As staggering as corporate welfare

As staggering as corporate welfare already is, it was taken to a whole new level in 2008 by the federal government's $700 billion Troubled Assets Relief Program (TARP). Put together in response to the financial meltdown, TARP enabled the government to purchase nonliquid, difficult-to-value assets from banks and other financial institutions, in particular, so-called collaterized debt obligations, which had been hit hard by foreclosures caused by the real estate slump. the theory was that by authorizing the Treasury Department to buy these "troubled assets" -assets, that is, that the banks couldn't sell on the open market for the simple reason that no one was willing to buy them -TARP would increase the banks' liquidity and improve their balance sheets, thus stabilizing the financial system. In addition to "cash for trash," TARP provider funds for the government to purchase loans from and make direct equity investments in the banks themselves, and the Treasury Department was creative in finding ways to assist the banks outside the TARP framework at a potential cost to tax payers that is greater than TARP itself. Few doubt the necessity of something like TARP or of the treasury department's taking bold measures. nevertheless, with few strings attached, and with most banks choosing to shore up their bottom line by sitting on the money (or using it for executive bonuses) rather than to help stimulate the economy by lending it out, the bailout represents an unprecedented expenditure of taxpayer money -for example, a $120 billion (not million) package of capital investment and financial guarantees to bank of america, and a $300 billion(not million) package to citigroup -to save what had been some of the largest and wealthiest firms in the country, and their well-heeled managers, from the consequences of own greed, recklessness, and mismanagement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นส่ายเป็นสวัสดิการขององค์กรอยู่แล้วคือมันถูกนำตัวไปในระดับใหม่ทั้งหมดในปี 2008 โดยรัฐบาลกลางของโปรแกรม $ 700,000,000,000 บรรเทาสินทรัพย์ที่มีปัญหา (ผ้าใบกันน้ำ) ใส่กันในการตอบสนองต่อวิกฤตการเงิน, ผ้าใบกันน้ำเปิดการใช้งานของรัฐบาลที่จะซื้อ nonliquid สินทรัพย์ที่ยากต่อมูลค่าจากธนาคารและสถาบันการเงินอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เรียกว่าภาระหนี้ collat​​erized,ซึ่งได้รับการกระแทกอย่างแรงจากการยึดจำนองที่เกิดจากการตกต่ำอสังหาริมทรัพย์ ทฤษฎีที่ว่าด้วยการให้อำนาจกรมธนารักษ์ที่จะซื้อเหล่านี้ "สินทรัพย์ที่มีปัญหา" สินทรัพย์ที่เป็นว่าธนาคารไม่สามารถขายในตลาดเปิดด้วยเหตุผลง่ายๆว่าไม่มีใครก็เต็มใจที่จะซื้อพวกเขา-ผ้าใบกันน้ำจะเพิ่มขึ้น ธนาคารมีสภาพคล่องและปรับปรุงงบดุลของพวกเขาจึงเสถียรภาพระบบการเงิน นอกจาก "เงินสดสำหรับขยะ" กองทุนให้บริการผ้าใบกันน้ำสำหรับรัฐบาลในการซื้อเงินกู้ยืมจากการลงทุนและทำให้ผู้ถือหุ้นโดยตรงในธนาคารของตัวเองและกรมธนารักษ์เป็นความคิดสร้างสรรค์ในการหาวิธีการที่จะให้ความช่วยเหลือธนาคารที่อยู่นอกกรอบผ้าใบกันน้ำที่มีค่าใช้จ่ายที่อาจเกิดขึ้น ที่จะจ่ายภาษีที่มากกว่าผ้าใบกันน้ำตัวเองไม่กี่สงสัยความจำเป็นของสิ่งที่ต้องการผ้าใบกันน้ำหรือการใช้มาตรการหนาของกรมธนารักษ์ แต่ไม่กี่กับสตริงที่แนบมาและมีธนาคารส่วนใหญ่เลือกที่จะขึ้นฝั่งที่บรรทัดด้านล่างของพวกเขาโดยนั่งอยู่บนเงิน (หรือใช้มันสำหรับโบนัสผู้บริหาร) มากกว่าที่จะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจโดยการให้ยืมออกbailout แสดงให้เห็นถึงค่าใช้จ่ายที่เป็นประวัติการณ์ของตัวอย่างเงินสำหรับผู้เสียภาษีอากร, 120,000,000,000 $ (ไม่ล้านบาท) แพคเกจของการลงทุนเงินทุนและการค้ำประกันทางการเงินให้กับธนาคารแห่งอเมริกาและ $ 300 พันล้าน (ไม่ล้านบาท) แพคเกจกรุ๊ปเพื่อบัน​​ทึกสิ่งที่ได้รับบางส่วน