ABSTRACTA newly emerged disease, th

ABSTRACT

A newly emerged disease, the Pyricularia blast caused by Pyricularia grisea, is commonly observed on wheat and black oats, since its discovery in 1985. Within a few years the disease spread to other species of Gramineae, but white oat cultivars remained resistant and were the only ones among cultivated cereals resistant to this disease. In 2012, one commercial field of white oat cultivar IAC 7 was found severely attacked by Pyricularia blast in Assis, in the state of São Paulo. The objective of the present investigation was to find out whether other white oat cultivars are also susceptible to the new P. grisea isolate from cv. IAC 7 and to determine the pathogenic variability, if any, among P. grisea isolates from black oats. Thirty-three white oat cultivars, along with some cultivars of black oat, barley, wheat, triticale, and rye were evaluated against the IAC 7 isolate. Results of disease severity analysis indicated that four white oat cultivars were resistant, seven were moderately resistant and the remaining were susceptible or highly susceptible. Five wheat cultivars were also resistant. Pathogenic variation among P. grisea isolates from black oats was observed.

Key words: Avena sativa, A. stigosa, Magnaporthe grisea, Pyricularia grisea.





INTRODUCTION

Black oats (Avena strigosa L.) are being widely used in crop rotation for winter for the past 30 years especially in south of Brazil. The use of oats in crop rotation is of fundamental importance to the conservation tillage system because they are one of the best options for winter. Oats are preferred either for mulch or for fodder because of their capacity to produce high quantity of dry matter (5.5-7.1 t-ha).

In recent years, the newly emerged disease, the Pyricularia blast caused by Pyricularia grisea (Cooke) Sacc. [telemorph Magnaporthe grisea (Herbert) Barr], is commonly observed on wheat in Brazil and in some neighboring countries, since its discovery in 1985, causing yield losses between 40 and 100% (Igarashi et al., 1986; Picininn & Fernandes, 1990; Cunfer et al., 1993; Dos Anjos et al., 1996; Mehta 1993; Kohli et al., 2011). Couch & Kohn (2002) suggested Magnaporthe oryzae as the correct name for the isolates associated with rice blast and grey leaf spot but not for the wheat and oat blast fungus. At present, the disease is not adequately controlled through fungicidal applications although in some cases triazols combined with strobilurins have been used with little success (Kohli, 2011). The wide virulence diversity in the pathogen population makes breeding for resistance difficult.

Soon after its discovery in 1985, the disease spread to other cereals. Infections on triticale (X. Triticosecale) for example, were reported for the first time in 1998 (Mehta & Baier, 1998). These authors reported that under glasshouse conditions, isolates from triticale were aggressive on triticale and oats, less aggressive on wheat, not compatible with rice, and thus were of a different origin than the wheat isolates.

Later, blast infection in commercially grown black oats was also reported (Mehta et al., 2006). Black oats were considered resistant till the year 2004, when the commercial cultivation of this species was attacked by P. grisea throughout the State of Paraná. Severe infections of black oats in Brazil were observed in the State of Paraná, in some commercial fields in Londrina, Cornelio Procopio, Cascavel, Medianeira and Santa Terezinha. Exact data on yield or dry matter losses are not available but they were roughly estimated to be between 25 and 30% in the heavily infested fields.

Most of the white oat cultivars then were resistant to P. grisea (Mehta et al., 2006). However, in the year 2012, one commercial field of white oat cultivar IAC7 in the State of São Paulo, was found severely attacked for the first time by P. grisea. On oats the pathogen attacks the leaves, rachis at the base of the glumes. The glumes become bleached and may not form grains or form shriveled grains. On oat leaves, the symptoms are characterized as elliptical lesions with dark-brown margin and whitish centre. The base of the glume looks dry, strangulated, and dark brown to ash color (Figure 1). Abundant sporulation of the pathogen can be observed on these lesions. Heavily infected seeds fail to germinate.






FIGURE 1 - P. grisea on white oat. A. Symptoms on leaves; B. Symptoms on base of the glume; C. Conidia.



Since several white oat cultivars were found resistant to P. grisea (Mehta et al., 2006) and since there is no report of P. grisea infection on other white oats, it is possible that some white oat cultivars could still be resistant. The objective of the present investigation was to find out if other white oat cultivars are also susceptible to the new isolate of P. grisea from white oats cv. IAC 7, and to comprehend the pathogenic variability among the isolates of P. grisea from black oats.



