Chapter 6 One Fight OnlySpring had

Chapter 6 One Fight Only
Spring had come to Newark at last, and the Braddock family had
joined other families at the local church. Once a month the priest,
Father Rorick, organized a birthday party for all the children
whose parents couldn't afford a party.
Jim and Mae watched as their children joined all the others
around a large wooden table with two big cakes. Everybody
starting singing, "Happy birthday to you . . . Happy birthday to
you . . ."
Jim put his hand around Mae, happy that the cast was off at last.
When it was time to sing the names, the different families all sang
a different name.
"Happy birthday, dear Jay," sang the Braddocks. "Happy
birthday to you!"
Howard pulled his father's arm. "It was better when we had our
own cake," he said.
Father Rorick heard him. "Do you know I boxed your father a
long time ago?"
Howard couldn't believe it. He looked at his father in surprise.
"You hit Father Rorick?"
"As often as possible," said Jim with a big smile.
Mae Braddock joined the two men. She looked worried.
"Jimmy . . ." She looked across the road. Mike, Jim's work partner
at the docks, was sitting at the end of a long table. His wife, Sara,
held their baby daughter in her arms and she was shouting at
Mike.
"You're always trying to fix the world!" she shouted. "Why
don't you fix your own family? What kind of father are you? Too
proud to let people know that our daughter can't have her own
birthday cake . . ."
Mike stared back angrily. "Are you joking, Sara?"
Everybody watched the argument. Even the children at the
party stopped playing.
Jim walked over and separated the angry couple. "Hey, where's
the referee?" he asked.
"This is between husband and wife, Jim," Mike said angrily.
"How can you call yourself that?" cried Sara.
Mike jumped up angrily, and Jim stopped him with a strong
hand in the middle of his chest.
"Calm down, Mike," he said. "Have a rest."
But Mike couldn't calm down now. He pushed Jim.
"There's no need for this," said the boxer.
"Jim Braddock, big fighter . . ." said Mike, and he threw a
punch at his work partner.
Jim knocked it away and then held Mike's arm. "Mike, I don't
want to fight you," he said.
"You couldn't do it in the ring . . ." said Mike angrily.
He rushed at Jim again. Jim pushed him to the side and Mike
fell, hitting his head on the sidewalk.
"Jim, no!" screamed Sara.
As Mike got to his feet, blood ran down his face. Sara went up
to him, still holding their baby. Mike pushed her away.
"Leave me alone," he said to her and Jim. He turned and ran
down the street.
When he had gone, Sara turned to Jim. Tears poured down her
face as she cried, "He wasn't going to hit me, Jim!"
Sara began to chase her husband down the street. Jim looked up
at Mae, who had tears in her eyes, too.
'Why was it so hard just to come over for cake?" she asked.
"Maybe he just needed a little time," said Jim angrily. "It's not
always easy . . . Maybe he just needed a little time!"
Mae shook her finger at him."Not at me, James Braddock!" she
cried. "Do you hear? I know it's hard. But don't get mad at me!" •
Jim returned from work one afternoon and found his children
playing in front of the apartment building.
Rosy looked up at him. "Teach me how to fight," she said.
"I can't," said Jim. "I'll get in trouble with Mommy."
Rosy just looked at her father with the same stare that Mae
had. Jim couldn't say no to that look.
"OK," he said. "It's all about how you hold your body. Put your
right hand here and your left here . . ." Jim positioned her until
she was standing like a little boxer. Then she threw a punch,
which Jim caught in his big hand.
"Look at that!" he cried. "You have a better jab than I did!"
As he and Rosy laughed, a familiar car stopped outside the
building.
"You're a brave man," called Joe Gould.
Jim smiled. "Not really. Mae's at the store."
Rosy, who wasn't yet finished with her boxing lesson, threw
another punch. It hit Jim right on the chin.
"OK, Rosy," he said. "Good punch. Now go and box shadows
while I talk to Uncle Joe."
Jim looked at the manager's fine, new suit. "Still looking
fashionable, I see," he said.
"You have to show you're doing well," answered Joe. He gave
Jim a friendly punch on the arm. "Good to see you, Jimmy."
Then: "I've got you a fight."
Jim wasn't sure. "What about my boxing license?"
"The organizers will let you fight one time only," said Joe.
Jim asked the most important question: "How much?"
