moines, Iowa. He can be reached at wpfau@grips.ac.jp.
[FROM THE MAY 2011 JOURNAL]
Executive Summary
Focusing on a “safe withdrawal rate” and then deriving a “wealth accumulation target” to achieve by the retirement date may not be the best way to approach retirement planning. Such a formulation isolates the working (accumulation) and retirement (decumulation) phases.
When considered together, the lowest sustainable withdrawal rates (which give us our idea of the safe withdrawal rate) tend to follow prolonged bull markets, while the highest sustainable withdrawal rates tend to follow prolonged bear markets.
The focus of retirement planning should be on the savings rate rather than the withdrawal rate. The “safe savings rate” may be based on historical simulations as the savings rate that proves sufficient to support the desired retirement expenditures from a life-cycle perspective, including both the accumulation and decumulation phases. Safe savings rates derived in this manner are less volatile than withdrawal rates and imply a lower ex-post cost to being overly conservative.
Unlike the 4 percent rule for a safe withdrawal rate, there is not a universal “safe savings rate,” but guidelines can be created. Starting to save early and consistently for retirement at a reasonable savings rate will provide the best chance to meet retirement expenditure goals. Actual withdrawal rates and wealth accumulations at retirement may be treated as almost an afterthought in this framework. But the savings plan should be adhered to regardless of whether it seems one is accumulating either more or less wealth than is needed based on traditional criteria.
Acknowledgments: I am grateful for excellent comments and insights received from this Journal’s anonymous reviewers, Rob Bennett, Bogleheads Forum users (particularly CaliJim, grayfox, grberry, magellan, Majormajor78, and SpecialK22), Nanette Byrnes, Dan Moisand, Jennie L. Phipps, Mike Piper (and Larry, who made comments at his blog), Dick Purcell, Felix Salmon (as well as his blog’s comments from dWj, ErnieD, and TFF), and Bob Veres. The author is also grateful for financial support from the Japan Society for the Promotion of Science Grants-in-Aid for Young Scientists (B) #20730179.
Using 65 years of data between 1926 and 1991, Bengen (1994) famously motivated the 4 percent withdrawal rule. Bengen (2006) later coined the term “SAFEMAX” to describe the maximum withdrawal rate, as a percentage of the account balance at the retirement date, which could be adjusted for inflation in each subsequent year and would allow for at least 30 years of withdrawals without exhausting one’s savings during all of the rolling periods available in the historical data. More simply, the SAFEMAX is the maximum sustainable withdrawal rate (MWR) from the worst-case retirement year. Rightfully so, Bengen’s study demonstrated how volatility in asset returns causes the “safe withdrawal rate” to fall below the withdrawal rate possible with assumed constant asset returns matching historical averages. His study spurred the development of a cottage industry with numerous researchers investigating how retirees might safely increase their withdrawal rate. Such studies have overwhelmingly investigated retirement in isolation from the working phase that preceded it.
The Journal of Financial Planning published William Bengen’s landmark study 17 years ago, setting into place an initial condition that influenced so much subsequent research. But I wonder how different our ideas about retirement planning might be if Bengen had chanced upon a longer time series of historical data when he formulated his study. With more data, he might have decided to consider historical simulations that included both the working (accumulation) and retirement (decumulation) phases in one integrated whole. When considered as a whole, the historical data show that, though the relationship is not perfect, the lowest MWRs (which give us our conception of the safe withdrawal rate) tend to occur after prolonged bull markets. Prolonged bear markets during the accumulation phase tend to allow for much larger MWRs. This tendency motivates a fundamental rethinking of retirement planning, as worrying about the “safe withdrawal rate” and a “wealth accumulation target” is distracting and potentially harmful for those engaged in the retirement planning process.
Rather, it may be better to think in terms of a “safe savings rate” that has demonstrated success in financing desired retirement expenditures for overlapping historical periods including both the accumulation and decumulation phases. Put another way, someone saving at her “safe savings rate” will likely be able to finance her intended expenditures regardless of her actual wealth accumulation and withdrawal rate. As an added feature, the volatility of past life-cycle-based minimum necessary savings rates (LMSRs) is less than that of MWRs; they range between 9.3 percent and 16.6 percent of salary over the historical period for our stylized baseline individual.
I am suggesting that the following retirement planning process, which isolates the accumulation and decumulation phases, is not appropriate:
Step 1: Estimate the withdrawals needed from financial assets to pay for planned retirement expenses after accounting for Social Security, any defined-pension benefits, and any other income sources. Define these planned retirement expenses as a replacement rate (RR) from pre-retirement salary.
Step 2: Decide on a withdrawal rate (WR) you feel comfortable using based on what has been shown sufficiently capable by the historical data.
Step 3: Determine the wealth accumulation (W) you wish to achieve by retirement, defined as W = RR / WR.
Step 4: Determine the savings rate you need during your working years to achieve this wealth accumulation goal.
I suggest as a replacement the following retirement planning process:
Step 1: This step is the same as above.
Step 2: Decide on a savings rate you feel comfortable using based on what has been shown sufficiently capable of financing your desired retirement expenditures by the historical data.
If one saves responsibly throughout her career, she will likely be able to finance her intended expenditures regardless of what withdrawal rate from her savings this implies. Of course, a caveat must be included that the “safe savings rate” is merely what has been shown to work in rolling periods from the historical data. The same caveat applies to the “safe withdrawal rate”—in the future we might experience a situation in which the safe savings rate must be revised upward or the safe withdrawal rate downward. It must also be clear that the findings about safe savings rates in this study are not one-size-fits-all. The study merely illustrates the principles at work by focusing on the case of a particular stylized individual. Real people will vary in their income and savings patterns, consumption smoothing needs, desired retirement expenditures, and asset allocation choices. This leaves an important role for financial planners to assist their clients in determining the “safe savings rate” that fits the client’s particular life circumstances. This paper provides a framework to accomplish this task.
Methodology and Data
I use a historical simulations approach, considering the perspective of individuals retiring in each year of the historical period. In the baseline case, an individual saves for retirement during the final 30 years of her career, and she earns a constant real income in each of these years. A fixed savings rate determines the fraction of this income she saves at the end of each of the 30 years. Savings are deposited into an investment portfolio that is allocated 60 percent into large-capitalization stocks (Standard & Poor’s Composite Stock Price Index) and 40 percent into short-term fixed-income assets (annual yield from six-month commercial paper rates). The investment portfolio is rebalanced to the targeted asset allocation at the end of each year.
In the baseline case, retirement begins at the start of the 31st year, and the retirement period is assumed to last for 30 years. The accumulation and decumulation life cycle is 60 years. Withdrawals are made at the beginning of each year during retirement. The underlying 60/40 asset allocation remains the same during retirement, as does the annual rebalancing assumption. Withdrawal amounts are defined as a replacement rate from final pre-retirement salary. I assume that the baseline individual wishes to replace 50 percent of her final salary with withdrawals from her accumulated wealth. This 50 percent is more than it may initially sound, as it is only the part from retirement savings. Social Security benefits and any other income sources would be added on top of this. In addition, after retiring, one no longer has to save for retirement or contribute to Social Security, which increases the replacement rate with respect to what could have been spent before retirement. Withdrawal amounts are then adjusted each year for the previous year’s inflation. Portfolio administrative and planning fees are not charged, and I do not attempt to account for taxes. A particular savings rate was successful if it provided enough wealth at retirement to sustain 30 years of withdrawals without having the account balance fall below zero. Actual wealth accumulations and withdrawal rates may vary substantially for different retirees.
