In the old days when people studied

In the old days when people studied traditional grammar, we could simply say, “The first person singular pronoun is ‘I’ when it’s a subject and ‘me’ when it’s an object,” but now few people know what that means. Let’s see if we can apply some common sense here. The misuse of “I” and “myself” for “me” is caused by nervousness about “me.” Educated people know that “Jim and me are goin’ down to slop the hogs,” is not elegant speech, not “correct.” It should be “Jim and I” because if I were slopping the hogs alone I would never say “Me is going. . . .” If you refer to yourself first, the same rule applies: It’s not “Me and Jim are going” but “I and Jim are going.”

So far so good. But the notion that there is something wrong with “me” leads people to overcorrect and avoid it where it is perfectly appropriate. People will say “The document had to be signed by both Susan and I” when the correct statement would be, “The document had to be signed by both Susan and me.”

All this confusion can easily be avoided if you just remove the second party from the sentences where you feel tempted to use “myself” as an object or feel nervous about “me.” You wouldn’t say, “The IRS sent the refund check to I,” so you shouldn’t say “The IRS sent the refund check to my wife and I” either.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสมัยเมื่อคนศึกษาไวยากรณ์ดั้งเดิม เราสามารถพูด "สรรพนามเอกพจน์คนแรกคือ 'ฉัน' เมื่อเป็นเรื่อง 'ฉัน' เป็นวัตถุ แต่ตอนนี้ บางคนรู้ว่า ลองดูถ้าเราสามารถใช้ความรู้สึกทั่วไปบางที่นี่ เกิดจาก nervousness เกี่ยวกับ "ฉันนั้น" ผิด "ฉัน" และ "ตัวเอง" "ฉัน" ผู้ศึกษาทราบว่า "จิมและฉันจะ goin' ลงการ slop hogs ไม่ใช่คำพูดสวยงาม ไม่"แก้ไข " ควรมี "จิมและผม" เพราะถ้าฉันมี slopping hogs เดียวผมจะไม่เคยบอกว่า "ฉันจะ... " ถ้าคุณอ้างถึงตัวเองก่อน ใช้กฎเดียวกัน: มันไม่ใช่ "ฉันและจิมจะไป" แต่ "ฉันและจิมจะ ไป"ไปได้สวยทีเดียว แต่คิดว่ามีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้องกับ "ฉัน" นำ overcorrect และหลีกเลี่ยงได้ซึ่งเป็นสิ่งที่เหมาะสม คนจะพูดว่า "เอกสารที่ได้ลงนามทั้งซูซานและ" เมื่อมีคำสั่งที่ถูกต้อง "เอกสารที่ได้ลงนามทั้งซูซานและฉัน"สับสนนี้สามารถเดินหลีกเลี่ยงถ้าคุณเพียงแค่เอาฝ่ายสองจากประโยคที่คุณรู้สึกอยากใช้ "ตัวเอง" เป็นวัตถุ หรือรู้สึกประสาทเกี่ยวกับ "ฉันด้วย" คุณจะไม่พูดว่า "IRS ส่งเช็คคืนเงิน," ดังนั้นคุณไม่ควรพูด "IRS