"Two hundred and fifty dollars," Joe replied. "You're on the
big show at the Madison Square Garden Bowl in Long Island
City . . ." He paused.". . . tomorrow night."
Jim turned and walked away. He couldn't believe that his old
friend and partner would play a joke like this on him.
Joe chased after him. "You fight Corn Griffin, Jimmy . . . the
number two heavyweight in the world. He needs a fight before
he boxes for the title."
Jim's eyes were dangerous. "Joe, this isn't funny."
"No one's trying to be kind to you. Griffin's opponent got cut
and can't fight. They needed someone they could throw in the
ring immediately. Nobody will take a fight against Griffin without
training, so . . ." Joe looked away. "I . . . told them that Griffin
could knock out a guy who has never been knocked out before
. . . You're meat, Jimmy . . . They just need somebody to stand
in that ring and be knocked out."
Finally, Jim smiled and put a hand on Joe's shoulder. Then he
looked his manager in the eye. "Joe. For two hundred and fifty
dollars, I'd fight your wife."
When Mae got home later, she wasn't happy about the news.
Jim talked more—about how it was only one fight, about how
long he would have to work at the docks for so much money.
In the end, Mae told Jim to take the fight. But that night she sat
on the sofa in the dark and watched her sleeping husband through
eyes red from crying.
•
The next morning, the three children were outside early, but they
didn't go out to play. They walked to the local butcher shop. Rosy
knocked on the window.
Sam, the butcher, looked down at the three children. "We're
closed today." His eye fell on Jay, remembering the time when the
boy had stolen from his shop. "Well, look who's here. Shall I lock
everything up?"
Jay's face was red, but he bravely stood by his sister, who walked
up to the counter.
"I need a piece of meat, please, sir," she said. "Steak."
"Do you have any money?"
Rosy shook her head and the look in Sam's eyes became softer.
"I can't just give the meat away."
"It's not for me . . . It's for my dad," Rosy replied. "He needs it
to win a boxing fight."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 6 หนึ่งต่อสู้เท่านั้นฤดูใบไม้ผลิได้มานวร์กในที่สุด และมีครอบครัวแบรดด็อคเข้าร่วมครอบครัวอื่น ๆ ที่คริสตจักรท้องถิ่น เดือนละครั้งพระสงฆ์พ่อ Rorick จัดงานวันเกิดสำหรับเด็ก ๆผู้ปกครองไม่สามารถจ่ายงานเลี้ยงจิมและแม่ดูเหมือนเด็กเข้าร่วมอื่น ๆตารางไม้ที่มีขนาดใหญ่มีเค้กใหญ่สองรอบ ทุกคนเริ่มต้นร้องเพลง "อวยพรให้คุณ... อวยพรให้คุณ... "จิมใส่มือรอบแม่ ความสุขที่หล่อที่ถูกปิดในที่สุดเมื่อเวลาร้องเพลงชื่อ สร้างครอบครัวแตกต่างกันทั้งหมดชื่ออื่น"สุขสันต์วันเกิด เจรัก สัง Braddocks "มีความสุขวันเกิดคุณ"Howard ดึงแขนพ่อ "ก็ดีเมื่อเราได้ของเราเองเค้ก เขากล่าวว่าพ่อ Rorick ได้ยินเขา "คุณรู้จักฉันกล่องกล่องของคุณพ่อเป็นนานมาแล้ว"Howard ไม่เชื่อมัน เขามองบิดาในความประหลาดใจ"คุณตี Rorick พ่อ""ได้บ่อยที่สุด กล่าวว่า จิมกับยิ้มแบรดด็อคแม่ร่วมสองคน เธอดูกังวล"จิมมี่.. " เธอมองข้าม ไมค์ คู่งานของจิมที่ท่า นั่งที่ท้ายตารางยาว ภรรยาของเขา ซาร่าจัดลูกสาวทารกของพวกเขาในอ้อมแขนของเธอ และเธอตะโกนที่ไมค์"คุณจะพยายามแก้ไขโลก" เขาตะโกนขึ้น "ทำไมคุณไม่สามารถแก้ไขครอบครัวของคุณเอง คุณเป็นอะไรของพ่อ เกินไปความภูมิใจที่จะให้คนที่รู้ว่า ลูกสาวของเราไม่มีเธอเองเค้กวันเกิด... "Mike stared back angrily. "Are you joking, Sara?" Everybody watched the argument. Even the children at theparty stopped playing.Jim walked over and separated the angry couple. "Hey, where'sthe referee?" he asked."This is between husband and wife, Jim," Mike said angrily."How can you call yourself that?" cried Sara.Mike jumped up angrily, and Jim stopped him with a stronghand in the middle of his chest."Calm down, Mike," he said. "Have a rest."But Mike couldn't calm down now. He pushed Jim."There's no need for this," said the boxer."Jim Braddock, big fighter . . ." said Mike, and he threw apunch at his work partner.Jim knocked it away and then held Mike's arm. "Mike, I don'twant to fight you," he said."You couldn't do it in the ring . . ." said Mike angrily.He rushed at Jim again. Jim pushed him to the side and Mikefell, hitting his head on the sidewalk."Jim, no!" screamed Sara.As Mike got to his feet, blood ran down his face. Sara went upto him, still holding their baby. Mike pushed her away."Leave me