as a teenager I got into the habit

as a teenager I got into the habit of listening to the string quartets of Bela Bartok-which I found slightly cacophonous --­
but still enjoyed-while doing my homework. Somehow tuning out those discordant tones helped me focus on, say, the chemical equation for ammonium hydroxide.
Years later, when I found myself writing articles on deadline for the New York Times, I remembered that early drill in ignoring Bartok. At the Times I labored away in the midst of the science desk, which in those years occupied a classroom-sized cavern into which were crammed desks for the dozen or so science journalists and a half dozen editors.
There was always a Bartok-ish hum of cacophony. Nearby there might be three or four people chatting; you'd overhear the near end of a phone conversation-or several-as reporters interviewed sources; editors shouted across the room to ask when an article would be ready for them. There were rarely, if ever, the sounds of silence.
And yet we science writers, myself among them, would reliably deliver our ready-to-edit copy right on time, day after day. No one ever pleaded, Everyone please be quiet, so we could concentrate. We all just redoubled our focus, tuning out the roar.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นวัยรุ่นผมได้รับเป็นนิสัยของการฟัง quartets สตริงของเบล่า Bartok ซึ่งผมพบว่ามีเสียงขรมเล็กน้อย -
แต่ยังคงมีความสุขในขณะที่ทำบ้านของฉัน อย่างใดออกมาปรับโทนสีไม่ปรองดองกันผู้ที่ช่วยให้ฉันมุ่งเน้นไปที่การพูดสมการทางเคมีแอมโมเนียมไฮดรอกไซสำหรับ
ปีต่อมาเมื่อผมพบว่าตัวเองเขียนบทความเกี่ยวกับกำหนดเส้นตายสำหรับนิวยอร์กไทม์สผมจำได้ว่าเจาะในช่วงต้นไม่สนใจ Bartok ที่ไทม์สที่ผมทำงานอยู่ในท่ามกลางของโต๊ะวิทยาศาสตร์ซึ่งในปีที่ผ่านมาอยู่ในถ้ำห้องเรียนขนาดเข้าที่ถูกหนาตาโต๊ะทำงานสำหรับโหลหรือดังนั้นนักข่าววิทยาศาสตร์และครึ่งโหลบรรณาธิการ
มีอยู่เสมอฮัม Bartok-ish ของเสียงขรม ที่อยู่ใกล้เคียงอาจจะมีสามหรือสี่คนกำลังสนทนากัน; คุณจะได้ยินใกล้สิ้นสุดของโทรศัพท์สนทนาหรือหลายเป็นนักข่าวสัมภาษณ์แหล่งที่มา; บรรณาธิการตะโกนข้ามห้องจะถามเมื่อบทความจะพร้อมสำหรับพวกเขา มีไม่ค่อยหากเคยเสียงของความเงียบ
และยังเรานักเขียนวิทยาศาสตร์ตัวเองในหมู่พวกเขาจะเชื่อถือได้ส่งมอบสำเนาพร้อมที่จะแก้ไขของเราในเวลาที่เหมาะสมวันหลังจากวัน ไม่มีใครเคยอ้อนวอนทุกคนโปรดที่เงียบสงบเพื่อให้เราสามารถมีสมาธิ เราทุกคนเพียงเท่าใดโฟกัสของเรา, การปรับแต่งเสียงคำรามออกมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นวัยรุ่นผมติดนิสัยชอบฟังเพลงสตริง คว ตทของ Bela บาร์ทอคซึ่งพบเพียงเล็กน้อยที่มีเสียงดังมาก -- อง
แต่ชอบตอนทำการบ้านของฉัน บางทีปรับออกนั้น เสียงแตกเสียงช่วยเน้น ว่า สมการทางเคมีแอมโมเนียมไฮดรอกไซด์
ปีต่อมา เมื่อฉันพบว่าตัวเองเขียนบทความเกี่ยวกับเส้นตายสำหรับนิวยอร์กไทม์สผมจำได้ว่าเจาะแต่เช้าเมินบาร์ทอค . เวลาที่ฉันคล่องไปในท่ามกลางของวิทยาศาสตร์ โต๊ะ ซึ่งในปีนั้นครอบครองเป็นห้องเรียนขนาดถ้ำเป็นจำนวนหนาตาโต๊ะโหลหรือดังนั้นผู้สื่อข่าววิทยาศาสตร์ ครึ่งโหล บรรณาธิการ .
มีเสมอบาร์ทอคดาฮัมของโปรแกรมควบคุมอุปกรณ์ . ที่อาจจะมีสามหรือสี่คนคุยกัน ;คุณจะได้ยินใกล้สุดของการสนทนาทางโทรศัพท์หรือหลายเป็นนักข่าวสัมภาษณ์แหล่งข้อมูล ; บรรณาธิการ ตะโกนข้ามห้องไปถามเมื่อบทความจะพร้อมสำหรับพวกเขา มีไม่ค่อยหากเคย เสียงของความเงียบ .
แต่เรานักเขียนเองในหมู่พวกเขาจะเชื่อถือได้จัดส่งของเราพร้อมที่จะคัดลอกแก้ไขทันเวลา วันแล้ววันเล่า ไม่มีใครเคยอ้อนวอน ทุกคนเงียบก่อนดังนั้นเราไม่สามารถมีสมาธิ เราทุกคนแค่ redoubled โฟกัสของเรา ปรับออก

แฮ่