Although the “live high, train low”

Although the “live high, train low” approach has been widely adopted, there is another school of thought that recommends a s”live low, train high” approach, in which subjects train in hypoxia, but remain in normoxia the rest of the time. In this case, the hypoxic environment exists only during exercise and is viewed as an option to avoid the negative impacts of prolonged exposure to high altitudes mentioned earlier, In general, VO2 max and blood parmeters (e.g., hemoglobin concentration) are unchanged with this type of training. Further, Vogt and Hoppeler feel that it is difficult to draw strong conclusions regarding muscle adaptations due to this type of training because of differences in the training state of the differences in the training state of the subjects, the intensity and duration of the training, and the simulated altitude used (130). However, there is some limited evidence that when an athlete must perform at altitude, this type of training is beneficial. Given the small potentialgains (~1%-2%) and the considerable costs, difficulties, and potential risks (howerve small (7)), associated with either liging high an training low or the reverse, only elite endurance athletes should consider these types of training strategies (115). See Fudge et al in suggested Readings for an pudate on the use of altitude training for elite endurance performance, reading for those interested in mountain clombing and provides evidence of the been powers of observation of the scientists. Major Hingston noted the respiratory distress associalted with clombing to such heights, stating that at 5800 meters (19,000 feet) “the very slightest exertion, such as the tying of a bootlace, the opening of a ration box, the getting into a sleeping bag, was associated with marked respiratory distress.” At 8200 meters (27,000 feet), one climber “had to take seven, eight, or ten complete respirations for every single step forward. And even at that slow rate of progeress he had to rest for a minute or two every twenty or thirty yards” (90). Pugh, who made observations during a 1960-1961 expedition to Everest, belleved that fatigue of the respiratory muscles may be the primary factor limiting such endeavors at extreme altitudes (102). Further, Pugh’s observations of the decreases in VO2 max at the extreme altitudes suggested the VO2 max would be just above hasal metabolism at the summit, making the task an unlikely one at best. How then did Messnet and Habeler climb Everest without supplemental O2

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่านำวิธี "อยู่สูง รถไฟต่ำ" กันอย่างแพร่หลาย มีความคิดของโรงเรียนอื่นที่แนะนำ s "อยู่ต่ำ รถไฟสูง" วิธีการ ซึ่งเรื่องรถไฟใน hypoxia แต่ยังคงอยู่ใน normoxia ส่วนเหลือของเวลา ในกรณีนี้ สภาพแวดล้อมแปรอยู่เฉพาะในระหว่างการออกกำลังกาย และเป็นตัวเลือกที่จะหลีกเลี่ยงผลกระทบด้านลบของการสัมผัสเป็นเวลานานกับความสูงที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ ทั่วไป VO2 max และ parmeters เลือด (เช่น ฮีโมโกลบินสมาธิ) จะเหมือนกับชนิดนี้ของการฝึกอบรม เพิ่มเติม Vogt และ Hoppeler รู้สึกว่า