Hehe, finally did it… My first fanf

Hehe, finally did it… My first fanfiction in english… Sorry for poor grammar and stuff, I still learn~ And I feel embarrassed… >w< Hope you’ll like it…. But maybe a little warning I guess : as the title show it, it’s a MiKai (Miwa X Kai) fanfiction… no worries, there’s absolutely no explicit terms or situations (I feel enough embarrassed with a story like this), but if you dont like Shonen-Ai, please dont read.

_____________

The cheerily melody of the cellphone rang while Miwa Taishi tried to emerge from his sleep. His hand tried to find the device, and finally found it after a long minute. The flashy light of the screen dazzled him and he took another minute to read the message. “Happy Birthday !” That’s all. Well, why should we ask more from a cellphone announce ? “I know someone who always did like cellphones…” Miwa stood up, yawning and stretching, and let himself fell on his pillow. He already felt tired about today. He smiled everyday, cheering, teasing and joking with everyone to make them smile just once in the day. But curiously, each one of his birthdays was the contrary : tired, grumpy, slow-minded. Sometimes, I thought the reason was his birthday date itself : April, 1st. And the joy of April fools everywhere for the next 24 hours. It took several more minutes for Miwa to notice that his cellphone was still ringing. “Ah, just shut up already…” Finally, he decided to really get up. He yawned and streched once more and went to the bathroom, cacthing some clothes in his wardrobe. “Oh my… you have a horrible face today…” he said when he looked at the mirror. “This day gonna be a long day…”
He took his breakfeast alone. “Like usual, huh…” Miwa’s parents were divorced. Sometimes, his father returned just to take something and left. “Your mother is too absent” he said when he decided to divorce, some years ago. That was quite right, his mother was quite busy, with a work that forced herself to move across almost all the country. But when she was back, there was always a good atmosphere, a loving mother. She even took time to teach her son how to cook and some other useful things when he had to stay alone for a while. Miwa knew that this was not the real reason of the divorce. Yes, he knew it. It happened the day right before his birthday. When his father “forgot” the upcoming event and brought another woman at home. When the picture about his parents violently arguing, tears appaeared at the corner of his eyes.
“It’s so ironic” he tought, wiping his eyes. “Why am I so cheerful already… ?” Since that day, he never knew a good birthday anymore. Sometimes, his mother could come back at time, sometimes not. He finished his breakfeast, did the dishes, and prepared to go to shcool. But as his hand reached the door handle, he stopped, fixing an invisible point around the floor. “Oh damn, I dont want to go there today.” He threw his schoolbag away, and slamed the door. Anywhere, but not high-school today. But, unconsiously, he went to the “Underground Fighter” zone. Despite the intense sunny weather, this place was always dark and creepy.
“Oh, Miwa-kun ! It’s quite rare to see you around there ! ” When he heard these words, Miwa knew where he was. “Come on… I’m really stupid…”
“Whow,” Jun said, “You have a terrible face you know ? Usually, you’re more cheerful than that.”
“Thanks for telling the obvious. Now excuse-me, but I’ll leave.” Miwa replied, turning back. Suddenly, two arms caught his shoulders and brought him to Jun’s chest. He was close, too close. “Hm… Isn’t today someone’s birthday~ ?” He was so close that Miwa could feel his breath on his cheek. “Let me go, Jun. Let me go, or I’ll get angry.” Miwa tried to stay calm. He had to. “Heh, don’t get fire up like this. Just joking !” Jun said, releasing Miwa. “I don’t want to joke today, got it ?” And he left.
Miwa decided to go to high-school. “Guess I have no choice.” He stopped at home to take his bag and then went to Hitsue high-school. But he still didn’t want to attend at class. Carefully, he managed to reach the rooftoop, and laid down, using his hands and his schoolbag as pillow. The sky was pretty blue, with some softy clouds. The weather was warm. Too warm. Miwa took off his jacket, et put it on his schoolbag. “What is a "decent” birthday already… ?“ Slowly, he closed his eyes and slept.
How long did he sleep ? Miwa heard a very distant voice call him. "Oi, get up.” This voice… he knew it. He opened his eyes, and recognized his “best” friend, Kai Toshiki. Best friend ? Well, “childhood friend” could suit better. Miwa always tried to cheer Kai up when he came back, but never, ever, he saw Kai smile. Smile for him, actually. Always smiling to this little blue-ish puppy called Sendou Aichi. At this moment, Miwa felt a bit guilty. Aichi was a good boy, nice, polite, modest and timid. But… he was jealous. “Oi, are you just trying to listen to what I said ?” Kai asked.
“Oh. Not really.”
“…”
Miwa get off the ground to face Kai correctly. He liked Kai. And a lot. He always liked him. But Kai never paid any attention to him. When Kai was missing (when he got transfered in another school, in another town), it was the worst birthdays ever for Miwa. Well, Kai was not especially more kind for the occasion. But it was just his presence. “If you dont want me to be here, then just tell it.” Kai said suddenly. “What’s your problem ?”
“Nothing in particular…” Miwa replied, fixing the floor. “…”
“I guess you dont want to talk about it ?” Kai asked. That’s not the problem. Not at all. Miwa felt his tears coming, and didn’t try to prevent them. He cried. Cried like a child. He didn’t even try to keep some attitude. He also felt Kai’s reaction. He was calm and stoic as usual. “So… all the time, you smile to not show how sad you are ?” The only answer he got was an inaudible sound. “I’m so pathetic…” Miwa thought. He felt so… lonely. Kai was here, but so distant at the same time. During some minutes, a long silence took place, only broken with Miwa’s sobs. Suddenly, two arms embraced him. Kai, without saying a word, had embraced Miwa’s shoulders with a hand, and stroked his hair with the other hand. “Miwa… just dont keep all those feelings for you. I know I didn’t really act as a good friend. Not at all, actually. I always use you as a training thing for Cardfight-” but he felt he should stop.
“Miwa… can you just explain me ?”
Miwa tried to calm down, wiping his tears. He didn’t even know where to start. But he couldn’t talk. But he had to try. “…mind….”
“Hm ?”
“…Mind if we talk about that… later ?”
Kai smiled. “Sure.”
They both went to Kai’s home. Miwa didn’t have the will to protest. “I’ll make some chocolate. You like it with honey, right ?” Miwa nodded. Minutes later, the two boys drank without a word.
“…I hate my birthday.” Miwa said abruptly. Kai looked at him, surprised. “I’m sure you never noticed that. You never ever notice anything that doesn’t concern Aichi”. His voice was bitter. Way too bitter. “I’m always alone when comes my birthday. It’s way more painful when you know you have your parents, but they cant - or dont want to - say it to you.” Miwa paused. “And… when you left this city, that was the worst.” Kai observed his friend. Did Miwa had any idea about his feelings ? “I’m sorry… Taishi.”
That was the very first time that Kai called Miwa by his first name. “You know, I dont really like my birthday too. It’s really hard when you’re an orphan. I can understand your feelings.” He gazed Miwa’s reaction. He still had this painful face, almost crying. “Mi-… Taishi, wait a minute.” Kai went to his room and came back with a little box wrapped with beautiful yellow paper. He put the little present on the table, and sat down next to him. “Happy birthday, Taishi”. Miwa was stunned. He looked at the present, then at Kai, successively, during some seconds.
