Discourse markers and conjunctions

Discourse markers and conjunctions

 A third way of creating cohesion is through discourse markers and conjunctions. Discourse markers are linguistic elements used by the speaker/writer to ease the interpretation of the text, frequently by signalling a relationship between segments of the discourse, which is the specific function of conjunctions. They are not a way of simply joining sentences. Their role in the text is wider that that, because they provide the listener/reader with information for the interpretation of the utterance; that is why some linguists prefer to describe them as discourse markers.


Conjunction acts as a cohesive tie between clauses or sections of text in such a way as to demonstrate a meaningful pattern between them, though conjunctive relations are not tied to any
particular sequence in the expression. Therefore, amongst the cohesion forming
devices within text, conjunction is the least directly identifiable relation.

 Conjunctions can be classified according to four main categories: additive, adversative, causal and temporal.

 Additive conjunctions act to structurally coordinate or link by adding to the presupposed item and are signalled through “and, also, too, furthermore, additionally”, etc. Additive conjunctions may also act to negate the presupposed item and are signalled by “nor, and...not, either, neither”, etc.

 Adversative conjunctions act to indicate “contrary to expectation” and are signalled by “yet, though, only, but, in fact, rather”, etc.


Causal conjunction expresses “result, reason and purpose” and is signalled by “so, then, for, because, for this reason, as a result, in this respect, etc.”.

The last most common conjunctive category is temporal and links by signalling sequence or time. Some sample temporal conjunctive signals are “then, next, after that, next day, until then, at the same time, at this point”, etc.


