คลื่นรังสีอินฟราเรดหรือคลื่นรังสีคว

คลื่นรังสีอินฟราเรดหรือคลื่นรังสีความร้อนนั้น ถูกค้นพบโดยนักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษ คือ Sir William Herschel ซึ่งได้ค้นพบ รังสีอินฟราเรดสเปกตรัม (Infrared Ray) ในปี ค.ศ. 1800 ขณะที่ เฮอเชล กำลังติดตามศึกษาดวงอาทิตย์อยู่ ในกล้องดูดาว ต้องมีการใช้เลนส์กรองแสง ซึ่งทำเป็นสีต่างๆ เฮอเชล ต้องการทราบว่า ในเลนส์แต่ละสี จะเปลี่ยนค่าแสดงความร้อนของดวงอาทิตย์หรือไม่ ท่านจึงประดิษฐ์อุปกรณ์การทดลองอย่างง่ายๆ เพื่อหาคำตอบ ซึ่งนับเป็นวิธีทดลองที่หลักแหลมเป็นอย่างมากท่านใช้ปริซึมแยกแสง แล้วให้แสงต่างๆมาตกที่เทอร์โมมิเตอร์ ซึ่งทาสีดำที่กะเปาะ เพื่อให้ดูดความร้อนดียิ่งขึ้น ความที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ละเอียดถี่ถ้วนเป็นวิสัยประจำตัว ท่านก็ตั้งเทอร์โมมิเตอร์ตัวหนึ่งนอกเหนือจากแสงสีต่าง ๆ นั้น เพื่อเป็นตัวควบคุมการทดลอง ปรากฏว่า แสงสีต่าง มีอุณหภูมิสูงกว่าแสงสีขาว และอุณหภูมิสูงขึ้นจาก สีม่วง ไปหาสีแดง เฮอเชล จึงเกิดความอยากรู้ขึ้นมา แล้ววัดแถบเหนือแสงสีแดงขึ้นไปที่ไม่ปรากฏมีสีอะไร ดูเหมือนแสงอาทิตย์ธรรมดาเท่านั้นเอง แต่ เฮอเชล ก็ประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อปรากฏว่า เทอร์โมมิเตอร์ ตัวที่อยู่นอกเหนือจากแสงสีแดงนั้น กลับวัดได้อุณหภูมิสูงกว่าทุกตัว เฮอเชล จึงทำการทดลองต่อไป ก็พบว่า ส่วนของแสงที่มองไม่เห็นแต่ร้อนกว่าสีแดงนี้ มีคุณสมบัติทางกายภาพเช่นเดียวกับคลื่นแสงที่มองเห็นได้ทุกประการ เช่น การหักเห ดูดซับ ส่องผ่านหรือไม่ผ่านตัวกลาง ฯลฯ ในตอนแรก ท่านเรียกแสงนี้ว่า Calorific rays ซึ่งก็เช่นเดิมที่การตั้งชื่อของท่านไม่ค่อยจะเป็นที่ถูกใจใครเท่าไรนัก รังสีที่ถูกค้นพบใหม่นี้ ก็ถูกเปลี่ยนชื่อไปเป็น " รังสีอินฟราเรด " (ขอบเขตที่ต่ำกว่าแถบสีแดงหรือรังสีใต้แดง) ที่เรารู้จักกันมาทุกวัน แสดงดังวิธีการทดลองตามรูป

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คลื่นรังสีอินฟราเรดหรือคลื่นรังสีความร้อนนั้นถูกค้นพบโดยนักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษคือ Sir William เฮอร์เชลซึ่งได้ค้นพบรังสีอินฟราเรดสเปกตรัม (เรด) ในปีค.ศ 1800 ขณะที่เฮอเชลกำลังติดตามศึกษาดวงอาทิตย์อยู่ในกล้องดูดาวต้องมีการใช้เลนส์กรองแสงซึ่งทำเป็นสีต่าง ๆ เฮอเชลต้องการทราบว่าในเลนส์แต่ละสีจะเปลี่ยนค่าแสดงความร้อนของดวงอาทิตย์หรือไม่ท่านจึงประดิษฐ์อุปกรณ์การทดลองอย่างง่าย ๆ เพื่อหาคำตอบซึ่งนับเป็นวิธีทดลองที่หลักแหลมเป็นอย่างมากท่านใช้ปริซึมแยกแสงแล้วให้แสงต่างๆมาตกที่เทอร์โมมิเตอร์ซึ่งทาสีดำที่กะเปาะเพื่อให้ดูดความร้อนดียิ่งขึ้นความที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ละเอียดถี่ถ้วนเป็นวิสัยประจำตัวท่านก็ตั้งเทอร์โมมิเตอร์ตัวหนึ่งนอกเหนือจากแสงสีต่างๆ นั้นเพื่อเป็นตัวควบคุมการทดลองปรากฏว่าแสงสีต่างมีอุณหภูมิสูงกว่าแสงสีขาวและอุณหภูมิสูงขึ้นจากสีม่วงไปหาสีแดงเฮอเชลจึงเกิดความอยากรู้ขึ้นมาแล้ววัดแถบเหนือแสงสีแดงขึ้นไปที่ไม่ปรากฏมีสีอะไรดูเหมือนแสงอาทิตย์ธรรมดาเท่านั้นเองแต่เฮอเชลก็ประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อปรากฏว่าเทอร์โมมิเตอร์ตัวที่อยู่นอกเหนือจากแสงสีแดงนั้นกลับวัดได้อุณหภูมิสูงกว่าทุกตัวเฮอเชลจึงทำการทดลองต่อไปก็พบว่าส่วนของแสงที่มองไม่เห็นแต่ร้อนกว่าสีแดงนี้มีคุณสมบัติทางกายภาพเช่นเดียวกับคลื่นแสงที่มองเห็นได้ทุกประการเช่นการหักเหดูดซับส่องผ่านหรือไม่ผ่านตัวกลางฯลฯ ในตอนแรกท่านเรียกแสงนี้ว่า Calorific รังสีซึ่งก็เช่นเดิมที่การตั้งชื่อของท่านไม่ค่อยจะเป็นที่ถูกใจใครเท่าไรนักรังสีที่ถูกค้นพบใหม่นี้ก็ถูกเปลี่ยนชื่อไปเป็น "รังสีอินฟราเรด" (ขอบเขตที่ต่ำกว่าแถบสีแดงหรือรังสีใต้แดง) ที่เรารู้จักกันมาทุกวันแสดงดังวิธีการทดลองตามรูป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คือเซอร์วิลเลียมเฮอร์เชลซึ่งได้ค้นพบรังสีอินฟราเรดสเปกตรัม (Infrared Ray) ในปี ค.ศ. 1800 ขณะที่เฮอเชลกำลังติดตามศึกษาดวงอาทิตย์อยู่ในกล้องดูดาวต้องมีการใช้เลนส์กรองแสงซึ่งทำเป็นสีต่างๆเฮอเชลต้องการทราบว่าในเลนส์แต่ละสี เพื่อหาคำตอบ ซึ่งทาสีดำที่กะเปาะเพื่อให้ดูดความร้อนดียิ่งขึ้น ๆ นั้นเพื่อเป็นตัวควบคุมการทดลองปรากฏว่าแสงสีต่างมีอุณหภูมิสูงกว่าแสงสีขาวและอุณหภูมิสูงขึ้นจากสีม่วงไปหาสีแดงเฮอเชลจึงเกิดความอยากรู้ขึ้นมา แต่เฮอเชลก็ประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อปรากฏว่าเทอร์โมมิเตอร์ตัวที่อยู่นอกเหนือจากแสงสีแดงนั้นกลับวัดได้อุณหภูมิสูงกว่าทุกตัวเฮอเชลจึงทำการทดลองต่อไปก็พบว่า เช่นการหักเหดูดซับส่องผ่านหรือไม่ผ่านตัวกลาง ฯลฯ ในตอนแรกท่านเรียกแสงนี้ว่ารังสีร้อน รังสีที่ถูกค้นพบใหม่นี้ก็ถูกเปลี่ยนชื่อไปเป็น "รังสีอินฟราเรด" ที่เรารู้จักกันมาทุกวันแสดงดังวิธีการทดลองตามรูป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คลื่นรังสีอินฟราเรดหรือคลื่นรังสีความร้อนนั้นถูกค้นพบโดยนักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษความเซอร์ วิลเลียม เฮอร์เชลซึ่งได้ค้นพบรังสีอินฟราเรดสเปกตรัม ( รังสีอินฟราเรด ) สามารถค . ศ .1800 ขณะที่เฮอเชลกำลังติดตามศึกษาดวงอาทิตย์อยู่ในกล้องดูดาวต้องมีการใช้เลนส์กรองแสงซึ่งทำเป็นสีต่างๆเฮอเชลต้องการทราบว่าในเลนส์แต่ละสีจะเปลี่ยนค่าแสดงความร้อนของดวงอาทิตย์หรือไม่เพื่อหาคำตอบซึ่งนับเป็นวิธีทดลองที่หลักแหลมเป็นอย่างมากท่านใช้ปริซึมแยกแสงแล้วให้แสงต่างๆมาตกที่เทอร์โมมิเตอร์ซึ่งทาสีดำที่กะเปาะเพื่อให้ดูดความร้อนดียิ่งขึ้นท่านก็ตั้งเทอร์โมมิเตอร์ตัวหนึ่งนอกเหนือจากแสงสีต่างจะนั้นเพื่อเป็นตัวควบคุมการทดลองปรากฏว่าแสงสีต่างมีอุณหภูมิสูงกว่าแสงสีขาวและอุณหภูมิสูงขึ้นจากสีม่วงไปหาสีแดงเฮอเชลจึงเกิดความอยากรู้ขึ้นมาดูเหมือนแสงอาทิตย์ธรรมดาเท่านั้นเอง A เฮอเชลก็ประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อปรากฏว่าเทอร์โมมิเตอร์ตัวที่อยู่นอกเหนือจากแสงสีแดงนั้นกลับวัดได้อุณหภูมิสูงกว่าทุกตัวเฮอเชลจึงทำการทดลองต่อไปก็พบว่ามีคุณสมบัติทางกายภาพเช่นเดียวกับคลื่นแสงที่มองเห็นได้ทุกประการเช่นการหักเหดูดซับส่องผ่านหรือไม่ผ่านตัวกลางฯลฯในตอนแรกท่านเรียกแสงนี้ว่าความร้อนรังสีรังสีที่ถูกค้นพบใหม่นี้ก็ถูกเปลี่ยนชื่อไปเป็น " รังสีอินฟราเรด " ( ขอบเขตที่ต่ำกว่าแถบสีแดงหรือรังสีใต้แดง ) ที่เรารู้จักกันมาทุกวันแสดงดังวิธีการทดลองตามรูป