It was already in 1912 that Van Doe

It was already in 1912 that Van Doesburg was criticizing Futurism in an art article in "Eenheid" no. 127, on November 9, 1912, because "The mimetic expression of velocity (whatever its form may be: the aeroplane, the automobile, and so on) is diametrically opposed to the character of painting, the supreme origin of which is to be found in inner life". On November 6, 1915, he wrote in the same journal: " Mondrian realizes the importance of line. The line has almost become a work of art in itself; one can not play with it when the representation of objects perceived was all-important. The white canvas is almost solemn. Each superfluous line, each wrongly placed line, any color placed without veneration or care, can spoil everything—that is, the spiritual".[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็แล้วในซาวน่าที่ Doesburg รถตู้ถูกวิจารณ์ Futurism ในบทความศิลปะใน "Eenheid" หมายเลข 127 บน 9 พฤศจิกายน ซาวน่า เนื่องจาก "นิพจน์ mimetic ของความเร็ว (เพียงรูปแบบอาจเป็น: ในเครื่องบิน รถยนต์ และอื่น ๆ) เป็น diametrically opposed ถึงลักษณะของภาพวาด จุดเริ่มต้นสูงสุดซึ่งจะพบได้ในชีวิตภายใน" ได้ บน 6 พฤศจิกายน 1915 เขาเขียนในสมุดรายวันเดียวกัน: "ออกแบบตระหนักถึงความสำคัญของรายการ บรรทัดเกือบกลายเป็น งานศิลปะในตัวเอง หนึ่งไม่สามารถเล่นกับมันเมื่อพักการแสดงของวัตถุที่มองเห็น ผ้าใบสีขาวบุดเกือบได้ แต่ละบรรทัดไม่จำเป็น แต่ละผิดวางบรรทัด สีใด ๆ ไว้ โดย veneration หรือดูแล เสียทุกอย่าง — นั่นคือ จิตวิญญาณ "ได้[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันมีอยู่แล้วในปี 1912 ที่ Van Doesburg ถูกวิจารณ์อย่างยิ่งในบทความศิลปะใน "Eenheid" ไม่ 127, 9 พฤศจิกายน 1912 เพราะ "การลอกเลียนแบบการแสดงออกของความเร็ว (สิ่งที่รูปแบบอาจจะ: เครื่องบิน, รถยนต์และอื่น ๆ ) เป็นต่อต้าน diametrically ลักษณะของภาพวาดที่มาสูงสุดของซึ่งเป็นที่จะพบ ในชีวิตภายใน " ที่ 6 พฤศจิกายน 1915 เขาเขียนไว้ในวารสารเดียวกัน. "Mondrian ตระหนักถึงความสำคัญของสายสายได้เกือบจะกลายเป็นงานศิลปะในตัวเองหนึ่งไม่สามารถเล่นกับมันเมื่อตัวแทนของวัตถุที่รับรู้เป็นสิ่งที่สำคัญ ผ้าใบสีขาวเป็นเคร่งขรึมเกือบ. แต่ละบรรทัดฟุ่มเฟือยแต่ละเส้นวางอยู่อย่างผิดพลาดสีใด ๆ ที่วางโดยไม่เคารพหรือการดูแลรักษาสามารถทำให้เสียทุกอย่างนั่นคือจิตวิญญาณ ". [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันมีอยู่แล้วใน 1912 ที่อนาคตกาลใน Doesburg รถตู้ถูกวิจารณ์ศิลปะบทความใน " eenheid " หมายเลข 127 , พฤศจิกายน 9 , 1912 , เพราะ " การแสดงออกซึ่งล้อเลียนของความเร็ว ( ไม่ว่ารูปแบบอาจจะ : เครื่องบิน , รถยนต์ , และอื่น ๆ ) อยู่ตรงข้ามกันกับตัวละครของภาพวาดที่มาสูงสุด ซึ่งจะพบได้ในชีวิต " ภายใน ในวันที่ 6 พฤศจิกายน ค.ศ.เขาเขียนไว้ในวารสารเดียวกัน : " mondrian ตระหนักถึงความสำคัญของเส้น เส้นก็เกือบกลายเป็นงานศิลปะในตัวเอง หนึ่งสามารถเล่นกับมันเมื่อเป็นตัวแทนของวัตถุการรับรู้คือคนสำคัญ . ผ้าใบสีขาวเกือบจะเคร่งขรึม แต่ละฟุ่มเฟือยบรรทัดแต่ละผิดอยู่เส้น สีใด ๆที่วางไว้ โดยไม่เคารพ หรือดูแล สามารถทำลายทุกอย่างที่เป็นจิตวิญญาณ " [ 2 ]