Johann Nepomuk Hummel (14 November

Johann Nepomuk Hummel (14 November 1778 – 17 October 1837) was an Austrian composer and virtuoso pianist. His music reflects the transition from the Classical to the Romantic musical era.

Contents [hide]
1 Life
2 Influence
3 Music
4 Last years and legacy
5 Notes
6 References
7 External links
7.1 Music scores
Life[edit]

Hummel's birthplace in Klobucnicka Street, Bratislava
Hummel was born in Pressburg, Kingdom of Hungary, then a part of the Austrian Habsburg Monarchy (now Bratislava in Slovakia). His father, Johannes Hummel,[1] was the director of the Imperial School of Military Music in Vienna and the conductor there of Emanuel Schikaneder's theatre orchestra at the Theater auf der Wieden; his mother, Margarethe Sommer Hummel, was the widow of the wigmaker Josef Ludwig. He was named after St John of Nepomuk. At the age of eight, he was offered music lessons by Wolfgang Amadeus Mozart, who was impressed with his ability. Hummel was taught and housed by Mozart for two years free of charge and made his first concert appearance at the age of nine at one of Mozart's concerts.

Hummel's father then took him on a European tour, arriving in London where he received instruction from Muzio Clementi and where he stayed for four years before returning to Vienna. In 1791 Joseph Haydn, who was in London at the same time as young Hummel, composed a sonata in A-flat major for Hummel, who gave its first performance in the Hanover Square Rooms in Haydn's presence. When Hummel finished, Haydn reportedly thanked the young man and gave him a guinea.

The outbreak of the French Revolution and the following Reign of Terror caused Hummel to cancel a planned tour through Spain and France. Instead, he returned to Vienna, giving concerts along his route. Upon his return to Vienna he was taught by Johann Georg Albrechtsberger, Joseph Haydn, and Antonio Salieri.

At about this time, young Ludwig van Beethoven arrived in Vienna and also took lessons from Haydn and Albrechtsberger, thus becoming a fellow student and a friend. Beethoven's arrival was said to have nearly destroyed Hummel's self-confidence, though he recovered without much harm. The two men's friendship was marked by ups and downs, but developed into reconciliation and mutual respect. Hummel visited Beethoven in Vienna on several occasions with his wife Elisabeth and pupil Ferdinand Hiller. At Beethoven's wish, Hummel improvised at the great man's memorial concert. It was at this event that he made friends with Franz Schubert, who dedicated his last three piano sonatas to Hummel. However, since both composers had died by the time of the sonatas' first publication, the publishers changed the dedication to Robert Schumann, who was still active at the time.


Hummel, c. 1814, Goethe-Museum, Düsseldorf
In 1804, Hummel became Konzertmeister to Prince Esterházy's establishment at Eisenstadt. Although he had taken over many of the duties of Kapellmeister because Haydn's health did not permit him to perform them himself, he continued to be known simply as the Concertmeister out of respect to Haydn, receiving the title of Kapellmeister, or music director, to the Eisenstadt court only after the older composer died in May 1809. He remained in the service of Prince Esterházy for seven years altogether before being dismissed in May 1811 for neglecting his duties.[2] He then returned to Vienna where, after spending two years composing, he married the opera singer Elisabeth Röckel in 1813. The following year, at her request, was spent touring Russia and the rest of Europe. The couple had two sons.[3] One of them, Carl (1821–1907), became a well-known landscape painter.

Hummel later held the positions of Kapellmeister in Stuttgart from 1816 to 1819 and in Weimar from 1819 to 1837, where he formed a close friendship with Goethe, learning among other things to appreciate the poetry of Schiller, who had died in 1805. During Hummel's stay in Weimar he made the city into a European musical capital, inviting the best musicians of the day to visit and make music there. He brought one of the first musicians' pension schemes into existence, giving benefit concert tours when the retirement fund ran low. Hummel was one of the first to agitate for musical copyright to combat intellectual piracy. In 1832, at the age of 54 and in failing health, Hummel began to devote less energy to his duties as music director at Weimar. In addition, after Goethe's death in March 1832 he had less contact with local theatrical circles and as a result found himself in partial retirement from 1832 until his death in 1837.[3]

Influence[edit]

Bust of Hummel near the Deutsches Nationaltheater in Weimar
While in Germany, Hummel published A Complete Theoretical and Practical Course of Instruction on the Art of Playing the Piano Forte (1828), which sold thousands of copies within days of its publication and brought about a new style of fingering and of playing ornaments. Later 19th century pianistic technique was influenced by Hummel, through his instruction of Carl Czerny who later taught Franz Liszt. Czerny had transferred to Hummel after studying three years with Beethoven.

Hummel's influence can also be seen in the early works of Frédéric Chopin and Robert Schumann, and the shadow of Hummel's Piano Concerto in B minor as well as his Piano Concerto in A minor can be particularly perceived in Chopin's concertos. This is unsurprising, considering that Chopin must have heard Hummel on one of the latter's concert tours to Poland and Russia, and that Chopin kept Hummel's piano concertos in his active repertoire. Harold C. Schonberg, in The Great Pianists, writes "...the openings of the Hummel A minor and Chopin E minor concertos are too close to be coincidental".[4] In relation to Chopin's Preludes, Op. 28, Schonberg says: "It also is hard to escape the notion that Chopin was very familiar with Hummel's now-forgotten Op. 67,[5] composed in 1815 – a set of twenty-four preludes in all major and minor keys, starting with C major".

