Indonesian cinema seems to mirror d

Indonesian cinema seems to mirror developments in Indonesian society. During colonial times most movies had Dutch involvement on one level or the other. Then, during the Sukarno years,  the newly gained independence added a nationalistic and anti-Western tinge to most movie productions. Foreign films were even banned! During Suharto’s reign, censorship gave filmmakers a tight rope to walk on, but also spurred a lot of creativity. After reaching its peak in the 80s with the likes of Catatan Si Boy (Boy’s Diary), Nagabonar, and Warkop Trio’s comedy, Indonesian film industry died down over the following decade. This was mainly due to the fact that foreign import of films resumed. Indonesian cinema had no answer to the sudden competition. As a consequence, flicks made in the 90s are mostly adult movies of poor quality. Filmmakers and fans often refer to this as the Krisis Film Nasional.



ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาพยนตร์อินโดนีเซียน่าจะ สะท้อนในสังคมอินโดนีเซีย ระหว่างอาณานิคม ภาพยนตร์ส่วนใหญ่ได้มีส่วนร่วมดัตช์ในระดับหนึ่งหรืออีก จาก นั้น ในช่วงปีซูการ์โน เอกราชใหม่ได้เพิ่มสี nationalistic และต่อต้านตะวันตกเพื่อการผลิตภาพยนตร์มากที่สุด ภาพยนตร์ต่างประเทศถูกแม้ห้าม ในช่วงทศวรรษ เซ็นเซอร์ให้ภาพยนตร์เชือกแน่นเดิน แต่ยัง กระตุ้นความคิดสร้างสรรค์มากขึ้น หลังจากถึงจุดสูงสุดของใน 80s ด้วยชอบ Catatan Si เด็ก (เด็กไดอารี่), Nagabonar และ Warkop ทริโอตลก อุตสาหกรรมภาพยนตร์อินโดนีเซียเสียชีวิตลงในช่วงทศวรรษต่อไปนี้ นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากว่าการนำเข้าภาพยนตร์ต่างประเทศดำเนินต่อ ภาพยนตร์อินโดนีเซียได้ตอบรับการแข่งขันทันที ผล ตวัดใน 90s ได้ส่วนใหญ่ผู้ใหญ่คุณภาพดี ภาพยนตร์และแฟน ๆ มักจะอ้างอิงถึงนี้เป็นฟิล์ม Krisis Nasional


ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรงภาพยนตร์อินโดนีเซียดูเหมือนว่าจะสะท้อนการพัฒนาในสังคมอินโดนีเซีย ในช่วงยุคอาณานิคมภาพยนตร์ส่วนใหญ่มีส่วนร่วมของชาวดัตช์ในระดับหนึ่งหรืออื่น ๆ จากนั้นในช่วงปีที่ผ่านมาซูการ์โนที่ได้รับเอกราชใหม่เพิ่มสีชาตินิยมและต่อต้านตะวันตกส่วนใหญ่โปรดักชั่นภาพยนตร์ ภาพยนตร์ต่างประเทศถูกห้ามแม้! ในช่วงรัชสมัยของซูฮาร์โตเซ็นเซอร์ให้ผู้สร้างภาพยนตร์เชือกแน่นที่จะเดินบน แต่ยังกระตุ้นจำนวนมากของความคิดสร้างสรรค์ หลังจากที่ไปถึงจุดสูงสุดในยุค 80 กับคนที่ชอบ Catatan ศรีบอย (ไดอารี่ของเด็ก) Nagabonar และตลก Warkop สามของอุตสาหกรรมภาพยนตร์อินโดนีเซียเสียชีวิตลงในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาดังต่อไปนี้ นี่คือสาเหตุหลักมาจากความจริงที่ว่านำเข้าจากต่างประเทศกลับมาของภาพยนตร์ โรงภาพยนตร์อินโดนีเซียมีคำตอบให้กับการแข่งขันอย่างกะทันหันไม่มี เป็นผลให้ตวัดทำในยุค 90 เป็นภาพยนตร์สำหรับผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ของที่มีคุณภาพดี ผู้สร้างภาพยนตร์และแฟน ๆ มักจะอ้างถึงนี้เป็นวิกฤตภาพยนตร์ Nasional



ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนังอินโดนีเซียดูเหมือนกระจกการพัฒนาในสังคมอินโดนีเซีย ในช่วงยุคอาณานิคมดัตช์ในหนังส่วนใหญ่มีความเกี่ยวข้องในระดับหนึ่งหรืออื่น ๆ แล้วระหว่างซูการ์โนปีรึเปล่าเพิ่งได้รับเอกราชเป็นชาตินิยมต่อต้านตะวันตก และคุณสมบัติการผลิตภาพยนตร์มากที่สุด ภาพยนตร์ต่างประเทศถูกห้าม ! ในช่วงรัชสมัยของซูฮาร์โต การเซ็นเซอร์ภาพยนตร์ เชือกให้แน่น เดินบนแต่ยังกระตุ้นมากของความคิดสร้างสรรค์ หลังจากถึงจุดสูงสุดในยุค 80 กับชอบของอะไร catatan ศรีบอยรึเปล่า ( ไดอารี่ของเด็ก ) รึเปล่า nagabonar และ warkop สามของตลก , อุตสาหกรรมภาพยนตร์อินโดนีเซียตายลงกว่าทศวรรษต่อไปนี้ นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความจริงที่ว่านำเข้าจากต่างประเทศของภาพยนตร์ต่อ หนังอินโดนีเซียได้ไม่ตอบการแข่งขันทันที อย่างไรก็ดีหนังทำใน 90s ส่วนใหญ่เป็นหนังผู้ใหญ่คุณภาพไม่ดี ผู้สร้างภาพยนตร์และแฟนๆมักจะอ้างถึงนี้เป็นไหมวิกฤติภาพยนตร์ Nasional .