The use of a conjunction is not the only device for expressing a temporal or causal relation. For instance, in English a temporal relation may be expressed by means of a verb such as follow or precede, and a causal relation by verbs such as cause and lead. Moreover, temporal relations are not restricted to sequence in real time, they may also reflect stages in the text (expressed by first, second, third, etc.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เครื่องหมายวาทกรรมและสันธาน ที่สามวิธีการสร้างทำงานร่วมกันคือผ่านเครื่องหมายวาทกรรมและสันธาน วาทกรรมหมายเป็นองค์ประกอบทางภาษาที่ใช้ โดยตัวลำโพงเขียนเพื่อช่วยในการตีความของข้อความ บ่อย โดยสัญญาณความสัมพันธ์ระหว่างส่วนของวาทกรรม ซึ่งเป็นงานเฉพาะของสันธาน พวกเขาไม่ใช่วิธีการเพียงแค่เข้าร่วมประโยค บทบาทของตนในข้อความจะกว้างที่ที่ เพราะพวกเขาให้อ่านและฟังข้อมูลการตีความของวาทะ นั่นคือเหตุผลที่ต้องอธิบายให้พวกเขาเป็นเครื่องหมายของวาทกรรมภาษาศาสตร์บาง ร่วมทำหน้าที่เป็นเหนียวเสมอระหว่างประโยคหรือส่วนของข้อความในลักษณะที่จะแสดงให้เห็นถึงรูปแบบความหมายระหว่างพวกเขา แม้ว่า conjunctive สัมพันธ์ไม่โยงใด ๆ ลำดับโดยเฉพาะในนิพจน์ ดังนั้น ในหมู่การขึ้นรูปทำงานร่วมกัน อุปกรณ์ภายในข้อความ ร่วมความสัมพันธ์ส่วนบุคคลโดยตรงอย่างน้อย สันธานสามารถจำแนกตามประเภทหลักที่สี่: สารเติมแต่ง adversative สาเหตุ และกาลเวลา เติมสันธานทำหน้าที่ประสาน หรือเชื่อมโยง โดยการเพิ่มสินค้าเข้าใจโครงสร้าง และส่งสัญญาณผ่าน " และ ยัง เกินไป นอกจากนี้ นอกจากนี้", เป็นต้น เติมสันธานยังอาจทำหน้าที่ในการยกเลิกสินค้าเข้าใจ และส่งสัญญาณโดย " หรือ และ. ... ไม่ อย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่ ", เป็นต้น  Adversative สันธานทำหน้าที่เพื่อระบุ "ขัดกับความคาดหวัง" และส่งสัญญาณโดย " ยัง แต่ เท่านั้น แต่ จริง ค่อนข้าง", เป็นต้น สาเหตุร่วมแสดง "ผลลัพธ์ เหตุผล และวัตถุประสงค์" และส่งสัญญาณโดย "นั้น แล้ว สำหรับ เพราะ เพราะเหตุนี้ เป็นผล ชืน ฯลฯ . " ประเภท conjunctive บ่อยครั้งสุดท้ายคือกาลเวลา และเชื่อมโยง โดยไฟสัญญาณเวลาหรือลำดับ มีสัญญาณ conjunctive ขมับบางอย่าง "นั้น ถัดไป หลังจากวันนั้น ถัดไป จนแล้ว พร้อมกัน ณจุดนี้" เป็นต้น การใช้สันธานไม่ใช่อุปกรณ์ใช้สำหรับแสดงความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ หรือขมับ เช่น ในอังกฤษความสัมพันธ์ทางกาลเวลาอาจแสดง โดยคำกริยาเช่นติดตาม หรือนำ และความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ โดยกิริยาเช่นทำให้เกิด และนำไป นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ชั่วคราวไม่จำกัดลำดับในเวลาจริง พวกเขายังอาจสะท้อนถึงขั้นตอนในข้อความ (แสดง โดยแรก สอง สาม ฯลฯ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เครื่องหมายวาทกรรมและสันธานวิธีที่สามของการสร้างการทำงานร่วมกันผ่านเครื่องหมายวาทกรรมและสันธาน เครื่องหมายวาทกรรมเป็นองค์ประกอบภาษาที่ใช้โดยลำโพง / นักเขียนเพื่อความสะดวกในการตีความข้อความที่บ่อยครั้งโดยการส่งสัญญาณความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มของวาทกรรมซึ่งเป็นฟังก์ชั่นที่เฉพาะเจาะจงของสันธาน พวกเขาจะไม่ได้เป็นวิธีของประโยคเพียงแค่เข้าร่วม บทบาทของพวกเขาในข้อความกว้างที่ว่าเพราะพวกเขาให้ผู้ฟัง / ผู้อ่านที่มีข้อมูลสำหรับการตีความของคำพูดนั้น นั่นคือเหตุผลที่นักภาษาศาสตร์บางคนชอบที่จะอธิบายให้พวกเขาเป็นเครื่องหมายวาทกรรม. ร่วมทำหน้าที่เป็นผูกเหนียวระหว่างคำสั่งหรือส่วนของข้อความในลักษณะที่จะแสดงให้เห็นถึงรูปแบบที่มีความหมายระหว่างพวกเขาแม้ว่าความสัมพันธ์ที่เชื่อมต่อไม่ได้เชื่อมโยงใด ๆตามลำดับโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน การแสดงออก