The general approach is to support

The general approach is to support multiple levels of overlay networks,
each of which extracts a subgraph from the overlay below it, until we
have selected the subgraph that the application expects. For end system
multicast, in particular, this happens in two stages: First we construct
a simple mesh overlay on top of the fully connected Internet, and then
we select a multicast tree within this mesh. The idea is illustrated in
Figure 9.22, again assuming the four end hosts A, B, C, and D. The first
step is the critical one: Once we have selected a suitable mesh overlay, we
simply run a standard multicast routing algorithm (e.g., DVMRP) on top
of it to build the multicast tree. We also have the luxury of ignoring the
scalability issue that Internet-wide multicast faces since the intermediate
mesh can be selected to include only those nodes that want to participate
in a particular multicast group.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีทั่วไปจะสนับสนุนหลายระดับซ้อนทับเครือข่ายซึ่งแยกเป็น subgraph จากการซ้อนทับด้านล่าง จนกว่าเราเลือก subgraph ที่คาดว่าใช้ สำหรับระบบปลายทางเฉพาะแบบหลายผู้รับ ใน นี้เกิดขึ้นในขั้นตอนที่สอง: ก่อน ที่เราสร้างเรื่องตาข่ายซ้อนทับบนอินเทอร์เน็ตเชื่อมต่อทั้งหมด แล้วเราเลือกแผนภูมิแบบหลายผู้รับภายในตาข่ายนี้ แสดงความคิดรูปที่ 9.22 สมมติว่าโฮสต์สุดท้ายสี่ A, B, C และ d อีกครั้ง ครั้งแรกขั้นตอนเป็นสิ่งสำคัญ: เมื่อเราได้เลือกแบบโอเวอร์เลย์ตาข่ายเหมาะ เราเพียงแค่ทำงานแบบมาตรฐานแบบหลายผู้รับเส้นทางอัลกอริทึม (เช่น DVMRP) ด้านบนของมันเพื่อสร้างแผนภูมิแบบหลายผู้รับ นอกจากนี้เรายังมีโรงแรมหรูหราของการละเว้นการปัญหาภาระที่อินเทอร์เน็ตทั้งแบบหลายผู้รับหันหน้าตั้งแต่ระดับปานกลางตาข่ายที่สามารถเลือกเพื่อรวมเฉพาะโหนดที่ต้องการมีส่วนร่วมในกลุ่มแบบหลายผู้รับเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการทั่วไปที่จะให้การสนับสนุนหลายระดับของเครือข่ายซ้อนทับแต่ละแห่งซึ่งสารสกัดจาก subgraph จากการซ้อนทับที่ด้านล่างมันจนกว่าเราจะได้เลือกsubgraph แอพลิเคชันที่คาดว่า สำหรับการสิ้นสุดของระบบแบบหลายผู้รับโดยเฉพาะอย่างยิ่งนี้เกิดขึ้นในสองขั้นตอน: ครั้งแรกที่เราสร้างซ้อนทับตาข่ายง่ายๆที่ด้านบนของการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตได้อย่างเต็มที่แล้วเราเลือกต้นไม้หลายผู้รับภายในตาข่ายนี้ ความคิดที่จะแสดงในรูปที่ 9.22 อีกครั้งสมมติสี่ปลายโฮสต์ A, B, C, และ D ครั้งแรกขั้นตอนหนึ่งที่สำคัญ: เมื่อเราได้เลือกภาพซ้อนทับตาข่ายที่เหมาะสมเราก็ใช้อัลกอริทึมการกำหนดเส้นทางหลายผู้รับมาตรฐาน (เช่น , DVMRP) ด้านบนของมันเพื่อสร้างต้นไม้หลายผู้รับ นอกจากนี้เรายังมีความหรูหราของการละเลยปัญหา scalability ที่ใบหน้าหลายผู้รับอินเทอร์เน็ตกว้างตั้งแต่กลางตาข่ายสามารถเลือกที่จะรวมเฉพาะโหนดผู้ที่ต้องการที่จะเข้าร่วมในกลุ่มหลายผู้รับโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการทั่วไปเพื่อสนับสนุนหลายระดับของเครือข่ายซ้อนทับ
แต่ละซึ่งแยกเป็น subgraph จากซ้อนทับด้านล่างมัน จนกว่าเราจะ
เลือก subgraph ว่าโปรแกรมประยุกต์ที่คาดว่า สุดท้ายคือ ระบบ
โดยเฉพาะนี้เกิดขึ้นในสองขั้นตอนแรกเราสร้าง
การซ้อนทับตาข่ายง่ายด้านบนพร้อมเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตและจากนั้น
เราเลือกส่งแบบต้นไม้ภายในข่ายนี้ ความคิดที่แสดงใน
รูป 9.22 อีกครั้งสมมติว่าสี่จบโยธา A , B , C และ D . ขั้นตอนแรก
คือวิกฤติหนึ่ง : เมื่อเราได้เลือก หุ้มตาข่ายที่เหมาะสมเรา
เพียงแค่เรียกใช้มาตรฐานขั้นตอนวิธีการกำหนดเส้นทางการส่งข้อมูล ( เช่น dvmrp ) ด้านบน
มันสร้างต้นไม้ ส่ง . นอกจากนี้เรายังมีความหรูหราของละเว้น
เลือกปัญหาที่อินเทอร์เน็ต กว้าง ส่งใบหน้าตั้งแต่ตาข่ายกลาง
สามารถเลือกที่จะรวมเฉพาะจุดที่ต้องการมีส่วนร่วม
ในเฉพาะ ส่งกลุ่ม