B5:C9 and F6:F9), (2) cells represe

B5:C9 and F6:F9), (2) cells representing the variables and the objective function we
seek to evaluate (solid rectangle cells, B13:013), (3) algebraic definitions of the objective function and the left-hand side of the constraints (dashed rectangle cells, 05:09) and (4) cells that provides explanatory names or symbols. Solver requires the first
three types only. The fourth type enhances the readability of the model and serves no
other purpose. The relative positioning of the four types of information on the spreadsheet need not follow the layout shown in Figure 2.12. For example,the cells defining
the objective function and the variables need not be contiguous, nor do they have to be
placed below the problem. What is important is that we know where they are so they
can be referenced by Solver. Nonetheless, it is a good idea to use a format similar to the
one suggested in Figure 2.12, because it makes the model more readable
How does Solver link to the spreadsheet data? First we provide equivalent "algebraic" definitions of the objective function and the left-hand side of the constraints
using the input data (shaded cells B5:C9 and F6:F9) and the objective function and
variables (solid rectangle cells B13:013), and then we place the resulting formulas in
the appropriate cells of the dashed rectangle D5:09. The following table shows the
original LP functions and their placement in the appropriate cells:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

B5:C9 และ F6:F9), (2) เซลล์แสดงตัวแปรและฟังก์ชันวัตถุประสงค์เราพยายามประเมิน (เซลล์สี่เหลี่ยมทึบ B13:013), (3) ข้อกำหนดพีชคณิตของฟังก์ชันวัตถุประสงค์และด้านซ้ายของข้อจำกัด (เซลล์สี่เหลี่ยมเส้นประ 05:09) และเซลล์ (4) ที่อธิบายชื่อหรือสัญลักษณ์ โปรแกรมแก้ปัญหาต้องแรกสามชนิดเท่านั้น ประเภทที่ 4 ช่วยอ่านของแบบจำลอง และทำหน้าที่ไม่วัตถุประสงค์อื่น ๆ ตำแหน่งสัมพัทธ์ 4 ชนิดของข้อมูลในกระดาษคำนวณต้องตามเค้าโครงที่แสดงในรูปที่ 2.12 ตัวอย่าง เซลล์ที่กำหนดฟังก์ชันวัตถุประสงค์และตัวแปรไม่จำเป็นต้องติดกัน หรือพวกเขาจะต้องวางใต้ปัญหา สิ่งสำคัญคือ ว่า เรารู้ว่าที่พวกเขามีพวกเขาสามารถอ้างอิง โดย Solver กระนั้น จึงควรใช้รูปแบบคล้ายกับการหนึ่งที่แนะนำในรูปที่ 2.12 เนื่องจากมันทำให้รูปแบบอ่านได้ง่ายขึ้นวิธี Solver ไม่ลิงค์ไปยังข้อมูลกระดาษคำนวณ ครั้งแรก เราให้คำนิยาม "พีชคณิต" เทียบเท่าของฟังก์ชันวัตถุประสงค์และด้านซ้ายของข้อจำกัดโดยใช้ข้อมูลป้อนเข้า (แรเงาเซลล์ B5:C9 และ F6:F9) และฟังก์ชันวัตถุประสงค์ และตัวแปร (B13:013 เซลล์สี่เหลี่ยมทึบ), และจากนั้นเราทำสูตรได้ในเซลล์ที่เหมาะสมของกรอบการประ D5:09 ต่อไปนี้ตารางแสดงการห้างหุ้นส่วนจำกัดฟังก์ชันเดิมและวางตำแหน่งของเซลล์ที่เหมาะสม:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