ดังนั้นในระหว่างการทำงานร่วมกันขึ้นรูปอุปกรณ์ภายในข้อความร่วมเป็นความสัมพันธ์อย่างน้อยสามารถระบุตัวตนได้โดยตรง. สันธานสามารถจำแนกตามสี่ประเภทหลัก:. สารเติมแต่งตรงกันข้าม, สาเหตุและเวลาสันธานเสริมทำหน้าที่ในการก่อสร้างการประสานงานหรือการเชื่อมโยงโดยการเพิ่ม รายการ presupposed และมีการส่งสัญญาณผ่าน "และยังมากเกินไปนอกจากนี้นอกจากนี้" ฯลฯ สันธานเสริมนอกจากนี้ยังอาจทำหน้าที่ในการลบล้างรายการ presupposed และมีการส่งสัญญาณโดย "มิได้และ ... ไม่อย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้" ฯลฯสันธานตรงกันข้ามทำหน้าที่ในการบ่งบอกถึง "ตรงกันข้ามกับความคาดหวัง" และมีการส่งสัญญาณโดย "ยัง แต่เพียงอย่างเดียว แต่ในความเป็นจริงค่อนข้าง" ฯลฯสาเหตุร่วมแสดงออกถึง "ผลเหตุผลและวัตถุประสงค์" และส่งสัญญาณโดย "เช่นนั้นแล้ว สำหรับเพราะเหตุผลนี้เป็นผลให้ในแง่นี้ ฯลฯ ". สุดท้ายประเภทการเชื่อมต่อที่พบมากที่สุดคือขมับและการเชื่อมโยงโดยการส่งสัญญาณลำดับหรือเวลา บางตัวอย่างสัญญาณที่เชื่อมต่อกันชั่วขณะคือ "แล้วต่อไปหลังจากนั้นวันรุ่งขึ้นจนแล้วในเวลาเดียวกันที่จุดนี้" ฯลฯการใช้ร่วมไม่ได้เป็นอุปกรณ์เดียวสำหรับการแสดงความสัมพันธ์ชั่วขณะหรือสาเหตุ ยกตัวอย่างเช่นในภาษาอังกฤษมีความสัมพันธ์ชั่วขณะอาจจะแสดงออกโดยวิธีการของคำกริยาเช่นทำตามหรือนำหน้าและความสัมพันธ์เชิงสาเหตุจากคำกริยาเช่นสาเหตุและตะกั่ว นอกจากนี้ความสัมพันธ์ชั่วไม่ได้ จำกัด ลำดับในเวลาจริงพวกเขายังอาจสะท้อนให้เห็นถึงขั้นตอนในข้อความ (แสดงโดยครั้งแรกที่สองที่สามอื่น ๆ )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องหมายวาทกรรมและคำสันธานสามวิธีของการสร้างการเชื่อมโยงผ่านเครื่องหมายวาทกรรมและสันธาน ปริจเฉทเป็นองค์ประกอบหลักที่ใช้โดยผู้พูด / นักเขียนเพื่อความสะดวกในการแปลข้อความ , บ่อย โดยส่งสัญญาณความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มของวาทกรรม ซึ่งเป็นฟังก์ชั่นที่เฉพาะเจาะจงของสันธาน พวกเขาจะไม่วิธีที่ง่ายกับประโยค บทบาทของพวกเขาในข้อความกว้าง นั่นเพราะพวกเขาให้ฟัง / อ่านข้อมูลสำหรับการตีความของการเปล่งเสียง ; นั่นคือเหตุผลที่บางนักภาษาศาสตร์ต้องการอธิบายพวกเขาเป็นดัชนีปริจเฉท .เพื่อทำหน้าที่เป็นเหนียวผูกกับประโยคหรือส่วนของข้อความในลักษณะที่แสดงให้เห็นถึงรูปแบบมีความหมายระหว่างพวกเขา แม้ว่าความสัมพันธ์จะไม่เชื่อมโยงกับการใด ๆโดยเฉพาะลำดับในการแสดง ดังนั้น ท่ามกลางความสร้างอุปกรณ์ภายในข้อความ โดยระบุความสัมพันธ์เป็นอย่างน้อยโดยตรง .สันธานสามารถแบ่งออกเป็นสี่ประเภทหลัก : เสริม , ทาง , สาเหตุและชั่วคราวเติมคำสันธานแสดงถึงโครงสร้างประสานงาน หรือการเชื่อมโยงโดยการเพิ่มการสันนิษฐานและส่งสัญญาณผ่านรายการ " และ ยัง เกินไป นอกจากนี้ นอกจากนี้ " ฯลฯ เติมคำสันธานอาจทำเพื่อลบล้างข้อสันนิษฐานและส่งสัญญาณ โดย " หรือ และ . . . . . . . ไม่ , ทั้งไม่ " เป็นต้นคำสันธานแสดงถึง " ขัดกับความคาดหวัง " และจะส่งสัญญาณโดย " ยัง แม้ว่า เท่านั้น แต่ในความเป็นจริงมากกว่า "สาเหตุที่ " ร่วมแสดงผล เหตุผลและวัตถุประสงค์ " และส่งสัญญาณ โดย " ดังนั้นแล้ว เพราะเหตุผลนี้ เป็นผลให้ในส่วนนี้ ฯลฯ "ล่าสุดที่พบมากที่สุดที่เชื่อมต่อกันประเภทชั่วคราวและการเชื่อมโยงโดยสัญญาณลำดับเวลาหรือ ตัวอย่างการรักษาสัญญาณ " แล้ว ต่อไป หลังจากนั้น วันต่อมา จนกระทั่ง เวลาเดียวกัน ณจุดนี้ "การใช้คำเชื่อมเป็นอุปกรณ์เฉพาะสำหรับการแสดงชั่วคราว หรือความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ . ตัวอย่างเช่นในภาษาอังกฤษความสัมพันธ์ชั่วคราวอาจจะแสดงออกโดยความหมายของคำกริยา เช่นตามหรือนำหน้า และความสัมพันธ์เชิงสาเหตุโดยกริยา เช่น เหตุ และ ตะกั่ว นอกจากนี้ เวลาไม่ จำกัด การลำดับความสัมพันธ์ในเวลาจริง นอกจากนี้พวกเขาอาจสะท้อนให้เห็นถึงในข้อความ ( แสดงโดยขั้นตอนที่ 1 , 2 , 3 ฯลฯ )