alone," he said to her and Jim. He turned and randown the street.When he had gone, Sara turned to Jim. Tears poured down herface as she cried, "He wasn't going to hit me, Jim!"Sara began to chase her husband down the street. Jim looked upat Mae, who had tears in her eyes, too.'Why was it so hard just to come over for cake?" she asked."Maybe he just needed a little time," said Jim angrily. "It's notalways easy . . . Maybe he just needed a little time!"Mae shook her finger at him."Not at me, James Braddock!" shecried. "Do you hear? I know it's hard. But don't get mad at me!" •Jim returned from work one afternoon and found his childrenplaying in front of the apartment building.Rosy looked up at him. "Teach me how to fight," she said."I can't," said Jim. "I'll get in trouble with Mommy."Rosy just looked at her father with the same stare that Maehad. Jim couldn't say no to that look."OK," he said. "It's all about how you hold your body. Put yourright hand here and your left here . . ." Jim positioned her untilshe was standing like a little boxer. Then she threw a punch,which Jim caught in his big hand."Look at that!" he cried. "You have a better jab than I did!"As he and Rosy laughed, a familiar car stopped outside thebuilding."You're a brave man," called Joe Gould.Jim smiled. "Not really. Mae's at the store."Rosy, who wasn't yet finished with her boxing lesson, threwanother punch. It hit Jim right on the chin."OK, Rosy," he said. "Good punch. Now go and box shadowswhile I talk to Uncle Joe."Jim looked at the manager's fine, new suit. "Still lookingfashionable, I see," he said."You have to show you're doing well," answered Joe. He gaveJim a friendly punch on the arm. "Good to see you, Jimmy."Then: "I've got you a fight."Jim wasn't sure. "What about my boxing license?""The organizers will let you fight one time only," said Joe.Jim asked the most important question: "How much?""Two hundred and fifty dollars," Joe replied. "You're on thebig show at the Madison Square Garden Bowl in Long IslandCity . . ." He paused.". . . tomorrow night." Jim turned and walked away. He couldn't believe that his oldfriend and partner would play a joke like this on him.Joe chased after him. "You fight Corn Griffin, Jimmy . . . thenumber two heavyweight in the world. He needs a fight beforehe boxes for the title."Jim's eyes were dangerous. "Joe, this isn't funny.""No one's trying to be kind to you. Griffin's opponent got cutand can't fight. They needed someone they could throw in thering immediately. Nobody will take a fight against Griffin withouttraining, so . . ." Joe looked away. "I . . . told them that Griffincould knock out a guy who has never been knocked out before. . . You're meat, Jimmy . . . They just need somebody to standin that ring and be knocked out."Finally, Jim smiled and put a hand on Joe's shoulder. Then helooked his manager in the eye. "Joe. For two hundred and fiftydollars, I'd fight your wife."When Mae got home later, she wasn't happy about the news.Jim talked more—about how it was only one fight, about howlong he would have to work at the docks for so much money.In the end, Mae told Jim to take the fight. But that night she saton the sofa in the dark and watched her sleeping husband througheyes red from crying.•The next morning, the three children were outside early, but theydidn't go out to play. They walked to the local butcher shop. Rosyknocked on the window.Sam, the butcher, looked down at the three children. "We'reclosed today." His eye fell on Jay, remembering the time when theboy had stolen from his shop. "Well, look who's here. Shall I lockeverything up?"Jay's face was red, but he bravely stood by his sister, who walkedup to the counter. "I need a piece of meat, please, sir," she said. "Steak.""Do you have any money?"Rosy shook her head and the look in Sam's eyes became softer."I can't just give the meat away.""It's not for me . . . It's for my dad," Rosy replied. "He needs itto win a boxing fight."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 6 การต่อสู้เพียงหนึ่ง
ฤดูใบไม้ผลิมาถึงนวร์กที่ผ่านมาและครอบครัวแบรดด็อกได้
เข้าร่วมครอบครัวอื่น ๆ ที่คริสตจักรท้องถิ่น เดือนละครั้งปุโรหิต
พ่อ Rorick จัดงานเลี้ยงวันเกิดสำหรับเด็กทุกคน
ที่พ่อแม่ไม่สามารถบุคคล.
