CHAPTER IVJONATHAN HARKER’S JOURNAL

CHAPTER IV

JONATHAN HARKER’S JOURNAL—continued

I AWOKE in my own bed. If it be that I had not dreamt, the Count must have carried me here. I tried to satisfy myself on the subject, but could not arrive at any unquestionable result. To be sure, there were certain small evidences, such as that my clothes were folded and laid by in a manner which was not my habit. My watch was still unwound, and I am rigorously accustomed to wind it the last thing before going to bed, and many such details. But these things are no proof, for they may have been evidences that my mind was not as usual, and, from some cause or another, I had certainly been much upset. I must watch for proof. Of one thing I am glad: if it was that the Count carried me here and undressed me, he must have been hurried in his task, for my pockets are intact. I am sure this diary would have been a mystery to him which he would not have brooked. He would have taken or destroyed it. As I look round this room, although it has been to me so full of fear, it is now a sort of sanctuary, for nothing can be more dreadful than those awful women, who were—who are—waiting to suck my blood.

18 May.—I have been down to look at that room again in daylight, for I must know the truth. When I got to the doorway at the top of the stairs I found it closed. It had been so forcibly driven against the jamb that part of the woodwork was splintered. I could see that the bolt of the lock had not been shot, but the door is fastened from the inside. I fear it was no dream, and must act on this surmise.

19 May.—I am surely in the toils. Last night the Count asked me in the suavest tones to write three letters, one saying that my work here was nearly done, and that I should start for home within a few days, another that I was starting on the next morning from the time of the letter, and the third that I had left the castle and arrived at Bistritz. I would fain have rebelled, but felt that in the present state of things it would be madness to quarrel openly with the Count whilst I am so absolutely in his power; and to refuse would be to excite his suspicion and to arouse his anger. He knows that I know too much, and that I must not live, lest I be dangerous to him; my only chance is to prolong my opportunities. Something may occur which will give me a chance to escape. I saw in his eyes something of that gathering wrath which was manifest when he hurled that fair woman from him. He explained to me that posts were few and uncertain, and that my writing now would ensure ease of mind to my friends; and he assured me with so much impressiveness that he would countermand the later letters, which would be held over at Bistritz until due time in case chance would admit of my prolonging my stay, that to oppose him would have been to create new suspicion. I therefore pretended to fall in with his views, and asked him what dates I should put on the letters. He calculated a minute, and then said:—
“The first should be June 12, the second June 19, and the third June 29.”
I know now the span of my life. God help me!

28 May.—There is a chance of escape, or at any rate of being able to send word home. A band of Szgany have come to the castle, and are encamped in the courtyard. These Szgany are gipsies; I have notes of them in my book. They are peculiar to this part of the world, though allied to the ordinary gipsies all the world over. There are thousands of them in Hungary and Transylvania, who are almost outside all law. They attach themselves as a rule to some great noble or boyar, and call themselves by his name. They are fearless and without religion, save superstition, and they talk only their own varieties of the Romany tongue.
I shall write some letters home, and shall try to get them to have them posted. I have already spoken them through my window to begin acquaintanceship. They took their hats off and made obeisance and many signs, which, however, I could not understand any more than I could their spoken language....

I have written the letters. Mina’s is in shorthand, and I simply ask Mr. Hawkins to communicate with her. To her I have explained my situation, but without the horrors which I may only surmise. It would shock and frighten her to death were I to expose my heart to her. Should the letters not carry, then the Count shall not yet know my secret or the extent of my knowledge....

I have given the letters; I threw them through the bars of my window with a gold piece, and made what signs I could to have them posted. The man who took them pressed them to his heart and bowed, and then put them in his cap. I could do no more. I stole back to the study, and began to read. As the Count did not come in, I have written here....

The Count has come. He sat down beside me, and said in his smoothest voice as he opened two letters:—
“The Szgany has given me these, of which, though I know not whence they come, I shall, of course, take care. See!”—he must have looked at it—“one is from you, and to my friend Peter Hawkins; the other”—here he caught sight of the strange symbols as he opened the envelope, and the dark look came into his face, and his eyes blazed wickedly—“the other is a vile thing, an outrage upon friendship and hospitality! It is not signed. Well! so it cannot matter to us.” And he calmly held letter and envelope in the flame of the lamp till they were consumed. Then he went on:—
“The letter to Hawkins—that I shall, of course, send on, since it is yours. Your letters are sacred to me. Your pardon, my friend, that unknowingly I did break the seal. Will you not cover it again?” He held out the letter to me, and with a courteous bow handed me a clean envelope. I could only redirect it and hand it to him in silence. When he went out of the room I could hear the key turn softly. A minute later I went over and tried it, and the door was locked.
When, an hour or two after, the Count came quietly into the room, his coming awakened me, for I had gone to sleep on the sofa. He was very courteous and very cheery in his manner, and seeing that I had been sleeping, he said:—
“So, my friend, you are tired? Get to bed. There is the surest rest. I may not have the pleasure to talk to-night, since there are many labours to me; but you will sleep, I pray.” I passed to my room and went to bed, and, strange to say, slept without dreaming. Despair has its own calms.

31 May.—This morning when I woke I thought I would provide myself with some paper and envelopes from my bag and keep them in my pocket, so that I might write in case I should get an opportunity, but again a surprise, again a shock!
Every scrap of paper was gone, and with it all my notes, my memoranda, relating to railways and travel, my letter of credit, in fact all that might be useful to me were I once outside the castle. I sat and pondered awhile, and then some thought occurred to me, and I made search of my portmanteau and in the wardrobe where I had placed my clothes.
The suit in which I had travelled was gone, and also my overcoat and rug; I could find no trace of them anywhere. This looked like some new scheme of villainy....

