I thought I had already posted this

I thought I had already posted this somewhere on my site, but apparently I had not. And since I had thought I had lost it and only came upon it while searching through my computer for something else (my wife’s resume, still lost), I figure I’ll post it now, so that even if I lose it again and I very likely will, it will nevertheless be committed to the world memory that is known as Google. It is the eulogy I delivered for my grandfather in June of 1991. Those of you who know me know the high esteem in which I held (and hold) my grandfather; those of you who don’t know me should know I consider him the most important male role model in my life. So there you are. And here it is.

Eulogy for My Grandfather.

My grandfather and I had a number of secrets between us. Most of these, I can’t tell; the salient feature of a secret is not the matter contained within the secret, but the trust implied.

But I’ll tell you one secret, because I think it’s important, and because I think that my grandfather won’t mind. It’s a little secret, without much drama to it: My grandfather once told me that he would have liked to have been a history teacher.

Like I said, it’s a little secret. It’s a little dream. But ever since he told it to me, four years ago now, the image of my grandfather in front of a class, teaching history, has stayed fixed in my memory. It is something that seems right and true.

Part of this may have to do with the fact that, in a very real sense, my grandfather embodied history to me. I have only just now come to that point in my life where time has loosed itself from its moorings, and memory has begun to develop an appreciable depth. But to me, my grandfather always seemed to have that depth.

We can all remember asking our grandparents about their lives; it’s fascinating to a young person, because here is someone talking about a time and a place that never existed or could exist for that young person. Here, before you, is someone who has traveled through time.

And as you reconstruct the past with a grandparent, you also reconstruct the person. My grandfather had always been my grandfather: Older, balding, and grumpy. But he was also once a child, who didn’t speak English until he was five years old. He was a teenager who used to play baseball. He was a young man who was dragged to a USO dance by a buddy, there to meet the woman he would marry. There’s a richness of a life that can only be told though a recitation of its history. My grandfather came truly alive to me when I knew his life.

A place and its history are meaningless unless there is a context in which to place it. The proper context for my father was within his family. Families are also the embodiment of history: The individual elements change as the men and women of it pass though time, but the family remains. My grandfather told me that in the little Italian town from which our family came, there is a book that lists the names of our family back hundreds of years. It’s a staggering thing to know there is so much history there.

But it is easily lost. On my mother’s side of the family, there is a box that contains the portraits of a dozen or more of my relatives who lived during the 1850s and 60s. All we have are those photos; names and knowledge of them simply does not exist. I know nothing about them. The photos stare back at me when I look, but they do not speak.

Grandpa spent countless hours tell me about the Scalzis and their kin and their friends, reaching into the past and bringing it forward into the present day. I didn’t know why it was so important to him that I know about you all, many of whom I am meeting today for the first time as an adult.

But I think I understand part of it now. Your family is more than a historical context. It shapes you and colors you and binds you. You can feel the tangible connections between us, linked through time from the past and fading into the future. My grandfather wanted me to know about those who had acted within his life, because they would play a part in my life as well, if only indirectly, as their attractions pulled at my grandfather during his path through life.

Grandpa loved his family deeply, although he did not always understand it. There is much that my grandfather has done that he knew was wrong, much concerning the route the path of his life took through his family that he wished he could change or alter, some pains he wished he could take away. You must believe me: At the core of my grandfather’s soul was love for his family. It is simultaneously his greatest pride and disappointment, and he loved you all with a mixture of love and resignation.

What a small dream my grandfather had, but what a powerful dream as well. I look at most of you now through my grandfather’s eyes and memories. Who you are to me must spring from the foundation of knowledge he gave me, from the sense of history that he tried to instill within me, about you. It is a good foundation, a good history, and my g