ของ บริษัท ที่ใหญ่ที่สุดและร่ำรวยที่สุดในประเทศและผู้จัดการมั่งมีของพวกเขาจากผลกระทบของความโลภของตัวเองที่ความประมาทและการปรับตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็น staggering เป็นสวัสดิการของบริษัทอยู่แล้ว มันถูกนำไปทั้งในปี 2551 โดยรัฐบาลกลาง $700 พันล้านปัญหาสินทรัพย์บรรเทาโปรแกรม (TARP) ใส่กันในการหลอมละลายเงิน TARP เปิดรัฐบาลซื้อสินทรัพย์ nonliquid ค่ายากจากธนาคารและอื่น ๆ สถาบันการเงิน โดยเฉพาะ collaterized เรียกว่าหนี้ผูกพัน ซึ่งได้ถูกตีอย่างหนัก โดย foreclosures ที่เกิดจากการตกต่ำของอสังหาริมทรัพย์ ทฤษฎีถูกที่ โดยร่วมกระทรวงการคลังจะซื้อเหล่านี้ "ปัญหาสินทรัพย์" -สินทรัพย์ คือ ที่ธนาคารไม่สามารถขายในตลาดเปิดเหตุผลง่าย ๆ ที่ไม่มีใครกล้าที่จะซื้อ พวกเขา - TARP จะเพิ่มสภาพคล่องของธนาคาร และปรับปรุงของดุล stabilizing ดังนั้น ระบบการเงิน นอกจาก "เงินสดสำหรับขยะ เงิน TARP ให้รัฐบาลยืมจาก และทำการลงทุนในหุ้นโดยตรงในธนาคารตัวเอง และกรมธนารักษ์มีความคิดสร้างสรรค์ในการหาวิธีการช่วยเหลือธนาคารนอกกรอบ TARP ที่ศักยภาพต้นทุนภาษีรายงานผู้ชำระที่มากกว่า TARP เอง น้อยสงสัยความจำเป็นบางอย่างเช่น TARP หรือกรมธนารักษ์รับมาตรการ อย่างไรก็ตาม มีสายบางแนบ และกับธนาคารส่วนใหญ่เลือกฝั่งขึ้นบรรทัดล่างของพวกเขา โดยนั่งบนเงิน (หรือใช้สำหรับโบนัสบริหาร) มากกว่า การช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจ โดยการให้ยืมมันออกมา bailout แสดงถึงรายจ่ายเป็นประวัติการณ์ของผู้เสียภาษีอากรเงิน-รับประกันเช่น แพคเกจ $120 พันล้าน (ไม่ล้าน) ของเงินลงทุน และการเงินการธนาคารของอเมริกา แพคเกจ 300 ล้านดอลลาร์ (ไม่ล้าน) กับระยะ-บันทึกรับของบริษัทที่ใหญ่ที่สุด และรวยที่สุดในประเทศ และผู้บริหารห้องพักส้น จากผลของความโลภของตัวเอง, อำนาจ และ mismanagement

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นจำนวนผู้เข้าชมงานเป็นสวัสดิการของบริษัทอยู่แล้วคือมันเป็นไปในระดับใหม่ทั้งหมดในปี 2008 โดยลำบากใจ$ 700 พันล้านดอลลาร์ของรัฐบาลกลางสหรัฐอเมริกา:โปรแกรมสินทรัพย์การบรรเทา( tarp ) รวมกันในการตอบสนองในการซื้อขายโครงการอสังหาริมทรัพย์ทางการเงินที่ tarp เปิดใช้งานของรัฐบาลที่จะซื้อสินทรัพย์ได้ยาก - - ค่า nonliquid จากธนาคารและสถาบันการเงินอื่นๆใน ภาระ หนี้ collaterized ดังนั้น - เรียกว่าเฉพาะซึ่งได้รับผลกระทบอย่างหนักโดย foreclosures โดยมีสาเหตุมาจากธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ตกต่ำอย่างทฤษฎีนี้ก็คือว่าโดยอนุญาตให้กรมธนารักษ์ที่จะซื้อ"ก็ลำบากใจสินทรัพย์" - สินทรัพย์เหล่านี้ว่าเป็นธนาคารที่ไม่สามารถขายในตลาดเปิดสำหรับเหตุผลง่ายๆที่ว่าไม่มีใครมีเจตนาที่จะซื้อเขา - tarp จะช่วยเพิ่ม สภาพคล่อง ของธนาคารพาณิชย์นั้นและปรับปรุงฐานะทางการเงินของพวกเขาทำให้ระบบความมั่นคงทางการเงินได้ นอกจากนี้ในการ"เงินสดสำหรับถังขยะ"ผู้ให้บริการ tarp เงินทุนสำหรับรัฐบาลที่จะซื้อสินเชื่อจากและทำให้การลงทุนโดยตรงในธนาคารด้วยตนเองและกรมธนารักษ์ที่มีความคิดสร้างสรรค์ในการหาวิธีการให้ความช่วยเหลือของธนาคารที่อยู่ทางด้านนอกกรอบ tarp โดยคิดราคาที่อาจเกิดขึ้นในการจ่าย ภาษี ที่มีมากกว่า tarp เองเพียงไม่กี่แห่งที่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความจำเป็นของบางสิ่งบางอย่างเช่น tarp หรือของที่กรมธนารักษ์ของการหนามาตรการแต่พร้อมด้วยเพียงไม่กี่สตริงติดอยู่และพร้อมด้วยธนาคารมากที่สุดการเลือกที่จะขึ้นมาบนฝั่งด้านล่างของตนโดยนั่งอยู่บนที่เงิน(หรือการใช้ผู้บริหารโบนัส)มากกว่าที่จะช่วยในการกระตุ้นเศรษฐกิจโดยการปล่อยกู้นั้นออกมาจากที่ไม่เคยมีมาก่อนที่การใช้จ่ายของผู้เสีย ภาษี เงิน - ตัวอย่างเช่นได้ใช้เงินจำนวน$ 120 , 000 ล้านบาท(ไม่)แพ็คเกจของเงินทุนและการลงทุนทางการเงินธนาคารเพื่อการรับประกันของอเมริกาและได้ใช้เงินจำนวน$ 300 พันล้านดอลลาร์(ไม่)แพ็คเกจเพื่อ Finansa - ในการบันทึกที่ได้รับการบางอย่างของที่มีขนาดใหญ่ที่สุดและร่ำรวยที่สุดบริษัทในประเทศและของดี - หูอื้อตาลายผู้จัดการ,จากผลพวงของความ โลภ ,แรกเริ่มเบคเทลประเมินโครงการและกล้าได้กล้าเสีย.