17 June.—This morning, as I was sitting on the edge of my bed cudgelling my brains, I heard without a cracking of whips and pounding and scraping of horses’ feet up the rocky path beyond the courtyard. With joy I hurried to the window, and saw drive into the yard two great leiter-wagons, each drawn by eight sturdy horses, and at the head of each pair a Slovak, with his wide hat, great nail-studded belt, dirty sheepskin, and high boots. They had also their long staves in hand. I ran to the door, intending to descend and try and join them through the main hall, as I thought that way might be opened for them. Again a shock: my door was fastened on the outside.
Then I ran to the window and cried to them. They looked up at me stupidly and pointed, but just then the “hetman” of the Szgany came out, and seeing them pointing to my window, said something, at which they laughed. Henceforth no effort of mine, no piteous cry or agonised entreaty, would make them even look at me. They resolutely turned away. The leiter-wagons contained great, square boxes, with handles of thick rope; these were evidently empty by the ease with which the Slovaks handled them, and by their resonance as they were roughly moved. When they were all unloaded and packed in a great heap in one corner of the yard, the Slovaks were given some money by the Szgany, and spitting on it for luck, lazily went each to his horse’s head. Shortly afterwards, I heard the cracking of their whips die away in the distance.

24 June, before morning.—Last night the Count left me early, and locked himself into his own room. As soon as I dared I ran up the winding stair, and looked out of the window, which opened south. I thought I would watch for the Count, for there is something going on. The Szgany are quartered somewhere in the castle and are doing work of some kind. I know it, for now and then I hear a far-away muffled sound as of mattock and spade, and, whatever it is, it must be the end of some ruthless villainy.
I had been at the window somewhat less than half an hour, when I saw something coming out of the Count’s window. I drew back and watched carefully, and saw the whole man emerge. It was a new shock to me to find that he had on the suit of clothes which I had worn whilst travelling here, and slung over his shoulder the terrible bag which I had seen the women take away. There could be no doubt as to his quest, and in my garb, too! This, then, is his new scheme of evil: that he will allow others to see me, as they think, so that he may both leave evidence that I have been seen in the towns or villages posting my own letters, and that any wickedness which he may do shall by the local people be attributed to me.
It makes me rage to think that this can go on, and whilst I am shut up here, a veritable pri