0/5000
ราคาประหยัดปลอดภัย: วิธีการใหม่เกษียณอายุวางแผนผ่านวงจรชีวิต โดยลุย D. Pfau ปริญญาเอกลุย D. Pfau, Ph.D. ศาสตราจารย์ที่สถาบันนโยบายศึกษาในโตเกียว ญี่ปุ่น บัณฑิตวิทยาลัยแห่งชาติถือเป็นเอกด้านเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยปรินซ์ตัน บ้านเกิดของเขาคือ เดสโมนส์ รัฐไอโอวา เขาสามารถเข้าถึงใน wpfau@grips.ac.jp[จากสมุดรายวัน 2554 พฤษภาคม]บทสรุปสำหรับผู้บริหารเน้น "ถอนปลอดภัยอัตรา" แล้ว บริษัทฯ "อีกมากมายให้สะสมเป้าหมาย" เพื่อให้บรรลุ โดยการเกษียณอายุ วันอาจไม่ดีสุดวิธีการวางแผนเกษียณอายุได้ กำหนดเช่นแยกการทำงาน (สะสม) และระยะเกษียณ (decumulation)เมื่อพิจารณากัน ไซต์อถอนอย่างยั่งยืน (ซึ่งเราให้ความคิดของเราอัตราถอนปลอดภัย) มักจะ ทำตามตลาดวัวนาน ในขณะที่ราคาถอนอย่างยั่งยืนสูงสุดมักจะ ทำตามตลาดหมีนานจุดสำคัญของการวางแผนเกษียณอายุควรอยู่ในอัตราประหยัดมากกว่าอัตราถอน "อัตราประหยัดปลอดภัย" อาจขึ้นอยู่กับประวัติศาสตร์จำลองอัตราประหยัดที่พิสูจน์เพียงพอที่จะสนับสนุนค่าใช้จ่ายต้องเกษียณจากมุมมองชีวิต รวมระยะสะสมและ decumulation ราคาประหยัดปลอดภัยที่สืบทอดมาในลักษณะนี้จะระเหยน้อยกว่าราคาถอน และเป็นสิทธิ์แบบต้นทุนอดีตลงล่างเป็นหัวเก่ามากเกินไปซึ่งแตกต่างจากกฎร้อยละ 4 ของอัตราถอนปลอดภัย ไม่สากล "ประหยัดปลอดภัยอัตรา" แต่สามารถสร้างแนวทางการ เริ่มต้นบันทึกช่วง และสม่ำเสมอเกษียณในอัตราประหยัดที่เหมาะสมที่จะให้โอกาสที่ดีที่สุดจะบรรลุเป้าหมายรายจ่ายของการเกษียณอายุ Accumulations ให้เลือกมากมายที่เกษียณอายุและถอนจริงราคาอาจถือว่าเป็นเกือบเป็นไทในกรอบนี้ แต่แผนการประหยัดควรจะปฏิบัติตามไม่ว่าเหมือนหนึ่งเป็นหลังใดมากหรือน้อยให้เลือกมากมายกว่าจำเป็นตามเงื่อนไขแบบดั้งเดิมตอบ: ฉันขอบคุณสำหรับความคิดเห็นที่ดี และข้อมูลเชิงลึกได้รับสมุดรายวันนี้ไม่ทาน ร็อบเบนเนต Bogleheads ฟอรั่มผู้ใช้ (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง CaliJim, grayfox, grberry มาเจลลัน Majormajor78 และ SpecialK22), รับเชิญ Byrnes ด่าน Moisand, Jennie L. Phipps พริก ไทยไมค์ (และ Larry ผู้ทำความเห็นในบล็อกของเขา) ดิ๊กกเพอร์เซลล์ ปลาแซลมอนเฟลิกซ์ (รวมทั้งข้อคิดเห็นของบล็อกของเขาจากโฮ ErnieD และ TFF), และ Bob Veres ผู้เขียนก็ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนทางการเงินจากสังคมญี่ปุ่นในการส่งเสริมของวิทยาศาสตร์ Grants-in-Aid สำหรับหนุ่มนักวิทยาศาสตร์ (B) #20730179ใช้ข้อมูลระหว่าง 1926 และ 1991 ปี 65, Bengen (1994) ซึ่งแรงจูงใจร้อยละ 4 ถอนกฎ Bengen (2006) ในภายหลังเป็นคำว่า "SAFEMAX" เพื่ออธิบายอัตราถอนสูงสุด เป็นเปอร์เซ็นต์ของยอดดุลบัญชี ณวันเกษียณอายุ ซึ่งสามารถปรับปรุงเงินเฟ้อในแต่ละปีต่อมา และจะให้ถอนอย่างน้อย 30 ปี โดยไม่น่าเหนื่อยสุดประหยัดระหว่างรอบกลิ้งในข้อมูลทางประวัติศาสตร์ทั้งหมด กว่านั้น SAFEMAX เป็นอัตราถอนสูงสุดอย่างยั่งยืน (MWR) จากปีเกษียณ worst-case พวกดังนั้น การศึกษาของ Bengen แสดงว่าความผันผวนในสินทรัพย์กลับทำให้ "ถอนปลอดภัยอัตรา" จะลดลงต่ำกว่าอัตราเบิกถอนได้กับปลอม สินทรัพย์คงส่งกลับค่าเฉลี่ยย้อนหลังตรง ศึกษากระตุ้นการพัฒนาของการผลิต มีนักวิจัยจำนวนมากที่ตรวจสอบว่าผู้เกษียณอาจเพิ่มอัตราการถอนปลอดภัย การศึกษาดังกล่าวได้ overwhelmingly สืบสวนเกษียณแยกจากขั้นตอนการทำงานที่นำหน้ามันสมุดรายวันของการเงินวางแผนเผยแพร่ศึกษา William Bengen แลนด์มาร์ค 17 ปีที่ผ่านมา การเข้าเงื่อนไขการเริ่มต้นที่มีอิทธิพลต่องานวิจัยต่อ ๆ ไปมาก แต่ผมสงสัยแตกความคิดของเราเกี่ยวกับการวางแผนเกษียณอายุอาจถ้า Bengen ก็ประจวบเหมาะกับเมื่อชุดเวลายาวของข้อมูลทางประวัติศาสตร์เมื่อศึกษาสูตรเขา ข้อมูลเพิ่มเติม เขาอาจตัดสินใจพิจารณาจำลองประวัติศาสตร์ที่รวมทั้งการทำงาน (สะสม) และเกษียณอายุ (decumulation) เฟสในหนึ่งรวมทั้งการ เมื่อพิจารณาทั้งหมด ข้อมูลทางประวัติศาสตร์แสดงว่า แม้ว่าความสัมพันธ์ไม่เหมาะสม MWRs ต่ำสุด (ซึ่งเราให้ความคิดของเราอัตราถอนปลอดภัย) มักจะ เกิดขึ้นหลังจากตลาดกระทิงเป็นเวลานาน ตลาดหมีนานระยะสะสมมักจะ ทำให้ MWRs มาก แนวโน้มนี้แรงบันดาลใจคิดพื้นฐานของการเกษียณการวางแผน เป็นกังวลเกี่ยวกับ "อัตราถอนปลอดภัย" และ "สมบัติสะสมเป้าหมาย" จะรบกวน และอันตรายสำหรับผู้ที่ร่วมในกระบวนการวางแผนการเกษียณอายุค่อนข้าง มันอาจจะดีกว่าคิดในแง่ของ "อัตราประหยัดปลอดภัย" ที่ ได้แสดงให้เห็นถึงความสำเร็จในทางการเงินต้องเกษียณรายจ่ายสำหรับรอบระยะเวลาทางประวัติศาสตร์รวมทั้งสะสมและ decumulation ระยะการซ้อนทับกัน ใส่อีกวิธีหนึ่ง ผู้บันทึกที่เธอ "ประหยัดปลอดภัยอัตรา" อาจจะได้เงินค่าใช้จ่ายเธอตั้งใจว่าเธอสะสมให้เลือกมากมายจริงและถอนอัตรา การเพิ่มลักษณะการทำงาน ความผันผวนของราคาถูกชีวิตวงจรใช้ต่ำสุดจำเป็นประหยัดที่ผ่านมา (LMSRs) เป็นน้อยกว่าที่ MWRs พวกเขาช่วงระหว่างร้อยละ 9.3 และร้อยละ 16.6 ของเงินเดือนระยะเวลาประวัติศาสตร์สำหรับบุคคลหลักที่สุกใสของเราผมขอเสนอแนะว่า กระบวนการ การแยกระยะสะสมและ decumulation วางแผนเกษียณอายุดังต่อไปนี้ไม่เหมาะสม:ขั้นตอนที่ 1: ประมาณการถอนเงินที่ต้องจ่ายสำหรับค่าใช้จ่ายแผนเกษียณหลังจากบัญชีสังคม ผลประโยชน์เงินบำนาญที่กำหนดใด ๆ และแหล่งรายได้อื่น ๆ จากสินทรัพย์ทางการเงิน กำหนดค่าใช้จ่ายเหล่านี้วางแผนเกษียณอายุเป็นอัตราทดแทน (RR) จากเดือนก่อนเกษียณขั้นตอนที่ 2: ตัดสินใจถอนอัตรา (เกิดจาก) คุณรู้สึกสะดวกสบายใช้ตามที่ได้รับการแสดงความสามารถเพียงพอตามข้อมูลทางประวัติศาสตร์ขั้นตอนที่ 3: กำหนดสะสมมั่งคั่ง (W) ที่คุณต้องการบรรลุ โดยเกษียณอายุ กำหนดเป็น W = RR / เกิดจากการขั้นตอนที่ 4: กำหนดอัตราประหยัดต้องระหว่างปีของคุณทำงานให้บรรลุเป้าหมายนี้สะสมอีกมากมายให้คำแนะนำเป็นการแทนที่กระบวนการวางแผนเกษียณอายุดังต่อไปนี้:ขั้นตอนที่ 1: ขั้นตอนนี้เป็นเหมือนข้างต้นขั้นตอนที่ 2: ตัดสินใจอัตราประหยัดคุณรู้สึกสะดวกสบายใช้ตามที่ได้รับการแสดงพอสามารถเงินจ่ายเกษียณอายุต้องการข้อมูลทางประวัติศาสตร์ถ้าหนึ่งช่วยรับผิดชอบตลอดอาชีพของเธอ เธอจะมีแนวโน้มสามารถเงินค่าใช้จ่ายเธอตั้งใจว่าอัตราใดถอนจากประหยัดของเธอที่นี้หมายถึง แน่นอน caveat ต้องรวม "อัตราประหยัดปลอดภัย" ว่าเพียงว่าได้แสดงงานกลิ้งรอบระยะเวลาจากข้อมูลประวัติศาสตร์ Caveat เดียวกันใช้ "อัตราถอนปลอดภัย" ซึ่งในอนาคตเราอาจพบสถานการณ์ที่อัตราประหยัดปลอดภัยต้องถูกปรับปรุงขึ้นหรืออัตราถอนปลอดภัยลงได้ มันต้องเป็นที่ค้นพบเกี่ยวกับราคาประหยัดปลอดภัยในการศึกษานี้ไม่ one-size-fits-all ชัดเจน การศึกษาแสดงให้เห็นหลักการในการทำงาน โดยเน้นไปที่กรณีของแต่ละคนสุกใสเฉพาะเพียง ผู้คนจะแตกต่างกันของรายได้ และรูปแบบประหยัด ปริมาณความต้องการ รายจ่ายต้องเกษียณอายุ และตัวเลือกการปันส่วนสินทรัพย์ปรับให้เรียบ ใบนี้มีบทบาทสำคัญในการวางแผนทางการเงินเพื่อช่วยเหลือลูกค้าของพวกเขาในการกำหนด "ประหยัดปลอดภัยอัตรา" ที่เหมาะสมกับสถานการณ์ในชีวิตที่เฉพาะของลูกค้า กระดาษนี้ให้กรอบการทำงานนี้วิธีการและข้อมูลผมใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์จำลอง พิจารณามุมมองของบุคคลที่ออกในแต่ละปีของรอบระยะเวลาทางประวัติศาสตร์ ในกรณีพื้นฐาน บุคคลบันทึกสำหรับการเกษียณอายุในช่วง 30 ปีสุดท้ายของอาชีพของเธอ และเธอเล่มรายได้จริงคงที่ในแต่ละปีเหล่านี้ อัตราประหยัดคงกำหนดสัดส่วนของรายได้นี้เธอจะบันทึกในตอนท้ายของแต่ละปี 30 ประหยัดฝากเป็นผลงานการลงทุนที่จัดสรรร้อยละ 60 เป็นหุ้นขนาดใหญ่ใหญ่ (มาตรฐานและแย่ของดัชนีคอมโพสิตหุ้นราคา) และร้อยละ 40 เป็นสินทรัพย์รายได้ระยะสั้น (รายปีผลตอบแทนจากราคากระดาษพาณิชย์ 6 เดือน) พอร์ตการลงทุนเป็น rebalanced กับการปันส่วนสินทรัพย์ที่ถูกกำหนดเป้าหมายไว้ที่ท้ายของแต่ละปีในกรณีพื้นฐาน เกษียณอายุเริ่มต้นที่จุดเริ่มต้นของปี 31 และระยะเวลาเกษียณอายุคาดว่าครั้งล่าสุด 30 ปี วงจรชีวิตสะสมและ decumulation เป็น 60 ปี จะถอนเงินต้นของแต่ละปีในช่วงเกษียณอายุ การปันส่วนสินทรัพย์ 60/40 ต้นยังคงเหมือนเดิมในช่วงเกษียณอายุ กับสมมติฐาน rebalancing ประจำปี ถอนเงินถูกกำหนดเป็นอัตราเปลี่ยนจากเงินเดือนสุดท้ายก่อนเกษียณ สมมติว่า พื้นฐานแต่ละปรารถนาแทน 50 เปอร์เซ็นต์ของเงินเดือนสุดท้ายของเธอกับถอนจากเธออีกมากมายให้สะสม 50 เปอร์เซ็นต์นี้เป็นมากกว่านั้นอาจเริ่มต้นด้วยเสียง ซึ่งเป็นเพียงส่วนหนึ่งจากเงินฝากออมทรัพย์เกษียณอายุ ประกันสังคมและแหล่งรายได้อื่น ๆ จะถูกเพิ่มบนนี้ นอกจากนี้ หลังจากออก หนึ่งไม่ได้บันทึกเพื่อเกษียณอายุ หรือมีส่วนร่วมในสังคม ซึ่งเพิ่มอัตราทดแทนกับสิ่งอาจถูกใช้ก่อนเกษียณอายุราชการ ถอนเงินถูกแล้วปรับในแต่ละปีเงินเฟ้อของปีก่อนหน้านี้ ไม่เรียกเก็บค่าธรรมเนียมการจัดการ และวางแผนผลงาน และฉันไม่พยายามที่จะบัญชีสำหรับภาษี อัตราประหยัดเฉพาะสำเร็จถ้ามันให้มั่งคั่งพอที่เกษียณหนุน 30 ปีถอนไม่ดุลบัญชีลดลงต่ำกว่าศูนย์ Accumulations ให้เลือกมากมายจริงและถอนราคาอาจแตกต่างกันมากสำหรับผู้เกษียณที่แตกต่างกัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
Safe Savings Rates: A New Approach to Retirement Planning over the Life Cycle
by Wade D. Pfau, Ph.D.
Wade D. Pfau, Ph.D., an associate professor at the National Graduate Institute for Policy Studies in Tokyo, Japan, holds a doctorate in economics from Princeton University. His hometown is Des Moines, Iowa. He can be reached at wpfau@grips.ac.jp.
[FROM THE MAY 2011 JOURNAL]
Executive Summary
Focusing on a “safe withdrawal rate” and then deriving a “wealth accumulation target” to achieve by the retirement date may not be the best way to approach retirement planning. Such a formulation isolates the working (accumulation) and retirement (decumulation) phases.
When considered together, the lowest sustainable withdrawal rates (which give us our idea of the safe withdrawal rate) tend to follow prolonged bull markets, while the highest sustainable withdrawal rates tend to follow prolonged bear markets.
The focus of retirement planning should be on the savings rate rather than the withdrawal rate. The “safe savings rate” may be based on historical simulations as the savings rate that proves sufficient to support the desired retirement expenditures from a life-cycle perspective, including both the accumulation and decumulation phases. Safe savings rates derived in this manner are less volatile than withdrawal rates and imply a lower ex-post cost to being overly conservative.
Unlike the 4 percent rule for a safe withdrawal rate, there is not a universal “safe savings rate,” but guidelines can be created. Starting to save early and consistently for retirement at a reasonable savings rate will provide the best chance to meet retirement expenditure goals. Actual withdrawal rates and wealth accumulations at retirement may be treated as almost an afterthought in this framework. But the savings plan should be adhered to regardless of whether it seems one is accumulating either more or less wealth than is needed based on traditional criteria.
Acknowledgments: I am grateful for excellent comments and insights received from this Journal’s anonymous reviewers, Rob Bennett, Bogleheads Forum users (particularly CaliJim, grayfox, grberry, magellan, Majormajor78, and SpecialK22), Nanette Byrnes, Dan Moisand, Jennie L. Phipps, Mike Piper (and Larry, who made comments at his blog), Dick Purcell, Felix Salmon (as well as his blog’s comments from dWj, ErnieD, and TFF), and Bob Veres. The author is also grateful for financial support from the Japan Society for the Promotion of Science Grants-in-Aid for Young Scientists (B) #20730179.
Using 65 years of data between 1926 and 1991, Bengen (1994) famously motivated the 4 percent withdrawal rule. Bengen (2006) later coined the term “SAFEMAX” to describe the maximum withdrawal rate, as a percentage of the account balance at the retirement date, which could be adjusted for inflation in each subsequent year and would allow for at least 30 years of withdrawals without exhausting one’s savings during all of the rolling periods available in the historical data. More simply, the SAFEMAX is the maximum sustainable withdrawal rate (MWR) from the worst-case retirement year. Rightfully so, Bengen’s study demonstrated how volatility in asset returns causes the “safe withdrawal rate” to fall below the withdrawal rate possible with assumed constant asset returns matching historical averages. His study spurred the development of a cottage industry with numerous researchers investigating how retirees might safely increase their withdrawal rate. Such studies have overwhelmingly investigated retirement in isolation from the working phase that preceded it.
The Journal of Financial Planning published William Bengen’s landmark study 17 years ago, setting into place an initial condition that influenced so much subsequent research. But I wonder how different our ideas about retirement planning might be if Bengen had chanced upon a longer time series of historical data when he formulated his study. With more data, he might have decided to consider historical simulations that included both the working (accumulation) and retirement (decumulation) phases in one integrated whole. When considered as a whole, the historical data show that, though the relationship is not perfect, the lowest MWRs (which give us our conception of the safe withdrawal rate) tend to occur after prolonged bull markets. Prolonged bear markets during the accumulation phase tend to allow for much larger MWRs. This tendency motivates a fundamental rethinking of retirement planning, as worrying about the “safe withdrawal rate” and a “wealth accumulation target” is distracting and potentially harmful for those engaged in the retirement planning process.
