Ebola virus disease (EVD; also Ebol

Ebola virus disease (EVD; also Ebola hemorrhagic fever, or EHF), or simply Ebola, is a disease of humans and other primates caused by ebolaviruses. Signs and symptoms typically start between two days and three weeks after contracting the virus as a fever, sore throat, muscle pain, and headaches. Then, vomiting, diarrhea and rash usually follow, along with decreased function of the liver and kidneys. At this time some people begin to bleed both internally and externally.[1] The disease has a high risk of death, killing between 25 percent and 90 percent of those infected with the virus, averaging out at 50 percent.[1] This is often due to low blood pressure from fluid loss, and typically follows six to sixteen days after symptoms appear.[2]

The virus spreads by direct contact with blood or other body fluids of an infected human or other animal.[1] Infection with the virus may also occur by direct contact with a recently contaminated item or surface.[1] Spread of the disease through the air has not been documented in the natural environment.[3] The virus may be spread by semen or breast milk for several weeks to months after recovery.[1][4] Fruit bats are believed to be the normal carrier in nature, able to spread the virus without being affected by it. Humans become infected by contact with the bats or with a living or dead animal that has been infected by bats. After human infection occurs, the disease may also spread between people. Other diseases such as malaria, cholera, typhoid fever, meningitis and other viral hemorrhagic fevers may resemble EVD. Blood samples are tested for viral RNA, viral antibodies or for the virus itself to confirm the diagnosis.[1]

Control of outbreaks requires coordinated medical services, along with a certain level of community engagement. The medical services include: rapid detection of cases of disease, contact tracing of those who have come into contact with infected individuals, quick access to laboratory services, proper care and management of those who are infected and proper disposal of the dead through cremation or burial.[1][5] Prevention includes limiting the spread of disease from infected animals to humans.[1] This may be done by handling potentially infected bush meat only while wearing protective clothing and by thoroughly cooking it before consumption.[1] It also includes wearing proper protective clothing and washing hands when around a person with the disease.[1] Samples of body fluids and tissues from people with the disease should be handled with special caution.[1]

No specific treatment or vaccine for the virus is commercially available. Efforts to help those who are infected are supportive; they include either oral rehydration therapy (drinking slightly sweetened and salty water) or giving intravenous fluids as well as treating symptoms. This supportive care improves outcomes. EVD was first identified in 1976 in an area of Sudan (now part of South Sudan), and in Zaire (now the Democratic Republic of the Congo). The disease typically occurs in outbreaks in tropical regions of sub-Saharan Africa.[1] Through 2013, the World Health Organization reported a total of 1,716 cases in 24 outbreaks.[1][6] The largest outbreak to date is the ongoing epidemic in West Africa, which is centered in Guinea, Sierra Leone and Liberia.[7][8][9] As of 11 November 2014, this outbreak has 14,413 reported cases resulting in 5,504 deaths

