Auroras typically occur when solar

Auroras typically occur when solar flares and coronal mass ejections — or even an active solar wind stream — disturb and distort the magnetosphere, the cocoon of space protected by Earth’s magnetic field. The collision of solar particles and pressure into our planet’s magnetosphere accelerates particles trapped in the space around Earth (such as in the radiation belts). Those particles are sent crashing down into Earth’s upper atmosphere — at altitudes of 100 to 400 kilometers (60 to 250 miles) — where they excite oxygen and nitrogen molecules and release photons of light. The results are rays, sheets, and curtains of dancing light in the sky.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Auroras ปกติเกิดขึ้นเมื่อแสงอาทิตย์ flares และคร่อมขม่อมหน้ามวล ejections — หรือแม้แต่กระแสการใช้พลังงานแสงอาทิตย์ลม — รบกวน และทำให้แม็กนีโตสเฟียร์ ของพื้นที่ที่ได้รับการป้องกันจากสนามแม่เหล็กของโลก การชนกันของอนุภาคพลังงานแสงอาทิตย์และความดันเป็นแม็กนีโตสเฟียร์ของดาวเคราะห์ของเราเพิ่มความเร็วอนุภาคที่ติดอยู่ในพื้นที่ทั่วโลก (เช่นเข็มขัดรังสี) อนุภาคเหล่านั้นจะถูกส่งกระแทกลงบรรยากาศบนโลกซึ่งที่ระดับความสูง 100-400 กิโลเมตร (60-250 ไมล์) — ที่จะกระตุ้นโมเลกุลไนโตรเจนและออกซิเจน และปล่อย photons ของแสง ผลลัพธ์คือ รังสี แผ่น และม่านรำแสงในท้องฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Auroras มักจะเกิดขึ้นเมื่อดวงอาทิตย์และการปลดปล่อยมวลโคโรนา - หรือแม้กระทั่งกระแสลมสุริยะที่ใช้งาน - รบกวนและบิดเบือนแม่เหล็กรังของพื้นที่ป้องกันโดยสนามแม่เหล็กของโลก การชนกันของอนุภาคพลังงานแสงอาทิตย์และความดันเข้าไปในสนามแม่เหล็กของโลกเร่งอนุภาคที่ติดอยู่ในพื้นที่รอบโลก (เช่นในเข็มขัดรังสี) อนุภาคเหล่านั้นจะถูกส่งไปกระแทกลงไปในชั้นบรรยากาศของโลก - ที่ระดับความสูง 100-400 กิโลเมตร (60-250 ไมล์) - ที่พวกเขาตื่นเต้นและโมเลกุลออกซิเจนไนโตรเจนและปล่อยโฟตอนของแสง ผลรังสีแผ่นและผ้าม่านของแสงเต้นรำในท้องฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

auroras โดยปกติจะเกิดขึ้นเมื่อแสงอาทิตย์ flares และ ejections มวล - เหง้า หรือแม้แต่การใช้แสงอาทิตย์ ลม น้ำ - รบกวนและบิดเบือนแมกเนโตสเฟียร์ , รังไหมของพื้นที่ป้องกันโดยสนามแม่เหล็กโลก การชนกันของอนุภาคจากดวงอาทิตย์และความดันในแมกนีโตสเฟียร์ดาวเคราะห์ของเราเร่งอนุภาคที่ติดอยู่ในพื้นที่รอบโลก ( เช่นในรังสีเข็มขัด )อนุภาคเหล่านั้นถูกส่งกระแทกลงสู่บรรยากาศของโลก - บน ที่ระดับความสูง 100 - 400 กิโลเมตร ( 60 250 ไมล์ ) - ที่พวกเขาตื่นเต้นและโมเลกุลไนโตรเจนออกซิเจนและปล่อยโฟตอนของแสง ผลแสง , แผ่น , และผ้าม่านของแสงเต้นรำในท้องฟ้า