He suddenly embraced Kai, almost making him suffocate. “Ca-calm down, Taishi, I- cant… breath…” Miwa released him a little, but kept his arms around his friend’s shoulders. “Thank you… Toshiki.” Kai anwsered by putting his mouth in Miwa’s hair. “That’s right I like Aichi. I’m aware I’m not a great guy. Despite that, both of you are here for me. But you, Miwa, was always here. You’re always at my side. I often reject you, but still, you don’t give up. I did my choice.” Miwa didn’t want to notice that Kai called him “Miwa”, but he prefered that. Forthe first time of this day, Miwa smiled. A real smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hehe ในที่สุดไม่ได้... ฉัน fanfiction แรกในภาษาอังกฤษ... สำหรับไวยากรณ์ยากจนและสิ่งขอ ฉันยังคงเรียนรู้ ~ และฉันรู้สึกอาย... > w < หวังว่า จะชอบ... แต่บางทีน้อยเตือนฉันเดา: ตามชื่อเรื่องแสดง เป็น fanfiction MiKai (Miwa X ไก่)...ไม่ต้องกังวล มีเงื่อนไขที่แน่นอนไม่ชัดเจน หรือสถานการณ์ (รู้สึกอายมากพอกับเรื่องนี้), แต่ถ้าคุณไม่ชอบ Shonen Ai กรุณาอย่าอ่าน_____________การ cheerily ของโทรศัพท์มือถือรังขณะ Miwa Taishi พยายามเกิดขึ้นจากการนอนหลับของเขา มือของเขาพยายามที่จะค้นหาอุปกรณ์ และสุดท้าย พบว่าหลังจากหนึ่งนาทีที่ยาวนาน แสงของหน้าจอโอ้ dazzled เขา และเขาได้อีกนาทีอ่านข้อความ "สุขสันต์วันเกิด" นั่นคือทั้งหมด ดี ทำไมควรเราจึงขอเพิ่มเติมจากโทรศัพท์มือถือประกาศหรือไม่ "ฉันรู้ว่าคนที่ไม่ชอบเสมอ cellphones..." Miwa ยืน yawning ยืด และปล่อยให้ตัวเองล้มลงบนหมอนของเขา เขาแล้วรู้สึกเบื่อเกี่ยวกับวันนี้ ยิ้มทุกวัน เชียร์ ล้อเล่น และหยอกล้อกับทุกคนเพื่อให้รอยยิ้มเพียงครั้งเดียวในวัน แต่ curiously หนึ่งในแต่ละวันเกิดของเขา ตรงกันข้าม: เหนื่อย หงุดหงิด ช้าดี บางครั้ง ฉันคิดว่า เหตุผลวันวันเกิดของเขาเอง: เมษายน 1 และความสุขของเมษายนคนโง่ทุก 24 ชั่วโมงถัดไป ใช้เวลาหลายนาทีเพิ่มเติมสำหรับ Miwa สังเกตเห็นว่า มือถือของเขายังคง ringing "อา เพียงหุบแล้ว..." สุดท้าย เขาตัดสินใจลุกขึ้นจริง ๆ เขาปากกว้าง และ streched อีกครั้ง และไปห้องน้ำ cacthing บางเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าของเขา "โอ้ ฉัน...คุณมีใบหน้าที่น่ากลัววันนี้..." เขากล่าวว่า เมื่อเขามองดูที่กระจก " นี้วันไปได้ตลอด..." เขาเอาเครื่องบรรจุหีบของเขาคนเดียว "ชอบปกติ ฮะ..." ผู้ปกครองของ Miwa หย่าได้ บางครั้ง พ่อกลับเชื่อฟัง และด้านซ้าย "แม่จะไปมา" เขากล่าวว่า เมื่อเขาตัดสินใจหย่า บางปี ที่ถูกต้องค่อนข้าง แม่ของเขาไม่ว่างมาก มีงานที่บังคับตัวเองย้ายทั่วประเทศเกือบทั้งหมด แต่เมื่อเธอกลับมา มีเสมอบรรยากาศดี รักแม่ เธอยังเอามาสอนลูกชายของเธอวิธีการปรุงอาหารและสิ่งอื่น