Rather, it may be better to think in terms of a “safe savings rate” that has demonstrated success in financing desired retirement expenditures for overlapping historical periods including both the accumulation and decumulation phases. Put another way, someone saving at her “safe savings rate” will likely be able to finance her intended expenditures regardless of her actual wealth accumulation and withdrawal rate. As an added feature, the volatility of past life-cycle-based minimum necessary savings rates (LMSRs) is less than that of MWRs; they range between 9.3 percent and 16.6 percent of salary over the historical period for our stylized baseline individual.
I am suggesting that the following retirement planning process, which isolates the accumulation and decumulation phases, is not appropriate:
Step 1: Estimate the withdrawals needed from financial assets to pay for planned retirement expenses after accounting for Social Security, any defined-pension benefits, and any other income sources. Define these planned retirement expenses as a replacement rate (RR) from pre-retirement salary.
Step 2: Decide on a withdrawal rate (WR) you feel comfortable using based on what has been shown sufficiently capable by the historical data.
Step 3: Determine the wealth accumulation (W) you wish to achieve by retirement, defined as W = RR / WR.
Step 4: Determine the savings rate you need during your working years to achieve this wealth accumulation goal.
I suggest as a replacement the following retirement planning process:
Step 1: This step is the same as above.
Step 2: Decide on a savings rate you feel comfortable using based on what has been shown sufficiently capable of financing your desired retirement expenditures by the historical data.
If one saves responsibly throughout her career, she will likely be able to finance her intended expenditures regardless of what withdrawal rate from her savings this implies. Of course, a caveat must be included that the “safe savings rate” is merely what has been shown to work in rolling periods from the historical data. The same caveat applies to the “safe withdrawal rate”—in the future we might experience a situation in which the safe savings rate must be revised upward or the safe withdrawal rate downward. It must also be clear that the findings about safe savings rates in this study are not one-size-fits-all. The study merely illustrates the principles at work by focusing on the case of a particular stylized individual. Real people will vary in their income and savings patterns, consumption smoothing needs, desired retirement expenditures, and asset allocation choices. This leaves an important role for financial planners to assist their clients in determining the “safe savings rate” that fits the client’s particular life circumstances. This paper provides a framework to accomplish this task.
Methodology and Data
I use a historical simulations approach, considering the perspective of individuals retiring in each year of the historical period. In the baseline case, an individual saves for retirement during the final 30 years of her career, and she earns a constant real income in each of these years. A fixed savings rate determines the fraction of this income she saves at the end of each of the 30 years. Savings are deposited into an investment portfolio that is allocated 60 percent into large-capitalization stocks (Standard & Poor’s Composite Stock Price Index) and 40 percent into short-term fixed-income assets (annual yield from six-month commercial paper rates). The investment portfolio is rebalanced to the targeted asset allocation at the end of each year.
In the baseline case, retirement begins at the start of the 31st year, and the retirement period is assumed to last for 30 years. The accumulation and decumulation life cycle is 60 years. Withdrawals are made at the beginning of each year during retirement. The underlying 60/40 asset allocation remains the same during retirement, as does the annual rebalancing assumption. Withdrawal amounts are defined as a replacement rate from final pre-retirement salary. I assume that the baseline individual wishes to replace 50 percent of her final salary with withdrawals from her accumulated wealth. This 50 percent is more than it may initially sound, as it is only the part from retirement savings. Social Security benefits and any other income sources would be added on top of this. In addition, after retiring, one no longer has to save for retirement or contribute to Social Security, which increases the replacement rate with respect to what could have been spent before retirement. Withdrawal amounts are then adjusted each year for the previous year’s inflation. Portfolio administrative and planning fees are not charged, and I do not attempt to account for taxes. A particular savings rate was successful if it provided enough wealth at retirement to sustain 30 years of withdrawals without having the account balance fall below zero. Actual wealth accumulations and withdrawal rates may vary substantially for different retirees.
by Wade D. Pfau, Ph.D.
Wade D. Pfau, Ph.D., an associate professor at the National Graduate Institute for Policy Studies in Tokyo, Japan, holds a doctorate in economics from Princeton University. His hometown is Des Moines, Iowa. He can be reached at wpfau@grips.ac.jp.
[FROM THE MAY 2011 JOURNAL]
Executive Summary
Focusing on a “safe withdrawal rate” and then deriving a “wealth accumulation target” to achieve by the retirement date may not be the best way to approach retirement planning. Such a formulation isolates the working (accumulation) and retirement (decumulation) phases.
When considered together, the lowest sustainable withdrawal rates (which give us our idea of the safe withdrawal rate) tend to follow prolonged bull markets, while the highest sustainable withdrawal rates tend to follow prolonged bear markets.
The focus of retirement planning should be on the savings rate rather than the withdrawal rate. The “safe savings rate” may be based on historical simulations as the savings rate that proves sufficient to support the desired retirement expenditures from a life-cycle perspective, including both the accumulation and decumulation phases. Safe savings rates derived in this manner are less volatile than withdrawal rates and imply a lower ex-post cost to being overly conservative.
Unlike the 4 percent rule for a safe withdrawal rate, there is not a universal “safe savings rate,” but guidelines can be created. Starting to save early and consistently for retirement at a reasonable savings rate will provide the best chance to meet retirement expenditure goals. Actual withdrawal rates and wealth accumulations at retirement may be treated as almost an afterthought in this framework. But the savings plan should be adhered to regardless of whether it seems one is accumulating either more or less wealth than is needed based on traditional criteria.
Acknowledgments: I am grateful for excellent comments and insights received from this Journal’s anonymous reviewers, Rob Bennett, Bogleheads Forum users (particularly CaliJim, grayfox, grberry, magellan, Majormajor78, and SpecialK22), Nanette Byrnes, Dan Moisand, Jennie L. Phipps, Mike Piper (and Larry, who made comments at his blog), Dick Purcell, Felix Salmon (as well as his blog’s comments from dWj, ErnieD, and TFF), and Bob Veres. The author is also grateful for financial support from the Japan Society for the Promotion of Science Grants-in-Aid for Young Scientists (B) #20730179.
Using 65 years of data between 1926 and 1991, Bengen (1994) famously motivated the 4 percent withdrawal rule. Bengen (2006) later coined the term “SAFEMAX” to describe the maximum withdrawal rate, as a percentage of the account balance at the retirement date, which could be adjusted for inflation in each subsequent year and would allow for at least 30 years of withdrawals without exhausting one’s savings during all of the rolling periods available in the historical data. More simply, the SAFEMAX is the maximum sustainable withdrawal rate (MWR) from the worst-case retirement year. Rightfully so, Bengen’s study demonstrated how volatility in asset returns causes the “safe withdrawal rate” to fall below the withdrawal rate possible with assumed constant asset returns matching historical averages. His study spurred the development of a cottage industry with numerous researchers investigating how retirees might safely increase their withdrawal rate. Such studies have overwhelmingly investigated retirement in isolation from the working phase that preceded it.
The Journal of Financial Planning published William Bengen’s landmark study 17 years ago, setting into place an initial condition that influenced so much subsequent research. But I wonder how different our ideas about retirement planning might be if Bengen had chanced upon a longer time series of historical data when he formulated his study. With more data, he might have decided to consider historical simulations that included both the working (accumulation) and retirement (decumulation) phases in one integrated whole. When considered as a whole, the historical data show that, though the relationship is not perfect, the lowest MWRs (which give us our conception of the safe withdrawal rate) tend to occur after prolonged bull markets. Prolonged bear markets during the accumulation phase tend to allow for much larger MWRs. This tendency motivates a fundamental rethinking of retirement planning, as worrying about the “safe withdrawal rate” and a “wealth accumulation target” is distracting and potentially harmful for those engaged in the retirement planning process.
Rather, it may be better to think in terms of a “safe savings rate” that has demonstrated success in financing desired retirement expenditures for overlapping historical periods including both the accumulation and decumulation phases. Put another way, someone saving at her “safe savings rate” will likely be able to finance her intended expenditures regardless of her actual wealth accumulation and withdrawal rate. As an added feature, the volatility of past life-cycle-based minimum necessary savings rates (LMSRs) is less than that of MWRs; they range between 9.3 percent and 16.6 percent of salary over the historical period for our stylized baseline individual.
I am suggesting that the following retirement planning process, which isolates the accumulation and decumulation phases, is not appropriate:
Step 1: Estimate the withdrawals needed from financial assets to pay for planned retirement expenses after accounting for Social Security, any defined-pension benefits, and any other income sources. Define these planned retirement expenses as a replacement rate (RR) from pre-retirement salary.
Step 2: Decide on a withdrawal rate (WR) you feel comfortable using based on what has been shown sufficiently capable by the historical data.
Step 3: Determine the wealth accumulation (W) you wish to achieve by retirement, defined as W = RR / WR.
Step 4: Determine the savings rate you need during your working years to achieve this wealth accumulation goal.
I suggest as a replacement the following retirement planning process:
Step 1: This step is the same as above.
