SHE WAS SICK for a long time. When

SHE WAS SICK for a long time. When we saw her again, her hair was cut short, making her look like a girl, with a vague resemblance to those angels in colored church windows--sort of tragic and serene.

The town had just let the contracts for paving the sidewalks, and in the summer after her father's death they began the work. The construction company came with riggers and mules and machinery, and a foreman named Homer Barron, a Yankee--a big, dark, ready man, with a big voice and eyes lighter than his face. The little boys would follow in groups to hear him cuss the riggers, and the riggers singing in time to the rise and fall of picks. Pretty soon he knew everybody in town. Whenever you heard a lot of laughing anywhere about the square, Homer Barron would be in the center of the group. Presently we began to see him and Miss Emily on Sunday afternoons driving in the yellow-wheeled buggy and the matched team of bays from the livery stable.

At first we were glad that Miss Emily would have an interest, because the ladies all said, "Of course a Grierson would not think seriously of a Northerner, a day laborer." But there were still others, older people, who said that even grief could not cause a real lady to forget noblesse oblige- -

without calling it noblesse oblige. They just said, "Poor Emily. Her kinsfolk should come to her." She had some kin in Alabama; but years ago her father had fallen out with them over the estate of old lady Wyatt, the crazy woman, and there was no communication between the two families. They had not even been represented at the funeral.
And as soon as the old people said, "Poor Emily," the whispering began. "Do you suppose it's really so?" they said to one another. "Of course it is. What else could . . ." This behind their hands; rustling of craned silk and satin behind jalousies closed upon the sun of Sunday afternoon as the thin, swift clop-clop-clop of the matched team passed: "Poor Emily."

She carried her head high enough--even when we believed that she was fallen. It was as if she demanded more than ever the recognition of her dignity as the last Grierson; as if it had wanted that touch of earthiness to reaffirm her imperviousness. Like when she bought the rat poison, the arsenic. That was over a year after they had begun to say "Poor Emily," and while the two female cousins were visiting her.

"I want some poison," she said to the druggist. She was over thirty then, still a slight woman, though thinner than usual, with cold, haughty black eyes in a face the flesh of which was strained across the temples and about the eyesockets as you imagine a lighthouse-keeper's face ought to look. "I want some poison," she said.

"Yes, Miss Emily. What kind? For rats and such? I'd recom--"

"I want the best you have. I don't care what kind."

The druggist named several. "They'll kill anything up to an elephant. But what you want is--"

"Arsenic," Miss Emily said. "Is that a good one?"

"Is . . . arsenic? Yes, ma'am. But what you want--"

"I want arsenic."

The druggist looked down at her. She looked back at him, erect, her face like a strained flag. "Why, of course," the druggist said. "If that's what you want. But the law requires you to tell what you are going to use it for."

Miss Emily just stared at him, her head tilted back in order to look him eye for eye, until he looked away and went and got the arsenic and wrapped it up. The Negro delivery boy brought her the package; the druggist didn't come back. When she opened the package at home there was written on the box, under the skull and bones: "For rats."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอได้ป่วยเป็นเวลานาน เมื่อเราเห็นเธออีก ผมถูกตัดสั้น ทำให้เธอดูเหมือนผู้หญิง กับรูปที่คลุมเหล่าทูตสวรรค์ในหน้าต่างโบสถ์สี - เรียงลำดับ ของโศกนาฏกรรม และสงบ

เมืองมีเพียงให้สัญญาสำหรับปูแยะ และในฤดูร้อนหลังจากการตายของพ่อของเธอ จะเริ่มทำงาน บริษัทก่อสร้างมาพร้อมกับ riggers และ mules และเครื่อง จักร และยืนชื่อโฮเมอร์มุ่ง แยง - ใหญ่ สีดำ พร้อมคน มีเสียงใหญ่และเบากว่าหน้าตา เด็กชายตัวเล็ก ๆ จะทำตามในกลุ่มฟังเขา cuss ที่ riggers และ riggers ที่ร้องเพลงในเวลาขึ้นและตกของรับ สวยเร็ว ๆ นี้ เขารู้ทุกคนในเมือง เมื่อใดก็ตามที่คุณได้ยินมากหัวเราะใด ๆ เกี่ยวกับสแควร์ โฮเมอร์มุ่งจะเป็นศูนย์กลางของกลุ่ม ปัจจุบันเราเริ่มเห็นเขาและนางสาว Emily ในบ่ายวันอาทิตย์ขับรถล้อเหลืองและอ่าวทีมจับคู่จากคอกเครื่อง