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ IVโยนาธาน HARKER สมุดรายวันตัวอย่างต่อเนื่องฉัน AWOKE เตียงของตัวเอง ถ้าจะว่า ก็ไม่ไหร่ การตรวจนับต้องมีทำให้ที่นี่ ฉันพยายามที่จะตอบสนองตนเองในเรื่อง แต่อาจไม่บรรลุผลใด ๆ เอกลักษณ์ เพื่อให้แน่ใจ ไม่มีหลักฐานบางเล็ก เช่นว่า เสื้อผ้าของฉันถูกพับ และวางโดยที่ไม่ใช่นิสัยของฉัน นาฬิกาถูก unwound ยัง และผมคุ้นเคยทดสอบกับลมสิ่งสุดท้ายก่อนเข้านอน และรายละเอียดอื่น ๆ เช่น แต่สิ่งเหล่านี้จะไม่มีหลักฐาน สำหรับพวกเขาอาจมีหลักฐานว่า ใจไม่เป็นปกติ และ จากบางสาเหตุหรืออีก ผมแน่นอนเคยอืดมาก ฉันต้องดูการพิสูจน์ ของสิ่งหนึ่ง ดีใจ: ถ้ามันเป็นจำนวนที่ทำให้ที่นี่ และ undressed ฉัน เขาต้องมีการรีบในงานของเขา สำหรับกระเป๋าของฉันเป็นเหมือนเดิม ผมมั่นใจว่า ไดอารี่นี้จะได้ตรวจสอบกับเขาซึ่งเขาจะไม่มี brooked เขาจะได้มา หรือทำลายมัน เป็นผมมองรอบห้องนี้ แม้ว่าฉันกลัวเต็มแล้ว เป็นการเรียงลำดับของแซง ไม่สามารถจะ dreadful มากกว่าน่ากลัวผู้หญิง คน — ผู้ซึ่งรอการดูดเลือดของฉัน 18 พฤษภาคมนี้ซึ่งผมได้ลงไปดูที่ห้องอีกครั้งตามฤดูกาล สำหรับฉันต้องรู้ความจริง เมื่อผมให้ประตูด้านบนของบันได พบมันปิด ก็ได้เพื่อขับเคลื่อนบังคับให้กับ jamb ของแสนอร่อยถูก splintered สามารถดูที่กลอนล็อคไม่ได้ถูกยิง แต่เป็นยึดประตูจากภายใน ฉันกลัวฝันไม่ได้ และต้องทำการคาดการณ์นี้ 19 พฤษภาคม — ฉันก็ใน toils คืนสุดท้ายนับถามผมในโทน suavest เขียนตัวอักษรที่สาม หนึ่งพูดว่า เกือบเสร็จงานที่นี่ และที่ ฉันควรเริ่มต้นในบ้านภายในกี่วัน ที่ฉันได้เริ่มต้นในเช้าวันถัดไปตั้งแต่เวลาที่ของตัวอักษร และที่สามว่า ฉันมีซ้ายปราสาท และถึง Bistritz ฉันจะ fain ฝ่าฝืน แต่รู้สึกว่า ในสถานะปัจจุบันของสิ่งที่ มันจะบ้าทะเลาะกันอย่างเปิดเผย ด้วยการนับจำนวนในขณะที่ฉันอยู่อย่างแน่นอนดังนั้นในอำนาจ และปฏิเสธที่จะกระตุ้นความสงสัยของเขา และกระตุ้นความโกรธของเขา เขารู้ว่า ผมรู้มากเกินไป และที่ฉันต้องไม่ อยู่ เกรงว่าผมจะเป็นอันตรายกับเขา โอกาสเดียวของฉันรั้งโอกาสของฉันได้ สิ่งที่อาจเกิดขึ้นซึ่งจะทำให้ฉันมีโอกาสที่จะหลบหนี ผมเห็นในตาของอาชญาที่รวบรวมซึ่งเป็นรายการเมื่อเขาอัปปางผู้หญิงที่เป็นธรรมจาก การ เขาอธิบายให้ฉันว่า โพสต์ได้น้อย และไม่แน่นอน และที่ เขียนของฉันตอนนี้จะใจง่ายใจเพื่อน และเขามั่นใจฉันกับ impressiveness มากว่า เขาจะ countermand ตัวอักษรในภายหลัง ซึ่งจะมีขึ้นในช่วงที่ Bistritz จนกว่าจะครบกำหนดเวลาในกรณีที่โอกาสที่จะยอมรับของห้องพักของฉัน ของฉันยืดที่ จะต่อต้านเขาจะได้สร้างความสงสัยใหม่ ฉันจึง pretended ตก ด้วยมุมมองของเขา และขอให้เขาสิ่งฉันควรใส่ตัวอักษร คำนวณเป็นนาที แล้ว กล่าวว่า: -"ครั้งแรกควร 12 มิถุนายน สองที่ 19 มิถุนายน และที่สามวันที่ 29 มิถุนายนนี้"ฉันรู้ว่าตอนนี้ช่วงชีวิตของฉัน พระเจ้าช่วย 28 พฤษภาคม. — มีโอกาสหลบหนี หรือ ที่มีอัตราความสามารถในการส่งคำที่บ้าน วงดนตรีของ Szgany มาเที่ยว และ encamped ในลาน Szgany เหล่านี้จะ gipsies มีการบันทึกไว้ในสมุดของฉัน พวกเขามีเฉพาะส่วนนี้ของโลก ว่าพ้องกับ gipsies ธรรมดาได้โลกทั้งหมดมากกว่า มีมากมายของพวกเขาในประเทศฮังการีและทรานซิลเวเนีย ที่อยู่เกือบนอกกฎหมายทั้งหมด พวกเขากับตัวเองเป็นกฎบางตระกูลดีหรือ boyar และเรียกตัวเองตามชื่อของเขา มีจอมคนผงาดโลก และไม่ มีศาสนา บันทึกความเชื่อโชคลาง และพวกเขาพูดคุยเท่านั้นเองพันธุ์ลิ้น Romanyฉันจะเขียนบางตัวบ้าน และจะพยายามให้มีการลงรายการบัญชี ฉันได้แล้วพูดได้ผ่านทางหน้าต่างของฉันจะเริ่มต้น acquaintanceship พวกเขาเอาหมวกของพวกเขาออก และทำ obeisance และสัญญาณมาก ซึ่ง อย่างไรก็ตาม ฉันไม่สามารถเข้าใจได้มากกว่าสามารถพูดภาษา ... เพราะมีเขียนตัวอักษร ของ Mina ย่อ และก็ถามนายฮอว์กินส์สามารถสื่อสารกับเธอ เธอ ฉันได้อธิบายสถานการณ์ของฉัน แต่ไม่ มีความน่ากลัวซึ่งผมอาจคาดคะเนเท่านั้น มันจะช็อค และขู่เธอตายถูกผมเปิดเผยหัวใจของฉันกับเธอ ตัวอักษรไม่ควร แล้วการนับจะไม่ยังรู้ความลับของฉันหรือขอบเขตของความรู้ของฉัน... ให้ตัวอักษร ผมโยนให้ผ่านบาร์ของหน้าต่างของฉันมีทอง และทำสิ่งสัญญาณสามารถเพื่อให้การลงรายการบัญชี คนที่ถ่ายกดพวกเขาเพื่อให้หัวใจของเขาลง และใส่ในหมวกของเขา ไม่ไม่ได้ ผมขโมยกลับไปที่การศึกษา และเริ่มที่จะอ่าน เป็นจำนวนไม่ได้มาใน ฉันเขียนที่นี่... การนับจำนวนมา เขานั่งลงข้าง ๆ ฉัน และว่า เสียง smoothest ของเขา ตามที่เขาเปิดตัวสอง: —" Szgany มีให้ฉันเหล่านี้ ของที่ แม้ว่าฉันรู้ไม่ไหนมา ฉันจะ แน่นอน ดูแล ดู" ซึ่งเขาต้องมองที่ตัว "หนึ่งมา จากคุณ เพื่อนปีเตอร์ฮอว์กินส์ อื่น ๆ "ซึ่งที่นี่เขาจับตาสัญลักษณ์แปลกเขาเปิดซองจดหมาย ดูมืดมาเป็นใบหน้าของเขา และตาแผดเผาร้ายกาจ — " อื่น ๆ เป็นสิ่งชั่ว การข่มขืนเมื่อมิตรภาพและการต้อนรับ มันไม่มีลายเซ็น ดี ดังนั้น มันไม่สำคัญว่าเรา" และเขาเบา ๆ จดหมายและซองจดหมายในเปลวไฟของโคมไฟจนกว่าจะใช้ แล้วเขาก็: -"จดหมายถึงฮอว์กินส์ — ว่า ฉันจะ แน่นอน ส่ง เนื่องจากเป็นของคุณ จดหมายของคุณศักดิ์สิทธิ์ฉันได้ โทษ เพื่อน ที่ไม่รู้ผมไม่ได้ทำลายตราประทับ จะคุณไม่ครอบคลุมอีก" เขาจัดออกจดหมายให้ฉัน และ มีโบว์สุภาพมอบฉันซองสะอาด ฉันสามารถเพียงเปลี่ยนเป็น กมือเขาในความเงียบ เมื่อเขาออกจากห้อง ฉันสามารถได้ยินคีย์เปิดเบา ๆ นาทีต่อมาฉันไปมากกว่า และพยายาม และประตูถูกล็อคเมื่อ ชั่วโมงหรือสองหลัง นับมาอย่างเงียบ ๆ ในห้อง เขามาตื่นตัว ฉันสำหรับฉันได้ไปนอนบนโซฟา เขาสุภาพมาก และร่าเริงมากในลักษณะของเขา และเห็นว่าฉันได้นอน เขากล่าวว่า: -"ดังนั้น เพื่อน คุณกำลังเบื่อหรือไม่ ได้นอน มีเหลือแน่นอนที่สุด ฉันอาจไม่มีความสุขพูดการคืน เนื่องจากมีหลายหน้าให้ฉัน แต่คุณจะนอน สวดมนต์" ส่งผ่านไปยังห้องของฉัน และไป เตียง และ แปลกว่า การนอนหลับโดยไม่ฝัน สิ้นหวังมี calms ของตัวเอง 31 พฤษภาคมนี้ซึ่งเมื่อตื่นเช้านี้ฉันคิดว่า ฉันจะให้ตัวเองกระดาษและซองจดหมายจากกระเป๋า และเก็บไว้ในกระเป๋าของฉัน นั้นอาจเขียนในกรณีที่ควรได้รับโอกาส แต่อีกความประหลาดใจ ช็อกอีกครั้งทุกเศษกระดาษหายไป และด้วย ทั้งหมดของฉันบันทึก บันทึกของฉัน เกี่ยวข้องกับรถไฟและการเดินทาง ฉันเลตเตอร์ออฟเครดิต ในความเป็นจริงที่อาจเป็นประโยชน์กับฉันถูกฉันครั้งภายนอกปราสาท ฉันนั่ง และ pondered สักครู่ แล้ว บางคนคิดว่า เกิดขึ้นกับฉัน และทำการค้นหากระเป๋าของฉัน และ ในตู้เสื้อผ้าที่ฉันได้วางเสื้อผ้าของฉันชุดที่ผมได้เผื่อเวลาหายไป และชุดเสื้อกันยังของฉันและพรม พบไม่มีร่องรอยของพวกเขาใด ๆ นี้ดูเหมือนร่างบางใหม่ของ villainy ... 17 มิถุนายนเช่นเช้านี้ ฉันนั่งอยู่บนขอบเตียงของฉัน cudgelling สมองของฉัน ฉันได้ยินโดยไม่ต้องถอดของแส้ และห้ำหั่น และ scraping ของเท้าของม้าขึ้นหาเส้นเกินคอร์ทยาร์ด ความสุข ฉันรีบไปยังหน้าต่าง และเห็นไดรฟ์ลงในใบลานสองดี leiter-เกวียน ละวาดม้าแปดทนทาน และในแต่ละคู่เป็นสโลวัก เขากว้างหาดใหญ่ เข็มขัด studded เล็บดี หนังแกะสกปรก และรองเท้าสูง พวกเขายัง staves ของพวกเขายาวในมือ ฉันวิ่งไปที่ประตู ตั้งใจมา และลองเข้าร่วมพวกเขาผ่านห้องโถงหลัก ฉันคิดว่า ที่ทางอาจจะเปิดไว้ อีกช็อต: ประตูของฉันถูกยึดด้านนอกแล้ววิ่งไปหน้าต่าง และร้องไป พวกเขามองขึ้นที stupidly และ ชี้ แต่แล้วเพียงแค่ "hetman" ของ Szgany ออกมา และเห็นพวกเขาชี้ไปที่หน้าต่างของฉัน ว่า อะไร ที่พวกเขาหัวเราะ แท้ ๆ ไม่มีความพยายามของฉัน ไม่มีร้อง piteous หรือ agonised มาขอร้อง จะทำให้พวกเขาแม้แต่จะมองฉัน พวกเขา resolutely หัน เกวียน leiter อยู่มาก ขนาดกล่อง มีจับเชือกหนา มีความว่างเปล่าอย่างเห็นได้ชัด โดยง่ายด้วยซึ่ง Slovaks การจัดการพวกเขา และการสั่นพ้องของพวกเขาพวกเขาถูกย้ายอย่างคร่าว ๆ เมื่อพวกเขาทั้งหมด ยกเลิกการโหลด และบรรจุในกองดีในมุมหนึ่งของลาน Slovaks ได้รับเงินบางอย่าง โดย Szgany คายในโชคชะตา มูมไปแต่ละที่จะหัวม้าของเขา ในไม่ช้าหลังจากนั้น