Moore worked without stopping until

Moore worked without stopping until about eleven o'clock. Then he put some more wood on the
fire. He also made a pot of tea. He was enjoying himself very much. The fire was burning brightly. The
firelight danced on the old oak walls and threw strange shadows around the room. His tea tasted
excellent, and there was nobody to disturb him. Then for the first time he noticed how much noise the
rats were making.
`Were they making all this noise while I was studying?' he thought. `No, I don't think they were.
Perhaps they were afraid of me at first. Now they have become braver, and they are running about as
usual.'
How busy they were! And what a lot of noise they made! Up and down they rushed, behind the old
oak walls, over the ceiling and under the floor. Moore remembered Mrs Dempster's words: `You'll see
plenty of rats, but you won't see any ghosts.' `Well,' he said with a smile, `she was right about the rats,
anyway!'
He picked up the lamp and looked around the room. `How strange,' he said to himself. `Why
doesn't anybody want to live in this beautiful old house?' The oak walls were very beautiful. There were
some old pictures on the walls, but they were covered with dust and dirt and he could not see them
clearly. Here and there he saw small holes in the walls. From time to time the curious face of a rat stared
at him. Then with a scratch and a squeak, it was gone.
The thing that interested him most, however, was the rope of the great alarm bell on the roof. The
rope hung down in a corner of the room on the right−hand side of the fireplace. He found a huge,
high−backed oak chair and pulled it up beside the fire. There he sat and drank his last cup of tea. Then
he put more wood on the fire and sat down at the table again with his books. For a time the rats
disturbed him with their scratching and squeaking. But he got used to the noise, and soon he forgot
everything except his work.
Suddenly he looked up. Something had disturbed him, but he did not know what it was. He sat up
and listened. The room was silent. That was it! The noise of the rats had stopped. `That's what disturbed
me!' said Moore with a smile. He looked around the room − and saw an enormous rat. It was sitting on
the great high−backed chair by the fire, and it was staring at him with hate in its small red eyes. Moore
picked up a book and pretended to throw it. But the rat did not move. It showed its great white teeth
angrily, and its cruel eyes shone mercilessly in the lamplight.
`Why, you −' cried Moore. He picked up the poker from the fireplace and jumped up. Before he
could hit the rat, however, it jumped to the floor with a squeak. It ran up the rope of the alarm bell and
disappeared in the darkness. Strangely, the squeaks and scratches of the rats in the walls began again.
By this time Moore no longer felt like working. Outside the house the birds were singing: soon it