ตอนแรก เราก็ดีใจว่า Emily นางสาวจะมีความสนใจ เนื่องจากว่า ผู้หญิงทั้งหมด "แน่นอนรับเชิญแบบไม่คิดอย่างจริงจังของ Northerner, laborer วัน" แต่ยังมีคนอื่น คนเก่า ที่กล่าวว่า ความเศร้าโศกแม้อาจทำให้เป็นหญิงจริงลืม noblesse oblige--

โดยเรียกมันว่า noblesse oblige เพียงกล่าว "เอมิลี่ไม่ดี Kinsfolk เธอควรมาเพื่อเธอ" เธอมีบางอย่างกินในอลาบามา แต่ปีที่ผ่านมาพ่อของเธอได้ตกลงออกกับเหนืออสังหาริมทรัพย์ของเก่าผู้หญิง Wyatt ผู้หญิงบ้า และมีการสื่อสารระหว่างสองครอบครัว ได้ไม่ได้ถูกแสดงในงานศพ
และเป็นคนเก่ากล่าว "เอมิลี่ดี การวิสเปอริง "คุณสมมติเป็นจริงดังนั้นหรือไม่" ว่า หนึ่ง "แน่นอนได้ ได้.. ได้ " นี้หลังมือ rustling craned ผ้าไหม และแพรหลังปิดตามแสงแดดยามบ่ายวันอาทิตย์เป็นการรวดเร็ว บาง clop-clop-clop ของทีมจับคู่ผ่าน jalousies: "เอมิลี่ไม่ดี"

เธอทำศีรษะของเธอสูงพอ - แม้เราเชื่อว่า เธอถูกลดลง มันเหมือนเธอต้องมากกว่า การรู้ศักดิ์ศรีของเธอเป็นรับเชิญสุดท้าย ว่ามีอยาก earthiness reaffirm imperviousness ของเธอที่สัมผัส เช่นเมื่อเธอซื้อยาพิษหนู สารหนู ที่ได้หนึ่งปีหลังจากเริ่มพูด "ดีเอมิลี่" และในขณะที่ลูกพี่ลูกน้องหญิงสองเข้า her.

"ต้องพิษบาง" เธอบอกกับเภสัชกรปรุง เธอได้กว่าสามสิบแล้ว ยังเป็นผู้หญิงเล็กน้อย แต่บางมากกว่าปกติ มีเย็น ตาสีดำถือตัวหน้าเป็นเนื้อซึ่งถูกย้ำ ทั่ววัด และ eyesockets ตามที่คุณจินตนาการเป็นประภาคารผู้รักษาของหน้าควรจะดู "อยากยาพิษบางอย่าง เธอกล่าว

" ใช่ Emily นางสาว แบบไหน สำหรับหนูดังกล่าวหรือไม่ ผม recom- "

" ฉันต้องดีสุดที่คุณมี ฉันไม่สนใจอะไร"

ชื่อเภสัชกรปรุงหลาย "พวกเขาจะฆ่าอะไรถึงช้าง แต่สิ่งที่ต้อง มี-"

"สารหนู Miss Emily กล่าวว่า "เป็นที่หนึ่งดี

"คือ...สารหนู ใช่ ma'am แต่สิ่งที่คุณต้อง- "

" ฉันต้องสารหนูมา"

เภสัชกรปรุงมองลงที่เธอ เธอมองไปที่เขา ตรง ใบหน้าของเธอเช่นธงเครียด "ทำไม หลักสูตร เภสัชกรปรุงกล่าวว่า "ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่คุณต้องการ แต่กฎหมายบังคับให้คุณบอกสิ่งที่คุณกำลังจะใช้"

นางสาว Emily เพียงจ้องไปที่เขา ศีรษะของเธอยืดกลับเพื่อมองเขาตาตา จนกว่าเขามองออกไป และมีสารหนู และห่อขึ้น เด็กส่ง Negro นำเธอแพคเกจ เภสัชกรปรุงไม่ได้กลับมา เมื่อเธอเปิดแพคเกจที่มีถูกเขียนบนกล่อง ภายใต้กะโหลกศีรษะและกระดูก: "สำหรับหนู"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