Step 2: Decide on a savings rate you feel comfortable using based on what has been shown sufficiently capable of financing your desired retirement expenditures by the historical data.
If one saves responsibly throughout her career, she will likely be able to finance her intended expenditures regardless of what withdrawal rate from her savings this implies. Of course, a caveat must be included that the “safe savings rate” is merely what has been shown to work in rolling periods from the historical data. The same caveat applies to the “safe withdrawal rate”—in the future we might experience a situation in which the safe savings rate must be revised upward or the safe withdrawal rate downward. It must also be clear that the findings about safe savings rates in this study are not one-size-fits-all. The study merely illustrates the principles at work by focusing on the case of a particular stylized individual. Real people will vary in their income and savings patterns, consumption smoothing needs, desired retirement expenditures, and asset allocation choices. This leaves an important role for financial planners to assist their clients in determining the “safe savings rate” that fits the client’s particular life circumstances. This paper provides a framework to accomplish this task.
Methodology and Data
I use a historical simulations approach, considering the perspective of individuals retiring in each year of the historical period. In the baseline case, an individual saves for retirement during the final 30 years of her career, and she earns a constant real income in each of these years. A fixed savings rate determines the fraction of this income she saves at the end of each of the 30 years. Savings are deposited into an investment portfolio that is allocated 60 percent into large-capitalization stocks (Standard & Poor’s Composite Stock Price Index) and 40 percent into short-term fixed-income assets (annual yield from six-month commercial paper rates). The investment portfolio is rebalanced to the targeted asset allocation at the end of each year.
In the baseline case, retirement begins at the start of the 31st year, and the retirement period is assumed to last for 30 years. The accumulation and decumulation life cycle is 60 years. Withdrawals are made at the beginning of each year during retirement. The underlying 60/40 asset allocation remains the same during retirement, as does the annual rebalancing assumption. Withdrawal amounts are defined as a replacement rate from final pre-retirement salary. I assume that the baseline individual wishes to replace 50 percent of her final salary with withdrawals from her accumulated wealth. This 50 percent is more than it may initially sound, as it is only the part from retirement savings. Social Security benefits and any other income sources would be added on top of this. In addition, after retiring, one no longer has to save for retirement or contribute to Social Security, which increases the replacement rate with respect to what could have been spent before retirement. Withdrawal amounts are then adjusted each year for the previous year’s inflation. Portfolio administrative and planning fees are not charged, and I do not attempt to account for taxes. A particular savings rate was successful if it provided enough wealth at retirement to sustain 30 years of withdrawals without having the account balance fall below zero. Actual wealth accumulations and withdrawal rates may vary substantially for different retirees.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ราคาประหยัดปลอดภัย : วิธีการใหม่ในการวางแผนการเกษียณอายุผ่านวัฏจักรชีวิต
ลุย D Pfau , Ph.D .
ลุย D Pfau , Ph.D . เป็นศาสตราจารย์ที่สถาบันนโยบายศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาแห่งชาติ ในกรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น จบปริญญาเอกด้านเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยพรินซตัน บ้านเกิดของเขาคือ ดิมอยน์ , ไอโอวา . เขาสามารถติดต่อได้ที่ wpfau @ คลิบ ac.jp
[ ]
พฤษภาคม 2011 วารสารบทสรุปผู้บริหาร
เน้น " เท่ากัน " ถอนปลอดภัยแล้วหลัง " การสะสมความมั่งคั่งเป้าหมาย " เพื่อให้บรรลุตามวันเกษียณ อาจไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดวิธีการ การวางแผนการเกษียณอายุ เช่นการกำหนดแยกการทำงาน ( สะสม ) และเกษียณ ( decumulation ) ระยะ
เมื่อพิจารณาด้วยกันต่ำสุดที่ยั่งยืนถอนอัตรา ( ซึ่งให้เราคิดของเราอัตราการถอนเงินปลอดภัย ) มีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตามตลาดกระทิงเป็นเวลานาน , ในขณะที่อัตราสูงสุดอย่างยั่งยืน ถอน มักจะตามตลาดหมีนาน .
เน้นการวางแผนเกษียณควรจะอยู่ในอัตราการออมมากกว่าถอน อัตรา" คะแนน " ประหยัด ปลอดภัย อาจจะขึ้นอยู่กับผลทางประวัติศาสตร์เป็นอัตราการออมที่พิสูจน์เพียงพอที่จะสนับสนุนค่าใช้จ่ายที่ต้องการเกษียณจากมุมมองของวงจรชีวิต รวมทั้งการสะสมและระยะ decumulation . ปลอดภัยอัตราการออมที่ได้มาในลักษณะนี้มีความผันผวนน้อยกว่าอัตราการถอนเงิน และหมายถึงการลดต้นทุนโพสต์อดีตมากไป
อนุรักษ์นิยมซึ่งแตกต่างจากกฎ 4 เปอร์เซ็นต์ สำหรับอัตราการถอนเงินปลอดภัยไม่มีสากล " ปลอดภัย ประหยัดเท่ากัน แต่แนวทางที่สามารถสร้าง เริ่มบันทึกแรกและอย่างต่อเนื่องเพื่อการเกษียณอายุในอัตราการออมที่เหมาะสมจะให้โอกาสที่ดีที่สุดเพื่อตอบสนองเป้าหมายการเกษียณอายุอัตราการถอนเงินจริงและสะสมความมั่งคั่งที่เกษียณอายุอาจจะถือว่าเป็นเกือบภายหลังในกรอบนี้ แต่แผนการออมทรัพย์ควรจะปฏิบัติตามไม่ว่าดูเหมือนว่าหนึ่งคือการสะสมความมั่งคั่งที่มากขึ้นหรือน้อยลงกว่าที่จำเป็นตามเกณฑ์เดิม
ขอบคุณ :ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและข้อมูลเชิงลึกที่ยอดเยี่ยมที่ได้รับจากบันทึกนี้ของนิรนามแสดงความคิดเห็น ร็อบเบนเนท bogleheads ผู้ใช้ฟอรั่ม ( โดยเฉพาะ calijim grayfox grberry มาเจลลัน , , , , majormajor78 และ specialk22 ) nanette เบนส์ แดน moisand เจนนี่ แอล ฟิปส์ ไมค์ ไพเพอร์ ( และแลร์รี่ ที่ทำให้ความคิดเห็นในบล็อกของเขา ) , ดิ๊ค เพอร์เซล เฟลิกซ์แซลมอน ( รวมทั้งบล็อกความคิดเห็นของเขาจาก dwj ernied , ,และ tff ) , และ บ๊อบ veres . ผู้เขียนยังรู้สึกขอบคุณสำหรับการสนับสนุนทางการเงินจากญี่ปุ่นสังคมเพื่อการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ มอบความช่วยเหลือสำหรับนักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์ ( B ) # 20730179
ใช้ 65 ปีของข้อมูลระหว่าง 2469 และ พ.ศ. 2534 bengen ( 1994 ) ได้มีการถอนร้อยละ 4 กฎ bengen ( 2549 ) ต่อมาชื่อว่าคำว่า " safemax " เพื่ออธิบายอัตราการถอนเงินสูงสุดเป็นเปอร์เซ็นต์ของยอดเงินในบัญชี ณวันที่เกษียณ ซึ่งจะปรับอัตราเงินเฟ้อในแต่ละปีภายหลังและจะอนุญาตให้อย่างน้อย 30 ปีถอนได้โดยไม่ต้องหลบหนีอย่างประหยัดในช่วงทั้งหมดของการกลิ้งระยะเวลาที่มีอยู่ในข้อมูลทางประวัติศาสตร์ เพิ่มเติมเพียง safemax คือยั่งยืนสูงสุดถอนคะแนน ( MWR ) จากปีเกษียณมากแน่ชอบธรรมดังนั้น bengen การศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าความผันผวนของผลตอบแทนสินทรัพย์ให้ " คะแนน " ถอนปลอดภัยที่จะอยู่ด้านล่าง ถอนได้ด้วยอัตราผลตอบแทนเฉลี่ยถือว่าคงที่สินทรัพย์ที่ตรงกับประวัติศาสตร์ การศึกษาการกระตุ้นการพัฒนาอุตสาหกรรมกระท่อมกับนักวิจัยหลาย ตรวจสอบว่าผู้เกษียณอาจปลอดภัยเพิ่มอัตราการถอนเงินของพวกเขาการศึกษาดังกล่าวได้ศึกษานำโด่งเกษียณในการแยกจากการทำงานระยะที่นำหน้ามัน
วารสารของการวางแผนทางการเงินที่เผยแพร่ วิลเลี่ยม bengen แลนดมาร์คศึกษา 17 ปีที่ผ่านมา , การตั้งค่าเข้าไปในสถานที่เริ่มต้นของเงื่อนไขที่มีผลต่อการวิจัยต่อไปมากแต่ฉันสงสัยว่าวิธีการที่แตกต่างกันของเรา ความคิดเกี่ยวกับการวางแผนการเกษียณอายุอาจจะเป็นถ้า bengen ได้ chanced เมื่อนานชุดของข้อมูลทางประวัติศาสตร์เมื่อเขาสูตรการศึกษาของเขา ข้อมูลเพิ่มเติม เขาอาจตัดสินใจพิจารณาจำลองประวัติศาสตร์ที่รวมทั้งงาน ( สะสม ) และเกษียณ ( decumulation ) ระยะหนึ่งทั้งแบบบูรณาการ เมื่อพิจารณาโดยรวมข้อมูลทางประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่า ถึงแม้ความสัมพันธ์จะไม่สมบูรณ์แบบ mwrs ต่ำสุด ( ซึ่งเราให้ความคิดของเราของอัตราการถอนเงินปลอดภัย ) มักจะเกิดขึ้นหลังจากที่ตลาดกระทิงเป็นเวลานาน ตลาดหมีนานในระหว่างสะสมระยะมักจะอนุญาตให้ mwrs ที่มีขนาดใหญ่มาก แนวโน้มนี้ motivates พื้นฐานทบทวนการวางแผนเกษียณอายุเป็นกังวลเกี่ยวกับ " ปลอดภัยถอนคะแนน " และ " การสะสมความมั่งคั่งเป็นเป้าหมาย " เสียสมาธิ และอาจเป็นอันตรายต่อผู้ร่วมในการวางแผนการเกษียณอายุ กระบวนการ .