จิมและแม่ดูเป็นเด็กของพวกเขาเข้าร่วมคนอื่น ๆ
รอบโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ที่มีสองเค้กขนาดใหญ่ ทุกคน
เริ่มต้นการร้องเพลง "สุขสันต์วันเกิดให้คุณ... สุขสันต์วันเกิดให้
คุณ... "
จิมใส่มือของเขาไปรอบ ๆ แม่มีความสุขที่หล่อถูกปิดที่สุดท้าย.
เมื่อมันเป็นเวลาที่จะร้องเพลงชื่อครอบครัวที่แตกต่างกันทั้งหมดร้องเพลง
ชื่อที่แตกต่างกัน.
"สุขสันต์วันเกิดที่รักเจย์" ร้องเพลง Braddocks "ความสุข
วันเกิดกับคุณ! "
ฮาวเวิร์ดดึงแขนของพ่อของเขา "มันเป็นเรื่องที่ดีขึ้นเมื่อเรามีของเรา
เองเค้ก "เขากล่าว.
พ่อ Rorick ได้ยินเขา "คุณรู้ว่าฉันชนิดบรรจุกล่องคุณพ่อของคุณ
มานานแล้ว "
ฮาวเวิร์ดไม่อยากจะเชื่อเลย เขามองไปที่พ่อของเขาในความประหลาดใจ.
"คุณพ่อตี Rorick?"
"ในฐานะที่เป็นมักจะเป็นไปได้" จิมมีรอยยิ้มขนาดใหญ่. กล่าวว่า
แม่แบรดด็อกเข้าร่วมทั้งสองคน เธอดูกังวล.
"จิมมี่..." เธอมองข้ามถนน ไมค์คู่การทำงานของจิม
ที่ท่าเทียบเรือที่กำลังนั่งอยู่ที่ปลายสุดของโต๊ะยาว ภรรยาของเขาซาร่า
จัดขึ้นลูกสาวทารกของพวกเขาอยู่ในอ้อมแขนของเธอและเธอก็ตะโกนใส่
ไมค์.
"คุณมักจะพยายามที่จะแก้ไขโลก!" เธอตะโกน "ทำไม
คุณไม่แก้ไขในครอบครัวของคุณเองหรือชนิดของพ่อของคุณเป็นอย่างไรบ้างเกินไป
ความภูมิใจที่จะให้คนรู้ว่าลูกสาวของเราไม่สามารถมีเธอเอง
เค้กวันเกิด... "
ไมค์จ้องกลับมาด้วยความโกรธ "คุณล้อเล่นซาร่า?"
ทุกคนเฝ้าดูการโต้แย้ง แม้แต่เด็กที่
พรรคหยุดเล่น.
จิมเดินไปและแยกทั้งคู่โกรธ "เฮ้ที่เป็น
ผู้ตัดสินได้หรือไม่ " เขาถาม.
"นี่คือระหว่างสามีและภรรยา, จิม" ไมค์กล่าวว่าด้วยความโกรธ.
"วิธีที่คุณสามารถเรียกตัวเองว่า" ซาร่าร้องไห้.
ไมค์กระโดดขึ้นด้วยความโกรธและจิมหยุดเขาด้วยที่แข็งแกร่ง
มือในช่วงกลางของหน้าอกของเขา.
"ใจเย็น ๆ ไมค์" เขากล่าว "มีส่วนที่เหลือ."
แต่ไมค์ไม่สามารถสงบลงในขณะนี้ เขาผลักจิม.
"มีความจำเป็นในการนี้ไม่มี" กล่าวว่านักมวย.
"จิมแบรดด็อกนักสู้ที่ยิ่งใหญ่..." ไมค์และเขาโยน
หมัดที่คู่การทำงานของเขา.