MATERIAL AND METHODS

The pathogen was isolated (isolate no. 15837) directly from the sporulating lesions on infected leaves of cv. IAC 7 received from the field, on water agar containing 0.25 mg/L of streptomycin and later was multiplied on plates containing oat-meal agar. Sporulation was obtained by flattening 12 days old colony with an L-shaped glass rod and incubating under fluorescent light with lids open for three days. Sporulating plates were flooded with distilled water and the spores were removed by a paint brush. Spore suspension was adjusted to 2.5 x 104 spores per milliliter. Twenty-five days old plants grown in the glasshouse were inoculated by a hand sprayer and incubated for 24h in a humid chamber at 20oC. Plants were later transferred to the glasshouse bench. Disease severity was recorded 15 days after inoculation on the leaf showing maximum severity on each plant, using a visual scale between 0 and 1 where: 0 = no visual infection or small brownish-white spots; 0.25 = small elliptical spots with ash color or whitish center, capable of sporulation, spread over the leaf covering 50% LAI. Three experiments were conducted using identical inoculation and evaluation procedures. In Exp. 1, ten wheat genotypes showing some degree of field resistance to P. grisea were used. In this experiment leaf reaction of the wheat genotypes to a mixture of five randomly selected P. grisea isolate from black oat was evaluated. In Exp. 2, pathogenic variation of 19 P. grisea isolates from black oats on some wheat and oat cultivars was studied. Two wheat cultivars showing field resistance over several years were used along with one susceptible black oat cultivar and one resistant white oat cultivar. Leaf reactions were classified in different groups using Scott & Knott (1974) analysis. Disease severity rating between 0 and 0.08 is considered resistant; between 0.11 and 0.19 were considered moderately resistant; and between 0.21 and more were arbritorily considered as susceptible or highly susceptible (Prabhu et al., 1992; Zadoks, 1972). In Exp. 3, 33 white oat cultivars along with some cultivars of black oat, wheat, triticale, rye and barley were evaluated for their reaction to white oat isolate no. 15837.