ค่อนข้างมันอาจจะดีกว่าที่จะคิดในแง่ของ " ปลอดภัย อัตราเงินออม " ที่ได้แสดงให้เห็นความสำเร็จในการจัดหาเงินทุนที่ต้องการสำหรับค่าใช้จ่ายเกษียณซ้อนประวัติศาสตร์ช่วงทั้งการสะสมและระยะ decumulation . วางวิธีอื่นคนที่ช่วยเธอ " ปลอดภัย ประหยัดเท่ากัน " อาจจะการเงินของเธอไว้ใช้จ่ายไม่ว่าเธอจริง การสะสมความมั่งคั่งและถอนอัตรา เป็นคุณลักษณะที่เพิ่ม , ความผันผวนของวัฏจักรชีวิตอดีตตามขั้นต่ำที่จำเป็นอัตราการออม ( lmsrs ) จะน้อยกว่าของ mwrs ; พวกเขาอยู่ในช่วงระหว่างร้อยละ 9.3 และ 16 .ร้อยละ 6 ของเงินเดือนในช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ของเราสุกใสพื้นฐานแต่ละ .
ผมแนะนําว่า กระบวนการวางแผนเกษียณต่อไป ซึ่งจากการสะสม และ decumulation ขั้นตอนที่ไม่เหมาะสม :
ขั้นตอนที่ 1 ประเมินถอนต้องการจากสินทรัพย์ทางการเงินที่จะจ่ายสำหรับค่าใช้จ่ายในการวางแผนเกษียณหลังจากบัญชีประกันสังคมกำหนดใด ๆ เพนชั่น ประโยชน์และแหล่งที่มาของรายได้อื่น ๆใด ๆ นิยามเหล่านี้วางแผนเกษียณอายุค่าใช้จ่ายแทนอัตรา ( RR ) จากเงินเดือนก่อนเกษียณ
ขั้นตอนที่ 2 : การตัดสินใจในการถอนเท่ากัน ( WR ) คุณรู้สึกสบายใจในการใช้ตามสิ่งที่ได้แสดงความสามารถ โดยข้อมูลทางประวัติศาสตร์เพียงพอ
ขั้นตอนที่ 3 : ตรวจสอบการสะสมความมั่งคั่ง ( W ) ที่คุณต้องการเพื่อให้บรรลุโดย เกษียณ , กําหนดเป็น w = RR / WR .
ขั้นตอนที่ 4 :กำหนดอัตราเงินออมที่คุณต้องการในระหว่างปีของการทำงานของคุณเพื่อให้บรรลุการสะสมความมั่งคั่งเป้าหมาย
ผมแนะนำเป็นเปลี่ยนต่อไปนี้การเกษียณอายุการวางแผนกระบวนการ :
ขั้นตอนที่ 1 : ขั้นตอนนี้เป็นเหมือนข้างบน
ขั้นตอนที่ 2 :ตัดสินใจเกี่ยวกับอัตราเงินออมที่คุณรู้สึกสบายใจในการใช้ตามสิ่งที่ได้แสดงความสามารถทางการเงินเพียงพอใช้จ่ายการเกษียณอายุของคุณ ที่ต้องการ โดยข้อมูลทางประวัติศาสตร์
ถ้าช่วยรับผิดชอบตลอดอาชีพของเธอเธออาจจะการเงินของเธอไว้ใช้จ่ายโดยไม่คำนึงถึงอัตราจากการถอนเงินฝากนี้หมายถึง แน่นอนข้อแม้ต้องอยู่ที่ " ราคา " ประหยัด ปลอดภัย เป็นแค่สิ่งที่ถูกแสดงเพื่อทำงานในการกลิ้งระยะเวลาจากข้อมูลทางประวัติศาสตร์ ข้อแม้เดียวกันกับ " ปลอดภัยถอนคะแนน " ในอนาคตเราอาจพบสถานการณ์ที่ปลอดภัยจะต้องปรับขึ้นอัตราเงินออมหรือปลอดภัยถอนคะแนนลงมันก็ยังเป็นที่ชัดเจนว่าข้อมูลเกี่ยวกับ ปลอดภัย อัตราการออมในการศึกษานี้ไม่ได้เป็นหนึ่งขนาดเหมาะกับทุก การศึกษาก็แสดงให้เห็นถึงหลักการในการทำงาน โดยเน้นกรณีสุกใสเฉพาะบุคคล คนจริงจะแตกต่างกันในรายได้และการออมรูปแบบการบริโภคเรียบความต้องการการเกษียณอายุค่าใช้จ่ายที่ต้องการ และทางเลือกในการจัดสรรสินทรัพย์ใบนี้เป็นบทบาทที่สำคัญสำหรับนักวางแผนทางการเงินเพื่อช่วยให้ลูกค้าของพวกเขาในการกำหนด " ปลอดภัย อัตราเงินออม " ที่เหมาะกับลูกค้าโดยเฉพาะ ชีวิต สถานการณ์ กระดาษนี้ให้กรอบเพื่อให้บรรลุงานนี้
ผมใช้วิธีการและข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่ใช้วิธีการพิจารณามุมมองของบุคคลที่เกษียณอายุในแต่ละปีของช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ใน 5 กรณี แต่ละบันทึกเพื่อการเกษียณในช่วง 30 ปีสุดท้ายของอาชีพของเธอ เธอมีรายได้คงที่รายได้ที่แท้จริง ในแต่ละปีนั้น กำหนดอัตราเงินออมจะกำหนดสัดส่วนของรายได้นี้เธอช่วยในตอนท้ายของแต่ละของ 30 ปีประหยัดรายจ่ายในการลงทุนที่จัดสรรร้อยละ 60 เป็นหุ้นทุนขนาดใหญ่ ( มาตรฐาน&จนราคาหุ้นและดัชนีคอมโพสิต ) ร้อยละ 40 ในตราสารหนี้ระยะสั้น ( ปีอัตราผลตอบแทนจากสินทรัพย์ราคากระดาษพาณิชย์ 6 เดือน ) พอร์ตการลงทุนจะ rebalanced เพื่อเป้าหมายการจัดสรรสินทรัพย์ ในตอนท้ายของแต่ละปี
ใน 2 กรณีเกษียณเริ่มต้นที่จุดเริ่มต้นของปี 31 และระยะเวลาการเกษียณอายุมีอายุ 30 ปี การสะสมและวงจรชีวิต decumulation คือ 60 ปี ถอนเกิดขึ้นที่จุดเริ่มต้นของแต่ละปีในช่วงเกษียณอายุ ต้นแบบ 60 / 40 สินทรัพย์การจัดสรรยังคงเหมือนเดิมในช่วงเกษียณ ไม่ปรับสมดุลรายจ่ายประจำปียอดการถอนเงินจะถูกกำหนดเป็นอัตราการแทนที่จากสุดท้ายก่อนเกษียณ เงินเดือน ผมสันนิษฐานว่า บุคคลปรารถนาพื้นฐานแทนร้อยละ 50 ของเงินเดือนสุดท้ายของเธอ ด้วยการถอนจากความมั่งคั่งที่สะสมเธอ นี้ร้อยละ 50 เป็นมากกว่า มันอาจเริ่มที่เสียง มันเป็นเพียงส่วนหนึ่งจากเงินออมเกษียณอายุสวัสดิการประกันสังคมและแหล่งรายได้อื่นใดจะถูกเพิ่มบนนี้ได้ นอกจากนี้ หลังจากเกษียณ ไม่มีการบันทึกเพื่อการเกษียณหรือมีส่วนร่วมกับประกันสังคม ซึ่งเพิ่มอัตราทดแทนด้วยความเคารพกับสิ่งที่อาจจะถูกใช้ก่อนเกษียณ ยอดเงินที่ถอนแล้วปรับในแต่ละปี สำหรับที่ผ่านมา อัตราเงินเฟ้อผลงานค่าธรรมเนียมการบริหารและการวางแผนจะไม่คิดและไม่พยายามที่จะบัญชีสำหรับภาษี อัตราการออมโดยเฉพาะประสบความสำเร็จถ้ามันให้ทรัพย์สมบัติเพียงพอที่เกษียณอายุจาก 30 ปีของการถอนโดยไม่มียอดคงเหลือในบัญชีต่ำกว่าศูนย์ การสะสมความมั่งคั่งที่แท้จริง และราคาอาจแตกต่างกันอย่างมากสำหรับ retirees ถอนที่แตกต่างกัน .
