The Pitcairn Islands were formed by

The Pitcairn Islands were formed by a centre of upwelling magma called the Pitcairn hotspot.
The only permanently inhabited island, Pitcairn, is accessible only by boat through Bounty Bay. Henderson Island, covering about 86% of the territory's total land area and supporting a rich variety of animals in its nearly inaccessible interior, is also capable of supporting a small human population despite its scarce fresh water, but access is difficult, owing to its outer shores being steep limestone cliffs covered by sharp coral. In 1988 this island was designated as a UNESCO World Heritage site.The other islands are at a distance of more than 100 km (62 mi) and are not habitable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมู่เกาะพิตแคร์นกำลังก่อตัวขึ้นโดยศูนย์ของเต็มตื่นหินหนืดที่เรียกว่าฮอตสปอต pitcairn.
เกาะที่มีเฉพาะที่อาศัยอยู่อย่างถาวร pitcairn, สามารถเข้าถึงได้เฉพาะโดยเรือผ่านอ่าวเงินรางวัล เฮนเดอเกาะครอบคลุมประมาณ 86% ของพื้นที่ของดินแดนทั้งหมดและสนับสนุนความหลากหลายของสัตว์ในการตกแต่งภายในไม่สามารถเข้าถึงได้เกือบของนอกจากนี้ยังมีความสามารถในการรองรับประชากรมนุษย์ขนาดเล็กแม้จะมีน้ำจืดที่หายาก แต่การเข้าถึงเป็นเรื่องยากเนื่องจากชายฝั่งด้านนอกของการเป็นหน้าผาหินปูนสูงชันปกคลุมด้วยปะการังคม ในปี 1988 เกาะแห่งนี้ถูกกำหนดให้เป็นยูเนสโกมรดกโลก site.The หมู่เกาะอื่น ๆ ที่มีระยะทางกว่า 100 กิโลเมตร (62 ไมล์) และไม่ได้อาศัยอยู่.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมู่เกาะพิตแคร์นถูกก่อตั้งขึ้น โดยศูนย์กลางของหินหนืด upwelling เรียกว่าฮอตสปอตพิตแคร์น
เกาะอยู่อาศัยอย่างถาวรเดียว พิตแคร์น จะสามารถเข้าถึงได้ โดยเรือผ่านอ่าวโปรดปรานเท่านั้น เกาะเฮนเดอร์สัน ครอบคลุมประมาณ 86% ของพื้นที่ทั้งหมดของอาณาเขต และสนับสนุนสัตว์ต่าง ๆ หลากหลายในการตกแต่งภายในเกือบถึง นอกจากนี้ยังมีความสามารถในการสนับสนุนประชากรมนุษย์ขนาดเล็กแม้ มีการขาดแคลนน้ำ แต่เข้าถึงได้ยาก เพราะของนอกมา เป็นหน้าผาหินปูนสูงชันปกคลุมคมเม้น ใน เกาะนี้ถูกกำหนดเป็นเว็บไซต์มรดกโลกเกาะอื่น ๆ ระยะทางมากกว่า 100 กิโลเมตร (62 mi) และไม่ habitable

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมู่เกาะพิตแคร์นที่เป็นศูนย์กลางของหินเหลวลาวา upwelling เรียกว่าหมู่เกาะพิตแคร์นที่ฮอตสปอต.
เกาะเท่านั้นอย่างถาวรซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยที่หมู่เกาะพิตแคร์นสามารถเข้าถึงได้โดยทางเรือผ่านอ่าว Bay เกาะคือ: Henderson ครอบคลุมประมาณ 86% ของพื้นที่ทั้งหมดของอาณาเขตและสนับสนุนความหลากหลายที่หลากหลายของสัตว์ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ด้านในใช้งานไม่ได้เกือบจะนอกจากนั้นยังมีความสามารถในการรองรับจำนวนประชากรของมนุษย์ขนาดเล็กที่แม้ว่าจะยังไม่ทันจะสดใหม่น้ำของโรงแรมแต่มีทางเข้าถึงเป็นเรื่องยากเพราะการชายฝั่งด้านนอกของหน้าผาหินปูนสูงชันอยู่ในแนวปะการังมีความคมชัด เกาะแห่งนี้ในปี 1988 กำหนดให้เป็นสถานที่ทางมรดกโลกแห่งองค์การยูเนสโก.เกาะอื่นๆที่อยู่ในระยะทางที่มากกว่า 100 กิโลเมตร( 62 ไมล์)และไม่ได้อาศัยอยู่ได้.