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันคิดว่า ฉันมีแล้วนี้อยู่บนเว็บไซต์ของฉัน แต่เห็นได้ชัดว่าผมไม่ และเนื่องจากฉันมีความคิดฉันได้สูญเสียมัน และมาเท่านั้น เมื่อมันขณะค้นหาผ่านคอมพิวเตอร์ของฉันอย่างอื่น (ภรรยาของฉันเล่นต่อ หลง), ฉันคิดฉันจะโพสต์ตอนนี้ ดังนั้นแม้ฉันสูญเสียอีกครั้ง และจะมีแนวโน้มมาก มันก็จะทำให้หน่วยความจำของโลกที่เรียกว่า Google มันเป็นทางสรรเสริญคลอดสำหรับวิบากกรรมใน 1991 มิถุนายน ผู้ที่รู้จักฉันรู้คุณค่าสูงที่ผมจัดขึ้น (ค้างไว้) ปู่ของฉัน ผู้ที่ไม่รู้ว่าฉันควรทราบพิจารณาเขาแบบบทบาทชายสำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน ดังนั้นคุณมี และนี่ก็เป็นทางสรรเสริญสำหรับตาของฉันปู่ของฉันและฉันมีจำนวนความลับระหว่างเรา ส่วนใหญ่เหล่านี้ ฉันไม่สามารถบอก คุณลักษณะเด่นของความลับไม่ใช่เรื่องที่อยู่ในเคล็ดลับ แต่ความน่าเชื่อถือโดยนัยแต่ผมจะบอกคุณความลับหนึ่ง เพราะผมคิดว่า มันเป็นสิ่งสำคัญ และผมคิดว่า ปู่ของฉันจะไม่ทราบ มันเป็นความลับเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ดราม่ามากไป: ปู่ของฉันเคยบอกผมว่า เขาก็ชอบที่จะได้รับเป็นครูสอนประวัติศาสตร์เช่นฉันกล่าวว่า มันเป็นความลับเล็ก ๆ น้อย ๆ มันเป็นความฝันเล็ก ๆ แต่ตั้งแต่ที่เขาบอกให้ฉัน 4 ปีที่แล้วตอนนี้ ภาพของคุณตาของหน้าชั้นเรียน การเรียนการสอนประวัติศาสตร์ มีอยู่ถาวรในหน่วยความจำของฉัน มันเป็นสิ่งที่ดูเหมือนว่าเหมาะสม และเป็นจริงส่วนนี้อาจจะต้องทำ ด้วยความจริงที่ว่า ในความรู้สึกที่แท้จริง ปู่ของฉันรวบรวมประวัติผม เพียงตอนนี้ฉันได้มากับจุดในชีวิตของฉันที่เวลามีจริงตัวเองจากการซ้อม และหน่วยความจำได้เริ่มพัฒนาความลึกเห็น แต่ให้ฉัน ปู่ของฉันเสมอดูเหมือนจะ มีความลึกที่เราทั้งหมดจำได้ถามปู่ย่าตายายของเราเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขา มันเป็นที่น่าสนใจเพื่อเยาวชน เพราะที่นี่เป็นคนพูดคุยเกี่ยวกับเวลาและสถานที่ที่มีอยู่ หรืออาจมีอยู่สำหรับคนรุ่นใหม่ที่ไม่เคย ที่นี่ ก่อน คุณเป็นคนที่เดินทางผ่านเวลาและ ตามที่คุณสร้างใหม่ผ่านมากับปู่ย่าตายาย คุณยังสร้างคน วิบากกรรมนี้มีวิบากกรรม: เก่า หัวล้าน และไม่พอใจ แต่เขาก็ยังเคยเป็นเด็ก ผู้ไม่พูดภาษาอังกฤษจนอายุ 5 ปี เขาเป็นเด็กวัยรุ่นที่ใช้ในการเล่นเบสบอล เขาเป็นชายหนุ่มที่ถูกลากไป USO เต้นตามเพื่อน มีเพื่อตอบสนองผู้หญิงที่เขาจะแต่งงาน มีความร่ำรวยของชีวิตที่สามารถเท่านั้นจะบอกว่า อ่านประวัติศาสตร์ วิบากกรรมมามีชีวิตอย่างแท้จริงให้ฉันเมื่อฉันรู้ว่าชีวิตของเขาสถานและประวัติศาสตร์มีความหมายเว้นแต่จะมีบริบทในการที่จะวาง บริบทที่เหมาะสมสำหรับพ่อภายในครอบครัวของเขาได้ ครอบครัวเป็นศูนย์รวมประวัติศาสตร์: แต่ละองค์ประกอบเปลี่ยนเป็นผู้ชาย และผู้หญิงของมันผ่านแต่เวลา แต่ยังคงเป็นครอบครัว ปู่ของฉันบอกฉันที่ในเมืองอิตาลีที่ ครอบครัวเรามา หนังสือที่มีรายชื่อของเรากลับครอบครัวหลายร้อยปี