ลุย D Pfau , Ph.D .
ลุย D Pfau , Ph.D . เป็นศาสตราจารย์ที่สถาบันนโยบายศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาแห่งชาติ ในกรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น จบปริญญาเอกด้านเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยพรินซตัน บ้านเกิดของเขาคือ ดิมอยน์ , ไอโอวา . เขาสามารถติดต่อได้ที่ wpfau @ คลิบ ac.jp
[ ]
พฤษภาคม 2011 วารสารบทสรุปผู้บริหาร
เน้น " เท่ากัน " ถอนปลอดภัยแล้วหลัง " การสะสมความมั่งคั่งเป้าหมาย " เพื่อให้บรรลุตามวันเกษียณ อาจไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดวิธีการ การวางแผนการเกษียณอายุ เช่นการกำหนดแยกการทำงาน ( สะสม ) และเกษียณ ( decumulation ) ระยะ
เมื่อพิจารณาด้วยกันต่ำสุดที่ยั่งยืนถอนอัตรา ( ซึ่งให้เราคิดของเราอัตราการถอนเงินปลอดภัย ) มีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตามตลาดกระทิงเป็นเวลานาน , ในขณะที่อัตราสูงสุดอย่างยั่งยืน ถอน มักจะตามตลาดหมีนาน .
เน้นการวางแผนเกษียณควรจะอยู่ในอัตราการออมมากกว่าถอน อัตรา" คะแนน " ประหยัด ปลอดภัย อาจจะขึ้นอยู่กับผลทางประวัติศาสตร์เป็นอัตราการออมที่พิสูจน์เพียงพอที่จะสนับสนุนค่าใช้จ่ายที่ต้องการเกษียณจากมุมมองของวงจรชีวิต รวมทั้งการสะสมและระยะ decumulation . ปลอดภัยอัตราการออมที่ได้มาในลักษณะนี้มีความผันผวนน้อยกว่าอัตราการถอนเงิน และหมายถึงการลดต้นทุนโพสต์อดีตมากไป
อนุรักษ์นิยมซึ่งแตกต่างจากกฎ 4 เปอร์เซ็นต์ สำหรับอัตราการถอนเงินปลอดภัยไม่มีสากล " ปลอดภัย ประหยัดเท่ากัน แต่แนวทางที่สามารถสร้าง เริ่มบันทึกแรกและอย่างต่อเนื่องเพื่อการเกษียณอายุในอัตราการออมที่เหมาะสมจะให้โอกาสที่ดีที่สุดเพื่อตอบสนองเป้าหมายการเกษียณอายุอัตราการถอนเงินจริงและสะสมความมั่งคั่งที่เกษียณอายุอาจจะถือว่าเป็นเกือบภายหลังในกรอบนี้ แต่แผนการออมทรัพย์ควรจะปฏิบัติตามไม่ว่าดูเหมือนว่าหนึ่งคือการสะสมความมั่งคั่งที่มากขึ้นหรือน้อยลงกว่าที่จำเป็นตามเกณฑ์เดิม
ขอบคุณ :ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและข้อมูลเชิงลึกที่ยอดเยี่ยมที่ได้รับจากบันทึกนี้ของนิรนามแสดงความคิดเห็น ร็อบเบนเนท bogleheads ผู้ใช้ฟอรั่ม ( โดยเฉพาะ calijim grayfox grberry มาเจลลัน , , , , majormajor78 และ specialk22 ) nanette เบนส์ แดน moisand เจนนี่ แอล ฟิปส์ ไมค์ ไพเพอร์ ( และแลร์รี่ ที่ทำให้ความคิดเห็นในบล็อกของเขา ) , ดิ๊ค เพอร์เซล เฟลิกซ์แซลมอน ( รวมทั้งบล็อกความคิดเห็นของเขาจาก dwj ernied , ,และ tff ) , และ บ๊อบ veres . ผู้เขียนยังรู้สึกขอบคุณสำหรับการสนับสนุนทางการเงินจากญี่ปุ่นสังคมเพื่อการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ มอบความช่วยเหลือสำหรับนักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์ ( B ) # 20730179
ใช้ 65 ปีของข้อมูลระหว่าง 2469 และ พ.ศ. 2534 bengen ( 1994 ) ได้มีการถอนร้อยละ 4 กฎ bengen ( 2549 ) ต่อมาชื่อว่าคำว่า " safemax " เพื่ออธิบายอัตราการถอนเงินสูงสุดเป็นเปอร์เซ็นต์ของยอดเงินในบัญชี ณวันที่เกษียณ ซึ่งจะปรับอัตราเงินเฟ้อในแต่ละปีภายหลังและจะอนุญาตให้อย่างน้อย 30 ปีถอนได้โดยไม่ต้องหลบหนีอย่างประหยัดในช่วงทั้งหมดของการกลิ้งระยะเวลาที่มีอยู่ในข้อมูลทางประวัติศาสตร์ เพิ่มเติมเพียง safemax คือยั่งยืนสูงสุดถอนคะแนน ( MWR ) จากปีเกษียณมากแน่ชอบธรรมดังนั้น bengen การศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าความผันผวนของผลตอบแทนสินทรัพย์ให้ " คะแนน " ถอนปลอดภัยที่จะอยู่ด้านล่าง ถอนได้ด้วยอัตราผลตอบแทนเฉลี่ยถือว่าคงที่สินทรัพย์ที่ตรงกับประวัติศาสตร์ การศึกษาการกระตุ้นการพัฒนาอุตสาหกรรมกระท่อมกับนักวิจัยหลาย ตรวจสอบว่าผู้เกษียณอาจปลอดภัยเพิ่มอัตราการถอนเงินของพวกเขาการศึกษาดังกล่าวได้ศึกษานำโด่งเกษียณในการแยกจากการทำงานระยะที่นำหน้ามัน
วารสารของการวางแผนทางการเงินที่เผยแพร่ วิลเลี่ยม bengen แลนดมาร์คศึกษา 17 ปีที่ผ่านมา , การตั้งค่าเข้าไปในสถานที่เริ่มต้นของเงื่อนไขที่มีผลต่อการวิจัยต่อไปมากแต่ฉันสงสัยว่าวิธีการที่แตกต่างกันของเรา ความคิดเกี่ยวกับการวางแผนการเกษียณอายุอาจจะเป็นถ้า bengen ได้ chanced เมื่อนานชุดของข้อมูลทางประวัติศาสตร์เมื่อเขาสูตรการศึกษาของเขา ข้อมูลเพิ่มเติม เขาอาจตัดสินใจพิจารณาจำลองประวัติศาสตร์ที่รวมทั้งงาน ( สะสม ) และเกษียณ ( decumulation ) ระยะหนึ่งทั้งแบบบูรณาการ เมื่อพิจารณาโดยรวมข้อมูลทางประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่า ถึงแม้ความสัมพันธ์จะไม่สมบูรณ์แบบ mwrs ต่ำสุด ( ซึ่งเราให้ความคิดของเราของอัตราการถอนเงินปลอดภัย ) มักจะเกิดขึ้นหลังจากที่ตลาดกระทิงเป็นเวลานาน ตลาดหมีนานในระหว่างสะสมระยะมักจะอนุญาตให้ mwrs ที่มีขนาดใหญ่มาก แนวโน้มนี้ motivates พื้นฐานทบทวนการวางแผนเกษียณอายุเป็นกังวลเกี่ยวกับ " ปลอดภัยถอนคะแนน " และ " การสะสมความมั่งคั่งเป็นเป้าหมาย " เสียสมาธิ และอาจเป็นอันตรายต่อผู้ร่วมในการวางแผนการเกษียณอายุ กระบวนการ .