Robert Schumann also practiced Hummel (especially the Sonata in F-sharp minor, Op. 81), and considered becoming his pupil. Liszt's father Adam refused to pay the high tuition fee Hummel was used to charging (thus Liszt ended up studying with Czerny). Czerny, Friedrich Silcher, Ferdinand Hiller, Sigismond Thalberg, and Adolf von Henselt were among Hummel's most prominent students. He also briefly gave some lessons to Felix Mendelssohn.[6]

Music[edit]
See also: List of compositions by Johann Nepomuk Hummel

A surviving manuscript of Hummel's work, probably in his own hand
Hummel's music took a different direction from that of Beethoven. Looking forward, Hummel stepped into modernity through pieces like his Sonata in F-sharp minor, Op. 81, and his Fantasy, Op. 18, for piano. These pieces are examples where Hummel may be seen to both challenge the classical harmonic structures and stretch the sonata form.

His main oeuvre is for the piano, on which instrument he was one of the great virtuosi of his day. He wrote eight piano concertos, ten piano sonatas (of which four are without opus numbers, and one is still unpublished), eight piano trios, a piano quartet, a piano quintet, a wind octet, a cello sonata, two piano septets, a mandolin concerto, a mandolin sonata, a Trumpet Concerto in E major written for the Keyed trumpet (usually heard in the more convenient E-flat major), a "Grand Bassoon Concerto" in F, a quartet for clarinet, violin, viola, and cello, four hand piano music, 22 operas and Singspiels, masses, and much more, including a variation on a theme supplied by Anton Diabelli for Part II of Vaterländischer Künstlerverein.

Although thought of in terms of the piano in modern times, Hummel was seriously and constantly interested in the guitar, and he was talented with the instrument. He was prolific in his writing, and his compositions for it begin with opus 7 and finish with opus 93. Other guitar works include Opp. 43, 53, 62, 63, 66, 71 and 91, which are written for a mixture of instruments.[7]

Hummel's output is marked by the conspicuous lack of a symphony. Of his eight piano concertos the first two are early Mozartesque compositions (S. 4/WoO 24 and S. 5) and the later six were numbered and published with opus numbers (Opp. 36, 85, 89, 110, 113, and posth. 1).

A full list of Hummel's works is available online.[8]

Last years and legacy[edit]

Hummel's grave in the Historical Cemetery, Weimar
At the end of his life, Hummel saw the rise of a new school of young composers and virtuosi, and found his own music slowly going out of fashion. His disciplined and clean Clementi-style technique, and his balanced classicism, opposed him to the rising school of tempestuous bravura displayed by the likes of Liszt. Composing less and less, but still highly respected and admired, Hummel died peacefully in Weimar in 1837. A freemason (like Mozart), Hummel bequeathed a considerable portion of his famous garden behind his Weimar residence to his masonic lodge. His grave is in the Historical Cemetery, Weimar.