มันเป็นสิ่งส่ายจะรู้ว่า มีประวัติศาสตร์มากมีแต่มันหายไปได้อย่างง่ายดาย ด้านของแม่ของครอบครัว มีกล่องที่ประกอบด้วยภาพวาดของโหลหรือของญาติที่อาศัยอยู่ในช่วงตั้งแต่ปี 1850 และ 60s เรามีทั้งรูปภาพเหล่านั้น ชื่อและความรู้ของพวกเขาก็ไม่มี ฉันจะรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขา รูปภาพจ้องมองมาที่ฉันเมื่อฉันมอง แต่พวกเขาไม่พูดคุณปู่ใช้เวลานับไม่ถ้วนบอกฉันเกี่ยวกับการ Scalzis และญาติพี่น้องของพวกเขา และ เพื่อนของพวกเขา ถึงในอดีต และนำมันไปข้างหน้าในปัจจุบัน ฉันไม่รู้ทำไมมันถูกให้ความสำคัญกับเขาที่ฉันรู้เกี่ยวกับคุณทั้งหมด ของฉัน:ประชุมวันนี้เป็นครั้งแรกเป็นผู้ใหญ่แต่ผมคิดว่า ผมเข้าใจบางส่วนของตอนนี้ ครอบครัวของคุณจะมากกว่าในบริบทของประวัติศาสตร์ มันรูปร่างคุณ และสีคุณ และผูกคุณ คุณสามารถรู้สึกการเชื่อมต่อที่เป็นรูปธรรมระหว่างเรา เชื่อมโยงผ่านเวลาจากอดีตและค่อย ๆ เลือนหายไปในอนาคต ปู่ของฉันต้องการให้ผมรู้เกี่ยวกับผู้ที่ได้ดำเนินการภายในชีวิตของเขา เพราะพวกเขาจะเล่นเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันเช่นกัน ถ้าเพียงอ้อม เป็นสถานที่ท่องเที่ยวของพวกเขาดึงที่วิบากกรรมในระหว่างเส้นทางผ่านชีวิตของเขาคุณปู่รักครอบครัวของเขาลึก แม้ว่าเขาไม่เสมอเข้าใจมัน มีมากว่า ปู่ของฉันได้ทำการว่า เขารู้ว่าไม่ถูกต้อง เอามากเกี่ยวกับเส้นทางเส้นทางชีวิตของเขาผ่านทางครอบครัวของเขาที่เขาอยากเขาสามารถเปลี่ยนแปลง หรือการเปลี่ยน แปลง ปวดบางเขาอยากเขาอาจใช้เวลาห่างกัน คุณต้องเชื่อฉัน: ของวิบากกรรม ของจิตใจคือ ความรักสำหรับครอบครัวของเขา พร้อม ๆ กันมันเป็นความภาคภูมิใจและความผิดหวังที่สุดของเขา และเขารักคุณทั้งหมดที่ มีส่วนผสมของความรักและการลาออกเล็กฝันวิบากกรรมได้ แต่สิ่งทรงพลังฝันเช่น ดูมากที่สุดของคุณตอนนี้ผ่านตาปู่ของฉันและความทรงจำ ที่ฉันต้องฤดูใบไม้ผลิจากรากฐานของความรู้ที่เขาให้ฉัน จากแง่ของประวัติศาสตร์ที่เขาพยายามปลูกฝังภายในฉัน เกี่ยวกับคุณ เป็นรากฐานดี ประวัติดี และ g ของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมคิดว่าผมโพสต์ที่ไหนสักแห่งบนเว็บไซต์ของฉันแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่าผมไม่ได้ และตั้งแต่ผมเคยคิดว่าฉันได้มันหายไปและมีเพียงมาเมื่อมันในขณะที่การค้นหาผ่านคอมพิวเตอร์ของฉันอย่างอื่น (Resume ภรรยาของฉันยังคงหายไป) ผมคิดผมจะโพสต์ได้ในขณะนี้เพื่อให้แม้ว่าฉันสูญเสียมันอีกครั้งและผม มีโอกาสมากประสงค์ก็จะยังคงมุ่งมั่นที่จะหน่วยความจำโลกที่เป็นที่รู้จักกันของ Google มันเป็นความชื่นชมยินดีที่ฉันส่งสำหรับคุณปู่ของฉันในเดือนมิถุนายนของปี 1991 บรรดาผู้ที่รู้ว่าฉันรู้คุณค่าสูงในการที่ผมจัด (ค้างไว้) ปู่ของฉัน; บรรดาผู้ที่ไม่ทราบว่าผมควรจะรู้ว่าฉันคิดว่าเขาเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดแบบอย่างชายในชีวิตของฉัน จึงมีคุณมี และนี่ก็เป็น