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคไวรัสอีโบลา (อีวีดี ยังไข้เลือดออกอีโบลา หรือ EHF), หรือเพียงแค่อีโบลา เป็นโรคของมนุษย์และ primates อื่น ๆ เกิดจาก ebolaviruses อาการมักจะเริ่มระหว่างวันที่ 2 และสัปดาห์ที่สามหลังจากทำสัญญาไวรัส เป็นไข้ เจ็บคอ ปวดกล้ามเนื้อ ปวดหัว แล้ว อาเจียน ท้องเสียและผื่นมักจะทำตาม รวมทั้งลดการทำงานของตับและไต เวลานี้ บางคนเริ่มออกทั้งภายใน และภายนอก[1] โรคมีความเสี่ยงสูงความตาย ฆ่าระหว่าง 25 เปอร์เซ็นต์และ 90 เปอร์เซ็นต์ของผู้ติดเชื้อไวรัส การหาค่าเฉลี่ยออกมาที่ 50 เปอร์เซ็นต์[1] ซึ่งมักเป็นเนื่องจากความดันโลหิตต่ำจากการสูญเสียของเหลว และตามหก-หกวันหลังจากปรากฏอาการโดยทั่วไป[2]ไวรัสแพร่กระจาย โดยติดต่อโดยตรงกับเลือดหรือของเหลวอื่น ๆ ร่างกายของสัตว์มนุษย์ หรืออื่น ๆ ติดไวรัส[1] เชื้อไวรัสอาจเกิดขึ้น โดยติดต่อโดยตรงกับสินค้าที่เพิ่งปนเปื้อนหรือพื้นผิว[1] ไม่มีการจัดการแพร่กระจายของโรคผ่านไปในอากาศในสภาพแวดล้อมธรรมชาติ[3] ไวรัสอาจแพร่กระจาย โดยน้ำเชื้อหรือเต้านมนมสัปดาห์หลายเดือนหลังจากกู้คืน[1][4] ค้างคาวผลไม้ที่เชื่อว่าเป็นผู้ขนส่งปกติในธรรมชาติ สามารถแพร่กระจายไวรัสโดยไม่รับผลกระทบจากมัน มนุษย์เป็นเชื้อติดต่อ กับค้างคาว หรือสัตว์ตาย หรือชีวิตที่มีการติดเชื้อ โดยค้างคาว หลังจากติดเชื้อมนุษย์เกิด โรคอาจแพร่กระจายไปยังคน โรคอื่น ๆ เช่นมาลาเรีย อหิวาตกโรค ไข้ไทฟอยด์ เยื่อหุ้มสมองอักเสบ และ fevers เลือดออกไวรัสอื่น ๆ อาจมีลักษณะอีวีดี เลือดตัวอย่างที่ทดสอบในอาร์เอ็นเอไวรัส แอนตี้ไวรัส หรือไวรัสเพื่อยืนยันการวินิจฉัย[1]ควบคุมการแพร่ระบาดต้องประสานแพทย์บริการ ระดับของความผูกพันของชุมชน บริการทางการแพทย์: ตรวจสอบอย่างรวดเร็วของกรณีโรค ติดต่อติดตามผู้ที่ได้มาไปยังฝั่งติดเชื้อบุคคล ผู้ใช้บริการห้องปฏิบัติ การดูแลที่เหมาะสม และการจัดการของผู้ที่ติดเชื้อ และกำจัดเหมาะสมผ่านการเผาศพหรือฝังศพ[1][5] การป้องกันรวมถึงจำกัดการแพร่กระจายของโรคจากสัตว์ที่ติดเชื้อกับมนุษย์[1] นี้อาจจะทำ โดยการจัดการเนื้อบุชอาจติดไวรัสเฉพาะในขณะที่สวมเสื้อผ้าป้องกัน และอย่างละเอียดก่อนการใช้ทำอาหาร[1] มันยังมีการสวมเสื้อผ้าป้องกันที่เหมาะสมและการซักมือใกล้บุคคลที่มีโรค[1] ตัวอย่างของของเหลวในร่างกายและเนื้อเยื่อจากผู้ที่มีโรคควรมีจัดการ ด้วยความระมัดระวังพิเศษ[1]ไม่มีการรักษาหรือวัคซีนสำหรับไวรัสมีในเชิงพาณิชย์ ความพยายามที่จะช่วยผู้ที่ติดเชื้อจะสนับสนุน พวกเขารวมทั้งบำบัด rehydration ปาก (ดื่มน้ำหวาน และเค็มเล็กน้อย) หรือให้ของเหลวฉีด รวมทั้งรักษาอาการ นี้สนับสนุนการดูแลปรับปรุงผลลัพธ์ อีวีดีครั้งแรกที่ระบุใน 1976 ในพื้นที่ประเทศซูดาน (ตอนนี้ส่วนของซูดานใต้), และ Zaire (ขณะสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก) โรคเกิดขึ้นในแพร่ระบาดในเขตร้อนของแอฟริกาใต้ซาฮาราโดยทั่วไป[1] โดย 2013 องค์การอนามัยโลกรายงานจำนวน 1,716 คดีใน 24 ระบาด[1][6] ระบาดมากที่สุดถึงวันจะระบาดอย่างต่อเนื่องในแอฟริกาตะวันตก ที่แปลกในกินี สาธารณรัฐเซียร์ราลีโอน และไลบีเรีย[7][8][9] ณ 11 2014 พฤศจิกายน ระบาดนี้มีกรณีรายงาน 14,413 ใน 5,504 เสียชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคไวรัสอีโบลา (EVD; ยังไข้เลือดออกอีโบลาหรือ EHF) หรือเพียง Ebola, เป็นโรคของมนุษย์และสัตว์อื่น ๆ ที่เกิดจากการ ebolaviruses อาการและอาการแสดงมักจะเริ่มต้นระหว่างสองวันสามสัปดาห์หลังจากที่ทำสัญญาไวรัสเป็นไข้เจ็บคอปวดกล้ามเนื้อและปวดหัว