B5: C9 และ F6: F9) (2) เซลล์ที่เป็นตัวแทนของตัวแปรและฟังก์ชันวัตถุประสงค์ที่เรา
พยายามที่จะประเมินผล (เซลล์รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าของแข็ง B13: 013) (3) คำจำกัดความเกี่ยวกับพีชคณิตของฟังก์ชันวัตถุประสงค์และด้านซ้ายมือของ จำกัด (เส้นประเซลล์สี่เหลี่ยมผืนผ้า 05:09) และ (4) เซลล์ที่มีชื่อหรือสัญลักษณ์อธิบาย ต้องแก้ครั้งแรก
สามประเภทเท่านั้น ประเภทที่สี่ช่วยเพิ่มความสามารถในการอ่านของรูปแบบและทำหน้าที่ไม่มี
วัตถุประสงค์อื่น การวางตำแหน่งของญาติของสี่ประเภทของข้อมูลเกี่ยวกับสเปรดชีทไม่จำเป็นต้องทำตามรูปแบบที่แสดงในรูปที่ 2.12 ตัวอย่างเช่นเซลล์กำหนด
ฟังก์ชันวัตถุประสงค์และตัวแปรไม่จำเป็นต้องต่อเนื่องกันหรือพวกเขาจะต้องมีการ
วางไว้ด้านล่างปัญหา สิ่งที่สำคัญคือการที่เรารู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนเพื่อให้พวกเขา
สามารถได้รับการอ้างอิงโดย Solver กระนั้นก็เป็นความคิดที่ดีที่จะใช้รูปแบบคล้ายกับ
หนึ่งชี้ให้เห็นในรูปที่ 2.12 เพราะจะทำให้รูปแบบการอ่านได้มากขึ้น
วิธีการเชื่อมโยงไปยังข้อมูล Solver สเปรดชีตไม่? ครั้งแรกที่เราให้เทียบเท่า "พีชคณิต" คำนิยามของฟังก์ชันวัตถุประสงค์และด้านซ้ายมือของข้อ จำกัด
การใช้ข้อมูลของท่าน (เซลล์สีเทา B5: C9 และ F6: F9) และฟังก์ชั่นวัตถุประสงค์และ
ตัวแปร (เซลล์รูปสี่เหลี่ยมทึบ B13: 013) และจากนั้นเราวางสูตรที่เกิดขึ้นใน
เซลล์ที่เหมาะสมของ D5 สี่เหลี่ยมผืนผ้าประ: 09 ตารางต่อไปนี้แสดงให้เห็นถึง
การทำงานของ LP เดิมและตำแหน่งของพวกเขาในเซลล์ที่เหมาะสม:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

B5 : C9 F6 : F9 ) และ ( 2 ) เซลล์ที่เป็นตัวแทนของตัวแปรและฟังก์ชันวัตถุประสงค์เรา
ขอประเมิน ( ทึบสี่เหลี่ยมเซลล์ b13:013 ) , ( 3 ) นิยามพีชคณิตของฟังก์ชันวัตถุประสงค์ และซ้ายมือของข้อจำกัด ( เส้นประสี่เหลี่ยมเซลล์ 05:09 ) และ ( 4 ) เซลล์ที่มีชื่อ การอธิบายหรือสัญลักษณ์ แก้ต้องใช้ก่อน
3 ประเภทเท่านั้นประเภทที่สี่เพิ่มการอ่านของรูปแบบและบริการไม่
วัตถุประสงค์อื่น ๆ ตำแหน่งสัมพัทธ์ของสี่ประเภทของข้อมูลบนแผ่นงานต้องไม่ตามเค้าโครงที่แสดงในรูปที่ 2.12 . ตัวอย่างเช่นเซลล์กำหนด
วัตถุประสงค์ฟังก์ชันและตัวแปรไม่ต่อเนื่อง หรือพวกเขาต้อง
วางไว้ด้านล่างปัญหาสิ่งที่สำคัญก็คือ เรารู้ว่าพวกเขาดังนั้นพวกเขา
สามารถอ้างอิงโดยแก้ อย่างไรก็ตาม มันเป็นความคิดที่ดีที่จะใช้รูปแบบคล้ายกับ
หนึ่งพบในรูปที่ 2.12 , เพราะมันทำให้รูปแบบอ่านมากขึ้น
แล้วแก้ลิงค์ข้อมูลกระดาษคำนวณ ? ครั้งแรกเราให้เทียบเท่า " พีชคณิต " นิยามของฟังก์ชันวัตถุประสงค์ และซ้ายมือของข้อจำกัด
การใช้ข้อมูลที่ป้อน ( แรเงาเซลล์ B5 : C9 กับ F6 : F9 ) และตัวแปรเป้าหมายการทำงานและ
( ทึบสี่เหลี่ยมเซลล์ b13:013 ) แล้วเราวางผลสูตรในเซลล์ที่เหมาะสม
ของเส้นประสี่เหลี่ยม d5:09 . ตารางต่อไปนี้แสดงฟังก์ชันเดิมแผ่นเสียงและจัดวาง
ในเซลล์ที่เหมาะสม :