Survival for CP + Carbohydrate comb

Survival for CP + Carbohydrate combinations showed values higher than 82%, except in 20% CP + C low (62.5%). They can be compared with others. Survival values during a period up to 94 days ranged between 65-85% for C. destructor (Jones et al., 1996). For C. quadricarinatus, Ponce et al. (1998) 60-95% of survival rate; Webster et al. (1994) 50-71%; Thompson et al. (2003a) 56-80%; Thompson et al. (2003b) 95-100%; Jacinto et al. (2003) 65-89%; and Muzinic et al. (2004) 79-98%. Mortality may be associated to nutrition variations in the diet and experimental conditions. A survival rate above 50% between stocking and harvesting has been considered to be acceptable by New & Singholka (1985) and Valenti (1990); but Cuzon & Guillaume (1997) reported that survival rates greater than 80% was considered good in crustacean studies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความอยู่รอดสำหรับ CP + คาร์โบไฮเดรตชุดพบว่าค่ามากกว่า 82% ยกเว้นใน 20% CP + C ต่ำ (62.5%) พวกเขาสามารถเปรียบเทียบกับผู้อื่น อยู่รอดค่าช่วงเวลาขึ้น 94 วันอยู่ในช่วงระหว่าง 65-85% สำหรับ destructor แบบ C. (Jones et al. 1996) สำหรับเรนโบว์ C., Ponce et al. (1998) 60-95% ของอัตราการรอดตาย เว็บสเตอร์ et al. (1994) 50-71% Thompson et al. (2003a) 56-80% Thompson et al. (2003b) 95-100% นโต et al. (2003) 65-89% และ Muzinic et al. (2004) 79-98% อัตราการตายอาจจะเกี่ยวข้องการเปลี่ยนแปลงสารอาหารในอาหารและเงื่อนไขการทดลอง มีอัตราการรอดตายสูงกว่า 50% ระหว่างถุง และเก็บเกี่ยวได้ถือว่าเป็นที่ยอมรับ โดยใหม่ & Singholka (1985) และวาเลนติ (1990); แต่ Cuzon และกม. (1997) รายงานว่า รอดราคามากกว่า 80% ก็ถือว่าดีในการศึกษาครัสเตเชียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอยู่รอดสำหรับ CP + คาร์โบไฮเดรตรวมกันมีค่าสูงกว่า 82% ยกเว้นใน 20% CP + C ต่ำ (62.5%) พวกเขาสามารถนำมาเปรียบเทียบกับคนอื่น ๆ ค่าการอยู่รอดในช่วงระยะเวลาถึง 94 วันอยู่ระหว่าง 65-85% สำหรับซี destructor A (Jones et al., 1996) สำหรับซี quadricarinatus เซ et al, (1998) 60-95% ของอัตราการรอดตาย; เว็บสเตอร์, et al (1994) 50-71%; ธ อมป์สัน, et al (2003a) 56-80%; ธ อมป์สัน, et al (2003b) 95-100%; จาคิน, et al (2003) 65-89%; และ Muzinic et al, (2004) 79-98% การตายอาจจะเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงทางด้านโภชนาการในอาหารและการทดลองเงื่อนไข อัตราการรอดตายสูงกว่า 50% ระหว่างการปล่อยและการเก็บเกี่ยวได้รับการพิจารณาให้เป็นที่ยอมรับโดยนิว & Singholka (1985) และวาเลนติ (1990); แต่ Cuzon และกีโยม (1997) รายงานว่าอัตราการรอดตายสูงกว่า 80% ได้รับการพิจารณาที่ดีในการศึกษากุ้ง