จากนั้นอาเจียนท้องเสียและมีผื่นมักจะทำตามพร้อมกับลดการทำงานของตับและไต ในเวลานี้บางคนเริ่มที่จะมีเลือดออกทั้งภายในและภายนอก. [1] โรคที่มีความเสี่ยงสูงของการตายฆ่าระหว่างร้อยละ 25 และร้อยละ 90 ของผู้ที่ติดเชื้อไวรัสเฉลี่ยออกมาอยู่ที่ร้อยละ 50. [1] นี่คือ มักจะเกิดจากความดันโลหิตต่ำจากการสูญเสียน้ำและมักดังนี้ 6-16 วันหลังจากที่อาการปรากฏ. [2] ไวรัสแพร่กระจายโดยการสัมผัสโดยตรงกับเลือดหรือของเหลวในร่างกายอื่น ๆ ของมนุษย์ที่ติดเชื้อหรือสัตว์อื่น ๆ . [1] การติดเชื้อ ไวรัสนอกจากนี้ยังอาจเกิดจากการสัมผัสโดยตรงกับรายการที่ปนเปื้อนเมื่อเร็ว ๆ นี้หรือพื้นผิว. [1] การแพร่กระจายของโรคไปในอากาศไม่ได้รับการบันทึกไว้ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ. [3] ไวรัสอาจแพร่กระจายโดยน้ำอสุจิหรือเต้านมเป็นเวลาหลายสัปดาห์ ถึงเดือนหลังจากการกู้คืน. [1] [4] ค้างคาวผลไม้เชื่อว่าจะเป็นผู้ให้บริการตามปกติในธรรมชาติสามารถที่จะแพร่กระจายไวรัสโดยไม่ได้รับผลกระทบจากมัน มนุษย์กลายเป็นติดเชื้อโดยการสัมผัสกับค้างคาวหรือด้วยการใช้ชีวิตหรือสัตว์ที่ตายแล้วที่ได้รับการติดเชื้อโดยค้างคาว หลังจากติดเชื้อของมนุษย์เกิดโรคอาจแพร่กระจายระหว่างผู้คน โรคอื่น ๆ เช่นโรคมาลาเรียอหิวาตกโรคไข้ไทฟอยด์, เยื่อหุ้มสมองอักเสบและโรคไข้ไวรัสอื่น ๆ อาจมีลักษณะ EVD ตัวอย่างเลือดจะมีการทดสอบสำหรับอาร์เอ็นเอไวรัสภูมิคุ้มกันไวรัสหรือไวรัสตัวเองเพื่อยืนยันการวินิจฉัย. [1] การควบคุมการระบาดของโรคต้องใช้บริการทางการแพทย์การประสานงานพร้อมกับระดับหนึ่งของการมีส่วนร่วมของชุมชน บริการทางการแพทย์รวมถึงการตรวจสอบอย่างรวดเร็วของกรณีของโรคติดต่อการติดตามของผู้ที่ได้เข้ามาสัมผัสกับผู้ติดเชื้อเข้าถึงที่รวดเร็วในการบริการห้องปฏิบัติการ, การดูแลที่เหมาะสมและการจัดการของผู้ที่มีการติดเชื้อและการกำจัดที่เหมาะสมของความตายโดยการเผาศพหรือฝังศพ . [1] [5] การป้องกันรวมถึงการ จำกัด การแพร่กระจายของโรคจากสัตว์ที่ติดเชื้อไปยังมนุษย์. [1] ซึ่งอาจทำได้โดยการจัดการเนื้อสัตว์ป่าที่อาจติดเชื้อเท่านั้นในขณะที่สวมชุดป้องกันและการปรุงอาหารให้สะอาดก่อนบริโภค. [1] นอกจากนี้ยังรวมถึงการได้สวมชุดป้องกันที่เหมาะสมและล้างมือเมื่อรอบคนที่มีโรค. [1] ตัวอย่างของของเหลวในร่างกายและเนื้อเยื่อจากคนที่เป็นโรคควรได้รับการจัดการด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษ. [1] ไม่มีการรักษาที่เฉพาะเจาะจงหรือวัคซีนสำหรับไวรัสคือ ใช้ได้ในเชิงพาณิชย์ ความพยายามที่จะช่วยให้ผู้ที่มีการติดเชื้อจะสนับสนุน; พวกเขารวมทั้งรักษาด้วยการคืนช่องปาก (การดื่มที่มีรสหวานเล็กน้อยและน้ำเค็ม) หรือให้ของเหลวทางหลอดเลือดดำเช่นเดียวกับการรักษาอาการ นี้การดูแลสนับสนุนช่วยเพิ่มผล EVD ถูกระบุว่าเป็นครั้งแรกในปี 1976 ในพื้นที่ของซูดาน (ตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของซูดานใต้) และในซาอีร์ (ตอนนี้สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก) โรคมักจะเกิดขึ้นในการแพร่ระบาดในภูมิภาคเขตร้อนของ sub-Saharan Africa. [1] ผ่าน 2013, องค์การอนามัยโลกรายงานทั้งหมด 1,716 รายใน 24 ระบาด. [1] [6] การระบาดใหญ่ที่สุดในวันที่การระบาดของโรคอย่างต่อเนื่อง ในแอฟริกาตะวันตกซึ่งเป็นศูนย์กลางในประเทศกินี, เซียร์ราลีโอนและไลบีเรีย. [7] [8] [9] ณ วันที่ 11 พฤศจิกายน 2014 การระบาดนี้ได้ 14,413 รายงานกรณีที่มีผลในการเสียชีวิต 5,504

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคอีโบลาไวรัส ( evd ; อีโบลาไข้เลือดออก หรือ ehf ) หรือเพียงแค่อีโบลาเป็นโรคของมนุษย์และสัตว์อื่น ๆที่เกิดจาก ebolaviruses . สัญญาณและอาการโดยทั่วไปจะเริ่มต้นระหว่างสองวันสามสัปดาห์หลังจากการทำสัญญาไวรัสเหมือนเป็นไข้ เจ็บคอ ปวดกล้ามเนื้อและปวดหัว แล้ว อาเจียน ท้องเสีย และผื่นมักจะตามพร้อมกับลดการทำงานของตับและไต ตอนนี้บางคนเริ่มที่จะมีเลือดออกทั้งภายนอกและภายใน [ 1 ] โรคที่มีความเสี่ยงสูงของความตาย , ฆ่าระหว่างร้อยละ 25 และ 90 เปอร์เซ็นต์ของผู้ติดเชื้อไวรัส เฉลี่ยที่ร้อยละ 50 [ 1 ] นี้มักจะเป็นเนื่องจากความดันต่ำจากการสูญเสียของเหลว และโดยทั่วไป คือ หก 16 วัน หลังจากที่อาการปรากฏ[ 2 ]

ไวรัสแพร่กระจายโดยการสัมผัสกับเลือดหรือของเหลวอื่น ๆของร่างกายของมนุษย์หรือสัตว์ที่ติดเชื้ออื่น ๆ [ 1 ] มีการติดเชื้อไวรัสที่อาจเกิดขึ้นได้ โดยติดต่อโดยตรงกับรายการเมื่อเร็ว ๆนี้ปนเปื้อนหรือพื้นผิว [ 1 ] การแพร่กระจายของโรคผ่านอากาศไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในสภาพแวดล้อมธรรมชาติ .[ 3 ] ไวรัสจะแพร่กระจายโดยน้ำเชื้อ หรือนมแม่เป็นเวลาหลายสัปดาห์เพื่อเดือนหลังจากการกู้คืน . [ 1 ] [ 2 ] ผลไม้ค้างคาวถือเป็นผู้ให้บริการปกติในธรรมชาติ สามารถที่จะแพร่กระจายไวรัสโดยไม่ได้รับผลกระทบจากมัน มนุษย์ติดเชื้อจากการสัมผัสกับค้างคาวหรือกับชีวิตหรือตายแล้ว สัตว์ที่ได้รับการติดเชื้อโดยค้างคาว หลังจากการติดเชื้อของมนุษย์เกิดขึ้นโรคอาจแพร่กระจายระหว่างคน โรคอื่นๆ เช่น มาเลเรีย อหิวาตกโรค ไข้ไทฟอยด์ เยื้อหุ้มสมองอักเสบ และไข้เลือดออก อาจคล้าย ๆไวรัส evd . ตัวอย่างเลือดจะถูกทดสอบสำหรับไวรัส RNA ไวรัสภูมิคุ้มกันหรือตัวไวรัสเพื่อยืนยันการวินิจฉัย . [ 1 ]