Eulogy คุณปู่ของฉัน

ปู่ของฉันและฉันมีจำนวนของความลับระหว่างเรา ส่วนใหญ่เหล่านี้ผมไม่สามารถบอกได้; คุณลักษณะเด่นของความลับไม่ได้เป็นเรื่องที่อยู่ในความลับ แต่ความไว้วางใจโดยนัย

แต่ฉันจะบอกคุณเป็นหนึ่งในความลับเพราะผมคิดว่ามันเป็นสิ่งสำคัญและเพราะผมคิดว่าคุณปู่ของฉันจะไม่ทราบ มันเป็นความลับเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยไม่ต้องละครมากไป: คุณปู่ของฉันเคยบอกผมว่าเขาจะชอบที่จะได้รับเป็นครูสอนประวัติศาสตร์

เหมือนที่ผมกล่าวว่ามันเป็นความลับเล็ก ๆ น้อย ๆ มันเป็นความฝันเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่นับตั้งแต่ที่เขาบอกให้ฉันสี่ปีที่ผ่านมาตอนนี้ภาพของคุณปู่ของฉันในด้านหน้าของชั้นเรียนสอนประวัติศาสตร์มีอยู่คงที่ในความทรงจำของฉัน มันเป็นสิ่งที่ดูเหมือนว่าถูกต้องและเป็นความจริง

ส่วนนี้อาจจะต้องทำด้วยความจริงที่ว่าในความเป็นจริงคุณปู่ของฉันเป็นตัวเป็นตนประวัติศาสตร์ให้ฉัน ฉันมีเพียงเพียงแค่ตอนนี้มาถึงจุดในชีวิตของฉันที่เวลาที่มีการปลดปล่อยตัวเองจากเรือที่และหน่วยความจำได้เริ่มที่จะพัฒนาความลึกเห็น แต่กับผมคุณปู่ของฉันเสมอดูเหมือนจะมีความลึกที่

เราทุกคนสามารถจำได้ว่าขอให้ปู่ย่าตายายของเราเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขา; มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจเพื่อคนหนุ่มสาวเพราะที่นี่เป็นคนที่พูดคุยเกี่ยวกับเวลาและสถานที่ที่ไม่เคยมีอยู่หรืออาจมีอยู่สำหรับคนหนุ่มสาวว่า ที่นี่ก่อนที่คุณจะเป็นคนที่ได้เดินทางผ่านเวลา

และเป็นคุณสร้างอดีตกับปู่ย่าตายายคุณยังสร้างคน ปู่ของฉันได้เสมอคุณปู่ของฉัน: สูงอายุหัวล้านและไม่พอใจ แต่เขาก็ยังเคยเป็นเด็กที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษจนกระทั่งเขาอายุได้ห้าขวบ เขาเป็นวัยรุ่นที่ใช้ในการเล่นเบสบอล เขาเป็นชายหนุ่มที่ถูกลากไปเต้นรำยูเอสโดยเพื่อนที่มีเพื่อให้ตรงกับผู้หญิงที่เขาจะแต่งงาน มีความอุดมสมบูรณ์ของชีวิตที่สามารถบอกว่าสวดประวัติศาสตร์เป็น ปู่ของฉันมามีชีวิตอย่างแท้จริงที่จะฉันเมื่อฉันรู้ว่าชีวิตของเขา