SHE WAS ป่วยมาเป็นเวลานาน เมื่อเราเห็นเธออีกครั้งผมของเธอถูกตัดสั้นทำให้เธอมีลักษณะเหมือนหญิงสาวคนหนึ่งที่มีความคล้ายคลึงคลุมเครือทูตสวรรค์ผู้ที่อยู่ในคริสตจักรหน้าต่างสี - การจัดเรียงของที่น่าเศร้าและเงียบสงบในเมืองได้เพียงแค่ให้สัญญาสำหรับปูทางเท้า, และในฤดูร้อนหลังจากการตายของพ่อของเธอที่พวกเขาเริ่มทำงาน บริษัท ก่อสร้างมาพร้อมกับ riggers และล่อและเครื่องจักรและหัวหน้าคนงานที่ชื่อบาร์รอนโฮเมอร์, อเมริกา - ขนาดใหญ่สีเข้มคนพร้อมด้วยเสียงขนาดใหญ่และดวงตาเบากว่าใบหน้าของเขา ชายน้อยจะทำตามอยู่ในกลุ่มที่จะได้ยินเสียงของเขาโง่ riggers และ riggers ร้องเพลงในเวลาที่จะเพิ่มขึ้นและการล่มสลายของการหยิบ สวยไม่ช้าเขาก็รู้ว่าทุกคนที่อยู่ในเมือง เมื่อใดก็ตามที่คุณได้ยินมากของเสียงหัวเราะได้ทุกที่เกี่ยวกับตารางโฮเมอร์บาร์รอนจะอยู่ในศูนย์กลางของกลุ่ม ปัจจุบันเราเริ่มที่จะเห็นเขาและนางสาวเอมิลี่ในบ่ายวันอาทิตย์ขับรถในรถสีเหลืองล้อและทีมงานที่ตรงกับอ่าวจากองค์ที่มีความเสถียรในตอนแรกพวกเราก็ดีใจที่นางสาวเอมิลี่จะมีความสนใจเพราะผู้หญิงทุกคนกล่าวว่า " แน่นอนกรีจะไม่คิดอย่างจริงจังของชาวเหนือ, วันกรรมกร. " แต่ก็ยังมีคนอื่น ๆ ผู้สูงอายุที่บอกว่าเศร้าโศกแม้ไม่อาจทำให้ผู้หญิงที่แท้จริงที่จะลืมการเป็นขุนนางบังคับ - โดยไม่ต้องเรียกมันว่าการเป็นขุนนางบังคับ พวกเขาก็กล่าวว่า "เอมิลี่แย่. ประยูรญาติของเธอจะมากับเธอ." เธอมีญาติในอลาบาบาง แต่ปีที่ผ่านมาพ่อของเธอหลุดออกไปกับพวกเขาผ่านที่ดินของหญิงชราไวแอตต์เป็นผู้หญิงคนบ้าและมีการสื่อสารระหว่างสองครอบครัวไม่มี พวกเขายังไม่ได้รับเป็นตัวแทนในงานศพและทันทีที่คนเฒ่าคนแก่บอกว่า "แย่เอมิลี่" กระซิบเริ่ม "คุณคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงเหรอ?" พวกเขากล่าวว่ากับคนอื่น "แน่นอนมันเป็น. อะไรที่จะทำได้ ... " นี้หลังมือของพวกเขา ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบของผ้าไหมและผ้าซาติน craned หลัง Jalousies ปิดลงที่ดวงอาทิตย์ของบ่ายวันอาทิตย์เป็นบางอย่างรวดเร็ว