จิมเคาะมันออกไปแล้วและถือแขนของไมค์ "ไมค์ผมไม่
ต้องการที่จะต่อสู้คุณ "เขากล่าว.
"คุณไม่สามารถทำมันได้ในแหวน..." ไมค์โกรธ.
เขารีบวิ่งไปที่จิมอีกครั้ง จิมผลักเขาไปด้านข้างและไมค์
ลดลงตีหัวของเขาบนทางเท้า.
"จิมไม่!" กรีดร้องซาร่า.
ขณะที่ไมค์มีการเท้าของเขาเลือดวิ่งลงใบหน้าของเขา ซาร่าก็ขึ้นไป
เขายังคงถือทารกของพวกเขา ไมค์ผลักเธอออกไป.
"ปล่อยฉันอยู่คนเดียว" เขากล่าวกับเธอและจิม เขาหันและวิ่ง
ไปตามถนน.
เมื่อเขาได้ไปซาร่าหันไปจิม น้ำตาไหลรินลงมาเธอ
ใบหน้าขณะที่เธอร้องไห้ "เขาไม่ได้ไปตีจิม!"
ซาร่าเริ่มที่จะไล่ล่าสามีของเธอลงบนถนน จิมเงยหน้าขึ้นมอง
แม่ที่มีน้ำตาในดวงตาของเธอด้วย.
'ทำไมมันยากเพียงเพื่อที่จะมาสำหรับเค้ก? "เธอถาม.
"บางทีเขาอาจจะเพียงแค่ต้องการเวลาน้อย" จิมโกรธกล่าว. "มันไม่ได้
เสมอ ง่าย . . บางทีเขาอาจจะเพียงแค่ต้องการเวลาน้อย! "
แม่ส่ายนิ้วของเธอที่เขา. "ไม่ได้ที่ผมเจมส์แบรดด็อก!" เธอ
ร้องไห้. "คุณได้ยิน? ผมรู้ว่ามันยาก แต่ไม่ได้บ้าที่ฉัน! "•
จิมกลับมาจากการทำงานในบ่ายวันหนึ่งและพบว่าลูก ๆ ของเขา
เล่นในด้านหน้าของอาคารอพาร์ทเม้น.
Rosy มองมาที่เขา. "สอนฉันวิธีการต่อสู้" เธอกล่าว.
"ผมสามารถ ' ที "กล่าวว่าจิม." ฉันจะได้รับมีปัญหากับแม่. "
กุหลาบเพียงแค่มองไปที่พ่อของเธอกับจ้องมองเดียวกันกับที่แม่
มี. จิมไม่สามารถบอกว่าไม่มีการมองว่า.
"OK" เขากล่าว. "มันเป็น ทั้งหมดเกี่ยวกับวิธีการที่คุณถือร่างกายของคุณ ใส่ของคุณ
ที่นี่ขวามือและซ้ายของคุณที่นี่ . . "จิมในตำแหน่งของเธอจน
เธอกำลังยืนเหมือนนักมวยเล็ก ๆ น้อย ๆ . จากนั้นเธอก็โยนหมัด,
จิมซึ่งติดอยู่ในมือของเขาใหญ่.
"ดูที่ว่า!" เขาร้อง. "คุณต้องกระทุ้งดีกว่าฉันได้!"
ในขณะที่เขา และกุหลาบหัวเราะคุ้นเคยหยุดรถนอก
อาคาร.
"คุณเป็นคนที่กล้าหาญ" ที่เรียกว่าโกลด์โจ.
จิมยิ้ม. "ไม่ได้จริงๆ แม่ของที่ร้าน. "
กุหลาบที่ยังไม่เสร็จยังมีบทเรียนมวยของเธอโยน
หมัดอีก. มันตีจิมขวาบนคาง.
"ตกลง Rosy" เขากล่าว. "ชกที่ดี ตอนนี้ไปและกล่องเงา
ในขณะที่ผมพูดคุยกับลุงโจ. "
จิมมองที่ดีของผู้จัดการชุดใหม่. "ยังคงมองหา
แฟชั่นที่ฉันเห็น "เขากล่าว.
"คุณต้องแสดงที่คุณกำลังทำดี" โจตอบ เขาให้
จิมหมัดมิตรบนแขน "ดีที่จะเห็นคุณจิมมี่"..