RESULTS AND DISCUSSION

In Exp. 1, all the wheat genotypes showed susceptible reaction to a mixture of five isolates from black oats indicating that the black oat isolates had a different origin than the wheat isolates (Table 1). In Exp. 2, pathogenic variation between the 19 P. grisea isolates from black oats was observed (Table 2). With one exception, wheat cv. CD 103 showed susceptible reaction to all the isolates. Cultivar BR 18 showed resistance to 14 isolates and susceptibility to five isolates. White oat cultivar IPR 126 was resistant to 12 isolates and susceptible to seven isolates. These results indicate the presence of high pathogenic variability among the P. grisea isolates from black oats. P. grisea as a very variable pathogen was also reported earlier (Mehta, 1993; Valent & Chumley, 1991; Urashima et al., 1994a; Urashima et al., 2004b).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อโดยทั่วไปสังเกตการโรคใหม่บน ระเบิด Pyricularia สาเหตุ Pyricularia grisea ข้าวสาลีและข้าวโอ๊ตดำ ตั้งแต่การค้นพบในปี 1985 ภายในกี่ปี โรคนี้แพร่กระจาย Gramineae พันธุ์อื่น ๆ แต่พันธุ์ข้าวโอ๊ตขาวยังคงทน และเป็นคนเดียวในหมู่ปลูกธัญพืชที่ทนต่อโรคนี้ ใน 2012 หนึ่งเขตพาณิชย์ของข้าวโอ๊ตขาว cultivar IAC 7 พบรุนแรงโจมตีระเบิด Pyricularia ในช่วยเหลือ ในรัฐเซาเปาลู วัตถุประสงค์ของการสอบสวนปัจจุบันเพื่อ ค้นหาว่ายังมีพันธุ์อื่น ๆ ข้าวโอ๊ตขาวไวต่อการแยก P. grisea ใหม่ จากพันธุ์ IAC 7 และ เพื่อตรวจสอบความแปรผันอุบัติ ถ้ามี ระหว่าง P. grisea แยกจากข้าวโอ๊ตดำได้ พันธุ์ รวมทั้งบางพันธุ์ดำข้าวโอ๊ต ข้าวบาร์เลย์ ข้าวสาลี triticale และข้าวไรย์ได้ประเมินเทียบ IAC 7 ข้าวโอ๊ตขาวสามสิบสามแยก ผลการวิเคราะห์ความรุนแรงของโรคระบุว่า พันธุ์ข้าวโอ๊ตขาวสี่ถูกทน เจ็ดค่อนข้างทน และเหลือถูกไวต่อสูง หรือไวต่อ พันธุ์ข้าวสาลีที่ห้าก็ยังทน อุบัติความผันแปรระหว่าง P. grisea แยกจากข้าวโอ๊ตดำถูกตรวจสอบคำสำคัญ: Avena ซา A. stigosa, Magnaporthe grisea, Pyricularia grisea แนะนำข้าวโอ๊ตดำ (Avena strigosa L.) ถูกใช้ในการปลูกพืชหมุนเวียนสำหรับฤดูหนาวผ่านมา 30 ปีโดยเฉพาะในภาคใต้ของบราซิล ใช้ข้าวโอ๊ตในการปลูกพืชหมุนเวียนเป็นระบบ tillage อนุรักษ์พื้นฐานสำคัญเพราะเป็นหนึ่งในตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับฤดูหนาว ข้าวโอ๊ตเป็นที่ต้องการ สำหรับ mulch หรือ สำหรับอาหารสัตว์เนื่องจากความสามารถในการผลิตปริมาณสูงเรื่องแห้ง (5.5 7.1 t-ฮา)ในปีที่ผ่านมา โรคใหม่บน ระเบิด Pyricularia สาเหตุ Pyricularia grisea Sacc (คุก) [grisea Magnaporthe telemorph (เฮอร์เบิร์ต) บารร์], โดยทั่วไปต้องสังเกตในข้าวสาลี ในประเทศบราซิล และ ประเทศใกล้เคียงบาง ตั้งแต่การค้นพบในปี 1985 ก่อให้เกิดการสูญเสียผลตอบแทนระหว่าง 40 และ 100% (Igarashi et al., 1986 Picininn และ Fernandes, 1990 Cunfer et al., 1993 ดอส Anjos et al., 1996 Mehta 1993 Kohli et al., 2011) โซฟา & Kohn (2002) แนะนำ Magnaporthe แห้งระดับต่าง ๆ เป็นชื่อถูกต้อง สำหรับการแยกสัมพันธ์กับข้าวระเบิดและสีเทาใบจุด แต่ไม่ใช่ สำหรับเชื้อราระเบิดข้าวสาลีและข้าวโอ๊ต ในปัจจุบัน โรคไม่เพียงพอควบคุมผ่านโปรแกรมประยุกต์ fungicidal แม้ว่าในบางกรณี ได้มีการใช้ triazols กับ strobilurins กับความสำเร็จเล็ก ๆ น้อย ๆ (Kohli, 2011) Virulence กว้างความหลากหลายในประชากรการศึกษาทำให้พันธุ์สำหรับต้านทานยากหลังจากค้นพบในปี 1985 โรคแพร่กระจายกับธัญพืชอื่น ๆ การติดเชื้อบน triticale (x. อัพ Triticosecale) ตัวอย่าง มีรายงานเป็นครั้งแรกในปี 1998 (Mehta & Baier, 1998) ผู้เขียนเหล่านี้รายงานว่า ภายใต้เงื่อนไขที่กลาสเฮ้าส์ แยกจาก triticale มีก้าวร้าว triticale และข้าวโอ๊ต ก้าวร้าวน้อยในข้าวสาลี ไม่เข้ากันกับข้าว และดังนั้น มีกำเนิดแตกต่างกันกว่าข้าวสาลีแยกต่อไป ระเบิดเชื้อในข้าวโอ๊ตดำปลูกในเชิงพาณิชย์ได้ยังรายงาน (Mehta et al., 2006) ข้าวโอ๊ตดำได้ถือทนจนถึงปี 2004 เมื่อเพาะปลูกเชิงพาณิชย์พันธุ์นี้ถูกโจมตี โดย P. grisea ทั่วรัฐ Paraná ติดเชื้ออย่างรุนแรงของข้าวโอ๊ตดำในบราซิลถูกสังเกตในการสถานะของ Paraná ในบางเขตข้อมูลเชิงพาณิชย์ในโลนดรี Cornelio Procopio, Cascavel, Medianeira และ Terezinha ซานตา ไม่มีข้อมูลแน่นอนในผลตอบแทนหรือเรื่องแห้งขาดทุน แต่ก็ได้คร่าว ๆ ประมาณระหว่าง 25 และ 30% ในการรบกวนอย่างมากส่วนใหญ่ของพันธุ์ข้าวโอ๊ตขาวแล้วได้ทนต่อ P. grisea (Mehta et al., 2006) อย่างไรก็ตาม ในปี 2555 หนึ่งเขตพาณิชย์ของข้าวโอ๊ตขาว cultivar IAC7 ในการสถานะของเซาเปาลู พบรุนแรงโจมตีเป็นครั้งแรก โดย P. grisea ในข้าวโอ๊ต ศึกษาการโจมตีใบ rachis ใน glumes ใน glumes เป็น bleached และอาจเป็นธัญพืชหรือแป้งแบบฟอร์ม shriveled บนใบข้าวโอ๊ต อาการมีลักษณะเป็นได้รีมีขอบสีน้ำตาลดำและสีขาวศูนย์ ฐานของ glume มีลักษณะ แห้ง strangulated สี น้ำตาลเข้มสีเถ้า (1 รูป) Sporulation อุดมสมบูรณ์ของการศึกษาสามารถจะเห็นได้ในเหล่านี้ได้ หนักติดเมล็ดไม่ germinate รูป 1 - P. grisea ในข้าวโอ๊ตขาว A. อาการบนใบ B. อาการบนฐานของ glume C. conidia เนื่องจากพันธุ์ข้าวโอ๊ตขาวหลายพบทน P. grisea (Mehta et al., 2006) และเนื่อง จากมีไม่มีรายงานการติดเชื้อ P. grisea ในข้าวโอ๊ตขาวอื่น ๆ มันได้ว่า พันธุ์ข้าวโอ๊ตขาวบางอาจยังจะทน วัตถุประสงค์ของการสอบสวนอยู่นั้น เพื่อค้นหาพันธุ์ข้าวโอ๊ตขาวอื่น ๆ จะยังไวต่อการแยกใหม่ของ P. grisea จากข้าวโอ๊ตขาวพันธุ์ IAC 7 และเข้าใจสำหรับความผันผวนอุบัติระหว่างแยก P. grisea จากข้าวโอ๊ตดำ วัสดุและวิธีการThe pathogen was isolated (isolate no. 15837) directly from the sporulating lesions on infected leaves of cv. IAC 7 received from the field, on water agar containing 0.25 mg/L of streptomycin and later was multiplied on plates containing oat-meal agar. Sporulation was obtained by flattening 12 days old colony with an L-shaped glass rod and incubating under fluorescent light with lids open for three days. Sporulating plates were flooded with distilled water and the spores were removed by a paint brush. Spore suspension was adjusted to 2.5 x 104 spores per milliliter. Twenty-five days old plants grown in the glasshouse were inoculated by a hand sprayer and incubated for 24h in a humid chamber at 20oC. Plants were later transferred to the glasshouse bench. Disease severity was recorded 15 days after inoculation on the leaf showing maximum severity on each plant, using a visual scale between 0 and 1 where: 0 = no visual infection or small brownish-white spots; 0.25 = small elliptical spots with ash color or whitish center, capable of sporulation, spread over the leaf covering <5% leaf area infected (LAI); 0.5 = typical elliptical lesions capable of sporulation covering approximately 25% LAI; 0.75 = typical elliptical lesions covering 25-50% LAI; 1.0 = typical elliptical lesions covering >50% LAI. Three experiments were conducted using identical inoculation and evaluation procedures. In Exp. 1, ten wheat genotypes showing some degree of field resistance to P. grisea were used. In this experiment leaf reaction of the wheat genotypes to a mixture of five randomly selected P. grisea isolate from black oat was evaluated. In Exp. 2, pathogenic variation of 19 P. grisea isolates from black oats on some wheat and oat cultivars was studied. Two wheat cultivars showing field resistance over several years were used along with one susceptible black oat cultivar and one resistant white oat cultivar. Leaf reactions were classified in different groups using Scott & Knott (1974) analysis. Disease severity rating between 0 and 0.08 is considered resistant; between 0.11 and 0.19 were considered moderately resistant; and between 0.21 and more were arbritorily considered as susceptible or highly susceptible (Prabhu et al., 1992; Zadoks, 1972). In Exp. 3, 33 white oat cultivars along with some cultivars of black oat, wheat, triticale, rye and barley were evaluated for their reaction to white oat isolate no. 15837. ผลและการสนทนาใน 1 exp. ทั้งหมดข้าวสาลีศึกษาจีโนไทป์พบปฏิกิริยาไวต่อการผสมกันของห้าแยกจากข้าวโอ๊ตดำระบุว่า แยกข้าวโอ๊ตดำมีต้นกำเนิดที่แตกต่างกว่าข้าวสาลีการแยก (ตารางที่ 1) Exp. 2 อุบัติความผันแปรระหว่าง 19 P. grisea แยกจากข้าวโอ๊ตดำถูกตรวจสอบ (ตาราง 2) ยกเว้น ข้าวสาลีพันธุ์ CD 103 แสดงปฏิกิริยาไวต่อการทั้งหมดแยกได้ ต้านทาน 18 BR พบ cultivar แยกและง่ายห้าแยก 14 ข้าวโอ๊ตขาว cultivar 126 ทรัพย์สินทางปัญญาถูกทนแยก 12 และไวต่อการแยก 7 ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้สถานะความแปรผันอุบัติสูงระหว่างแยก P. grisea จากข้าวโอ๊ตดำ P. grisea เป็นการศึกษาตัวแปรมากยังมีรายงานก่อนหน้านี้ (Mehta, 1993 Valent และ Chumley, 1991 อุระชิม่า et al., 1994a อุระชิม่า et al., 2004b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อใหม่โผล่ออกมาโรคระเบิดที่เกิดจากการ Pyricularia grisea Pyricularia เป็นที่สังเกตทั่วไปในข้าวสาลีและข้าวโอ๊ตสีดำตั้งแต่การค้นพบในปี 1985 ภายในเวลาไม่กี่ปีที่ผ่านมาโรคแพร่กระจายไปยังสายพันธุ์อื่น ๆ ของ Gramineae แต่พันธุ์ข้าวโอ๊ตสีขาวยังคงอยู่และมีความทน คนเดียวในหมู่ธัญพืชที่ปลูกทนต่อโรคนี้ ในปี 2012 ซึ่งเป็นหนึ่งในสนามการค้าของพันธุ์ข้าวโอ๊ตขาว IAC 7 พบการโจมตีอย่างรุนแรงจากการระเบิดใน Pyricularia Assis ในรัฐเซาเปาลู วัตถุประสงค์ของการตรวจสอบในปัจจุบันคือการหาว่าคนอื่น ๆ พันธุ์ข้าวโอ๊ตสีขาวนอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงที่จะพีใหม่ grisea แยกจากพันธุ์ IAC 7 และเพื่อตรวจสอบความแปรปรวนที่ทำให้เกิดโรคถ้ามีหมู่พี grisea แยกจากข้าวโอ๊ตสีดำ สามสิบสามสายพันธุ์ข้าวโอ๊ตสีขาวพร้อมกับบางส่วนของสายพันธุ์ข้าวโอ๊ตดำข้าวบาร์เลย์ข้าวสาลี triticale และข้าวไรย์ได้รับการประเมินกับ IAC 7 แยก ผลของการวิเคราะห์ความรุนแรงของโรคที่ระบุว่าสี่สายพันธุ์ข้าวโอ๊ตเป็นสีขาวทนเจ็ดทนปานกลางและที่เหลือมีความไวหรือความอ่อนไหวสูง ห้าพันธุ์ข้าวสาลีก็ยังทน การเปลี่ยนแปลงที่ทำให้เกิดโรคในกลุ่มพี grisea แยกจากข้าวโอ๊ตสีดำถูกพบ. คำสำคัญ: Avena sativa, stigosa เอ Magnaporthe grisea, Pyricularia grisea. บทนำดำข้าวโอ๊ต (Avena strigosa L. ) ที่มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการปลูกพืชหมุนเวียนสำหรับฤดูหนาวที่ผ่านมา 30 ปีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคใต้ของบราซิล ใช้ข้าวโอ๊ตในการปลูกพืชหมุนเวียนเป็นพื้นฐานสำคัญในการอนุรักษ์ดินแบบระบบเพราะพวกเขาเป็นหนึ่งในตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับฤดูหนาว ข้าวโอ๊ตเป็นที่ต้องการทั้งสำหรับคลุมด้วยหญ้าหรืออาหารสัตว์เพราะความสามารถในการผลิตปริมาณสูงของวัตถุแห้ง (5.5-7.1 เสื้อฮ่า). ในปีที่ผ่านมาโรคโผล่ออกมาใหม่, การระเบิดที่เกิดจากการ Pyricularia grisea Pyricularia (Cooke) Sacc [Magnaporthe grisea telemorph (เฮอร์เบิร์) Barr] เป็นที่สังเกตทั่วไปในข้าวสาลีในประเทศบราซิลและในบางประเทศเพื่อนบ้านตั้งแต่การค้นพบในปี 1985 ก่อให้เกิดการสูญเสียผลผลิตระหว่าง 40 และ 100% (ราชิ et al, 1986;. Picininn และเฟอร์นันเด 1990 ; Cunfer et al, 1993;.. Dos Anjos et al, 1996; เมธา 1993. Kohli et al, 2011) ที่นอนและโคห์น (2002) ชี้ให้เห็น Magnaporthe oryzae เป็นชื่อที่ถูกต้องสำหรับสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องกับการระเบิดข้าวและใบจุดสีเทา แต่ไม่ระเบิดเชื้อราข้าวสาลีและข้าวโอ๊ต ในปัจจุบันโรคที่ไม่ได้ถูกควบคุมอย่างเพียงพอผ่านการใช้เชื้อราแม้ว่าในบางกรณี triazols รวมกับ strobilurins ถูกนำมาใช้กับความสำเร็จเล็ก ๆ น้อย ๆ (Kohli 2011) หลากหลายความรุนแรงทั้งในประชากรเชื้อโรคที่ทำให้พันธุ์ต้านทานยาก. ไม่นานหลังจากการค้นพบในปี 1985 โรคแพร่กระจายไปยังธัญพืชอื่น ๆ การติดเชื้อใน triticale (เอ็กซ์ Triticosecale) ตัวอย่างเช่นได้รับรายงานเป็นครั้งแรกในปี 1998 (เมธาและ Baier, 1998) ผู้เขียนเหล่านี้รายงานว่าภายใต้เงื่อนไขที่เรือน, แยกจาก triticale ก้าวร้าวใน triticale และข้าวโอ๊ตก้าวร้าวน้อยลงในข้าวสาลี, เข้ากันไม่ได้ด้วยข้าวและทำให้มีความแตกต่างจากต้นกำเนิดของสายพันธุ์ข้าวสาลี. ต่อการติดเชื้อระเบิดปลูกในเชิงพาณิชย์ในข้าวโอ๊ตดำ ยังมีรายงาน (เมธา et al., 2006) ข้าวโอ๊ตสีดำได้รับการพิจารณาทนจนถึงปี 2004 เมื่อการเพาะปลูกในเชิงพาณิชย์ของสายพันธุ์นี้ถูกโจมตีโดยพี grisea ทั่วรัฐปารานา การติดเชื้อที่รุนแรงของข้าวโอ๊ตสีดำในบราซิลถูกตั้งข้อสังเกตในรัฐปารานา, ในด้านการค้าบางอย่างในโลนดรีนา Cornelio Procopio, Cascavel, Medianeira และ Santa Terezinha ข้อมูลที่แน่นอนจากอัตราผลตอบแทนหรือความสูญเสียแห้งจะไม่สามารถใช้ได้ แต่พวกเขาก็คาดประมาณว่าจะอยู่ระหว่าง 25 และ 30% ในด้านการรบกวนอย่างหนัก. ส่วนใหญ่ของสายพันธุ์ข้าวโอ๊ตสีขาวแล้วก็ทนต่อพี grisea (เมธา et al., 2006) . อย่างไรก็ตามในปี 2012 ซึ่งเป็นหนึ่งในสนามการค้าของข้าวโอ๊ตพันธุ์ IAC7 สีขาวในรัฐเซาเปาโลถูกพบโจมตีอย่างรุนแรงเป็นครั้งแรกโดยพี grisea ในข้าวโอ๊ตเชื้อโรคโจมตีใบขนนกที่ฐานของ glumes glumes