Although Hummel died famous, with a lasting posthumous reputation apparently secure, his music was quickly forgotten at the onrush of the Romantic period, perhaps because his classical ideas were seen as old-fashioned. Later, during the classical revival of the early 20th century, Hummel was passed over. Like Haydn (for whom a revival had to wait until the second half of the 20th century), Hummel was overshadowed by Mozart. Due to a rising number of available recordings and an increasing number of live concerts across the world, his music is now becoming reestablished in the classical repertoire.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โยฮันน์ Nepomuk Hummel (14 1778 พฤศจิกายน – 17 1837 ตุลาคม) ชาวออสเตรียประพันธ์และนักเปียโนมากความสามารถ เพลงของเขาสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงจากเพียงการดนตรียุคโรแมนติกเนื้อหา [ซ่อน] ชีวิต 1อิทธิพลที่ 2เพลงที่ 34 ล่าสุดปีและมรดกหมายเหตุ 56 อ้างอิงเชื่อมโยงภายนอก 77.1 เพลงคะแนนชีวิต [แก้ไข]แหล่งกำเนิดของ Hummel ใน Klobucnicka Street บราติสลาวาเกิด Hummel ใน Pressburg ราชอาณาจักรฮังการี แล้วส่วนพระมหากษัตริย์ราชวงศ์ฮับส์ออสเตรีย (ตอนนี้บราติสลาวาในสโลวาเกีย) บิดา โย Hummel, [1] เป็นผู้อำนวยการของอิมพีเรียลโรงเรียนของทหารเพลงในนำมีของเอ็มมานูเอล Schikaneder วงดนตรีโรงละครที่โรงละครเอาฟ์แดร์ไวย์เดน เวียนนา แม่ของเขา Margarethe ฤดู Hummel แม่ม่ายของ wigmaker ลุดวิกแห่งเซฟได้ เขาถูกตั้งชื่อหลังจากเซนต์จอห์น Nepomuk อายุแปด เขาแนะนำบทเพลง โดย Wolfgang สมเด็จโรงแรมโมสาร์ท ที่ประทับใจกับความสามารถของเขา Hummel ถูกสอน และห้องพักตามโรงแรมโมสาร์ทฟรีสองปี และทำลักษณะคอนเสิร์ตแรกอายุเก้าที่คอนเสิร์ตของโรงแรมโมสาร์ทพ่อของ Hummel แล้วเอาเขาทัวร์ยุโรป เดินในลอนดอนที่ที่เขาได้รับคำสั่ง จาก Muzio Clementi และที่เขาอยู่ปีสี่ก่อนเดินทางกลับเวียนนา ในค.ศ. 1791 โจเซฟไฮเดิน ที่อยู่ในลอนดอนกันเป็นหนุ่ม Hummel, sonata ในแบน A ที่ประกอบด้วยหลักการ Hummel ให้ประสิทธิภาพการทำงานครั้งแรกในห้องสี่เหลี่ยมฮันโนเวอร์ในสถานะของไฮเดิน เมื่อ Hummel ไฮเดินขอบคุณชายหนุ่มรายงาน และให้เขาเป็นหนูระบาดของการปฏิวัติฝรั่งเศสและความหวาดกลัวของรัชกาลต่อไปนี้เกิด Hummel ยกเลิกแผนทัวร์สเปนและฝรั่งเศส แทน เขากลับสู่เวียนนา ให้คอนเสิร์ตตามเส้นทางของเขา เมื่อกลับมาสู่เวียนนา เขาถูกสอน โดยโยฮันน์จอร์จ Albrechtsberger โจเซฟไฮเดิน Antonio นีโอที่เกี่ยวกับเวลา หนุ่มลุดวิกแห่งแวนบีโธเฟนมาถึงเวียนนา แล้วยัง ได้บทเรียนจากไฮเดินและ Albrechtsberger จึง กลายเป็น เพื่อนเรียนและเพื่อน ของบีโธเฟนถือถูกว่า เกือบได้ทำลายความมั่นใจของ Hummel ว่าเขากู้คืน โดยไม่มีอันตรายมาก มิตรภาพของชายทั้งสองถูกทำเครื่องหมาย โดยดอน ๆ ได้พัฒนาเป็นกระทบยอดและเคารพซึ่งกันและกัน Hummel ชมบีโธเฟนในกรุงเวียนนาในหลายโอกาส ด้วยภรรยาเอลิซาเบธและนักเรียนดีฮิลเลอร์เฟอร์ดินานด์ ที่ต้องการของบีโธเฟน Hummel ว่ากลอนสดในคอนเสิร์ตเมโมเรียลเป็นคนดี ได้ที่เหตุการณ์นี้ที่เขาทำกับ Franz Schubert ที่ทุ่มเท sonatas เปียโนของเขาสาม Hummel อย่างไรก็ตาม เนื่องจากคีตกวีทั้งสองเสียชีวิต โดยขณะพิมพ์แรกของ sonatas ผู้เผยแพร่การเปลี่ยนสะพานสคูมันโรเบิร์ต ที่ยังคงทำงานในเวลาHummel, c. 1814 สถาบันเกอเธ่พิพิธภัณฑ์ ดึสเซลดอร์ฟใน 1804, Hummel เป็น