แล้ว "ผมได้มีคุณต่อสู้."
จิมไม่แน่ใจว่า "สิ่งที่เกี่ยวกับใบอนุญาตชกมวยของฉัน".
"การจัดงานจะแจ้งให้ คุณต่อสู้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ". โจกล่าวว่า
จิมถามคำถามที่สำคัญที่สุด "เท่าไหร่"
. "สองร้อยห้าสิบดอลลาร์" โจตอบว่า "คุณกำลัง
แสดงใหญ่ที่ Madison Square Garden ในชามลองไอส์แลนด์
เมือง . . "เขาหยุดชั่วคราว." . . คืนวันพรุ่งนี้. "
จิมหันหลังกลับและเดินออกไป. เขาไม่สามารถเชื่อว่าเก่าของเขา
เพื่อนและหุ้นส่วนจะเล่นเรื่องตลกเช่นนี้กับเขา.
โจไล่หลังเขา. "คุณต่อสู้ข้าวโพดริฟฟิน, จิมมี่ . .
เป็นอันดับสองในโลกเฮฟวี่เวท เขาต้องการต่อสู้ก่อนที่
เขากล่องสำหรับชื่อเรื่อง. "
ตาจิมตกอยู่ในอันตราย. "โจนี้ไม่ได้เป็นตลก."
"ไม่มีใครพยายามที่จะเป็นชนิดให้กับคุณ ฝ่ายตรงข้ามได้กริฟฟิตัด
และไม่สามารถต่อสู้ พวกเขาต้องการใครสักคนที่พวกเขาจะโยนใน
แหวนทันที ไม่มีใครจะใช้ต่อสู้กับกริฟฟิโดยไม่ต้อง
ฝึกอบรมเพื่อ . . "โจมองไป." ฉัน . . บอกพวกเขาว่ากริฟฟิ
จะเคาะออกผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่เคยมีการเคาะออกมาก่อน
. . คุณเนื้อจิมมี่ . . พวกเขาเพียงแค่ต้องการใครสักคนที่จะยืนอยู่
ในแหวนที่จะเคาะออก. "
ในที่สุดจิมยิ้มและใส่มือบนไหล่ของโจ. จากนั้นเขาก็
มองผู้จัดการของเขาในสายตา. "โจ สำหรับสองร้อยห้าสิบ
ดอลลาร์ฉันต่อสู้กับภรรยาของคุณ. "
เมื่อแม่กลับมาถึงบ้านหลังจากนั้นเธอก็ไม่มีความสุขเกี่ยวกับข่าว.
จิมพูดคุยกันมากขึ้นเกี่ยวกับวิธีการมันก็เป็นเพียงหนึ่งในการต่อสู้เกี่ยวกับวิธีการ
ระยะเวลาที่เขาจะต้องทำงาน ที่ท่าเทียบเรือสำหรับเงินมาก.
ในท้ายที่สุดแม่บอกจิมที่จะต่อสู้. แต่ในคืนนั้นเธอนั่ง
อยู่บนโซฟาในที่มืดและดูสามีนอนของเธอผ่าน
ตาสีแดงจากร้องไห้.
•
เช้าวันรุ่งขึ้นเด็กทั้งสามคน อยู่ข้างนอกในช่วงต้น แต่พวกเขา
ไม่ได้ออกไปเล่น. พวกเขาเดินไปที่ร้านขายเนื้อท้องถิ่น. Rosy
เคาะหน้าต่าง.
แซมเนื้อ, มองลงไปที่เด็กทั้งสามคน. "เรา
ปิดวันนี้. "ตาของเขา ลงบนเจจดจำช่วงเวลาที่
เด็กได้ขโมยมาจากร้านของเขา. "ดีดูที่นี่ ฉันจะล็อค
ทุกอย่างขึ้น? "
ใบหน้าของเจย์เป็นสีแดง แต่เขาอย่างกล้าหาญยืนอยู่ข้างน้องสาวของเขาที่เดิน
ขึ้นไปที่เคาน์เตอร์.
"ผมต้องการชิ้นส่วนของเนื้อสัตว์โปรดครับ" เธอกล่าว. "สเต็ก."
"คุณ มีเงินใด ๆ "
กุหลาบส่ายหัวของเธอและมองในสายตาของแซมกลายเป็นนุ่ม.
"ฉันไม่สามารถเพียงแค่ให้เนื้อไป."