ๆ ที่เป็นประโยชน์เมื่อเขาต้องอยู่คนเดียวในขณะที่ Miwa รู้ว่า นี่ไม่ใช่สาเหตุที่แท้จริงของศาล ใช่ เขารู้เรื่อง มันเกิดขึ้นด้านขวาวันก่อนวันเกิดของเขา เมื่อพ่อของเขา "ลืม" เหตุการณ์ และนำผู้หญิงคนอื่นที่บ้าน เมื่อรูปภาพเกี่ยวกับพ่อโหงโต้เถียง น้ำตา appaeared ที่มุมของตา "ก็เรื่องมาก" เขา tought เช็ดตาของเขา "ทำไมฉันจึงร่าเริงแล้ว..." ตั้งแต่วันนั้น เขาไม่เคยรู้วันเกิดดีอีกต่อไป บางครั้ง แม่ของเขาสามารถกลับมาเวลา บางครั้งไม่ เขาเสร็จเขาเครื่องบรรจุหีบ ทำอาหาร และเตรียมที่จะไปโรงเรียน แต่เป็นมือถึงมือจับประตู เขา หยุด แก้ไขจุดมองไม่เห็นรอบพื้น "โอ้ ไอ้ ผมไม่อยากไปมีวันนี้" เขาโยนเขาไป schoolbag และ slamed ประตู ได้ แต่ไม่สูงโรงเรียนวันนี้ แต่ unconsiously เขาไปโซน "รบใต้ดิน" แม้ มีสภาพอากาศแดดเข้มข้น แห่งนี้ได้เสมอมืด และน่าขนลุก "โอ้ Miwa kun จึงค่อนข้างยากที่จะเห็นคุณเดิน "เมื่อเขาได้ยินคำเหล่านี้ Miwa รู้ตำแหน่ง" ไม่เอาน่า ฉันโง่จริง ๆ...""Whow จุนกล่าวว่า "คุณมีใบหน้าที่น่ากลัวคุณรู้ไหม โดยปกติ คุณร่าเริงมากขึ้นกว่าที่" "ขอบคุณสำหรับการแจ้งชัดเจน ขอโทษเดี๋ยวนี้ -ฉัน แต่ฉันจะปล่อยให้ " Miwa ตอบกลับ หันหลังกลับ ทันใดนั้น สองแขนจับไหล่ของเขา และนำเขาหน้าอกของ Jun เขาถูกปิด ปิดเกินไป "Hm... ไม่ได้วันนี้วันเกิดของใครสักคน ~ ? " เขาจึงปิดที่ Miwa รู้สึกถึงลมหายใจของเขาบนแก้มของเขา "ปล่อยให้ฉันไป มิ.ย. ให้ฉันไป หรือจะได้รับโกรธ" Miwa พยายามทำใจให้สบาย เขาต้องการ " Heh ไม่ได้ไฟขึ้นเช่นนี้ เฉย ๆ " มิ.ย.กล่าว ปล่อย Miwa "ฉันไม่ต้องการเล่นวันนี้ มีมัน" และเขา Miwa ตัดสินใจที่จะไปโรงเรียนมัธยม "คิดว่า มีทางเลือกไม่" เขาหยุดพักการใช้กระเป๋าของเขา และไป Hitsue มัธยม แต่ยังไม่ต้องเข้าร่วมในชั้นเรียน รอบคอบ เขาจัดการเพื่อให้บรรลุการ rooftoop และวางลง ใช้มือของเขาและเขา schoolbag เป็นหมอน ท้องฟ้ามีสีสวย มีเมฆบางคนอ่อนแอแพะ สภาพอากาศอบอุ่น ร้อนเกินไป Miwa เอาออกจากเสื้อของเขา เอ็ดใส่ใน schoolbag ของเขา คืออะไรวันเกิด "ดี" อยู่แล้ว..." ช้า เขาปิดตาของเขา และนอนเขาไม่ได้นอนนานแค่ไหน Miwa ได้ยินเสียงไกลมากเขา "อ้อย รับค่า" เสียงนี้...เขารู้ว่ามัน เขาเปิดตาของเขา และรู้จักเพื่อนของเขา "" Toshiki ไก่กัน เพื่อนรัก ดี "เพื่อนวัยเด็ก" อาจเหมาะกับดีกว่า Miwa เสมอพยายามโห่ไก่ขึ้นเมื่อเขากลับมา แต่ไม่เคย เคย เห็นไก่ยิ้ม ยิ้มให้เขา จริง ยิ้มนี้สุนัขสีฟ้า ish-เล็ก ๆ น้อย ๆ เสมอเรียกว่า Sendou ไอจิ ตอนนี้ Miwa รู้สึกผิดเล็กน้อย ไอจิเป็นเด็กดี สวย สุภาพ เจียมเนื้อเจียมตัว และเป็นพิเศษ แต่...เขาอิจฉากัน "อ้อย คุณเพียงพยายามฟังสิ่งที่ผมพูดหรือไม่" ไก่ที่ขอ"โอ้ ไม่เท่าไร"“…”Miwa ไปพื้นดินหน้าไก่อย่างถูกต้อง เขาชอบไก่ และมาก เขามักจะชอบเขา แต่ไก่ไม่เคยจ่ายความสนใจใด ๆ กับเขา เมื่อไก่ถูกหายไป (เมื่อเขาได้รับโอนโรงเรียนอื่น ในอีกเมืองหนึ่ง) มันเป็นวันเกิดที่เลวร้ายที่สุดสำหรับ Miwa เคย ดี ไก่ไม่ชนิดมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในโอกาส แต่มันเป็นเพียงการสถิตอยู่ของพระองค์ "ถ้าคุณไม่ต้องการฉันอยู่ที่นี่ แล้วก็บอกมัน" ไก่กล่าวว่า ทันที อะไรคือปัญหาของคุณ""ไม่มีสิ่งใดใน...