clop การ-clop การ-clop การของทีมตรงผ่าน: ". แย่เอมิลี่" เธอถือศีรษะของเธอสูงพอ - แม้เมื่อเราเชื่อว่าเธอ ได้รับการลดลง มันเป็นราวกับว่าเธอเรียกร้องมากขึ้นกว่าที่เคยได้รับการยอมรับศักดิ์ศรีของเธอเป็นครั้งสุดท้ายกรี; ราวกับว่ามันได้อยากสัมผัสของ earthiness เพื่อยืนยันว่าเธอไม่อนุญาต เช่นเมื่อเธอซื้อยาพิษหนูสารหนู ที่ถูกกว่าปีหลังจากที่พวกเขาเริ่มที่จะพูดว่า "แย่เอมิลี่" และในขณะที่ญาติทั้งสองเพศหญิงมาเยี่ยมเธอ"ฉันอยากพิษบางอย่าง" เธอกล่าวกับคนขายยา เธอเป็นคนที่สามสิบกว่าแล้วยังคงเป็นผู้หญิงที่เล็กน้อย แต่บางกว่าปกติกับความหนาวเย็น, ตาสีดำหยิ่งผยองในเนื้อของใบหน้าที่ทำให้เครียดข้ามวัดและเกี่ยวกับ eyesockets ตามที่คุณจินตนาการใบหน้าประภาคารผู้ดูแลควรจะมอง "ผมอยากพิษบางอย่าง" เธอกล่าว"ใช่นางสาวเอมิลี่ชนิดสำหรับหนูและเช่นฉันที่แนะนำ -.?" .. "ฉันต้องการที่ดีที่สุดที่คุณมีฉันไม่สนใจสิ่งที่ชนิด" คนขายยา ชื่อหลาย "พวกเขาจะฆ่าอะไรถึงช้าง แต่สิ่งที่คุณต้องการคือ -." "สารหนู" มิสเอมิลี่กล่าวว่า "นั่นเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่" "คือ ... สารหนูใช่แหม่ม แต่สิ่งที่คุณต้องการ -." ". ฉันต้องการสารหนู" คนขายยามองลงไปที่เธอ เธอหันกลับไปมองที่เขาตั้งตรงใบหน้าของเธอเช่นธงเครียด "ทำไมแน่นอน" คนขายยาดังกล่าว "ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ. แต่กฎหมายคุณจะต้องบอกสิ่งที่คุณจะใช้สำหรับ." นางสาวเอมิลี่เพียงแค่จ้องที่เขาหัวของเธอเอียงกลับเพื่อให้ดูเขาตาแทนตาจนเขามองออกไปและไป และได้รับสารหนูและห่อมันขึ้น เด็กส่งนิโกรพาเธอแพคเกจ; คนขายยาไม่ได้กลับมา เมื่อเธอเปิดแพคเกจที่บ้านมีการเขียนบนกล่องภายใต้กะโหลกศีรษะและกระดูก ". สำหรับหนู"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอป่วยมานาน เมื่อเราเห็นเธออีกครั้ง ผมของเธอถูกตัดสั้น ทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงกับคลุมเครือเหมือนเหล่าเทวดาในโบสถ์สี Windows -- การจัดเรียงของโศกนาฏกรรมและปลอดโปร่ง