would be morning. He climbed into bed and immediately fell asleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มัวร์ทำงานโดยไม่หยุดจนกระทั่งประมาณเอ็ดโมง แล้วเขาใส่ไม้บางอย่างในการไฟไหม้ นอกจากนี้เขายังทำหม้อน้ำ เขาถูกกับตัวเองมาก ไฟกำลังไหม้สดใส ที่firelight เต้นบนผนังเก่าโอ๊ค และโยนเงารอบ ๆ ห้อง เขาลิ้มรสชาแห่ง และมีไม่มีใครไปรบกวนเขา แล้ว ครั้งแรก เขาสังเกตเห็นว่า รบกวนการหนูได้ทำ 'ก็จะทำเสียงนี้ในขณะที่เรียน ' เขาคิดว่า ' ไม่ ฉันไม่คิดว่า พวกเขาบางทีพวกเขากลัวผมครั้งแรก ตอนนี้ พวกเขาได้กลายเป็น braver และพวกเขากำลังเกี่ยวกับการเป็นปกติ ' การพวกเขา และพวกเขาทำอะไรมากของเสียง ขึ้นและลงเขาวิ่ง หลังเก่าโอ้คผนัง เพดาน และพื้น มัวร์จำคำนาง Dempster: ' คุณจะเห็นของหนู แต่คุณจะไม่เห็นผีใด ๆ .' 'ดี เขากล่าว ด้วยรอยยิ้ม, ' เธอใจหนูอย่างไรก็ตาม!'เขารับโคมไฟ และมองรอบ ๆ ห้อง 'วิธีแปลก เขากล่าวว่า ตนเอง ' ทำไมใครไม่ต้องการอาศัยอยู่ในบ้านเก่าสวย? " ผนังโอ๊คสวยงามมากขึ้น มีบางภาพถ่ายบนผนัง แต่พวกเขาถูกปกคลุม ด้วยฝุ่น และสิ่งสกปรกและเขาไม่สามารถเห็นพวกเขาชัดเจน ที่โน่นเขาเห็นรูเล็ก ๆ ในผนัง ครั้งหน้าอยากรู้อยากเห็นของหนูเริ่มที่เขา แล้ว มีขีดและคำสารภาพ มันเป็นไป สิ่งที่สนใจเขามากที่สุด อย่างไรก็ตาม ถูกเชือกระฆังปลุกดีบนดาดฟ้า ที่เชือกแขวนลงมุมห้องทางด้าน right−hand ของเตาไฟ เขาพบมากเก้าอี้ high−backed โอ๊ค และดึงขึ้นข้างไฟ มีเสาร์ และดื่มชาถ้วยสุดท้ายของเขา แล้วเขาวางไม้เพิ่มเติมไฟ และนั่งลงในตารางอีกครั้งกับหนังสือของเขา เวลาหนูรบกวนเขา มีเกาและ squeaking แต่เขาได้ใช้เสียงรบกวน และเร็ว ๆ นี้ เขาลืมทุกอย่างยกเว้นงานของเขา ทันใดนั้นเขามองขึ้น สิ่งที่มีรบกวนเขา แต่เขาไม่รู้สิ่งที่มันเป็น เขานั่งขึ้นและฟัง ห้องพักถูกเงียบ ที่มา เสียงของหนูก็หยุด ' เป็นอะไรรบกวนฉัน!' มัวร์กล่าวว่า ดี เขามองรอบ ๆ −ห้อง และเห็นเป็นหนูขนาดใหญ่ มันนั่งอยู่บนเก้าอี้ high−backed ดี โดยไฟ และถูกจ้องมองที่เขา ด้วยเกลียดของตาสีแดงขนาดเล็ก มัวร์รับหนังสือ และ pretended ต้องทิ้งมัน แต่หนูไม่ย้าย เห็นฟันขาวดีangrily และตาโหดร้าย shone lamplight ปรานี 'ทำไม −คุณ' ร้องมัวร์ เขารับโป๊กเกอร์จากเตาไฟ และเพิ่มขึ้นค่า ก่อนที่เขาจะสามารถตีหนู อย่างไรก็ตาม การเพิ่มขึ้นในพื้นที่ด้วยการสารภาพ มันวิ่งขึ้นเชือกระฆังปลุก และหายไปในความมืด แพงกว่า ระยิบระยับและรอยขีดข่วนของหนูในผนังเริ่มอีกครั้ง โดยเวลานี้ มัวร์ไม่รู้สึกเหมือนทำงาน นอกบ้าน นกร้องเพลง: เร็ว ๆ นี้นั้นจะเป็นเช้า เขาปีนขึ้นเตียง และทารกหลับทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มัวร์ทำงานโดยไม่หยุดจนถึง 11:00
จากนั้นเขาก็นำบางส่วนไม้เพิ่มเติมเกี่ยวกับไฟ นอกจากนี้เขายังทำหม้อชา เขากำลังมีความสุขกับตัวเองมาก ไฟไหม้สดใส
แสงไฟเต้นอยู่บนผนังไม้โอ๊คเก่าและโยนเงาแปลกไปรอบ ๆ ห้อง
ชาของเขาได้ลิ้มรสดีและไม่มีใครที่จะรบกวนเขา
จากนั้นเป็นครั้งแรกที่เขาสังเกตเห็นว่าเสียงมากหนูได้ทำ.
`มาอยู่ที่พวกเขาทำทุกเสียงนี้ในขณะที่ฉันได้เรียน? เขาคิดว่า. `ไม่มีผมไม่คิดว่าพวกเขา.
บางทีเขาก็กลัวผมในตอนแรก
ตอนนี้พวกเขาได้กลายเป็นกล้าหาญและพวกเขากำลังทำงานเกี่ยวกับการเป็นปกติ.
วิธีที่พวกเขาไม่ว่าง! และสิ่งที่หลายเสียงที่พวกเขาทำ!
ขึ้นและลงที่พวกเขารีบวิ่งไปหลังเก่าผนังไม้โอ๊คกว่าเพดานและใต้พื้น มัวร์จำคำพูดของนางทำการ: `คุณจะเห็นความอุดมสมบูรณ์ของหนู แต่คุณจะไม่เห็นผีใด ๆ .