ควบคุมการระบาดต้องประสานการแพทย์ พร้อมกับระดับหนึ่งของชุมชนอย่างมีส่วนร่วมบริการทางการแพทย์ รวมถึง : การตรวจสอบอาการของโรคอย่างรวดเร็ว ติดต่อการติดตามของผู้ที่ได้เข้ามาสัมผัสกับผู้ติดเชื้อเข้าถึงบริการห้องปฏิบัติการ , การดูแลที่เหมาะสมและการจัดการของผู้ติดเชื้อ และเหมาะสมในการกำจัดศพผ่านที่เผาศพหรือฝังศพ [ 1 ] [ 2 ] การป้องกันการแพร่ระบาดของโรค รวมถึงการ จำกัด จากสัตว์ที่ติดเชื้อในมนุษย์[ 1 ] ซึ่งอาจจะกระทำโดยการจัดการเนื้อ บุช อาจติดเชื้อเท่านั้น ขณะที่สวมชุดป้องกันและโดยทั่วถึงอาหารก่อนการบริโภค [ 1 ] นอกจากนี้ยังรวมถึงการสวมใส่ชุดป้องกันที่เหมาะสม และการล้างมือเมื่อรอบคนที่มีโรค [ 1 ] ตัวอย่างของเหลวในร่างกายและเนื้อเยื่อจากผู้คนที่เป็นโรค ควรจัดการ ด้วยความระมัดระวังพิเศษ [ 1 ]

ไม่เฉพาะการรักษาหรือวัคซีนสำหรับไวรัสที่สามารถใช้ได้ในเชิงพาณิชย์ ความพยายามที่จะช่วยให้ผู้ติดเชื้อ สนับสนุน พวกเขารวมถึงการรักษาด้วยการศึกษา ( ดื่มน้ำที่มีรสหวานและเค็มเล็กน้อย ) หรือการให้ของเหลวทดแทนทางหลอดเลือด ตลอดจนการรักษาอาการ สนใจสนับสนุนปรับปรุงผลลัพธ์ evd ระบุครั้งแรกใน 2519 ในพื้นที่ของซูดาน ( ตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของประเทศซูดานใต้ )และในซาอีร์ ( ตอนนี้สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก ) โรคที่มักจะเกิดขึ้นในการระบาดในเขตร้อนภูมิภาคแอฟริกาซับซาฮา [ 1 ] โดย 2013 , องค์การอนามัยโลกรายงานทั้งหมด 1716 กรณีระบาดใน 24 [ 1 ] [ 6 ] ระบาดมากที่สุดถึงวันที่มีการระบาดอย่างต่อเนื่องในแอฟริกาตะวันตก ซึ่งเป็นศูนย์กลางใน กินี เซียร์ราลีโอน และไลบีเรีย[ 7 ] [ 8 ] [ 9 ] เมื่อ 11 พฤศจิกายน 2014 , การระบาดของโรคนี้ได้ 14413 รายงานคดีที่เกิดใน 5504 เสียชีวิต