Konzertmeister เพื่อก่อตั้งพรินซ์ Esterházy ที่ Eisenstadt ถึงแม้ว่าเขาได้ถูกควบคุมหน้าที่ของ Kapellmeister มากมายเนื่องจากสุขภาพของไฮเดินได้อนุญาตให้เขาทำให้ตัวเอง เขาต่อจะรู้จักเพียงแค่เป็น Concertmeister จากความเคารพไฮเดิน การรับชื่อของ Kapellmeister ผู้อำนวยเพลง ศาล Eisenstadt หลังจากประพันธ์เก่าเสียชีวิต 1809 พฤษภาคม เขายังคงบริการของ Esterházy เจ้ากันเจ็ดปีก่อนที่ถูกยกเลิกในอาจ 1811 สำหรับการ neglecting หน้าที่ของเขา [2] เขานั้นกลับไปที่ หลังจากใช้สองปีที่เขียน เขาแต่งงานนักร้องโอเปร่า Röckel เอลิซาเบธใน 1813 เวียนนา ปีต่อไปนี้ ตามคำร้องของเธอ ขอได้ใช้ท่องเที่ยวรัสเซียและส่วนเหลือของยุโรป คู่มีบุตรชายสองคน [3] หนึ่งในพวกเขา Carl (ประสบ – 8 ธันวาคมพ.ศ. 2450), กลายเป็นจิตรกรภูมิทัศน์รู้จักหลังจากจัดตำแหน่งของ Kapellmeister สตุตการ์ตจาก 1816 1819 และ ในไวมาร์จาก 1819 1837 ที่เขาเกิดมิตรภาพที่ใกล้ชิดกับสถาบันเกอเธ่ การเรียนรู้ต่าง ๆ การชื่นชอบบทกวีของชิลเลอร์ ที่เสียชีวิตใน 1805 Hummel สำรองห้องพักของ Hummel ในไวมาร์ เขาได้เมืองในยุโรปทุนดนตรี เชิญนักดนตรีสุดวันไปเยี่ยมชม และทำให้เพลงมี เขานำแผนเงินบำนาญของดนตรีแรกอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นชาติ ให้ทัวร์คอนเสิร์ตผลประโยชน์เมื่อเกษียณอายุกองทุนวิ่งต่ำ Hummel เป็นหนึ่งครั้งแรกปั่นลิขสิทธิ์ดนตรีในการต่อสู้กับการละเมิดลิขสิทธิ์ทางปัญญา ใน 1832 อายุ 54 และล้มเหลวสุขภาพ Hummel เริ่มจะอุทิศพลังงานน้อยเพื่อหน้าที่ของเขาเป็นผู้อำนวยเพลงในไวมาร์ นอกจากนี้ หลังความตายของเกอเธ่ใน 1832 มีนาคม เขามีน้อยติดต่อกับวงละครท้องถิ่น และดังนั้น ภาระบางส่วนเกษียณจาก 1832 จนถึงตาย 2380 ซึ่งเมื่อเร็ว ๆ [3]อิทธิพล [แก้ไข]หน้าอกของ Hummel ใกล้ Nationaltheater ดอยท์เซสเทียในไวมาร์ในเยอรมนี Hummel ประกาศ A สมบูรณ์ทฤษฎีและการปฏิบัติหลักสูตรของคำแนะนำในศิลปะของเล่น Forte เปียโน (ค.ศ. 1828), ที่ขายพันสำเนาภายในวันที่ประกาศ และนำเกี่ยวกับแบบใหม่โยน และเล่นเครื่องประดับ ภายหลังศตวรรษเทคนิค pianistic ได้รับอิทธิพลจาก Hummel ผ่านคำแนะนำของเขาของ Carl Czerny ผู้สอน Franz ลิสท์อพาร์ตในภายหลัง ได้มีโอน Czerny เพื่อ Hummel หลังจากเรียนสามปีกับเบโธเฟนอิทธิพลของ Hummel ยังสามารถเห็นได้ในผลงานช่วง Frédéric โชแปงและโรเบิร์ตสคูมัน และเงาของ Hummel เปียโนคอนแชร์โตในรองเช่นเดียวกับคอนแชร์โตของเขาเปียโนใน B สามารถโดยเฉพาะอย่างยิ่งการรับรู้ใน concertos ของโชแปง Unsurprising พิจารณาว่า โชแปงต้องได้ยิน Hummel หนึ่งหลังของคอนเสิร์ตทัวร์โปแลนด์และรัสเซีย และโชแปงที่เก็บไว้ของ Hummel piano concertos ในละครของเขาใช้งานอยู่ ฮาโรลด์ C. Schonberg ในที่ Pianists ดี เขียน "... อะลูมิเนียมม...เปิด Hummel รองและโชแปง E concertos รองเกินไปใกล้เคียงกับจะบังเอิญ" [4] ในการ Preludes ของโชแปง Op. 28, Schonberg กล่าวว่า: "นอกจากนี้ก็ยากที่จะหนีความที่คุ้นเคยกับของ Hummel ลืมตอนนี้ Op. 67, [5] เขียน 1815-ชุดของ preludes ๒๔ ในคีย์ทั้งหมด และ เริ่มต้น ด้วย C ใหญ่โชแปง"โรเบิร์ตสคูมันยังฝึกฝน Hummel (โดยเฉพาะ Sonata ใน F ชาร์ปวิชารอง Op. 81), และถือเป็น นักเรียนของเขา ลิสท์อพาร์ตของพ่ออาดัมปฏิเสธที่จะจ่ายค่าเล่าเรียนสูงใช้ Hummel ชาร์จ (ดังลิสท์อพาร์ตจบค่าเรียนกับ Czerny) Czerny, Silcher ฟรีดริช เฟอร์ดินานด์ดีฮิลเลอร์ Sigismond Thalberg และ Henselt อดอล์ฟฟอนได้ระหว่างนักเรียนที่โดดเด่นที่สุดของ Hummel