ยากวาดแรงบทสรุปเกี่ยวกับกล้ามเนื้อท้องเนื่องจากการฝึกอบรมประเภทนี้เนื่องจากต่างรัฐต่างรัฐฝึกอบรมหัวข้อ ความเข้ม และระยะเวลาของการฝึกอบรม และระดับความสูงของเลียนแบบใช้ (130) อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานบางอย่างจำกัดที่ว่า เมื่อนักกีฬาต้องทำที่ระดับความสูง การฝึกชนิดนี้จะเป็นประโยชน์ ให้ potentialgains เล็ก (~ 1% - 2%) และค่าใช้จ่ายมาก ลำบาก และเสี่ยง (howerve เล็ก (7)), สัมพันธ์กับ liging ใดสูงต่ำการฝึกอบรมหรือการย้อนกลับ เฉพาะความอดทนยอดนักกีฬาควรพิจารณาเหล่านี้ประเภทของกลยุทธ์การฝึกอบรม (115) ดูเนื้อที่ et al ในอ่านแนะนำสำหรับการ pudate การใช้ฝึกอบรมสูงสำหรับประสิทธิภาพความทนทาน elite อ่านสำหรับผู้ที่สนใจในภูเขา clombing และแสดงหลักฐานของการได้อำนาจของการสังเกตของนักวิทยาศาสตร์ที่ วิชา Hingston ไว้ associalted ทุกข์หายใจ ด้วย clombing ไปเช่นความสูง ระบุที่ 5800 เมตร (19000 ฟุต) "ที่น้อยมากใช้ออกแรง เช่นผูก bootlace เป็น เปิดกล่องอาหาร การเดินทางเข้าไปในถุงนอน เกี่ยวข้องกับความทุกข์หายใจทำเครื่องหมาย" (27000 ฟุต) เมตร 8200 เถาวัลย์หนึ่ง "ได้ใช้เจ็ด แปด หรือสิบ respirations ที่สมบูรณ์ในทุกขั้นตอนเดียวไปข้างหน้า และแม้แต่ในอัตราที่ช้าของ progeress เขามีที่เหลือสำหรับนาทีหรือสองทุกยี่สิบ หรือสามสิบหลา" (90) Pugh ที่ทำการสังเกตในช่วง 1960-1961 เดินทางสู่เอเวอเรสต์ belleved ว่า ความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อทางเดินหายใจอาจเป็นปัจจัยหลักที่จำกัดความพยายามดังกล่าวในระดับมาก (102) เพิ่มเติม ข้อสังเกตของ Pugh ลดใน VO2 max ที่ระดับความสูงมากแนะนำ VO2 max จะเหนือเผาผลาญ hasal ที่ซัมมิท ทำงานเป็นส่วนหนึ่งของน่าดีที่สุด วิธีแล้ว ไม่ได้ Messnet และ Habeler ปีนเอเวอเรสต์ โดย O2 เพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่า "สดสูงต่ำในการฝึกอบรม" วิธีการได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางมีโรงเรียนคิดว่าแนะนำอีก "อยู่ในระดับต่ำในการฝึกอบรมที่สูง" วิธีการซึ่งในวิชารถไฟขาดออกซิเจน แต่ยังคงอยู่ใน normoxia ส่วนที่เหลือของเวลา ในกรณีนี้สภาพแวดล้อม hypoxic มีอยู่เฉพาะในระหว่างการออกกำลังกายและถูกมองว่าเป็นตัวเลือกที่จะหลีกเลี่ยงผลกระทบด้านลบจากการสัมผัสเป็นเวลานานถึงระดับสูงกล่าวก่อนหน้านี้โดยทั่วไป VO2 สูงสุดและ parmeters เลือด (เช่นความเข้มข้นของฮีโมโกล) มีการเปลี่ยนแปลงกับประเภทนี้ ของการฝึกอบรม นอกจากนี้โฟกท์และ Hoppeler รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะสรุปผลที่แข็งแกร่งเกี่ยวกับการปรับตัวของกล้ามเนื้อเนื่องจากประเภทของการฝึกอบรมนี้เพราะความแตกต่างในรัฐการฝึกอบรมของความแตกต่างในรัฐการฝึกอบรมวิชาความรุนแรงและระยะเวลาของการฝึกอบรมและ ระดับความสูงที่ใช้จำลอง (130) แต่มีหลักฐานบางอย่างที่ จำกัด คือเมื่อนักกีฬาต้องดำเนินการที่ระดับความสูงประเภทของการฝึกอบรมนี้จะเป็นประโยชน์ ได้รับการ potentialgains ขนาดเล็ก (~ 1% -2%) และค่าใช้จ่ายมากที่ยากลำบากและความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้น (howerve ขนาดเล็ก (7)) ที่เกี่ยวข้องกับทั้ง liging สูงการฝึกอบรมต่ำหรือย้อนกลับ, นักกีฬาที่ยอดเยี่ยมที่สุดควรพิจารณาประเภทนี้ กลยุทธ์การฝึกอบรม (115) ดูฟัดจ์, et al แนะนำในการอ่านสำหรับ pudate ในการใช้งานของการฝึกอบรมเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพสูงความอดทนยอดการอ่านสำหรับผู้ที่สนใจใน clombing ภูเขาและมีหลักฐานการรับอำนาจของการสังเกตของนักวิทยาศาสตร์ เมเจอร์ Hingston สังเกตเห็นความทุกข์ทางเดินหายใจ associalted กับ clombing