สถานที่ประวัติศาสตร์และมีความหมายเว้นแต่จะมีบริบทในการที่จะวางไว้ บริบทที่เหมาะสมสำหรับพ่อของฉันอยู่ในครอบครัวของเขา ครอบครัวยังเป็นศูนย์รวมของประวัติศาสตร์: แต่ละองค์ประกอบเปลี่ยนเป็นชายและหญิงของมันผ่าน แต่เวลา แต่ยังคงอยู่ในครอบครัว ปู่ของฉันบอกฉันว่าในอิตาลีเมืองเล็ก ๆ น้อย ๆ จากการที่ครอบครัวของเรามามีเป็นหนังสือที่จะแสดงรายชื่อของคนในครอบครัวของเรากลับมาหลายร้อยปีที่ผ่านมา มันเป็นสิ่งที่ส่ายไปรู้ว่ามีประวัติมากมี

แต่มันก็จะหายไปได้อย่างง่ายดาย ด้านแม่ของฉันของครอบครัวที่มีกล่องที่มีภาพของโหลหรือมากกว่าของญาติของผู้ที่อาศัยอยู่ในช่วงยุค 1850 และ 60s ที่ ทั้งหมดที่เราต้องเป็นภาพถ่ายเหล่านั้น; ชื่อและความรู้ของพวกเขาเพียงแค่ไม่ได้อยู่ ฉันรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขา ภาพถ่ายที่จ้องมองกลับมาที่ผมเมื่อฉันมอง แต่พวกเขาไม่ได้พูด

คุณปู่ใช้เวลามากมายบอกฉันเกี่ยวกับ Scalzis และญาติพี่น้องของพวกเขาและเพื่อนของพวกเขาล้วงมือเข้าไปในอดีตที่ผ่านมาและนำมันไปข้างหน้าในยุคปัจจุบัน ผมไม่ทราบว่าทำไมมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะให้เขารู้ว่าฉันรู้เกี่ยวกับคุณทุกคนหลายคนฉันกำลังประชุมในวันนี้เป็นครั้งแรกในฐานะผู้ใหญ่

แต่ผมคิดว่าผมเข้าใจส่วนหนึ่งของมันในขณะนี้ ครอบครัวของคุณเป็นมากกว่าบริบททางประวัติศาสตร์ มันมีรูปร่างและสีที่คุณและผูกคุณ คุณสามารถรู้สึกถึงการเชื่อมต่อที่มีตัวตนระหว่างเราเชื่อมโยงผ่านช่วงเวลาจากที่ผ่านมาและสีซีดจางไปในอนาคต ปู่ของฉันต้องการให้ผมรู้เกี่ยวกับผู้ที่ได้ทำหน้าที่ภายในชีวิตของเขาเพราะพวกเขาจะเล่นเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันเป็นอย่างดีถ้าเพียง แต่ทางอ้อมเป็นสถานที่สำคัญของพวกเขาดึงคุณปู่ของฉันในระหว่างเส้นทางของเขาผ่านชีวิต

คุณปู่รักครอบครัวของเขาอย่างลึกซึ้งถึงแม้เขาจะไม่เคยเข้าใจมัน มีมากที่คุณปู่ของฉันได้ทำที่เขารู้ว่าเป็นเรื่องที่ผิดมากเกี่ยวกับเส้นทางเส้นทางของชีวิตของเขาเอาผ่านครอบครัวของเขาว่าเขาอยากจะเปลี่ยนแปลงหรือแก้ไขปวดบางเขาอยากจะนำมาใช้ คุณต้องเชื่อฉัน: ที่เป็นแกนหลักของจิตวิญญาณของคุณปู่ของฉันก็คือความรักสำหรับครอบครัวของเขา มันเป็นความภาคภูมิใจไปพร้อม ๆ กันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาและความผิดหวังและเขารักคุณทุกคนที่มีส่วนผสมของความรักและการลาออก

สิ่งที่เป็นความฝันเล็ก ๆ ที่คุณปู่ของฉันมี แต่สิ่งที่เป็นความฝันที่มีประสิทธิภาพเช่นกัน ฉันมองไปที่ส่วนใหญ่ของคุณตอนนี้ผ่านตาคุณปู่ของฉันและความทรงจำ คุณเป็นใครให้ฉันต้องสปริงจากรากฐานของความรู้ที่เขาให้ฉันจากความรู้สึกของประวัติศาสตร์ที่เขาพยายามที่จะปลูกฝังภายในข้าเกี่ยวกับคุณ มันเป็นรากฐานที่ดีประวัติดีและ G ของฉัน