เขายังสั้น ๆ ให้บทเรียนบางอย่างกับเฟลิกซ์เมนเดลโซห์น [6]เพลง [แก้ไข]ดูยัง: รายการขององค์โดยโยฮันน์ Nepomuk Hummelฉบับที่รอดตายของการทำงานของ Hummel คงอยู่ในมือของเขาเองเพลงของ Hummel เอาทิศทางที่แตกต่างจากที่บีโธเฟน มองไปข้างหน้า Hummel ก้าวเข้าสู่ความทันสมัยผ่านชิ้นเช่นของ Sonata ใน F ชาร์ปวิชารอง Op. 81 และแฟนตาซีของเขา Op. 18 เปียโน ชิ้นส่วนเหล่านี้เป็นตัวอย่างที่อาจเห็น Hummel ท้าทายโครงสร้างมีค่าคลาสสิก และยืดแบบ sonataOeuvre หลักของเขาคือเปียโน บนเครื่องมือที่เขาเป็นหนึ่งใน virtuosi ที่ดีของ เขาเขียน piano concertos แปด สิบ sonatas ที่เปียโน (ที่สี่จะไม่ มีหมายเลข opus และหนึ่งคือยังคงประกาศ), piano trios แปด เสียงเปียโน quintet เปียโน ออกเตตเป็นลม sonata เชลโล septets เปียโนสอง คอนแชร์โตตั้ง การตั้ง sonata เป็นทรัมเป็ตคอนแชร์โตในหลัก E เขียนสำหรับทรัมเป็ต Keyed (มักจะได้ยินในสะดวก E แบนใหญ่) เป็น "แกรนด์บาสซูนคอนแชร์โต" F เสียงคลาริเน็ต ไวโอลิน วิโอลา และ เชลโล สี่มือเปียโนเพลง โอเปร่า 22 และ Singspiels มวลชน และมากขึ้น รวม ถึงการเปลี่ยนแปลงรูปแบบโดยแอ Diabelli ใน Part II ของ Vaterländischer Künstlervereinแต่คิดในแง่ของเปียโนในยุค Hummel ได้อย่างจริงจัง และต่อเนื่องสนใจกีตาร์ และกำลังความสามารถ ด้วยเครื่องมือ เขาคือลูกในการเขียนของเขา และของเขาจนมันเริ่มต้น ด้วย opus 7 และเสร็จสิ้นกับ opus 93 อื่น ๆ งานกีต้าร์รวมตรง 43, 53, 62, 63, 66, 71 และ 91 ซึ่งเขียนขึ้นสำหรับส่วนผสมของเครื่องมือ [7]ผลผลิตของ Hummel ไว้ โดยขาดกับเป้า Concertos เปียโนของเขา 8 ครั้งแรกเป็นต้นองค์ Mozartesque (4/เกี้ยว พานจาก S. 24 และ S. 5) และเลข และเผยแพร่กับ opus เลข 6 หลัง (ตรง 36, 85, 89, 110, 113 และ posth. 1)รายการทั้งหมดของงานของ Hummel ได้ออนไลน์ [8]ปีสุดท้ายและมรดก [แก้ไข]Hummel ของภัยในสุสานประวัติศาสตร์ ไวมาร์ที่สุดของชีวิต Hummel เห็นการเพิ่มขึ้นของโรงเรียนใหม่ของหนุ่มคีตกวีและ virtuosi และพบเขาเองเพลงช้าจะตกกระป๋อง เทคนิคของเขา Clementi สไตล์สะอาด และมีระเบียบวินัย และเขาคคลาสมดุล เทียบเขากับโรงเรียนเพิ่มขึ้นของ bravura tempestuous โดยชอบของลิสท์อพาร์ต สร้างน้อย แต่ยังคงสูงยอมรับ และชื่น ชม Hummel ตายสงบในไวมาร์ 2380 ซึ่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ Freemason (เช่นโรงแรมโมสาร์ท), Hummel bequeathed ส่วนมากของสวนของเขามีชื่อเสียงหลังเรสเขาไวมาร์เพื่อลอดจ์เขาโซนิค ศพของเขาอยู่ในสุสานประวัติศาสตร์ ไวมาร์แม้ว่า Hummel ตายมีชื่อเสียง มียั่งยืน posthumous ชื่อเสียงทางเห็นได้ชัด เพลงของเขาได้อย่างรวดเร็วลืมที่ onrush ของโรแมนติก อาจเนื่องจากความคลาสสิกที่เห็นว่าไม ต่อมา ในระหว่างฟื้นฟูคลาสสิกของศตวรรษที่ 20 ต้น Hummel ถูกส่งผ่าน เช่นไฮเดิน (สำหรับที่ ฟื้นฟูที่มีการรอจนถึงครึ่งหลังของศตวรรษ 20), Hummel ถูก overshadowed โดยโรงแรมโมสาร์ท บันทึกมีจำนวนเพิ่มขึ้นและเพิ่มจำนวนคอนเสิร์ตถ่ายทอดสดทั่วโลก เพลงของเขาเป็นตอนนี้กลายเป็นเพลิดในละครคลาสสิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โยฮันน์ Nepomuk ฮัมเมล (14 พฤศจิกายน 1778 - 17 ตุลาคม 1837) เป็นนักแต่งเพลงและนักเปียโนชาวออสเตรียอัจฉริยะ เพลงของเขาสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงจากคลาสสิกในยุคดนตรีโรแมนติก. เนื้อหา [ซ่อน] 1 ชีวิต2 อิทธิพล3 เพลง4 ปีที่ผ่านมาและมรดก5 หมายเหตุ6 7 เชื่อมโยงภายนอก7.1 คะแนนเพลงชีวิต [แก้ไข] บ้านเกิดฮัมเมลใน Klobucnicka ถนนบราติสลาวาฮัมเมลเกิดในเพรสบูร์ก, ราชอาณาจักรฮังการีนั้นเป็นส่วนหนึ่งของออสเตรียเบิร์กส์สถาบันพระมหากษัตริย์ (ตอนนี้บราติสลาวาในสโลวาเกีย) พ่อของเขาโยฮันเนฮัมเมล [1] เป็นผู้อำนวยการของโรงเรียนอิมพีเรียลดนตรีทหารในกรุงเวียนนาและมีตัวนำของวงออเคสตราที่โรงละครเอ็มมานู Schikaneder ที่โรงละคร auf der Wieden; แม่ของเขา Margarethe ซอมเมอร์ฮัมเมลเป็นภรรยาม่ายของ wigmaker โจเซฟลุดวิก เขาได้รับการตั้งชื่อตามชื่อ St John of Nepomuk ตอนอายุแปดขวบเขาได้รับบทเรียนดนตรีโดยโวล์ฟกังอะมาเดอุสโมซาร์ทที่ถูกประทับใจกับความสามารถของเขา ฮัมเมลได้รับการสอนและตั้งอยู่โดยโมซาร์ทเป็นเวลาสองปีค่าใช้จ่ายและทำให้ปรากฏคอนเสิร์ตครั้งแรกของเขาตอนอายุสิบเก้าที่หนึ่งของการแสดงคอนเสิร์ตของโมซาร์ท. พ่อฮัมเมลแล้วเอาเขาในทัวร์ยุโรปที่เดินทางมาถึงในกรุงลอนดอนซึ่งเขาได้รับการสอนจาก Muzio Clementi และสถานที่ที่เขาอยู่เป็นเวลาสี่ปีก่อนที่จะกลับไปยังกรุงเวียนนา ใน 1791 โจเซฟไฮเดินที่อยู่ในกรุงลอนดอนในเวลาเดียวกันเป็นสาวฮัมเมลประกอบด้วยโซนาตาในแฟลตที่สำคัญสำหรับฮัมเมลที่ให้ประสิทธิภาพการทำงานครั้งแรกในฮันโนเวอร์สแควร์ห้องพักในการปรากฏตัวของไฮ เมื่อเสร็จสิ้นฮัมเมลไฮรายงานขอบคุณชายหนุ่มคนหนึ่งและทำให้เขาตะเภา. การระบาดของการปฏิวัติฝรั่งเศสและในรัชกาลต่อไปของความหวาดกลัวที่เกิดฮัมเมลที่จะยกเลิกการทัวร์วางแผนผ่านสเปนและฝรั่งเศส แต่เขากลับไปยังกรุงเวียนนาให้คอนเสิร์ตไปตามเส้นทางของเขา เมื่อเขากลับไปยังกรุงเวียนนาของเขาที่เขาได้รับการสอนโดยโยฮันน์เฟรดริก Albrechtsberger, โจเซฟไฮเดินและอันโตนิโอ Salieri. ในเวลานี้หนุ่มลุดวิกฟานเบโธเฟนมาถึงในกรุงเวียนนาและยังเอาบทเรียนจากไฮและ Albrechtsberger จึงกลายเป็นเพื่อนนักเรียนและเพื่อน การมาถึงของเบโธเฟนก็บอกว่าจะถูกทำลายเกือบฮัมเมลของความมั่นใจในตนเองแม้ว่าเขาจะหายโดยไม่เป็นอันตรายมาก สองมิตรภาพของผู้ชายที่ถูกทำเครื่องหมายโดยการอัพและดาวน์ แต่พัฒนาไปสู่ความปรองดองและความเคารพซึ่งกันและกัน ฮัมเมลไปเยือนเบโธเฟนในกรุงเวียนนาหลายต่อหลายครั้งกับภรรยาของเขาอลิซาเบนักเรียนและเฟอร์ดินานด์เลอร์ ที่ปรารถนาของเบโธเฟน, ฮัมเมลชั่วคราวในคอนเสิร์ตที่ระลึกของคนที่ยิ่งใหญ่ มันเป็นที่เหตุการณ์นี้ว่าเขาเป็นเพื่อนกับฟรานซ์ชูเบิร์ตที่อุทิศช่วงสามของเขาในการเล่นเปียโนเตฮัมเมล แต่เนื่องจากทั้งนักประพันธ์เพลงที่เพิ่งเสียชีวิตไปตามเวลาของเตส 'ตีพิมพ์ครั้งแรกที่เผยแพร่เปลี่ยนอุทิศโรเบิร์ตแมนน์ซึ่งยังคงใช้งานได้ตลอดเวลา. ฮัมเมลค 1814, เกอเธ่พิพิธภัณฑ์Düsseldorf ใน 1804, ฮัมเมล Konzertmeister กลายเป็นเจ้าชายจะมีการจัดตั้งEsterházyที่ชตัดท์ แม้ว่าเขาจะได้รับในช่วงหลายหน้าที่ของ Kapellmeister เพราะสุขภาพของไฮไม่อนุญาตให้เขาดำเนินการให้ตัวเองเขายังคงเป็นที่รู้จักกันแค่ในฐานะ Concertmeister ออกจากส่วนที่เกี่ยวกับไฮได้รับชื่อของ Kapellmeister หรือผู้อำนวยการเพลงเพื่อ Eisenstadt ศาลเฉพาะหลังจากที่นักแต่งเพลงรุ่นเก่าเสียชีวิตพฤษภาคม 1809 เขายังคงอยู่ในการให้บริการของเจ้าชายEsterházyเป็นเวลาเจ็ดปีทั้งหมดก่อนที่จะถูกไล่ออกพฤษภาคม 1811 สำหรับการละเลยหน้าที่ของเขา. [2] จากนั้นเขาก็กลับไปยังกรุงเวียนนาซึ่งหลังจากใช้เวลาสองปีที่ผ่านมาเขียน เขาแต่งงานกับนักร้องโอเปร่าอลิซาเบRöckelในปี 1813 ดังต่อไปนี้ตามคำร้องขอของเธอคือการใช้จ่ายท่องเที่ยวรัสเซียและส่วนที่เหลือของยุโรป ทั้งคู่มีบุตรชายสองคน. [3] หนึ่งของพวกเขาคาร์ล (1821-1907) กลายเป็นจิตรกรภูมิทัศน์ที่รู้จักกันดี. ฮัมเมลต่อมาดำรงตำแหน่งของ Kapellmeister ในสตุตกา 1816-1819 และในไวมาร์ 1819-1837 ที่ เขากลายเป็นเพื่อนสนิทกับเกอเธ่, การเรียนรู้ในสิ่งอื่น ๆ ที่จะชื่นชมบทกวีของชิลเลอร์ที่เพิ่งเสียชีวิตในระหว่างการเข้าพัก 1,805 ฮัมเมลในไวมาร์ที่เขาทำเมืองให้เป็นทุนดนตรียุโรปเชิญนักดนตรีที่ดีที่สุดของวันในการเยี่ยมชมและ ทำให้เพลงมี เขานำหนึ่งในนักดนตรีครั้งแรก 'โครงการเงินบำนาญเป็นชาติให้ทัวร์คอนเสิร์ตประโยชน์เมื่อกองทุนเพื่อการเกษียณอายุวิ่งต่ำ ฮัมเมลเป็นหนึ่งในคนแรกที่รณรงค์ลิขสิทธิ์ดนตรีเพื่อต่อต้านการละเมิดลิขสิทธิ์ทางปัญญา ใน 1832 ตอนอายุ 54 และความล้มเหลวในการดูแลสุขภาพ, ฮัมเมลเริ่มที่จะอุทิศพลังงานน้อยลงไปทำหน้าที่ของเขาในฐานะผู้อำนวยการเพลงที่ไวมาร์ นอกจากนี้หลังจากการตายของเกอเธ่มีนาคม 1832 เขามีการติดต่อน้อยกับวงการละครในท้องถิ่นและเป็นผลพบว่าตัวเองในวัยเกษียณบางส่วนจาก 1832 จนตายในปี 1837 [3] อิทธิพล [แก้ไข] ปั้นครึ่งตัวของฮัมเมลใกล้ Deutsches แห่งชาติในไวมาร์ในขณะที่ในประเทศเยอรมนีฮัมเมลตีพิมพ์หลักสูตรที่สมบูรณ์ทฤษฎีและการปฏิบัติเกี่ยวกับการเรียนการสอนศิลปะของการเล่นเปียโนฟอร์เต้ (1828) ซึ่งยอดขายหลายพันเล่มภายในวันที่ประกาศในราชกิจจานุเบกษาและนำเกี่ยวกับรูปแบบใหม่ของนิ้วและเครื่องประดับเล่น ต่อมาในศตวรรษที่ 19 เทคนิค pianistic รับอิทธิพลมาจากฮัมเมลผ่านการเรียนการสอนของเขาคาร์ล Czerny ซึ่งต่อมาได้รับการสอน Franz Liszt Czerny ได้โอนไปยังฮัมเมลหลังจากเรียนสามปีกับเบโธเฟน. อิทธิพลฮัมเมลยังสามารถเห็นได้ในผลงานแรกของ Frederic Chopin และโรเบิร์ตแมนน์และเงาของเปียโนฮัมเมลใน B เล็กน้อยเช่นเดียวกับเปียโนของเขาในเล็กน้อยสามารถ การรับรู้โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน concertos ของโชแปง นี้ไม่น่าแปลกใจพิจารณาว่าโชแปงต้องเคยได้ยินฮัมเมลที่หนึ่งหลังทัวร์คอนเสิร์ตไปยังโปแลนด์และรัสเซียและที่โชแปงเก็บไว้ฮัมเมลของเปียโน concertos ในละครที่ใช้งานของเขา แฮโรลด์ซี Schonberg ในนักเปียโนที่ยิ่งใหญ่เขียน "... การเปิดของฮัมเมลเล็กน้อยและ concertos เล็กน้อย E โชแปงอยู่ใกล้เกินไปที่จะเป็นเรื่องบังเอิญ". [4] ในความสัมพันธ์กับแปร่งปร่าของโชแปงแย้มยิ้ม 28 Schonberg กล่าวว่า "นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องยากที่จะหลบหนีความคิดที่ว่าโชแปงเป็นความคุ้นเคยกับฮัมเมลตอนนี้ลืม Op 67, [5] ประกอบด้วย 1815 - ชุดยี่สิบสี่แปร่งปร่าในทุกปุ่มใหญ่และรายย่อยเริ่มต้น. ด้วย C ที่สำคัญ ". โรเบิร์ตแมนน์ยังได้รับการฝึกฝนฮัมเมล (โดยเฉพาะ Sonata ในมาตรฐาน F-คม Op. 81) และการพิจารณาการเป็นนักเรียนของเขา พ่อของลิซท์อดัมปฏิเสธที่จะจ่ายค่าเล่าเรียนสูงฮัมเมลถูกใช้ในการชาร์จ (ลิซท์จึงจบลงด้วยการเรียนกับ Czerny) Czerny ฟรีดริช Silcher เฟอร์ดินานด์เลอร์ Sigismond เบิร์กและอดอล์ฟฟอน Henselt เป็นหนึ่งในกลุ่มนักศึกษาที่โดดเด่นที่สุดของฮัมเมล . นอกจากนี้เขายังเป็นช่วงสั้น ๆ ให้บทเรียนบางอย่างที่เฟลิกซ์ Mendelssohn [6] เพลง [แก้ไข] ดูเพิ่มเติม: รายการประกอบด้วยโยฮันน์ Nepomuk ฮัมเมลต้นฉบับที่รอดตายจากการทำงานฮัมเมลของอาจจะอยู่ในมือของตัวเองเพลงฮัมเมลเอาทิศทางที่แตกต่างจากที่ของเบโธเฟน มองไปข้างหน้าฮัมเมลก้าวเข้าสู่ความทันสมัยผ่านชิ้นเช่นโซนาตาของเขาในมาตรฐาน F-คมแย้มยิ้ม 81 และจินตนาการของเขาแย้มยิ้ม 18 สำหรับเปียโน