There appears to be an interesting

There appears to be an interesting cultural approach to the issue
of interpersonal violence involving children: injury to children
caused by adults is generally acknowledged to be unacceptable
(and to represent non-accidental injury), but there seems to be a
reluctance to consider interpersonal injury between children in
the same way. This is perhaps underlined by the fact that many
of the nurses and doctors treating children who suffered injuries
in this way coded them as ‘‘accidental’’ (unintentional) for the purposes
of this study. It has to be acknowledged that the true intentions
of the perpetrators responsible for injuries to children in this
study were often not known – a young child who hits or pushes another
may be incapable of predicting the consequences of this action
in terms of the injury caused, and also incapable of
understanding the effects of this injury on the injured person. Similar
arguments and difficulties have permeated the legal approach
to children who commit crime. Traditionally in English law, a child
aged less than ten years is deemed incapable of committing a
crime (Cape, 1999).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรากฏว่าวิธีการทางวัฒนธรรมที่น่าสนใจกับปัญหาที่ความรุนแรงระหว่างบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเด็ก: เด็กบาดเจ็บเกิดจากผู้ใหญ่เป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปจะยอมรับไม่ได้(และถึงบาดเจ็บไม่ใช่อุบัติเหตุ), แต่ดูเหมือนจะเป็นกระอักกระอ่วนใจพิจารณามนุษยสัมพันธ์ได้รับบาดเจ็บระหว่างเด็กในลักษณะเดียวกัน นี้อาจจะขีดเส้นใต้ข้อเท็จจริงให้พยาบาลและแพทย์ที่รักษาเด็กที่ได้รับบาดเจ็บวิธีนี้รหัสนั้นเป็น ''ตั้งใจ '' (ตั้งใจ) เพื่อวัตถุประสงค์ในการศึกษานี้ เพื่อรับทราบข้อความที่มีเจตนาที่แท้จริงของผู้กระทำผิดรับผิดชอบต่อการบาดเจ็บแก่เด็กในการศึกษามักจะไม่เป็นที่รู้จัก – เด็กหนุ่มที่ฮิต หรือผลักดันอีกอาจจะไม่สามารถทำนายผลของการกระทำนี้ในแง่ของการบาดเจ็บเกิด และยังไม่สามารถเข้าใจผลกระทบของการบาดเจ็บนี้ผู้ได้รับบาดเจ็บ คล้ายกันอาร์กิวเมนต์และปัญหาแทรกซึมแนวทางทางกฎหมายให้เด็ก ๆ ที่อาชญากรรม ประเพณีในกฎหมายอังกฤษ เด็กอายุน้อยกว่าสิบปีถือเป็นความสามารถในการกระทำการอาชญากรรม (แหลม 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีปรากฏเป็นวิธีการทางวัฒนธรรมที่น่าสนใจกับปัญหา
ของความรุนแรงระหว่างบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเด็ก: บาดเจ็บของเด็ก
ที่เกิดจากผู้ใหญ่ที่เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปจะไม่เป็นที่ยอมรับ
(และจะเป็นตัวแทนของการบาดเจ็บที่ไม่ได้ตั้งใจ) แต่มีน่าจะเป็นความ
ไม่เต็มใจที่จะพิจารณาได้รับบาดเจ็บระหว่างบุคคล ระหว่างเด็กใน
ทางเดียวกัน นี้อาจจะเป็นขีดเส้นใต้ด้วยความจริงที่ว่าหลาย
ของพยาบาลและแพทย์รักษาเด็กที่ได้รับบาดเจ็บ
ในลักษณะนี้รหัสพวกเขาเป็น '' อุบัติเหตุ '' (ไม่ได้ตั้งใจ) สำหรับวัตถุประสงค์
ของการศึกษานี้ มันจะต้องมีการยอมรับว่าเจตนาที่แท้จริง
ของการกระทำผิดที่มีความรับผิดชอบสำหรับการบาดเจ็บให้กับเด็ก ๆ ในเรื่องนี้
การศึกษามักจะไม่เป็นที่รู้จัก - เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ฮิตหรือผลักดันให้อีก
อาจจะเป็นความสามารถในการคาดการณ์ผลกระทบของการกระทำนี้
ในแง่ของการบาดเจ็บที่เกิดจาก และยังมีความสามารถในการ
ทำความเข้าใจเกี่ยวกับผลกระทบของการบาดเจ็บนี้บนผู้เสียหาย ที่คล้ายกัน
การขัดแย้งและความยากลำบากได้แทรกซึมวิธีการทางกฎหมาย
ให้กับเด็กที่ก่ออาชญากรรม แบบดั้งเดิมในกฎหมายอังกฤษเด็ก
อายุน้อยกว่าสิบปีจะถือว่าเป็นความสามารถในการก่อ
อาชญากรรม (เคป, 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีปรากฏเป็นวัฒนธรรมที่น่าสนใจแนวทางปัญหาความรุนแรงระหว่างบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเด็ก : การบาดเจ็บในเด็กเกิดจากผู้ใหญ่โดยทั่วไปได้รับการยอมรับที่จะยอมรับไม่ได้( และเป็นตัวแทน ไม่ใช่การบาดเจ็บ ) แต่ดูเหมือนเป็นไม่เต็มใจที่จะพิจารณาบุคคลได้รับบาดเจ็บระหว่างเด็กในแบบเดียวกัน นี่อาจเป็นการเน้นย้ำความจริงที่ว่าหลายของพยาบาลและแพทย์รักษาเด็กที่ได้รับบาดเจ็บในวิธีนี้เขียนเป็น " "accidental " " ( เผลอ ) สำหรับวัตถุประสงค์ในการศึกษานี้ มันต้องยอมรับว่าเจตนาที่แท้จริงของผู้ที่รับผิดชอบสำหรับการบาดเจ็บในเด็กนี้การศึกษามักจะไม่เป็นที่รู้จัก และเด็กหนุ่มที่โดนผลักอีกหรืออาจจะไม่สามารถทำนายผลของการกระทำนี้ในแง่ของการบาดเจ็บที่เกิดขึ้น และยังไม่สามารถการทำความเข้าใจผลกระทบของการบาดเจ็บนี้ผู้เสียหาย คล้ายข้อโต้แย้งและปัญหามี permeated วิธีการทางกฎหมายเด็กที่ก่ออาชญากรรม แต่เดิมกฎหมายภาษาอังกฤษ , เด็กอายุน้อยกว่าสิบปี ถือว่าความสามารถของการกระทำอาชญากรรม ( แหลม , 1999 )