โดยเฉพาะ" Miwa ตอบกลับ แก้ไขชั้น “…”"ผมคิดว่า คุณไม่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับมัน" ไก่ที่ขอ ที่ไม่ใช่ปัญหา ไม่เลย Miwa รู้สึกว่าน้ำตาของเขามา และไม่ได้พยายามป้องกันไม่ให้ เขาร้องเรียก ร้องเหมือนเด็ก แม้เขาไม่ได้พยายามรักษาทัศนคติบางอย่าง นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่าปฏิกิริยาของไก่ เขาได้สงบ และใจตามปกติ "ดังนั้น... ตลอดเวลา คุณยิ้มจะไม่แสดงวิธีเศร้าคุณอยู่" คำตอบเขาได้ไม่มีเสียง inaudible "ฉันน่าสงสารมาก..." Miwa คิด เขารู้สึกว่าดังนั้น... เหงา ไก่ได้ที่นี่ แต่เพื่อให้ห่างไกลในเวลาเดียวกัน ในช่วงนาทีบาง เงียบยาวเอาเพลส เสียเท่า กับ sobs ของ Miwa ทันใดนั้น แขนสองกอดเขา ไก่ โดยคำ มีกอดไหล่ของ Miwa ด้วยมือ และแบบขีดลงเขาผมกับอีก " Miwa...เพียงไม่เก็บความรู้สึกเหล่านั้นสำหรับคุณ ฉันรู้ว่า ฉันไม่ได้ทำหน้าที่เป็นเพื่อนที่ดีจริง ๆ ไม่เลย จริง จะทำคุณเป็นสิ่งฝึกอบรมสำหรับ Cardfight " แต่เขารู้สึกว่า เขาควรหยุด " Miwa...สามารถคุณเพียงอธิบายฉัน? "Miwa พยายามสงบ เช็ดน้ำตาของเขา เขาไม่ได้รู้ว่าจะเริ่มต้น แต่เขาไม่สามารถพูดคุย แต่เขาพยายาม "...จิตใจ...""Hm"“… ถ้าเราพูดว่า...จิตใจในภายหลังหรือไม่? "ไก่ยิ้ม "แน่ใจ"พวกเขาทั้งสองไปบ้านของไก่ Miwa ไม่ได้จะค้าน "ฉันจะได้ช็อคโกแลตบาง คุณชอบน้ำผึ้ง ขวา" Miwa พยักหน้า นาทีต่อมา เด็กผู้ชายสองคนดื่มโดยไม่คำ“… ฉันเกลียดวันเกิดของฉัน" Miwa กะทันหันกล่าว ไก่มองเขา ประหลาดใจ "ฉันว่า คุณไม่เคยพบที่ คุณเคยสังเกตเห็นสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องไอจิ" เสียงของเขาถูกขม ขมเกินไป "ฉันจะอยู่คนเดียวเมื่อมาวันเกิดของฉัน มันเป็นวิธีที่เจ็บปวดมากขึ้นเมื่อคุณรู้ว่า คุณมีพ่อแม่ แต่พวกเขา ต้อน - หรือไม่ต้องการ - กล่าวกับคุณ" Miwa หยุดชั่วคราว "And. .. เมื่อคุณเมือง ที่ร้าย" ไก่สังเกตเพื่อนของเขา Miwa มีความคิดใด ๆ เกี่ยวกับความรู้สึกของเขาหรือไม่ "ฉันขอ... Taishi "ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ไก่เรียกว่า Miwa โดยชื่อแรกของเขา "คุณรู้ ฉันไม่ชอบวันเกิดของฉันเกินไป มันเป็นเรื่องยากเมื่อคุณเฟิน ผมสามารถเข้าใจความรู้สึกของคุณ" เขาจ้องปฏิกิริยาของ Miwa ยังมีหน้านี้เจ็บปวด เกือบร้องไห้ "Mi-... Taishi รอสักครู่ " ไก่ไปห้องของเขา และกลับมาเป็นกล่องเล็ก ๆ ห่อ ด้วยกระดาษสีเหลืองสวยงาม เขาใส่ปัจจุบันเล็กน้อยบนโต๊ะ และนั่งลงข้างเขา "สุขสันต์วันเกิด Taishi" Miwa ได้ตะลึง เขามองปัจจุบัน แล้ว ที่ ไก่ ติด ๆ กัน ระหว่างบางวินาที เขาก็กอดไก่ เกือบทำให้เขาหายใจไม่ออก " Ca-สงบลง Taishi ฉัน-cant. .. ลมหายใจ" Miwa ออกเขาเล็กน้อย แต่เก็บแขนรอบไหล่ของเพื่อนของเขา "ขอบคุณ... Toshiki " Anwsered ไก่ โดยใส่ปากผมของ Miwa "ถูกต้องชอบไอจิ ฉันรู้ฉันไม่ดีผู้ชาย แม้ว่า ทั้งของคุณอยู่ที่นี่สำหรับฉัน แต่คุณ Miwa เสมอที่นี่ คุณอยู่เสมอในด้านของฉัน มักจะปฏิเสธคุณ แต่ยัง ไม่ยอมแพ้ ค่ะของฉัน" Miwa ไม่ต้องแจ้งให้ทราบว่า ไก่เรียกว่าเขา "Miwa" แต่เขายังที่ Forthe ครั้งแรกของวันนี้ Miwa ยิ้ม รอยยิ้มที่แท้จริง