Tiffany got up and saw the employee

Tiffany got up and saw the employee walking up the stairs towards us. I quickly zipped up my pants and grabbed her hand and pulled her towards the exit.

“Where are we going!?”
“Doesn’t matter just out of here. We can’t let them see you.”

We ran out of the side exit of the movie theater, which lead to a dark alley way.

“That was a close one” I said trying to catch my breath
“I really wanted to finish that” she whined, pouting all the while.
“We’ll watch the rest of it some other time ok?”
“I meant the blowjob” she giggled.
I looked at her and smiled. “let’s get you home now ok?”

I held her hand and walked her down the alley. It was dark and cold so I gave her my jacket. Walking hand in hand with the woman I loved. Nothing could have been better, but something was wrong. I couldn’t put my finger on it but something was definitely off. All those years as an assassin must have made me paranoid. I turned back to look behind us. Nothing there. As I turned around, everything went black. Something hit me across the head and I fell to the ground face down. Dazed and falling out of consciousness, I heard her screaming.
“Eric! Help”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทิฟฟานีมีค่า และเห็นพนักงานเดินขึ้นบันไดต่อเรา ฉันอย่างรวดเร็วซิปค่ากางเกงของฉัน และคว้ามือของเธอ และดึงเธอออกไป "ที่เรากำลัง?""ไม่เป็นไรเพิ่งออกจากที่นี่ เราไม่สามารถให้คุณ" เราวิ่งจากทางออกด้านข้างของโรงภาพยนตร์ ซึ่งนำไปสู่ทางมืดทางการ "คำหนึ่งปิด" ฉันกล่าวว่า พยายามจับลมหายใจของฉัน"ผมอยากจะจบที่" เธอ whined, pouting ในขณะนั้น"เราจะดูส่วนเหลือของมันบางครั้งตกลงไหม""ฉันหมายถึง blowjob"เธอกระดี๊กระด๊าไปฉันมองเธอ และยิ้ม "กันเถอะคุณบ้านตอนนี้โอเค" จัดมือของเธอ และเธอเดินลงซอย มันมืด และเย็นดังนั้นฉันให้เธอเสื้อของฉัน เดินมือกับผู้หญิงที่ผมรัก ไม่มีดีกว่า แต่สิ่งที่ผิด ฉันไม่สามารถวางนิ้วมือของฉันนั้น แต่สิ่งแน่นอนออก ปีทั้งหมดเป็นฆาตกรต้องทำฉันระแวง ฉันหันกลับไปมองข้างหลังเรา ไม่มีการ ขณะที่ฉันเปิดสถาน ทุกอย่างก็ดำ สิ่งที่ตีข้ามหัว และผมตกหน้าดินลง งง และล้มหมดสติ ผมได้ยินเธอกรีดร้อง"Eric วิธีใช้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทิฟฟานี่ลุกขึ้นและเห็นพนักงานเดินขึ้นบันไดที่มีต่อเรา ฉันได้อย่างรวดเร็วขึ้นซิปกางเกงของฉันและคว้ามือของเธอและดึงเธอที่มีต่อทางออก. "เราจะไปอยู่ที่ไหน !?" "ไม่ได้เรื่องเพียงแค่ออกไปจากที่นี่ เราไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาเห็นคุณ. " เราวิ่งออกมาจากทางออกด้านข้างของโรงภาพยนตร์ซึ่งนำไปสู่วิธีตรอกมืด. "นั่นคือหนึ่งใกล้" ผมกล่าวว่าพยายามที่จะจับลมหายใจของฉัน"ผมอยากที่จะเสร็จสิ้น ว่า "เธอบ่นอู้อี้มุ่ยทั้งหมดในขณะที่. "เราจะดูที่เหลือของมันบางเวลาอื่น ๆ ok?" "ฉันหมายถึงด้ง" เธอหัวเราะคิกคัก. ผมมองที่เธอและยิ้ม "ขอให้คุณได้รับบ้าน ok ตอนนี้หรือไม่" ผมจับมือของเธอและเดินของเธอลงซอย มันมืดและเย็นเพื่อให้ฉันให้เธอแจ็คเก็ตของฉัน เดินจับมือกับผู้หญิงที่ฉันรัก ไม่มีอะไรที่จะได้รับดีขึ้น แต่บางสิ่งบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง ฉันไม่สามารถวางนิ้วของฉันที่มัน แต่สิ่งที่แน่นอนออก ทุกปีที่เป็นนักฆ่าต้องได้ทำให้ฉันหวาดระแวง ผมหันกลับไปมองข้างหลังเรา ไม่มีอะไรที่นั่น ขณะที่ผมหันไปรอบ ๆ ทุกอย่างก็สีดำ บางสิ่งบางอย่างตีข้ามศีรษะและผมล้มลงไปที่พื้นใบหน้าลง มึนงงและล้มออกจากจิตสำนึกผมได้ยินเสียงกรีดร้องของเธอ. "เอริค! ขอความช่วยเหลือ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทิฟฟานี่ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นพนักงานเดินขึ้นบันไดต่อเรา ผมรีบรูดซิปกางเกงขึ้น และจับมือเธอและดึงเธอสู่ทางออก

" เรากำลังจะไปไหน ! ? "
" ไม่สำคัญ แค่ออกไปจากที่นี่ เราไม่สามารถให้พวกเขาเห็นคุณ "

เราวิ่งออกจากฝั่งทางออกของโรงภาพยนตร์ ซึ่งนำไปสู่หนทางในตรอกมืดๆ

" เกือบไปแล้ว " ผมพูดพยายามจับ
ลมหายใจของฉัน" ผมต้องการที่จะจบว่า " เธอคร่ำครวญเสียใจ , ทั้งหมดในขณะที่ .
" เราจะดูเองละกัน โอเค ? "
" หมายถึงตัว " เธอหัวเราะคิกคัก .
ผมมองเธอและยิ้ม " กลับบ้านกันเถอะนะ โอเค ? "

ฉันจับมือเธอและพาเธอเดินเข้าไปในตรอก มันมืดและหนาว ผมก็เอาเสื้อของฉัน เดินจับมือกับผู้หญิงที่ฉันรัก ไม่มีอะไรจะได้รับดีกว่าแต่บางอย่างมันผิด ผมไม่แตะต้องมัน แต่บางอย่างก็ต้องปิด ปีเหล่านั้นทั้งหมดเป็นนักฆ่าต้องทำให้ฉันหวาดระแวง ฉันหันกลับไปมองข้างหลัง ไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้น ฉันหันไปรอบๆ ทุกอย่างมืดไปหมด อะไรตีหัวและผมล้มลงกับพื้น ก้มหน้าลง งง และ ล้มลงหมดสติ ฉันได้ยินเธอกรีดร้อง
" เอริค ! ช่วย "