"มันไม่ได้สำหรับฉัน . . มันสำหรับพ่อของฉัน "กุหลาบตอบ." เขาต้องการมัน
จะชนะการต่อสู้มวย. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 6 หนึ่งต่อสู้
ฤดูใบไม้ผลิมาโตเกียวในที่สุด และครอบครัว แบรดด็อคได้
เข้าร่วมครอบครัวอื่น ๆที่คริสตจักรท้องถิ่น เดือนพระครั้งเดียว
พ่อ rorick จัดปาร์ตี้วันเกิดสำหรับเด็กที่ผู้ปกครองไม่สามารถ

จิมและงานเลี้ยง แม่เห็นลูกกับคนอื่นทุกคน
รอบโต๊ะไม้ขนาดใหญ่ มีเค้กสองก้อนใหญ่ ทุกคน
เริ่มร้องเพลง" สุขสันต์วันเกิดนะ . . . . . . . สุขสันต์วันเกิด

คุณ . . . . . . . "
จิมใส่มือของเขารอบ แม่มีความสุขที่โยนมันออกไปในที่สุด
เมื่อเวลาร้องเพลงชื่อ ต่างกัน ทุกครอบครัวซัง
ชื่อแตกต่างกัน .
" สุขสันต์วันเกิดที่รักเจย์ " ร้องเพลง braddocks ” มีความสุข
สุขสันต์วันเกิด ! "
ฮาวเวิร์ดดึงแขนของพ่อ” มันจะดีกว่าถ้าเรากินเค้กของเราเอง

" เขากล่าวว่า พ่อ rorick ได้ยินเขา" คุณรู้จักผมในฐานะพ่อ
นานแล้วนะ ? "
โฮเวิร์ด ไม่อยากเชื่อเลย เขามองดูพ่อของเขาประหลาดใจ .
" เธอโดนพ่อ rorick ? "
" บ่อยที่สุด " กล่าวว่า จิมกับรอยยิ้มขนาดใหญ่ .
แม่ Braddock เข้าร่วม 2 คน เธอดูกังวล .
" จิมมี่ . . . . . . . " เธอมองข้ามถนน ไมค์ จิมเป็นคู่หู
ท่าเทียบเรือ นั่งอยู่ปลายโต๊ะยาว ภรรยาของเขา ซาร่า
อุ้มลูกสาวทารกของพวกเขาในอ้อมแขนของเธอและเธอตะโกนใส่ไมค์
.
" คุณกำลังพยายามที่จะแก้ไขโลก ! " " เธอตะโกน ทำไมคุณไม่ซ่อม
ครอบครัวของคุณเอง คุณเป็นพ่อแบบไหนกัน ? ด้วย
ภูมิใจที่จะให้คนรู้ว่า ลูกสาวของเราไม่สามารถมีเค้กวันเกิดของตัวเอง

. . . . . . . "
ไมค์จ้องกลับด้วยความโกรธ " ล้อเล่น ซาร่า ?
ทุกคนดูการโต้เถียง แม้แต่เด็กที่
พรรคหยุดเล่น
จิมเดินและคู่โกรธแยก . " นี่ อยู่ไหน
ผู้ตัดสิน ? เขาถาม .
" นี้คือระหว่างสามีและภรรยา จิม " ไมค์กล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว
" วิธีที่คุณสามารถเรียกตัวเองว่า " ? ร้องไห้ ซาร่า
ไมค์กระโดดขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด และ จิม หยุดเขาไว้ด้วยมือแข็งแรง
ตรงกลางของหน้าอกของเขา .
" ใจเย็น , ไมค์ , " เขากล่าว . " พักผ่อนเถอะ "
แต่ไมค์ไม่สามารถใจเย็นลงแล้ว เขาผลัก
Jim" ไม่ต้องนี้ " นักมวย .
" Jim Braddock , ใหญ่ นักสู้ . . . . . . . " ไมค์กล่าวว่า และเขาก็ทำงานของเขาชกคู่
.
จิมเคาะมันออกไป แล้วจับแขนของไมค์ " ไมค์ฉันไม่
อยากสู้กับคุณ " เขากล่าว .
" คุณไม่สามารถทำมันได้ในแหวน . . . . . . . " ไมค์กล่าวว่าอย่างฉุนเฉียว
เขาวิ่งที่จิมอีกครั้ง จิมผลักเขาไปด้านข้างและไมค์
ล้ม , ตีหัวของเขาบนทางเท้า .