กลายเป็นฟอกขาวและอาจไม่รูปแบบหรือรูปแบบเมล็ดธัญพืชหด บนใบข้าวโอ๊ตอาการมีลักษณะเป็นแผลรูปไข่ที่มีขอบสีน้ำตาลเข้มและศูนย์สีขาว ฐานของ glume มีลักษณะแห้ง strangulated และสีน้ำตาลเข้มสีเถ้า (รูปที่ 1) สร้างสปอร์ของเชื้อโรคมากมายสามารถสังเกตได้ในรอยโรคเหล่านี้ หนักเมล็ดที่ติดเชื้อไม่สามารถงอก. รูปที่ 1 - พี grisea ในข้าวโอ๊ตสีขาว A. อาการบนใบ; B. อาการบนฐานของ glume; ซี conidia. ตั้งแต่หลายพันธุ์ข้าวโอ๊ตสีขาวของเขาถูกพบทนต่อพี grisea (เมธา et al., 2006) และตั้งแต่ไม่มีรายงานการติดเชื้อ grisea พีในข้าวโอ๊ตสีขาวอื่น ๆ ก็เป็นไปได้ว่าบางสายพันธุ์ข้าวโอ๊ตสีขาวอาจจะยังคง จะทน วัตถุประสงค์ของการตรวจสอบในปัจจุบันคือการดูว่าสายพันธุ์อื่น ๆ ข้าวโอ๊ตสีขาวนอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงที่จะแยกคนใหม่ของพี grisea จากพันธุ์ข้าวโอ๊ตสีขาว IAC 7 และจะเข้าใจความแปรปรวนที่ทำให้เกิดโรคในหมู่ไอโซเลทของ grisea พีจากข้าวโอ๊ตสีดำ. วัสดุและวิธีการติดเชื้อที่แยกได้ (แยก no. 15837) โดยตรงจากแผล sporulating บนใบที่ติดเชื้อพันธุ์ IAC 7 ที่ได้รับจากสนามในน้ำวุ้นที่มี 0.25 มิลลิกรัม / ลิตรของ streptomycin และต่อมาได้รับการคูณบนจานอาหารเลี้ยงเชื้อที่มีข้าวโอ๊ตอาหาร สร้างสปอร์ได้มาจากอาณานิคมแบน 12 วันเก่ากับก้านแก้วรูปตัว L และฟักภายใต้แสงไฟเรืองแสงที่มีฝาปิดเปิดเป็นเวลาสามวัน แผ่น Sporulating ถูกน้ำท่วมด้วยน้ำกลั่นและสปอร์ที่ถูกถอดออกจากแปรงทาสี สปอร์แขวนลอยปรับ 2.5 x 104 สปอร์ต่อมิลลิลิตร พืชยี่สิบห้าวันเก่าที่ปลูกในเรือนกระจกที่ได้รับเชื้อโดยการพ่นสารเคมีมือและบ่มเป็นเวลา 24 ชั่วโมงในห้องชื้นที่ -20 พืชที่ได้รับต่อมาย้ายไปที่ม้านั่งเรือนกระจก ความรุนแรงของโรคได้รับการบันทึก 15 วันหลังจากการฉีดวัคซีนในใบการแสดงความรุนแรงสูงสุดในแต่ละโรงงานโดยใช้ขนาดภาพระหว่าง 0 และ 1 ที่: 0 = ไม่มีการติดเชื้อของภาพหรือจุดสีน้ำตาลเล็ก ๆ สีขาว; = 0.25 จุดรูปไข่ขนาดเล็กที่มีเถ้าสีขาวหรือศูนย์ความสามารถในการสร้างสปอร์แผ่กระจายไปทั่วใบครอบคลุม <5% พื้นที่ใบที่ติดเชื้อ (LAI); 0.5 = แผลรูปไข่ทั่วไปความสามารถในการสร้างสปอร์ที่ครอบคลุมประมาณ 25% LAI; = 0.75 แผลรูปไข่ทั่วไปครอบคลุม 25-50% LAI; 1.0 = แผลรูปไข่ทั่วไปครอบคลุม> 50% LAI สามทดลองดำเนินการโดยใช้การฉีดวัคซีนที่เหมือนกันและวิธีการประเมินผล ในประสบการณ์ 1 สิบสายพันธุ์ข้าวสาลีที่แสดงให้เห็นในระดับหนึ่งของความต้านทานสนามพี grisea ถูกนำมาใช้ ในการตอบสนองใบนี้ทดลองของยีนข้าวสาลีผสมห้าสุ่มเลือกพี grisea แยกจากข้าวโอ๊ตสีดำถูกประเมิน ในประสบการณ์ 2 รูปแบบที่ทำให้เกิดโรค 19 พี grisea แยกจากข้าวโอ๊ตข้าวสาลีสีดำและพันธุ์ข้าวโอ๊ตศึกษา สองสายพันธุ์ข้าวสาลีที่แสดงความต้านทานสนามในช่วงหลายปีที่ผ่านมาถูกนำมาใช้พร้อมกับคนอ่อนแอพันธุ์ข้าวโอ๊ตสีดำและพันธุ์ข้าวโอ๊ตทนสีขาว ปฏิกิริยาใบถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มที่แตกต่างกันโดยใช้สกอตต์และ Knott (1974) การวิเคราะห์ อันดับความรุนแรงของโรคระหว่าง 0 และ 0.08 ถือว่าเป็นทน; ระหว่าง 0.11 และ 0.19 ได้รับการพิจารณาในระดับปานกลางทน; และระหว่าง 0.21 และอื่น ๆ ได้รับการพิจารณาเป็น arbritorily อ่อนแอหรือความอ่อนไหวสูง (Prabhu et al, 1992;. Zadoks, 1972) ในประสบการณ์ 3, 33 สายพันธุ์ข้าวโอ๊ตสีขาวพร้อมกับบางส่วนของสายพันธุ์ข้าวโอ๊ตสีดำ, ข้าวสาลี, triticale ข้าวไรย์ข้าวบาร์เลย์และได้รับการประเมินปฏิกิริยาของพวกเขาเพื่อแยกข้าวโอ๊ตสีขาวไม่มี 15837. ผลและการอภิปรายในประสบการณ์ 1 ทุกสายพันธุ์ข้าวสาลีที่แสดงให้เห็นความเสี่ยงที่จะเกิดปฏิกิริยาส่วนผสมของห้าสายพันธุ์จากข้าวโอ๊ตสีดำแสดงให้เห็นว่าข้าวโอ๊ตสีดำแยกมีต้นกำเนิดที่แตกต่างจากสายพันธุ์ข้าวสาลี (ตารางที่ 1) ในประสบการณ์ 2 รูปแบบที่ทำให้เกิดโรคระหว่าง 19 พี grisea แยกจากข้าวโอ๊ตสีดำเป็นข้อสังเกต (ตารางที่ 2) ด้วยข้อยกเว้นพันธุ์ข้าวสาลี ซีดี 103 แสดงให้เห็นปฏิกิริยาไวต่อการทุกสายพันธุ์ พันธุ์ BR 18 แสดงให้เห็นความต้านทานต่อ 14 สายพันธุ์และความไวต่อถึงห้าสายพันธุ์ ข้าวโอ๊ตสีขาวพันธุ์เป็นทรัพย์สินทางปัญญา 126 ทนถึง 12 สายพันธุ์และอ่อนไหวเจ็ดสายพันธุ์ ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งบอกถึงการปรากฏตัวของความแปรปรวนสูงที่ทำให้เกิดโรคในหมู่ grisea พีแยกจากข้าวโอ๊ตสีดำ พี grisea เป็นเชื้อโรคตัวแปรมากนอกจากนี้ยังมีรายงานก่อนหน้านี้ (เมธา, 1993; Valent และ Chumley 1991. Urashima, et al, 1994a. Urashima, et al, 2004b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม

เพิ่งเกิดโรค เกิดจากเชื้อรา Pyricularia ระเบิดนาน 2 ชั่วโมง คือ มักพบในข้าวสาลีและข้าวโอ๊ตสีดำ ตั้งแต่การค้นพบในปี 1985 ภายในไม่กี่ปี การแพร่กระจายของโรคชนิดอื่น ๆของ 20.8% แต่พันธุ์โอ๊ตขาวยังคงทนและเป็นคนเดียวในการปลูกธัญพืช ต้านทานต่อโรคนี้ ในปี 2012 นี้เขตข้อมูลหนึ่งในเชิงพาณิชย์ของขาวพันธุ์โอ๊ต IAC 7 พบอย่างรุนแรงโจมตีด้วยระเบิดในเชื้อรา ผศ ในสถานะของเซาเปาลู . วัตถุประสงค์ของการศึกษาปัจจุบันพบว่าพันธุ์อื่น ๆ นอกจากนี้ยังเสี่ยงต่อการถูกข้าวโอ๊ตสีขาวใหม่นาน 2 ชั่วโมงหน้า แยกจากพันธุ์ IAC 7 และเพื่อศึกษาความแปรปรวน เชื้อโรค ถ้าใด ๆของหน้า นาน 2 ชั่วโมงที่แยกได้จากข้าวโอ๊ต สีดำสามสิบสามขาวโอ๊ตพันธุ์ พร้อมกับบางพันธุ์ของดำ ข้าวโอ๊ต ข้าวบาร์เลย์ ข้าวสาลี , ข้าวไรข้าวทริทิเคลี และประเมินจาก IAC 7 ไอโซเลท ผลของการวิเคราะห์ความรุนแรงของโรค พบว่าทั้ง 4 พันธุ์ คือ โอ๊ต ขาวทน เจ็ดต่อต้านปานกลาง และที่เหลือมีความไวสูง หรือความอ่อนแอ ข้าวสาลีพันธุ์นี้ยังทนที่ใช้รูปแบบของหน้า นาน 2 ชั่วโมงที่แยกได้จากข้าวโอ๊ตสีดำพบ