ผมได้ยินถอดของตายแส้ของพวกเขาในระยะห่างออกไป 24 มิถุนายน ก่อนเช้า — คืนนับซ้ายฉันก่อน และล็อกตัวเองเข้าไปในห้องของเขาเอง ทันทีที่ฉันกล้า ฉันวิ่งขึ้นบันไดคดเคี้ยว และมองออกจากหน้าต่าง ที่เปิดใต้ ฉันคิดว่า ฉันจะดูการตรวจนับ สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น Szgany ที่ quartered อยู่ในปราสาท และทำงานบางชนิด ฉันรู้ว่ามัน สำหรับตอนนี้แล้วฉันได้ยิน muffled เป็นไกล เสียง ณ mattock และสเปด และ สิ่ง เป็น จะต้องมีจุดสิ้นสุดของ villainy บางหินผมเคยที่หน้าต่างค่อนข้างน้อยกว่าครึ่งชั่วโมง เมื่อฉันเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ออกมาจากหน้าต่างของการตรวจนับ ฉันดึงกลับเฝ้าดูอย่างระมัดระวัง และเห็นคนทั้งหมดที่เกิดขึ้น ก็ช็อคใหม่ให้ฉันพบว่า เขามีชุดเสื้อผ้าที่ฉันได้สวมใส่ขณะเดินทางที่นี่ และ slung บ่าของเขากระเป๋าน่ากลัวซึ่งผมได้เห็นผู้หญิงที่พาไป อาจมีข้อสงสัย เกี่ยวกับเควสของเขา และฉัน garb เกินไป นี้ แล้ว เป็นโครงร่างของเขาใหม่ของความชั่วร้าย: ว่า เขาจะอนุญาตให้เห็นฉัน พวกเขาคิดว่า เพื่อ ให้เขาอาจทั้งจากหลักฐานที่ผมได้เห็นในเมือง หรือหมู่บ้านที่ลงตัวของตัวเอง และที่สำคัญซึ่งเขาอาจไม่จะ โดยคนในท้องถิ่นเกิดจากฉันมันทำให้ฉันโกรธคิดว่า นี้สามารถไป และใน ขณะที่ฉันกำลังปิดที่นี่ pri สรวง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่สี่โจนาธานฮาร์เกอร์วารสาร-ยังคงฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงของตัวเอง ถ้ามันเป็นไปได้ว่าผมไม่ได้ฝันนับจะต้องมีการดำเนินการผมมาที่นี่ ฉันพยายามที่จะตอบสนองตัวเองเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่สามารถมาถึงที่แน่นอนผลใด ๆ เพื่อให้แน่ใจว่ามีหลักฐานเล็ก ๆ บางอย่างเช่นว่าเสื้อผ้าของฉันถูกพับและวางในลักษณะที่ไม่ได้เป็นนิสัยของฉัน นาฬิกาของฉันก็ยังคงคลายและผมคุ้นเคยอย่างจริงจังที่จะลมมันเป็นสิ่งสุดท้ายก่อนเข้านอนและรายละเอียดดังกล่าวจำนวนมาก แต่สิ่งเหล่านี้เป็นหลักฐานสำหรับพวกเขาอาจได้รับหลักฐานที่ใจของฉันไม่ได้ตามปกติและจากสาเหตุบางส่วนหรืออื่นที่ฉันได้รับอย่างแน่นอนอารมณ์เสียมาก ผมต้องดูหลักฐาน ของสิ่งหนึ่งที่ผมดีใจ: ถ้ามันเป็นจำนวนที่ดำเนินการฉันที่นี่และไม่ได้แต่งตัวฉันเขาต้องได้รับการรีบในงานของเขาในกระเป๋าของฉันยังคงอยู่ ผมมั่นใจว่าไดอารี่นี้จะได้รับความลึกลับกับเขาที่เขาจะไม่ได้ brooked เขาจะมีการดำเนินการหรือถูกทำลายมัน ขณะที่ผมมองไปรอบห้องนี้แม้ว่าจะได้รับกับผมเต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็คือตอนนี้การเรียงลำดับของสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับไม่มีอะไรจะน่ากลัวมากขึ้นกว่าผู้หญิงที่น่ากลัวเหล่านั้นที่ถูก-ที่กำลังรอที่จะดูดเลือดของฉัน. 18 May. -ฉันได้รับการลงไปดูที่ห้องพักอีกครั้งในเวลากลางวันสำหรับผมต้องทราบความจริง เมื่อฉันได้ไปประตูที่ด้านบนของบันไดผมพบว่ามันปิด มันได้รับการผลักดันเพื่อบังคับกับวงกบที่เป็นส่วนหนึ่งของงานไม้ที่ถูกเดาะ ฉันจะได้เห็นว่ากลอนล็อคไม่ได้รับการยิง แต่ประตูถูกยึดจากภายใน ฉันกลัวว่ามันเป็นความฝันที่ไม่ได้และจะต้องทำหน้าที่ในการคาดการณ์นี้. 19 May. -ผมแน่นอนใน toils คืนที่ผ่านมานับถามผมในโทน suavest ที่จะเขียนตัวอักษรสามตัวหนึ่งบอกว่าการทำงานของฉันที่นี่ได้ทำเกือบและที่ฉันควรจะเริ่มต้นสำหรับบ้านภายในไม่กี่วันอีกที่ผมเริ่มต้นในเช้าวันถัดไปจากเวลาของ ตัวอักษรและคนที่สามที่ผมได้ออกจากปราสาทและมาถึงที่ Bistritz ผมใคร่จะได้ก่อกบฎ แต่รู้สึกว่าในสภาพปัจจุบันของสิ่งที่มันจะเป็นความบ้าที่จะทะเลาะเปิดเผยกับจำนวนในขณะที่ผมอย่างในอำนาจของเขา และปฏิเสธที่จะกระตุ้นความสงสัยของเขาและเพื่อกระตุ้นความโกรธของเขา เขารู้ดีว่าฉันรู้ว่ามากเกินไปและที่ฉันไม่ต้องมีชีวิตอยู่เกรงว่าฉันจะเป็นอันตรายกับเขา โอกาสเดียวของฉันคือการยืดโอกาสของฉัน อะไรบางอย่างที่อาจเกิดขึ้นซึ่งจะให้ผมมีโอกาสที่จะหลบหนี