ส่งเช็คคืนเงินให้ผมและภรรยา" อย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสมัยก่อนเมื่อมีคนศึกษาไวยากรณ์แบบดั้งเดิมที่เราก็สามารถพูดว่า "คนแรกสรรพนามเอกพจน์คือ 'ฉัน' เมื่อมันเป็นเรื่องและ 'ฉัน' เมื่อมันวัตถุ" แต่ตอนนี้ไม่กี่คนที่รู้ว่าสิ่งที่หมายถึง ลองดูว่าเราสามารถใช้บางสามัญสำนึกที่นี่ ในทางที่ผิดของ "ฉัน" และ "ตัวเอง" กับ "ฉัน" ที่เกิดจากความกังวลใจเกี่ยวกับ "ฉัน." คนมีการศึกษารู้ว่า "จิมและฉันจะ goin 'ลงไปเลอะหมู" เป็นคำพูดที่ไม่สง่างามไม่ได้ "ถูกต้อง "มันควรจะเป็น" จิมและฉัน "เพราะถ้าผม slopping หมูคนเดียวที่ฉันไม่เคยจะพูดว่า" ฉันจะไป . . . "ถ้าคุณดูที่ตัวเองก่อนกฎเดียวกันกับ: มันไม่ได้" ฉันและจิมจะไป "แต่" ฉันและจิมจะไป ". ดังนั้นไกลดังนั้นดี แต่ความคิดที่ว่ามีสิ่งผิดปกติด้วย "ฉัน" คนที่จะนำไปสู่ ​​overcorrect และหลีกเลี่ยงสถานที่ที่มีความเหมาะสมอย่างสมบูรณ์แบบ คนจะบอกว่า "เอกสารที่ต้องได้รับการลงนามโดยทั้งซูซานและฉัน" เมื่อคำสั่งที่ถูกต้องจะเป็น "เอกสารจะต้องมีการลงนามโดยทั้งซูซานและฉัน." ความสับสนทั้งหมดนี้สามารถหลีกเลี่ยงได้ถ้าคุณเพียงแค่เอาที่สอง บุคคลที่มาจากประโยคที่คุณรู้สึกอยากจะใช้คำว่า "ตัวเอง" เป็นวัตถุหรือรู้สึกกังวลเกี่ยวกับ "ฉัน." คุณจะไม่พูดว่า "กรมสรรพากรส่งตรวจสอบการคืนเงินให้กับฉัน" ดังนั้นคุณจึงไม่ควรจะพูดว่า "กรมสรรพากร ส่งตรวจสอบการคืนเงินให้กับภรรยาของฉันและฉัน "อย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวันเก่าๆ ที่คนเรียนไวยากรณ์ดั้งเดิม เราก็แค่บอกว่า " สรรพนามเอกพจน์คนแรก คือ ' ' เมื่อมันเป็นวิชา และ ' ฉัน ' เมื่อมันเป็นวัตถุ แต่น้อยคนที่จะทราบว่าหมายถึงอะไร มาดูกันว่าเราสามารถใช้สามัญสำนึกครับ การใช้ " ผม " กับ " ตัวเอง " " ฉัน " เกิดจากความกังวลใจเกี่ยวกับฉัน" คนมีการศึกษาว่า " จิมและฉันกำลัง Goin ' ลงโคลนหมู " ไม่ใช่คำพูดสวยหรู ไม่ " ถูกต้อง " มันควรเป็น " จิมและฉัน " เพราะถ้าฉันเป็น slopping หมูคนเดียว ผมจะไม่พูดว่า " ฉันกำลังจะไป . . . . . . . " ถ้าคุณดูที่ตัวเองก่อน ใช้กฎเดียวกัน : มันไม่ใช่ " ฉันและจิมจะ " แต่ " ผมและจิมจะ "

ดังนั้นไกลดังนั้นดีแต่ความคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับ " ฉัน " ทำให้คน overcorrect และหลีกเลี่ยงมันได้อย่างเหมาะสม ผู้คนจะพูดว่า " เอกสารต้องลงนามโดยทั้งซูซานและฉัน " เมื่องบที่ถูกต้องจะเป็น " เอกสารต้องลงนามโดยทั้งซูซานและฉัน "

ความสับสนทั้งหมดนี้สามารถจะหลีกเลี่ยงหากคุณเพียงแค่ลบสองพรรค จากประโยคที่คุณรู้สึกอยากใช้ " ตัวเอง " เป็นวัตถุ หรือ รู้สึกกังวลเกี่ยวกับ " ผม " คุณคงไม่พูดว่า " IRS ส่งเงินคืนเช็คให้ผม " ดังนั้นคุณไม่ควรพูดว่า " IRS ให้คืนเงิน ตรวจสอบกับภรรยาของฉันและฉัน
" เหมือนกัน