Given sufficient differences betwee

Given sufficient differences between direct and averted gaze and a long duration of exposure to the stimulus, individuals with ASD can make accurate judgments of eye contact. For example, high-functioning adults with ASD are as accurate as typical adults in discriminating between direct gaze and gaze averted 30 to the left or right. However, both children and adults with ASD are less accurate than controls in discriminating small differences between direct and averted gaze. Even when differences between direct and averted gaze are large, high-functioning adults with ASD are less accurate and slower than controls when the duration of exposure is short. These results suggest that the ability to discriminate between direct and averted gaze is impaired in individuals with ASD compared to that in typical individuals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ให้แตกตรง และ averted สายตาและระยะเวลานานของแสงเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจเพียงพอ บุคคลกับ ASD สามารถให้ตัดสินความถูกต้องของตา ตัวอย่าง ผู้ใหญ่ทำงานสูง ด้วย ASD จะต้องเป็นผู้ใหญ่ทั่วไปเหยียดพวกผิวระหว่างตรงสายตา และสายตา averted 30 ไปทางซ้ายหรือขวา อย่างไรก็ตาม เด็กและผู้ใหญ่กับ ASD ถูกต้องน้อยกว่าโดยตรงระหว่างตัวควบคุมในการรับการจำแนกความแตกต่างที่ขนาดเล็ก และ averted สายตา แม้ความแตกต่างระหว่างสายตาโดยตรง และ averted มีขนาดใหญ่ ผู้ใหญ่ทำงานสูง ด้วย ASD ได้ถูกต้องน้อยกว่า และช้ากว่าการควบคุมเมื่อระยะเวลาของการสัมผัสระยะสั้น ผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำว่า ความสามารถในการเหยียดระหว่างสายตาโดยตรง และ averted เป็นความบกพร่องทางด้านในบุคคลกับ ASD เมื่อเปรียบเทียบกับบุคคลทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้รับความแตกต่างระหว่างเพียงพอจ้องมองตรงและหันไปและระยะเวลาที่ยาวนานของการสัมผัสกับการกระตุ้นบุคคลที่มี ASD สามารถทำให้การตัดสินใจที่ถูกต้องของสายตา ยกตัวอย่างเช่นการทำงานสูงผู้ใหญ่ที่มี ASD มีความถูกต้องเป็นผู้ใหญ่ทั่วไปในการแบ่งแยกระหว่างจ้องมองตรงและหันไปจ้องมอง 30? ไปทางซ้ายหรือขวา อย่างไรก็ตามทั้งเด็กและผู้ใหญ่ที่มี ASD มีความถูกต้องน้อยกว่าการควบคุมในความแตกต่างเล็ก ๆ ที่แบ่งแยกระหว่างการจ้องมองตรงและหันไป แม้ในขณะที่ความแตกต่างระหว่างการจ้องมองตรงและหันไปมีขนาดใหญ่ทำงานสูงผู้ใหญ่ที่มี ASD มีความถูกต้องน้อยกว่าและช้ากว่าการควบคุมเมื่อระยะเวลาของการสัมผัสเป็นระยะสั้น ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าความสามารถในการแยกแยะระหว่างการจ้องมองตรงและหันไปเป็นความบกพร่องในบุคคลที่มี ASD เมื่อเทียบกับในบุคคลทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบุความแตกต่างเพียงพอระหว่างตรงและหันไปจ้องมอง และระยะเวลานานของการกระตุ้น บุคคลที่มี ASD สามารถให้ความถูกต้องคำตัดสินของสายตา ตัวอย่างเช่น ผู้ใหญ่ การทำงานสูงที่มี ASD จะถูกต้องตามที่ผู้ใหญ่โดยทั่วไปสามารถจำแนกระหว่างตรงสายตาจ้องมองผ่านไปแล้ว 30  ไปทางซ้ายหรือขวา อย่างไรก็ตามทั้งเด็กและผู้ใหญ่ที่มี ASD แม่นยำน้อยกว่า การควบคุมสามารถจำแนกความแตกต่างเล็ก ๆระหว่างตรงและหลีกเลี่ยงการเพ่งมอง แม้ความแตกต่างระหว่างตรงและหันไปจ้องใหญ่ ผู้ใหญ่ การทำงานสูงที่มี ASD จะน้อยกว่าที่ถูกต้องและช้ากว่าการควบคุมเมื่อระยะเวลาของแสงสั้นผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า ความสามารถในการแยกแยะระหว่างตรงและหันไปจ้องมองความบกพร่องในบุคคลที่มี ASD เมื่อเทียบกับในบุคคลทั่วไป