`ดี" เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม,
`เธอถูกต้องเกี่ยวกับหนูอยู่แล้ว! 'เขาหยิบขึ้นโคมไฟและมองไปรอบ ๆ ห้อง
`วิธีแปลก ๆ " เขาพูดกับตัวเอง `ทำไมไม่ใครต้องการที่จะอยู่ในบ้านเก่าที่สวยงามนี้หรือไม่? '
ผนังไม้โอ๊คที่มีความสวยงามมาก มีบางภาพเก่าบนผนังแต่พวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นและสิ่งสกปรกและเขาไม่สามารถมองเห็นพวกเขาได้อย่างชัดเจน ที่นี่และมีเขาเห็นรูเล็ก ๆ ในผนัง จากเวลาที่อยากรู้อยากเห็นใบหน้าของหนูจ้องมองไปที่เขา จากนั้นมีรอยขีดข่วนและสารภาพมันก็หายไป. สิ่งที่เขาสนใจมากที่สุด แต่เป็นเชือกของสัญญาณเตือนภัยที่ดีบนหลังคา เชือกแขวนลงมาในมุมของห้องพักที่ด้านขวามือของเตาผิง เขาพบว่าขนาดใหญ่เก้าอี้ไม้โอ๊คที่สูงได้รับการสนับสนุนและดึงมันขึ้นมาอยู่ข้างกองไฟ ที่นั่นเขาได้นั่งและดื่มถ้วยสุดท้ายของชา จากนั้นเขาวางไม้เพิ่มเติมเกี่ยวกับไฟและนั่งลงที่โต๊ะอีกครั้งกับหนังสือของเขา สำหรับระยะเวลาที่หนูรบกวนเขาด้วยรอยขีดข่วนและการรับสารภาพของพวกเขา แต่เขาได้ใช้ในการตัดเสียงรบกวนและในไม่ช้าเขาลืมทุกอย่างยกเว้นการทำงานของเขา. ทันใดนั้นเขาเงยหน้าขึ้นมอง บางสิ่งบางอย่างได้รบกวนเขา แต่เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่มันเป็น เขาลุกขึ้นนั่งและฟัง ห้องพักก็เงียบ นั่นคือมัน! เสียงของหนูได้หยุด `นั่นคือสิ่งที่รบกวนฉัน! ' มัวร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม เขามองไปรอบ ๆ ห้องพัก - และเห็นหนูมหาศาล มันก็นั่งอยู่บนเก้าอี้สูงได้รับการสนับสนุนที่ดีโดยการเกิดไฟไหม้และมันก็จ้องมองเขาด้วยความเกลียดชังในดวงตาสีแดงขนาดเล็ก มัวร์หยิบหนังสือและแกล้งโยนมัน แต่หนูไม่ได้ย้าย มันแสดงให้เห็นฟันสีขาวที่ดีด้วยความโกรธและตาที่ส่องโหดร้ายไร้ความปราณีในตะเกียงได้. `ทำไมคุณ - 'ร้องไห้มัวร์ เขาหยิบขึ้นมาโป๊กเกอร์จากเตาผิงและกระโดดขึ้น ก่อนที่เขาจะสามารถตีหนู แต่ก็เพิ่มขึ้นถึงพื้นด้วยสารภาพ มันวิ่งขึ้นเชือกระฆังปลุกและหายไปในความมืด น่าแปลกที่ squeaks และรอยขีดข่วนของหนูในผนังที่จะเริ่มต้นอีกครั้ง. โดยขณะนี้มัวร์ไม่ได้รู้สึกเหมือนทำงาน นอกบ้านนกร้องเพลง: เร็ว ๆ นี้ก็จะเป็นตอนเช้า เขาปีนเข้าไปในห้องนอนและทันทีที่ผล็อยหลับไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มัวร์ทำงานโดยไม่หยุด จนประมาณ 11 โมง แล้วเขาก็เอาไม้บางเพิ่มเติมเกี่ยวกับ
ไฟ เขายังทำหม้อชา เขามีความสุขมาก ไฟกำลังไหม้อย่างสดใส
แสงไฟจากในห้องเต้นรำบนผนังไม้โอ๊กเก่าและโยนเงาแปลก ๆในห้อง น้ำชารส
ยอดเยี่ยม และไม่มีใครจะรบกวนเขา แล้วเป็นครั้งแรกที่เขาสังเกตเห็นเท่าใดเสียง
หนูทำ .