ที่สูงดังกล่าวระบุว่าที่ 5800 เมตร (19,000 ฟุต) ว่า "การออกแรงน้อยมากเช่นการผูกเชือกร้อยรองเท้าที่เปิดกล่องปันส่วนที่ได้รับลงในถุงนอน มีความสัมพันธ์กับระบบทางเดินหายใจความทุกข์ที่ทำเครื่องหมายไว้. "ที่ 8,200 เมตร (27,000 ฟุต) หนึ่งในนักปีนเขา" ต้องใช้เวลาเจ็ดแปดหรือสิบหายใจที่สมบูรณ์แบบสำหรับทุกขั้นตอนเดียวไปข้างหน้า และแม้ในอัตราที่ช้าของ progeress เขามีส่วนที่เหลือสำหรับหนึ่งหรือสองนาทีทุกยี่สิบหรือสามสิบหลา "(90) พัคที่ทำข้อสังเกตในระหว่างการเดินทางไป 1960-1961 เอเวอร์เรส belleved ที่เมื่อยล้าของกล้ามเนื้อทางเดินหายใจอาจจะเป็นปัจจัยหลักที่ จำกัด เช่นความพยายามในระดับมาก (102) นอกจากนี้ข้อสังเกตของพัคห์ของการลดลงของ VO2 สูงสุดที่ระดับความสูงมากที่แนะนำ VO2 สูงสุดจะอยู่เหนือการเผาผลาญ hasal ที่ประชุมสุดยอดทำให้งานอย่างใดอย่างหนึ่งไม่น่าที่ดีที่สุด แล้วทำไมไม่ Messnet และปีนเอเวอร์เรส Habeler โดยไม่ต้องเสริม O2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่า " อยู่สูง ไฟต่ำ วิธีการ " ได้รับการรับรองอย่างกว้างขวาง มีอีกโรงเรียนแห่งความคิดที่แนะนำเป็น " อยู่สูงต่ำ วิธีการรถไฟ " ซึ่งในเรื่องรถไฟขาดออกซิเจน แต่ยังคงอยู่ในวิทยาศาสตร์ส่วนที่เหลือของเวลา ในกรณีนี้สภาพแวดล้อมที่ติดตั้งอยู่ระหว่างการออกกำลังกาย และถูกมองว่าเป็นทางเลือกเพื่อหลีกเลี่ยงผลกระทบเชิงลบของการเปิดรับแสงนานเพื่อที่สูงที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ โดยทั่วไป การใช้ออกซิเจนสูงสุดและเลือด parmeters ( เช่น ความเข้มข้นของฮีโมโกลบิน ) จะไม่เปลี่ยนแปลงกับประเภทของการฝึกอบรมนี้ เพิ่มเติมผู้ผลิต hoppeler และรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะหาข้อสรุปเกี่ยวกับกล้ามเนื้อแข็งแรงดัดแปลงเนื่องจากประเภทของการฝึกอบรมนี้เป็นเพราะความแตกต่างในการฝึกอบรมของรัฐของความแตกต่างในการฝึกวิชาของรัฐ , ความรุนแรงและระยะเวลาของการฝึกและจำลองความสูงใช้ ( 130 ) อย่างไรก็ตามมีหลักฐานจำกัด เมื่อนักกีฬาจะต้องดำเนินการที่ระดับความสูง , ประเภทของการฝึกอบรมนี้จะเป็นประโยชน์ ได้รับ potentialgains เล็ก ( ~ 1% - 2% ) และมากค่าใช้จ่าย ปัญหาและความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้น ( howerve ขนาดเล็ก ( 7 ) ) ที่เกี่ยวข้องกับการฝึก liging สูงต่ำหรือย้อนกลับ มีแต่ยอดความอดทนนักกีฬาควรพิจารณาชนิดเหล่านี้ของกลยุทธ์การฝึกอบรม ( 115 )เห็นขนม et al ในการอ่านที่แนะนำสำหรับการ pudate บนใช้ของการฝึกอบรมระดับความสูงสำหรับสมรรถภาพความอดทนยอดการอ่านสำหรับผู้ที่สนใจใน clombing ภูเขาและมีหลักฐานของการได้รับอำนาจของการสังเกตของนักวิทยาศาสตร์ สาขา hingston สังเกตระบบหายใจ associalted กับ clombing เช่นความสูง โดยระบุว่า ที่ 5 , 800 เมตร ( 19000 ฟุต ) " ออกแรงมากที่สุด เช่น ผูกเป็นสายผูกเชือกรองเท้า , เปิดกล่องอาหารที่ได้รับลงในถุงนอน เกี่ยวข้องกับเครื่องหมายระบบหายใจ ที่ 8 , 200 เมตร ( 27 , 000 ฟุต ) หนึ่งที " ต้องเอาเจ็ดแปดหรือสิบสมบูรณ์ลมหายใจทุกๆ ก้าวมาข้างหน้าและแม้ในอัตราที่ช้า progeress เขาต้องพักผ่อนสำหรับหนึ่งหรือสองนาทีทุกยี่สิบหรือสามสิบหลา ( 90 ) พูที่การสังเกตในระหว่างการเดินทางไป 1960-1961 Everest , belleved ที่ความเหนื่อยล้าของกล้ามเนื้อที่ใช้ในการหายใจ อาจเป็นปัจจัยหลักที่จำกัดเช่นความพยายามที่ระดับความสูงมาก ( 102 ) เพิ่มเติมพูเป็นข้อสังเกตของการลดลงในการใช้ออกซิเจนสูงสุดที่ระดับความสูงมากแนะนำการใช้ออกซิเจนสูงสุดจะเหนือ hasal เมแทบอลิซึมที่สุดยอด ทำให้งานที่ยาก หนึ่งที่ดีที่สุด แล้วทำ messnet ปีนเอเวอเรสต์ เบเลอร์และในกรณีที่ไม่มีออกซิเจน