ชิ้นส่วนเหล่านี้เป็นตัวอย่างที่ฮัมเมลอาจจะเห็นทั้งท้าทายโครงสร้างฮาร์โมนิคลาสสิกและยืดโซนาตา. ผลงานหลักของเขาคือเปียโน, เครื่องดนตรีที่เขาเป็นหนึ่งใน virtuosi ที่ดีของวันของเขา เขาเขียนแปดเปียโน concertos สิบเตเปียโน (ที่สี่จะไม่มีตัวเลขบทประพันธ์และหนึ่งยังคงไม่ถูกเผยแพร่) แปดตั้งท่าเปียโนวงเปียโนกลุ่มเปียโน octet ลม, ไวโอลินโซนาตาสอง septets เปียโน ประสานเสียงแมนโดลินโซนาต้าแมนโดลิน, ทรัมเป็ตประสานเสียงในอีเมเจอร์ที่เขียนขึ้นสำหรับทรัมเป็ตคีย์ (ได้ยินมักจะอยู่ในที่สะดวกมากขึ้น E-แฟลตเมเจอร์), "แกรนด์คอนบาสซูน" ใน F สี่สำหรับคลาริเน็ตไวโอลินวิโอลาและ เชลโล่สี่มือเปียโน 22 น้ำเน่าและ Singspiels มวลและอื่น ๆ อีกมากมายรวมทั้งการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบที่จัดทำโดยแอนตัน Diabelli สำหรับส่วนที่สองของVaterländischerKünstlerverein. แม้ว่าความคิดในแง่ของเปียโนในยุคปัจจุบัน, ฮัมเมลเป็นอย่างจริงจัง และความสนใจอย่างต่อเนื่องในการเล่นกีตาร์และเขาก็มีความสามารถกับเครื่องดนตรี เขาเป็นคนที่อุดมสมบูรณ์ในการเขียนของเขาและองค์ประกอบของเขามันเริ่มต้นด้วยผลงานการประพันธ์ 7 และจบด้วยบทประพันธ์ 93 กีต้าร์อื่น ๆ รวมถึงผลงาน Opp 43, 53, 62, 63, 66, 71 และ 91 ซึ่งถูกเขียนขึ้นสำหรับส่วนผสมของตราสาร. [7] เอาท์พุทฮัมเมลถูกทำเครื่องหมายโดยการขาดที่เห็นได้ชัดเจนของซิมโฟนี แปด concertos เปียโนของเขาสองคนแรกเป็นองค์ประกอบ Mozartesque ต้น (เอส 4 / แอ่วที่ 24 และเอส 5) และต่อมาหกนับและเผยแพร่ที่มีตัวเลขบทประพันธ์ (Opp. 36, 85, 89, 110, 113, และ posth 1).. รายการเต็มรูปแบบของการทำงานของฮัมเมลพร้อมใช้งานออนไลน์. [8] ปีที่ผ่านมาและมรดก [แก้ไข] หลุมฝังศพของฮัมเมลในสุสานประวัติศาสตร์ไวมาร์ในตอนท้ายของชีวิตของเขาฮัมเมลเห็นการเพิ่มขึ้นของโรงเรียนใหม่ของคีตกวีหนุ่ม และ virtuosi และพบว่าเพลงของตัวเองของเขาช้าออกไปของแฟชั่น เทคนิคที่มีระเบียบวินัยและทำความสะอาดของเขา Clementi สไตล์คลาสสิคและความสมดุลของเขาตรงข้ามเขาไปโรงเรียนของการเพิ่มขึ้นความกล้าหาญป่วนแสดงโดยชอบของลิซท์ เขียนน้อยลง แต่ยังคงสูงเป็นที่เคารพและชื่นชมฮัมเมลเสียชีวิตอย่างสงบในไวมาร์ใน 1837 สมาชิก (เช่นโมซาร์ท), ฮัมเมลพินัยกรรมส่วนมากของสวนที่มีชื่อเสียงของเขาที่อยู่เบื้องหลังมาร์ที่อยู่อาศัยของเขาที่จะอิฐของเขา หลุมฝังศพของเขาอยู่ในสุสานประวัติศาสตร์มาร์. แม้ว่าฮัมเมลเสียชีวิตที่มีชื่อเสียงที่มีชื่อเสียงที่เสียชีวิตที่ยั่งยืนเห็นได้ชัดว่าการรักษาความปลอดภัยเพลงของเขาถูกลืมได้อย่างรวดเร็วที่โถมไปข้างหน้าของยุคโรแมนติกบางทีอาจเป็นเพราะความคิดที่คลาสสิกของเขาถูกมองว่าเป็นสมัยเก่า ต่อมาในช่วงการฟื้นฟูคลาสสิกของต้นศตวรรษที่ 20, ฮัมเมลก็ผ่านไปได้มากกว่า เช่นเดียวกับไฮ (ซึ่งการฟื้นฟูต้องรอจนกว่าช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20) ฮัมเมลถูกบดบังด้วยโมซาร์ท เนื่องจากจำนวนที่เพิ่มขึ้นของการบันทึกที่มีอยู่และการเพิ่มจำนวนของคอนเสิร์ตทั่วโลกเพลงของเขาอยู่ในขณะนี้กลายเป็นที่สถาปนาในเพลงคลาสสิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โยฮันน์ Nepomuk ฮัมเมล ( 14 พฤศจิกายน– 17 ตุลาคม 1608 1837 ) เป็นนักเปียโนและนักแต่งเพลงชาวออสเตรีย . ดนตรีของเขาสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงจากคลาสสิกยุคดนตรี โรแมนติก

เนื้อหา [ ซ่อน ]
ชีวิต 1
2
3
4 อิทธิพลดนตรีปีสุดท้ายและมรดก
5
6
7 หมายเหตุการอ้างอิงการเชื่อมโยงภายนอก

7.1 เพลงคะแนนชีวิต [ แก้ไข ]

ฮัมเมล บ้านเกิดของ klobucnicka บราติสลาวาในถนน