ผมเห็นบางสิ่งบางอย่างในสายตาของเขาจากการลงโทษที่ชุมนุมซึ่งเป็นที่ประจักษ์เมื่อเขาโยนว่าผู้หญิงที่เป็นธรรมจากเขา เขาอธิบายกับผมว่าข้อความที่มีน้อยและไม่แน่นอนและว่าการเขียนของฉันตอนนี้จะให้ความสะดวกของจิตใจให้กับเพื่อน ๆ ของฉัน; และเขามั่นใจฉันมีความประทับใจมากที่เขาจะสั่งสอนตัวอักษรในภายหลังซึ่งจะจัดขึ้นในช่วงที่ Bistritz จนกว่าจะถึงเวลาครบกำหนดในกรณีที่มีโอกาสที่จะยอมรับการยืดอายุการเข้าพักของเราว่าจะต่อต้านเขาจะได้รับในการสร้างความสงสัยใหม่ ฉันจึงแกล้งทำเป็นว่าจะตกอยู่ในกับมุมมองของเขาและถามเขาว่าวันที่ฉันควรจะวางอยู่บนตัวอักษร เขาคำนวณนาทีและจากนั้นกล่าวว่า: - "ครั้งแรกควรจะเป็นวันที่ 12 มิถุนายนที่สองวันที่ 19 มิถุนายนและ 29 มิถุนายนที่สาม" ฉันรู้ว่าตอนช่วงชีวิตของฉัน พระเจ้าช่วยฉัน! 28 May. -มีโอกาสของการหลบหนีเป็นหรือในอัตราความสามารถในการส่งกลับบ้านคำใด ๆ กลุ่ม Szgany ได้มาถึงปราสาทและมีการตั้งค่ายอยู่ที่คอร์ทยาร์ด Szgany เหล่านี้เป็น gipsies; ฉันมีบันทึกของพวกเขาในหนังสือของฉัน พวกเขามีความแปลกที่จะเป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้แม้ว่าพันธมิตรกับ gipsies สามัญทั้งหมดทั่วโลก มีมากมายของพวกเขาในฮังการีและ Transylvania ที่อยู่นอกกฏหมายเกือบทั้งหมดที่มี พวกเขาแนบตัวเองเป็นกฎบางขุนนางหรือดีโบยาร์และเรียกตัวเองโดยใช้ชื่อของเขา พวกเขามีความกล้าหาญและไม่มีศาสนาบันทึกไสยศาสตร์และพวกเขาพูดคุยเพียงสายพันธุ์ของตัวเองลิ้นยิปซี. ฉันจะเขียนจดหมายที่บ้านและจะพยายามที่จะให้พวกเขามีพวกเขาโพสต์ ผมได้พูดแล้วพวกเขาผ่านหน้าต่างของฉันที่จะเริ่มต้นการวิสาสะ พวกเขาเอาหมวกของพวกเขาออกถวายบังคมและสัญญาณจำนวนมากซึ่ง แต่ผมไม่เข้าใจอะไรมากไปกว่าที่ฉันสามารถพูดภาษาของพวกเขา .... ฉันได้เขียนตัวอักษร น่าอยู่ในชวเลขและฉันก็ขอให้นายฮอว์กินที่จะสื่อสารกับเธอ กับเธอฉันได้อธิบายสถานการณ์ของฉัน แต่ไม่น่ากลัวซึ่งผมอาจจะคาดการณ์ มันจะช็อตและขู่ของเธอไปสู่ความตายถูกผมจะเปิดเผยหัวใจของฉันกับเธอ ควรตัวอักษรที่ได้ดำเนินการแล้วจำนวนจะยังไม่ทราบความลับของฉันหรือขอบเขตของความรู้ของฉัน .... ฉันได้รับจดหมาย; ฉันโยนพวกเขาผ่านลูกกรงหน้าต่างของฉันกับชิ้นส่วนทองและทำให้สิ่งที่สัญญาณฉันสามารถที่จะมีพวกเขาโพสต์ คนที่พาพวกเขาบีบให้กับหัวใจของเขาและโค้งคำนับแล้วใส่ไว้ในหมวกของเขา ฉันจะทำไม่มาก ฉันขโมยกลับไปศึกษาและเริ่มที่จะอ่าน เป็นจำนวนไม่มาฉันได้เขียนนี่ .... จำนวนที่มีมา เขานั่งลงข้างๆผมและบอกว่าในเสียงนุ่มนวลของเขาในขณะที่เขาเปิดตัวอักษรสองตัว - "Szgany มีให้ฉันเหล่านี้ซึ่ง แต่ผมไม่รู้ว่าพวกเขามาจากไหนฉันจะแน่นอนดูแล ! ดู "- เขาจะต้องได้ดูที" หนึ่งจากคุณและเพื่อนของฉันปีเตอร์ฮอว์กิน; อื่น ๆ "-here เขาจับสายตาของสัญลักษณ์แปลก ๆ ในขณะที่เขาเปิดซองจดหมายและรูปลักษณ์ที่มืดเข้ามาในใบหน้าของเขาและดวงตาของเขาประกาย wickedly-" อื่น ๆ ที่เป็นสิ่งที่เลวทรามชั่วร้ายเมื่อมิตรภาพและการต้อนรับ! มันไม่ได้ลงนาม ดี! ดังนั้นจึงไม่สามารถมีความสำคัญกับเรา. "และเขาจัดขึ้นอย่างใจเย็นตัวอักษรและซองจดหมายในเปลวไฟจนกว่าพวกเขาจะถูกบริโภค แล้วเขาก็เดินเมื่อ: - "จดหมายถึงฮอว์กินที่ฉันจะแน่นอนส่งเพราะมันเป็นของคุณ จดหมายของคุณมีความศักดิ์สิทธิ์ให้ฉัน การให้อภัยของคุณเพื่อนของฉันไม่รู้ว่าฉันไม่ทำลายผนึก คุณจะไม่ครอบคลุมถึงมันอีกครั้ง "เขายื่นออกมาเป็นตัวอักษรให้ฉันและกับโบว์สุภาพมือฉันซองสะอาด ฉันสามารถเปลี่ยนเส้นทางและมือให้เขาอยู่ในความเงียบ เมื่อเขาเดินออกไปจากห้องฉันสามารถได้ยินเสียงเปิดเบา ๆ ที่สำคัญ นาทีต่อมาผมเดินไปและพยายามที่มันและประตูถูกล็อค. เมื่อหนึ่งหรือสองชั่วโมงหลังจากที่นับมาอย่างเงียบ ๆ เข้ามาในห้องของเขาตื่นขึ้นมาเราเพราะเราได้ไปนอนบนโซฟา เขาเป็นคนที่สุภาพมากและร่าเริงมากในลักษณะของเขาและเห็นว่าผมได้รับการนอนหลับเขาพูดว่า: - "ดังนั้นเพื่อนของฉันคุณกำลังเบื่อ? รับไปที่เตียง มีส่วนที่เหลือที่แน่นอนที่สุดคือ ฉันไม่อาจมีความยินดีที่จะพูดคุยกับคืนเนื่องจากมีแรงงานจำนวนมากที่จะฉัน แต่คุณจะนอนหลับฉันอธิษฐาน. "ผมส่งผ่านไปยังห้องของฉันและเดินไปที่เตียงและแปลกที่จะพูดโดยไม่ต้องนอนหลับฝัน มีความสิ้นหวังสงบของตัวเอง. 31 May. นี้เมื่อเช้าฉันตื่นฉันคิดว่าฉันจะให้ตัวเองด้วยกระดาษและซองจดหมายจากกระเป๋าของฉันและเก็บไว้ในกระเป๋าของฉันเพื่อที่ฉันอาจเขียนในกรณีที่ฉันควรจะได้รับโอกาส แต่ แปลกใจอีกครั้งอีกครั้งช็อก! เศษกระดาษทุกคนก็หายไปและกับมันทั้งหมดบันทึกของฉัน, บันทึกของฉันเกี่ยวกับการรถไฟและการเดินทางจดหมายของฉันของเครดิตในความเป็นจริงทั้งหมดที่อาจจะมีประโยชน์กับผมผมเคยได้รับการนอก ปราสาท ผมนั่งครุ่นคิดชั่วขณะหนึ่งและแล้วความคิดบางอย่างเกิดขึ้นกับผมและผมก็ทำการค้นหาของกระเป๋าเดินทางของฉันและในตู้เสื้อผ้าของที่ผมได้วางเสื้อผ้าของฉัน. ชุดที่ฉันได้เดินทางก็หายไปและยังเสื้อของฉันและพรม; ฉันสามารถหาร่องรอยของพวกเขาทุกที่ นี้ดูเหมือนบางโครงการใหม่ของความชั่วร้าย .... 17 June. -เช้าวันนี้ขณะที่ผมกำลังนั่งอยู่บนขอบเตียงของฉัน cudgelling สมองของฉันที่ฉันได้ยินโดยไม่แตกร้าวของแส้และห้ำหั่นและขูดเท้าม้าขึ้น เส้นทางหินเกินลาน ด้วยความสุขผมรีบไปที่หน้าต่างและเห็นขับรถเข้าไปในสนามสองที่ดีไลเตอร์-เกวียนแต่ละวาดโดยแปดม้าที่มีความทนทานและที่หัวของแต่ละคู่สโลวาเกียกับหมวกกว้างของเข็มขัดเล็บเรียงรายดีหนังแกะสกปรก และรองเท้าบู๊ตสูง พวกเขายังมีเสายาวของพวกเขาอยู่ในมือ ฉันวิ่งไปที่ประตูตั้งใจที่จะลงมาและพยายามร่วมกับพวกเขาผ่านห้องโถงใหญ่ที่ผมคิดว่าวิธีการที่อาจจะมีการเปิดสำหรับพวกเขา อีกช็อต:. ประตูของฉันถูกผูกติดอยู่ข้างนอกแล้วผมก็วิ่งไปที่หน้าต่างและร้องไห้กับพวกเขา พวกเขามองมาที่ฉันอย่างโง่เขลาและชี้ แต่เพียงแล้ว "เผ่าคอสแซค" ของ Szgany ออกมาและได้เห็นพวกเขาชี้ไปที่หน้าต่างของฉันกล่าวว่าบางสิ่งบางอย่างที่พวกเขาหัวเราะ นับจากนี้ไปความพยายามของฉันไม่มีร้องไห้น่าสงสารหรือเห็นใจขอร้องจะทำให้พวกเขาได้มองมาที่ฉัน พวกเขาหันไปเฉียบขาด ไลเตอร์เกวียนบรรจุดีตารางกล่องที่มีด้ามจับเชือกหนา เหล่านี้เป็นที่ว่างเปล่าอย่างเห็นได้ชัดจากความสะดวกกับที่ Slovaks จัดการพวกเขาและจากเสียงสะท้อนของพวกเขาขณะที่พวกเขากำลังเดินประมาณ เมื่อพวกเขาถูกถอดและบรรจุในกองที่ดีในมุมหนึ่งของลานสโลวักได้รับเงินโดย Szgany และคายกับมันโชคซมไปแต่ละหัวม้าของเขา หลังจากนั้นไม่นานผมได้ยินแตกของแส้ของพวกเขาตายไปในระยะทางที่. 24 มิถุนายนก่อนที่จะคืน morning. -ล่าสุดนับจากฉันไปในช่วงต้นและขังตัวเองอยู่ในห้องของตัวเอง ทันทีที่ฉันกล้าฉันวิ่งขึ้นบันไดที่คดเคี้ยวและมองออกไปนอกหน้าต่างซึ่งเปิดทางทิศใต้ ฉันคิดว่าฉันจะดูจำนวนเพราะมีบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้น Szgany จะ quartered ที่ไหนสักแห่งในปราสาทและกำลังทำผลงานของบางชนิด ฉันรู้ว่ามันสำหรับตอนนี้และจากนั้นผมได้ยินเสียงไกลออกไปในลำคอเป็นของพลั่วและจอบและสิ่งที่เป็นนั้นจะต้องเป็นจุดสิ้นสุดของความชั่วร้ายบางหิน. ฉันได้ที่หน้าต่างค่อนข้างน้อยกว่าครึ่งชั่วโมง เมื่อผมเห็นอะไรบางอย่างออกมาจากหน้าต่างจำนวนของ ผมดึงกลับและเฝ้าดูอย่างรอบคอบและเห็นชายคนหนึ่งโผล่ออกมาทั้ง มันเป็นช็อตใหม่ให้ฉันที่จะพบว่าเขามีชุดของเสื้อผ้าที่ฉันได้สวมใส่ในขณะที่เดินทางไปที่นี่และสะพายบ่าของเขาน่ากลัวถุงซึ่งผมได้เห็นผู้หญิงที่จะไป อาจจะมีข้อสงสัยใด ๆ ที่เป็นภารกิจของเขาและในเครื่องแต่งกายของฉันมากเกินไป! นี้ก็คือรูปแบบใหม่ของเขาของความชั่วร้าย: ว่าเขาจะอนุญาตให้ผู้อื่นเห็นฉันเช่นที่พวกเขาคิดว่าเพื่อให้เขาทั้งสองอาจจะออกจากหลักฐานที่แสดงว่าฉันได้รับการมองเห็นได้ในเมืองหมู่บ้านหรือโพสต์ข้อความตัวอักษรของตัวเองและที่ชั่วร้ายใด ๆ ซึ่งเขาอาจจะทำโดยคนท้องถิ่นนำมาประกอบกับฉัน. มันทำให้ฉันโกรธที่จะคิดว่านี้สามารถอยู่ต่อไปและในขณะที่ฉันกำลังปิดขึ้นที่นี่จริงปรีดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 4