คำสำคัญ : วนา , A . stigosa magnaporthe นาน 2 ชั่วโมง , เชื้อรา , นาน 2 ชั่วโมง







สีดำแนะนำข้าวโอ๊ต ( วนา strigosa L . ) มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการปลูกพืชหมุนเวียนสำหรับฤดูหนาวสำหรับที่ผ่านมา 30 ปีโดยเฉพาะในภาคใต้ของบราซิล .ใช้ข้าวโอ๊ตในการปลูกพืชหมุนเวียนคือความสำคัญพื้นฐานของระบบการไถพรวนการอนุรักษ์ เพราะพวกเขาเป็นหนึ่งในตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับฤดูหนาว ข้าวโอ๊ตเป็นที่ต้องการทั้งปุ๋ยหรืออาหารสัตว์ เพราะศักยภาพในการผลิตปริมาณสูงของวัตถุแห้ง ( 5.5-7.1 t-ha ) .

ใน ปี ล่าสุด ใหม่เกิดโรค เกิดจากเชื้อรา Pyricularia ระเบิดนาน 2 ชั่วโมง ( Cooke และผลผลิตพืช[ telemorph magnaporthe นาน 2 ชั่วโมง ( เฮอร์เบิร์ ) Barr ) มักพบในข้าวสาลีในบราซิลและในบางประเทศเพื่อนบ้าน เนื่องจากการค้นพบในปี 1985 ที่ก่อให้เกิดความสูญเสียผลผลิตระหว่าง 40 และ 100 % ( อิการาชิ et al . , 1986 ; picininn & Fernandes , 1990 ; cunfer et al . , 1993 ; ดอสนย et al . , 1996 ; Mehta 1993 ; Romani et al . , 2011 )โซฟา&คอร์น ( 2002 ) ชี้ให้เห็น magnaporthe oryzae เป็นชื่อที่ถูกต้องสำหรับสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องกับข้าวและสีเทาใบจุดระเบิด แต่ไม่ระเบิด และเชื้อรา ข้าวสาลี ข้าวโอ๊ต ปัจจุบัน โรคขาดควบคุมผ่านโปรแกรม fungicidal แม้ว่าในบางกรณี triazols รวมกับ strobilurins ได้รับใช้กับความสำเร็จเล็ก ๆน้อย ๆ ( Romani , 2011 )ความหลากหลายของโรคในประชากรหลากหลายเชื้อทำให้การปรับปรุงพันธุ์พืชให้ต้านทานยาก

หลังจากการค้นพบในปี 1985 , โรคแพร่กระจายไปยังธัญพืชอื่น ๆ เชื้อค่างกระหม่อมขาว ( X triticosecale ) ตัวอย่างเช่น มีรายงานครั้งแรกในปี 1998 ( Mehta & ไบเยอร์ , 1998 ) ผู้เขียนเหล่านี้รายงานว่าภายใต้เงื่อนไข )ที่แยกได้จากค่างกระหม่อมขาวมีก้าวร้าวในค่างกระหม่อมขาวและข้าวโอ๊ต น้อยก้าวร้าวในข้าวสาลี , ไม่รองรับกับข้าว จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่แตกต่างกว่าข้าวสาลีสายพันธุ์

ต่อมาระเบิดการติดเชื้อในเชิงพาณิชย์โตดำข้าวโอ๊ตก็รายงาน ( Mehta et al . , 2006 ) ข้าวโอ๊ตสีดำถือว่าทนจนถึงปี 2004 เมื่อการเพาะปลูกเชิงพาณิชย์ของสายพันธุ์นี้ถูกโจมตีโดยนาน 2 ชั่วโมงทั่วรัฐ ของรัฐอามาปา . ติดเชื้อรุนแรงของข้าวโอ๊ตสีดำในบราซิลพบในรัฐของรัฐอามาปา ในบางเขตข้อมูลเชิงพาณิชย์ใน Londrina , cornelio Procopio Cascavel , เมเดียเนอีรา , และ Santa terezinha . ข้อมูลที่แน่นอนเกี่ยวกับผลผลิตหรือการสูญเสียวัตถุแห้งไม่ได้มีอยู่แต่คร่าวๆจะอยู่ระหว่าง 25 และ 30 เปอร์เซ็นต์ในอย่างหนัก

รบกวนสาขาที่สุดของพันธุ์ขาวแล้วหน้าโอ๊ตทนนาน 2 ชั่วโมง ( Mehta et al . , 2006 ) อย่างไรก็ตาม ในปี 2555 ด้านหนึ่งของ iac7 พันธุ์ข้าวโอ๊ตสีขาวในรัฐของเซาเปาลู , พบอย่างรุนแรงโจมตีครั้งแรกโดย นาน 2 ชั่วโมง . ในข้าวโอ๊ตเชื้อโรคโจมตีใบราคิที่ฐานของ glumes .การ glumes เป็นฟอกขาวและอาจไม่มีรูปแบบหรือฟอร์มหดธัญพืชธัญพืช ในข้าวโอ๊ตใบ อาการมีลักษณะเป็นรูปไข่ มีขอบแผลสีน้ำตาลเข้ม และศูนย์ออก . ฐานของ glume ดูแห้ง รัดไม่ให้เลือดออกและสีน้ำตาลเข้มเถ้าสี ( รูปที่ 1 ) การสร้างสปอร์ของเชื้อโรคมากมายที่สามารถสังเกตได้ในรอยโรคเหล่านี้ หนักติดเมล็ดไม่งอก






รูปที่ 1 - พีโอ๊ตนาน 2 ชั่วโมงบนสีขาว 1 . อาการบนใบ ; B . อาการบนฐานของ glume ; C . โคนิ .



ตั้งแต่หลายพันธุ์ขาวโอ๊ตพบป้องกันหน้า นาน 2 ชั่วโมง ( Mehta et al . , 2006 ) และตั้งแต่ไม่มีรายงานการติดเชื้อหน้านาน 2 ชั่วโมงบนข้าวโอ๊ตสีขาวอื่น ๆ มันเป็นไปได้ว่า บางพันธุ์ขาวยังโอ๊ต จะทน