` พวกเขาส่งเสียงดังขณะที่ฉันกำลังเรียนอยู่ ? เขาคิด ' ไม่ค่ะ ฉันไม่คิดว่าพวกเขา .
บางทีพวกเขากลัวผมในตอนแรก ตอนนี้พวกเขาได้กลายเป็นมากขึ้นและพวกเขาจะทำงานเกี่ยวกับ

ปกติ . ' พวกเขาจะยุ่งแค่ไหน ! และสิ่งที่รบกวนพวกเขาทำ ! ขึ้นและลงเขาวิ่ง ข้างหลังกำแพงโอ๊กเก่า
, บนฝ้าเพดานและใต้พื้นมัวร์จำนางเดมป์สเตอร์คำพูด : ' คุณจะเห็น
มากมายของหนู แต่ก็ไม่เห็นผี ' ' เอ่อ ' เขากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า " เธอถูกเรื่องหนู
อยู่ดี !
เค้าหยิบโคมไฟ และมองไปรอบๆห้อง ` แปลก ' เขาพูดกับตัวเอง ` ทำไม
ไม่มีใครอยากอยู่ในบ้านหลังเก่าที่สวยงาม ? ผนังไม้โอ๊คสวยมากๆ มี
รูปถ่ายเก่าๆ บนผนังแต่พวกเขาถูกปกคลุมด้วยฝุ่นและสิ่งสกปรก และเขาไม่อาจเห็นพวกเขา
อย่างชัดเจน ที่นี่ และที่นั่น เขาเห็นรูเล็ก ๆในผนัง เวลาใบหน้าสงสัยของหนู
ที่จ้องมองเขา แล้วกับรอยขีดข่วนและส่งเสียง มันก็หายไปแล้ว . . .
สิ่งที่สนใจเขามากที่สุด แต่เป็นเชือกของกระดิ่งเตือนภัยที่ดีบนหลังคา
เชือกที่แขวนอยู่ที่มุมห้องด้านขวา บริษัท เวสเทิร์น มือข้างเตาผิง เขาพบขนาดใหญ่
−สูงการสนับสนุนเก้าอี้ไม้โอ๊คและดึงมันขึ้นข้างๆกองไฟ เขานั่งดื่มชาถ้วยสุดท้าย งั้น
เขาใส่ไม้ในกองไฟและนั่งลงที่โต๊ะอีกครั้งกับหนังสือของเขา ให้เวลาหนู
รบกวนเขา ด้วยการเกาและอ๊อด . แต่เขาได้ใช้กับเสียงและในไม่ช้าเขาก็ลืม

ทุกอย่างยกเว้นงานของเขา เขาก็เงยหน้าขึ้นมอง มีบางอย่างรบกวนจิตใจเขา แต่เขาไม่ได้รู้ว่ามันคืออะไร เขาลุกขึ้นนั่ง
และตั้งใจฟัง ห้องเงียบ นั่นมัน ! เสียงของหนูหยุด ` สิ่งที่รบกวน
ฉัน มัวร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม เขามองไปรอบๆ ห้อง และ บริษัท เวสเทิร์น เห็นหนูใหญ่ มันนั่งอยู่บนเก้าอี้
−สูงที่ดีได้รับการสนับสนุนโดยไฟและมันก็จ้องเขาด้วยความเกลียดมีขนาดเล็กสีแดงในดวงตา มัวร์
หยิบหนังสือ และแกล้งโยนมัน แต่หนูไม่ได้ไป พบที่ดีฟันขาว
ด้วยความโกรธ ตาของมันโหดร้ายส่องหฤโหดในตะเกียง .
` ทำไมคุณ− ' มัวร์ เขารับโป๊กเกอร์จากเตาผิง และกระโดดขึ้น ก่อนที่เขา
จะตีหนู แต่มันกระโดดกับพื้นด้วยความเงียบมันวิ่งขึ้นเชือกของกระดิ่งเตือนภัยและ
หายไปในความมืด แปลกๆ บีบและรอยขีดข่วนของหนูในผนังเริ่มขึ้นอีกครั้ง โดยคราวนี้
มัวร์ไม่รู้สึกเหมือนทำงาน ภายนอกบ้านนกร้องเพลง : อีกไม่นาน
จะเช้า เขาปีนขึ้นเตียงแล้วหลับไป