1. IntroductionIn the past few year

1. Introduction
In the past few years, the interaction of cells with engineered biomaterials
has been the subject of numerous studies. The investigation of
the surface–cell interaction is of great importance for various applications
including tissue engineering, wound healing, implants, and cell culture
vessels design [1–3]. The properties of a surrounding microenvironment
influence the cell migration, proliferation, organization and differentiation
[4]. Therefore, the development of biomaterials for the mentioned applications
has recently focused on the design of biocompatible structures
that are capable of imitating the natural cellular environment [3,5].
The bioapplications of materials with noble bulk properties (e.g.
hardness, stability, morphology) are often hindered by their low surface
free energy, i.e. poor wettability [6]. Thus, the surface modification of
various materials including polymers attracts attention of the community
of material scientists [7]. Different processes including self-assembled
monolayer (SAM) growth [8], graft polymerization [9], silanization [10],
plasma treatment and plasma polymerization [7,11–18] were used to
increase the surface free energy by introducing hydrophilic groups
(amines, carboxyl, hydroxyl, etc.) at the material surface.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาทำงานร่วมกันของเซลล์ที่มีวัสดุการออกแบบที่ได้รับเรื่องของการศึกษาจำนวนมาก การตรวจสอบข้อเท็จจริงของการทำงานร่วมกันพื้นผิวเซลล์ที่มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับการใช้งานต่างๆรวมทั้งวิศวกรรมเนื้อเยื่อรักษาแผล, การปลูกถ่ายเซลล์และวัฒนธรรมการออกแบบเรือ [1-3] คุณสมบัติของ microenvironment โดยรอบมีอิทธิพลต่อการย้ายถิ่นของเซลล์ขยายองค์กรและความแตกต่าง[4] ดังนั้นการพัฒนาวัสดุสำหรับการใช้งานดังกล่าวได้มุ่งเน้นไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ในการออกแบบโครงสร้างทางชีวภาพที่มีความสามารถในการเลียนแบบสภาพแวดล้อมธรรมชาติโทรศัพท์มือถือ[3,5]. bioapplications ของวัสดุที่มีคุณสมบัติเป็นกลุ่มขุนนาง (เช่นความแข็งความมั่นคงสัณฐานวิทยา) จะถูกขัดขวางโดยมักจะพื้นผิวต่ำของพวกเขาพลังงานเช่นเปียกยากจน [6] ดังนั้นการปรับเปลี่ยนพื้นผิวของวัสดุต่าง ๆ รวมทั้งโพลีเมอดึงดูดความสนใจของชุมชนของนักวิทยาศาสตร์วัสดุ[7] กระบวนการที่แตกต่างกันรวมทั้งตัวเองประกอบmonolayer (SAM) การเจริญเติบโต [8], พอลิเมอสินบน [9], ไซ [10], การรักษาพลาสม่าและพอลิเมอพลาสม่า [7,11-18] ถูกนำมาใช้เพื่อเพิ่มพื้นผิวพลังงานโดยการแนะนำกลุ่มที่ชอบน้ำ(เอมีน, carboxyl, มักซ์พลังค์และอื่น ๆ ) ที่พื้นผิววัสดุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ในไม่กี่ปีที่ผ่านมาการสร้างเซลล์ที่มีชีวะ
ได้รับเรื่องของการศึกษามากมาย การสืบสวนของ
ผิว–เซลล์ปฏิสัมพันธ์เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการใช้งานต่างๆ
รวมถึงวิศวกรรมเนื้อเยื่อสมานแผล implants และเซลล์วัฒนธรรม
เรือออกแบบ [ 1 – 3 ] คุณสมบัติของ microenvironment
โดยรอบมีอิทธิพลต่อเซลล์การย้ายถิ่น , การจัดและความแตกต่าง
[ 4 ] ดังนั้นการพัฒนาวัสดุชีวภาพสำหรับกล่าวถึงการใช้งาน
ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้เน้นการออกแบบโครงสร้างทางชีวภาพ
ที่สามารถเลียนแบบสภาพแวดล้อมธรรมชาติจำนวน [ โทรศัพท์มือถือ ] bioapplications
วัสดุที่มีคุณสมบัติกลุ่มโนเบิล (
, เสถียรภาพเช่นความแข็งที่มักจะถูกขัดขวางโดยพื้นผิว
ฟรีพลังงานต่ำของพวกเขาเช่นจนเปียก [ 6 ] ดังนั้น การปรับผิววัสดุต่างๆ รวมถึงโพลิเมอร์
ดึงดูดความสนใจของชุมชน
นักวิทยาศาสตร์วัสดุ [ 7 ] กระบวนการที่แตกต่างกันรวมทั้ง
อย่างควอนตัมดอต ( SAM ) การเจริญเติบโต [ 8 ] , [ 9 ] silanization กราฟพอลิเมอ , [ 10 ]
รักษาพลาสมาและพลาสมาพอลิเมอไรเซชัน [ 711 – 18 ] ใช้

เพิ่มพื้นผิวพลังงานฟรี โดยการนำน้ำกลุ่ม
( เอมีน คาร์บอกซิล ท์ , ฯลฯ ) ที่ผิววัสดุ