ของโจนาธาน ฮาร์เกอร์วารสารอย่างต่อเนื่อง

ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงของตัวเอง ถ้ามันเป็นอย่างนั้นฉันก็ไม่ได้ฝัน , นับต้องพาฉันมาที่นี่ ฉันพยายามที่จะทำให้ตัวเองพอใจในเรื่อง แต่ไม่อาจมาถึงในดอกผล เพื่อให้แน่ใจว่า มีหลักฐานบางอย่างขนาดเล็ก เช่น เสื้อผ้าของฉันถูกพับและวางไว้ในลักษณะที่ไม่ใช่นิสัยของฉัน นาฬิกาของฉันอยู่มาก ,และฉันก็คุ้นเคยและลมก็เรื่องสุดท้ายก่อนเข้านอน และรายละเอียดต่างๆ มากมาย แต่สิ่งเหล่านี้ไม่มีหลักฐาน พวกเขาอาจได้รับหลักฐานว่าใจไม่เป็นปกติ และจากสาเหตุหรืออื่น ผมก็ถูกอารมณ์เสียมาก . ฉันต้องดูหลักฐาน สิ่งหนึ่งที่ผมดีใจ ถ้ามันนับอุ้มฉันที่นี่และเปลื้องผ้าฉันเขาต้องรีบในงานของเขา กระเป๋าของฉันยังอยู่ดี ฉันแน่ใจว่า ไดอารี่นี้จะเป็นปริศนาให้เขา ซึ่งเขาก็ไม่ได้ brooked . เขาจะทำให้หรือทำลายมัน ขณะที่ผมมองรอบห้อง แต่ก็ถูกฉันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มันเป็นพวกบริสุทธิ์ ไม่มีอะไรจะน่ากลัวกว่าที่น่ากลัวผู้หญิง , ผู้ที่กำลังรอที่จะดูดเลือดฉัน .