เมืองเพิ่งให้สัญญากับปูทางเท้าและในฤดูร้อนหลังจากการตายของพ่อของเธอ ก็เริ่มทำงาน . บริษัทก่อสร้างมาด้วยริกเกิร์สและล่อ และเครื่องจักรและโฟร์แมนที่ชื่อ โฮเมอร์ บาร์รอน , แยงกี้ -- ใหญ่ มืดพร้อมเพื่อน กับเบากว่าใบหน้าของเขา เสียงใหญ่ และตา ชายน้อยจะติดตามในกลุ่มได้ยินเขาสบถและริกเกิร์ส และริกเกิร์สร้องเพลงในเวลาขึ้นและตกของเลือก เร็วๆนี้เขารู้จักทุกคนในเมืองนี้ เมื่อใดก็ตามที่คุณได้ยินมากหัวเราะทุกที่เกี่ยวกับตารางโฮเมอร์ บารอนจะเป็นศูนย์กลางของกลุ่ม ปัจจุบันเราเริ่มเห็นเค้า คุณเอมิลี่ วันอาทิตย์ช่วงบ่ายขับรถในสีเหลืองล้อรถและจับคู่ทีมอ่าวจากคอกม้า .

ตอนแรกเราดีใจที่คุณเอมิลี่จะได้ประโยชน์ เพราะสาวๆ กล่าวว่า " แน่นอนว่าเกรียสันไม่คิดอย่างจริงจังของภาคเหนือ , กรรมกรรายวัน" แต่ยังคงมีคนอื่น คนรุ่นเก่า ที่กล่าวว่า ความเศร้าโศก แม้อาจไม่เกิดเป็นผู้หญิงจริงๆ ลืม เราต้องเคารพกฎจราจร - -

โดยไม่ต้องเรียกมันว่าเราต้องเคารพกฎจราจร เขาแค่พูดว่า " เอมิลี่ที่น่าสงสาร ญาติพี่น้องเธอควรมาหาเธอ เธอมีญาติในอลาบาม่า แต่ปีก่อน พ่อของเธอมีล้มออกกับพวกเขาผ่านที่ดินของหญิงชรา ไวแอท ผู้หญิงบ้าและไม่มีการสื่อสารระหว่างสองครอบครัว พวกเขาไม่ได้ถูกแสดงในงานศพ
และทันทีที่คนเก่ากล่าวว่า " เอ็มดี " กระซิบ " ก็เริ่มขึ้น คุณคิดว่ามันจริงๆหรือ ? " พวกเขาพูดกัน " แน่นอนมันเป็น อะไรที่ทำได้ . . . . . . . " หลังมือของเขาเสียงของผ้าไหมและผ้าซาตินหลังแหงน jalousies ปิดเมื่อแสงแดดของช่วงบ่ายวันอาทิตย์เป็นบาง อย่างรวดเร็ว เสียงดังกอบๆเสียงดังกอบๆเสียงดังกอบๆของการจับคู่ทีมผ่าน : " เอมิลี่น่าสงสาร "

เธออุ้มเธอมุ่งหน้าสูงพอ แม้แต่เมื่อเราเชื่อว่า เธอล้มลง มันเหมือนกับว่าเธอต้องการมากกว่าที่เคยรับรู้ของศักดิ์ศรีของเธอเป็นครั้งสุดท้ายเกรียสัน ;เช่น ถ้าต้องการสัมผัสของอย่างยืนยันรับรองเธอ เหมือนตอนที่เธอซื้อยาเบื่อหนู , สารหนู มันกว่าปีหลังจากที่พวกเขาได้เริ่มที่จะพูดว่า " เอ็มดี " และในขณะที่สองหญิง ญาติมาเยี่ยมเธอ

" ฉันเอายาพิษ " เธอกล่าวกับคนขายยา . เธออายุ 30 กว่าแล้ว ยังเป็นผู้หญิงเล็กน้อย แม้ว่าบางกว่าปกติ ด้วยความหนาวชอบดวงตาสีดำในหน้าเนื้อซึ่งใช้ในวัด และ เกี่ยวกับ eyesockets ตามที่คุณจินตนาการเฝ้าประภาคารหน้าต้องดู . ฉันอยากดื่มยาพิษ เธอ

" ใช่ มิสเอมิลี่ แบบไหนล่ะ ? สำหรับหนูและเช่น ? ฉันจะ Recom - "

" ฉันต้องการที่ดีที่สุดที่คุณมี ผมไม่สนใจอะไรเลย "

ชื่อ หลาย ๆคนขายยา " พวกเขาจะฆ่าอะไรถึงช้างแต่สิ่งที่คุณต้องการคือ . . . "

" สารหนู " มิสเอมิลี่กล่าว นั่นดี ? "

" . . . . . . . สารหนู ? ครับ คุณผู้หญิง แต่สิ่งที่คุณต้องการ . . . "

" ฉันต้องการสารหนู "

คนขายยาก้มลงมองเธอ เธอหันมามองเขาตรง ใบหน้าของเธอเหมือนเครียดธง " แน่นอน " คนขายยากล่าว ถ้านั่นเป็นสิ่งที่คุณต้องการ แต่กฎหมายกำหนดให้คุณบอกสิ่งที่คุณจะใช้มันเพื่อ . . . . . . "

คุณเอมิลี่จ้องเขา หัวเอียงกลับเพื่อที่จะมองเขาตาแทนตา จนกว่าเขาจะหันกลับไปและมีสารหนูและห่อมันขึ้น นิโกร เด็กส่งของมาให้เธอแพคเกจ ; เภสัชกรไม่ได้กลับมาด้วย เมื่อเธอเปิดแพคเกจที่บ้านมีเขียนบนกล่อง ใต้กะโหลกศีรษะและกระดูก : " หนู

"