" จิม ไม่" กรี๊ด ซาร่า
เป็นไมค์มาถึงเท้าของเขา เลือดวิ่งลงใบหน้าของเขา ซาร่าขึ้น
เขายังคงถือทารกของพวกเขา ไมค์ผลักเธอออกไป
" อย่ามายุ่งกับฉัน " เขากล่าวกับเธอ และ จิม เขาหันหลังวิ่งลงถนนและ
.
เมื่อเขาได้ไป ซาร่าหันไปจิม น้ำตาหลั่งลงใบหน้าของเธอ
เมื่อเธอร้องไห้ " เขาไม่ได้จะต่อยผม จิม !
ซาร่าเริ่มไล่สามีของเธอลงบนถนน จิมเงยหน้าขึ้น
ที่เมที่น้ำตาของเธอด้วย .
'why มันยากนักที่จะมาสำหรับเค้ก ? เธอถาม .
" บางทีเขาอาจจะต้องการเวลา " จิม " กล่าวอย่างโกรธๆ มันไม่ได้ง่ายเสมอ
. . . . . . . . บางทีเขาอาจจะต้องการเวลา "
แม่ส่ายนิ้วของเธอที่เขา " ไม่ได้อยู่ที่ผม เจมส์ แบรดด๊อค !
" เธอร้องไห้ คุณได้ยินมั้ย ? ฉันรู้ว่ามันยาก แต่อย่ามาโกรธฉันนะ ! " -
จิมกลับมาจากทำงานบ่ายวันหนึ่งและพบว่าลูกของเขา
เล่นในด้านหน้าของอาคาร .
Rosy เงยหน้ามองเขา " . สอนฉันวิธีการต่อสู้ , " เธอกล่าว .
" ฉันไม่สามารถกล่าวว่า " จิม " ฉันต้องมีปัญหากับแม่ . . . "
Rosy เพียงแค่มองไปที่พ่อของเธอกับจ้องมองที่แม่
. จิมไม่พูดเปล่า เพื่อดูว่า .
" โอเค " เขากล่าว มันคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับวิธีที่คุณถือร่างกายของคุณ ใส่ของคุณ
มือขวาและซ้ายของคุณที่นี่ . . . . . . . " จิมวางจนกว่า
เธอยืนอยู่เหมือนนักมวย เล็ก ๆน้อย ๆ แล้วเธอโยนหมัด
ที่จิมจับในมือใหญ่ของเขา .
" ดูนั่น ! " เขาร้องไห้ " คุณมีแทงมากกว่าฉัน ! "
เป็นเขาและร่าเริงหัวเราะ รถที่คุ้นตาจอดนอกอาคาร
.
" คุณเป็นคนกล้าหาญ เรียกว่า โจ โกล์ด
จิมยิ้ม” ไม่ได้จริงๆ แม่คือที่ร้าน "
กุหลาบใครยังไม่ได้เสร็จด้วยมวยบทเรียน โยน
เจาะอีก มันตีจิมบนคาง
" OK , กุหลาบ , " เขากล่าว . " ดีเจาะ ตอนนี้ไปและเงากล่อง
ตอนที่ฉันพูดกับลุงโจ "
จิมดูเป็นผู้จัดการได้ ชุดใหม่ ยังคงมองหา
แฟชั่น ผมเห็น " เขากล่าว .
" คุณต้องแสดง คุณสบายดี " ตอบโจ เขาให้
จิมหมัดเป็นกันเองบนแขน " . ดีใจที่ได้เจอคุณจิมมี่ "
:" ฉันได้ต่อสู้ . "
จิมไม่มั่นใจ สิ่งที่เกี่ยวกับใบอนุญาตชกมวย ?
" ของผู้จัด จะช่วยให้คุณต่อสู้เพียงครั้งเดียว กล่าวว่า " โจ
จิมถามคำถามที่สำคัญที่สุด : " เท่าไหร่ ? "
" สองร้อยห้าสิบดอลลาร์ " โจตอบ " . คุณ
ใหญ่แสดงที่เมดิสันสแควร์การ์เด้นในชาม
ยาวเกาะเมือง . . . . . . . " เขาหยุดไป " . . . . . . . คืนพรุ่งนี้ "
จิมหันหลังและเดินจากไป