ค่อนข้างมันอาจจะดีกว่าที่จะคิดในแง่ของ " ปลอดภัย อัตราเงินออม " ที่ได้แสดงให้เห็นความสำเร็จในการจัดหาเงินทุนที่ต้องการสำหรับค่าใช้จ่ายเกษียณซ้อนประวัติศาสตร์ช่วงทั้งการสะสมและระยะ decumulation . วางวิธีอื่นคนที่ช่วยเธอ " ปลอดภัย ประหยัดเท่ากัน " อาจจะการเงินของเธอไว้ใช้จ่ายไม่ว่าเธอจริง การสะสมความมั่งคั่งและถอนอัตรา เป็นคุณลักษณะที่เพิ่ม , ความผันผวนของวัฏจักรชีวิตอดีตตามขั้นต่ำที่จำเป็นอัตราการออม ( lmsrs ) จะน้อยกว่าของ mwrs ; พวกเขาอยู่ในช่วงระหว่างร้อยละ 9.3 และ 16 .ร้อยละ 6 ของเงินเดือนในช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ของเราสุกใสพื้นฐานแต่ละ .
ผมแนะนําว่า กระบวนการวางแผนเกษียณต่อไป ซึ่งจากการสะสม และ decumulation ขั้นตอนที่ไม่เหมาะสม :
ขั้นตอนที่ 1 ประเมินถอนต้องการจากสินทรัพย์ทางการเงินที่จะจ่ายสำหรับค่าใช้จ่ายในการวางแผนเกษียณหลังจากบัญชีประกันสังคมกำหนดใด ๆ เพนชั่น ประโยชน์และแหล่งที่มาของรายได้อื่น ๆใด ๆ นิยามเหล่านี้วางแผนเกษียณอายุค่าใช้จ่ายแทนอัตรา ( RR ) จากเงินเดือนก่อนเกษียณ
ขั้นตอนที่ 2 : การตัดสินใจในการถอนเท่ากัน ( WR ) คุณรู้สึกสบายใจในการใช้ตามสิ่งที่ได้แสดงความสามารถ โดยข้อมูลทางประวัติศาสตร์เพียงพอ
ขั้นตอนที่ 3 : ตรวจสอบการสะสมความมั่งคั่ง ( W ) ที่คุณต้องการเพื่อให้บรรลุโดย เกษียณ , กําหนดเป็น w = RR / WR .
ขั้นตอนที่ 4 :กำหนดอัตราเงินออมที่คุณต้องการในระหว่างปีของการทำงานของคุณเพื่อให้บรรลุการสะสมความมั่งคั่งเป้าหมาย
ผมแนะนำเป็นเปลี่ยนต่อไปนี้การเกษียณอายุการวางแผนกระบวนการ :
ขั้นตอนที่ 1 : ขั้นตอนนี้เป็นเหมือนข้างบน
ขั้นตอนที่ 2 :ตัดสินใจเกี่ยวกับอัตราเงินออมที่คุณรู้สึกสบายใจในการใช้ตามสิ่งที่ได้แสดงความสามารถทางการเงินเพียงพอใช้จ่ายการเกษียณอายุของคุณ ที่ต้องการ โดยข้อมูลทางประวัติศาสตร์
ถ้าช่วยรับผิดชอบตลอดอาชีพของเธอเธออาจจะการเงินของเธอไว้ใช้จ่ายโดยไม่คำนึงถึงอัตราจากการถอนเงินฝากนี้หมายถึง แน่นอนข้อแม้ต้องอยู่ที่ " ราคา " ประหยัด ปลอดภัย เป็นแค่สิ่งที่ถูกแสดงเพื่อทำงานในการกลิ้งระยะเวลาจากข้อมูลทางประวัติศาสตร์ ข้อแม้เดียวกันกับ " ปลอดภัยถอนคะแนน " ในอนาคตเราอาจพบสถานการณ์ที่ปลอดภัยจะต้องปรับขึ้นอัตราเงินออมหรือปลอดภัยถอนคะแนนลงมันก็ยังเป็นที่ชัดเจนว่าข้อมูลเกี่ยวกับ ปลอดภัย อัตราการออมในการศึกษานี้ไม่ได้เป็นหนึ่งขนาดเหมาะกับทุก การศึกษาก็แสดงให้เห็นถึงหลักการในการทำงาน โดยเน้นกรณีสุกใสเฉพาะบุคคล คนจริงจะแตกต่างกันในรายได้และการออมรูปแบบการบริโภคเรียบความต้องการการเกษียณอายุค่าใช้จ่ายที่ต้องการ และทางเลือกในการจัดสรรสินทรัพย์ใบนี้เป็นบทบาทที่สำคัญสำหรับนักวางแผนทางการเงินเพื่อช่วยให้ลูกค้าของพวกเขาในการกำหนด " ปลอดภัย อัตราเงินออม " ที่เหมาะกับลูกค้าโดยเฉพาะ ชีวิต สถานการณ์ กระดาษนี้ให้กรอบเพื่อให้บรรลุงานนี้
ผมใช้วิธีการและข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่ใช้วิธีการพิจารณามุมมองของบุคคลที่เกษียณอายุในแต่ละปีของช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ใน 5 กรณี แต่ละบันทึกเพื่อการเกษียณในช่วง 30 ปีสุดท้ายของอาชีพของเธอ เธอมีรายได้คงที่รายได้ที่แท้จริง ในแต่ละปีนั้น กำหนดอัตราเงินออมจะกำหนดสัดส่วนของรายได้นี้เธอช่วยในตอนท้ายของแต่ละของ 30 ปีประหยัดรายจ่ายในการลงทุนที่จัดสรรร้อยละ 60 เป็นหุ้นทุนขนาดใหญ่ ( มาตรฐาน&จนราคาหุ้นและดัชนีคอมโพสิต ) ร้อยละ 40 ในตราสารหนี้ระยะสั้น ( ปีอัตราผลตอบแทนจากสินทรัพย์ราคากระดาษพาณิชย์ 6 เดือน ) พอร์ตการลงทุนจะ rebalanced เพื่อเป้าหมายการจัดสรรสินทรัพย์ ในตอนท้ายของแต่ละปี
ใน 2 กรณีเกษียณเริ่มต้นที่จุดเริ่มต้นของปี 31 และระยะเวลาการเกษียณอายุมีอายุ 30 ปี การสะสมและวงจรชีวิต decumulation คือ 60 ปี ถอนเกิดขึ้นที่จุดเริ่มต้นของแต่ละปีในช่วงเกษียณอายุ ต้นแบบ 60 / 40 สินทรัพย์การจัดสรรยังคงเหมือนเดิมในช่วงเกษียณ ไม่ปรับสมดุลรายจ่ายประจำปียอดการถอนเงินจะถูกกำหนดเป็นอัตราการแทนที่จากสุดท้ายก่อนเกษียณ เงินเดือน ผมสันนิษฐานว่า บุคคลปรารถนาพื้นฐานแทนร้อยละ 50 ของเงินเดือนสุดท้ายของเธอ ด้วยการถอนจากความมั่งคั่งที่สะสมเธอ นี้ร้อยละ 50 เป็นมากกว่า มันอาจเริ่มที่เสียง มันเป็นเพียงส่วนหนึ่งจากเงินออมเกษียณอายุสวัสดิการประกันสังคมและแหล่งรายได้อื่นใดจะถูกเพิ่มบนนี้ได้ นอกจากนี้ หลังจากเกษียณ ไม่มีการบันทึกเพื่อการเกษียณหรือมีส่วนร่วมกับประกันสังคม ซึ่งเพิ่มอัตราทดแทนด้วยความเคารพกับสิ่งที่อาจจะถูกใช้ก่อนเกษียณ ยอดเงินที่ถอนแล้วปรับในแต่ละปี สำหรับที่ผ่านมา อัตราเงินเฟ้อผลงานค่าธรรมเนียมการบริหารและการวางแผนจะไม่คิดและไม่พยายามที่จะบัญชีสำหรับภาษี อัตราการออมโดยเฉพาะประสบความสำเร็จถ้ามันให้ทรัพย์สมบัติเพียงพอที่เกษียณอายุจาก 30 ปีของการถอนโดยไม่มียอดคงเหลือในบัญชีต่ำกว่าศูนย์ การสะสมความมั่งคั่งที่แท้จริง และราคาอาจแตกต่างกันอย่างมากสำหรับ retirees ถอนที่แตกต่างกัน .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- additionally
- คุณคือเจ้าหญิงของฉัน
- 现在我很忙, 以后学习太极拳把
- ผ่านไป 5 นาที
- excited
- ไม่ควรกินของหวาน
- chewing ahole through host exoskeleton t
- วันนี้ราคาทองลง
- . I enjoy spending time in my bedroom..
- สังเกตุพฤติกรรม
- โทร ข้อความ
- ในอนาคตฉันคิดว่า
- . I enjoy spending time in my bedroom..
- You as well
- ฉันชอบปลูก ต้นไม้, ทำอาหาร, เดินเล่น, แล
- Content
- It is simple matter to embed dynamically
- locate cold spots under microwave steril
- ค่าห้องพัก
- What things do you or your family recycl
- คุณสามารถถ่ายภาพมันให้ฉัน
- เพื่อเล่นน้ำทะเล
- พรุ่งนี้คุยกัน
- ลูกค้าจะเปิดใบสั่งซื้อใหม่2ใบ
