Observations of short periods where

Observations of short periods where global mean temperatures have fallen, even though atmospheric concentrations of
GHGs have increased has raised questions as to the causal link between concentrations and warming (Plimer, 2009). A typical
way this can be determined is to check for a non-positive coefficient for the ordinary least squares regression of global
mean temperature against time for each 10-year period. For consistency with the previous analysis we used the same time
window as above from January 1950 during which GHGs have been consistently rising. There were 11 such (potentially
overlapping) time periods with falling temperatures between 1950 and 2010 (Fig. 1). The same bootstrap simulation
described above was performed including and excluding eCO2 forcing (Fig. 7b). When eCO2 forcing is included in the
analysis, a median of 15 periods of apparent falling decadal temperatures would be expected according to Model B and
10 periods according to Model E, and thus the 11 observed since 1950 are not unexpected. In fact, 11 is approximately
the 20th percentile of the simulated values from Model B in this case. However, when eCO2 is excluded from the analysis
and so does not influence global mean temperature, a median of 26 such periods are simulated from Model B. In fact, none
of the 100,000 simulations from Model E (excluding eCO2) in this instance produced 11 or fewer decadal periods of falling
temperatures. For Model F only 0.04 percent of the simulations produced 11 or fewer decadal periods of falling
temperatures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สังเกตของรอบระยะเวลาสั้นซึ่งแม้ค่าเฉลี่ยทั่วโลกที่อุณหภูมิได้ลดลง ความเข้มข้นแม้ว่าบรรยากาศของ
GHGs ได้เพิ่มขึ้นได้ยกคำถามเป็นการเชื่อมโยงเชิงสาเหตุระหว่างความเข้มข้นและร้อน (Plimer, 2009) โดยทั่วไป
วิธีนี้สามารถกำหนดจะตรวจสอบสัมประสิทธิ์เป็นบวกไม่ใช่การถดถอยกำลังสองน้อยสุดธรรมดาของโลก
หมายความว่า อุณหภูมิกับเวลาในแต่ละรอบระยะเวลา 10 ปี ความสอดคล้องกับการวิเคราะห์ก่อนหน้านี้ที่เราใช้กัน
หน้าต่างดังกล่าวจาก 1950 มกราคมซึ่ง GHGs ได้รับอย่างสม่ำเสมอเพิ่มขึ้น มี 11 ดังกล่าว (อาจ
ทับซ้อนกัน) เวลาเวลา มีอุณหภูมิลดลงระหว่างปี 1950 และ 2010 (Fig. 1) เหมือนเริ่มต้นระบบจำลอง
อธิบายข้างต้น ได้ดำเนินการรวมและไม่รวม eCO2 การบังคับ (Fig. 7b) เมื่อ eCO2 บังคับให้อยู่ใน
วิเคราะห์ ค่ามัธยฐานของระยะชัดล้ม decadal อุณหภูมิ 15 จะคาดหวังตามรุ่น B และ
10 รอบระยะเวลาตามรุ่น E และ 11 สังเกตตั้งแต่ปี 1950 ไม่ไม่คาดคิด ในความเป็นจริง 11 เป็นประมาณ
percentile 20 ค่าเลียนแบบจากรุ่น B ในกรณีนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อ eCO2 จะถูกแยกออกจากการวิเคราะห์
และดังนั้นไม่มีผลต่ออุณหภูมิโลกเฉลี่ย ค่ามัธยฐานของระยะเวลาดังกล่าว 26 จะจำลองจากรุ่นบี ในความเป็นจริง ไม่มี
ของจำลอง 100000 จากรุ่น E (ไม่รวม eCO2) นี้ผลิตรอบ decadal 11 หรือน้อยกว่าการล้ม
อุณหภูมิ สำหรับรุ่น F 0 เท่านั้น04 เปอร์เซ็นต์ของแบบจำลองผลิตรอบ decadal 11 หรือน้อยกว่าการล้ม
อุณหภูมิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อสังเกตของระยะเวลาสั้น ๆ ที่อุณหภูมิเฉลี่ยทั่วโลกลดลง แม้ว่าความเข้มข้นของก๊าซเรือนกระจกในบรรยากาศ
เพิ่มขึ้นได้ยกคำถามเพื่อการเชื่อมโยงความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มข้นและภาวะโลกร้อน ( plimer , 2009 ) วิธีทั่วไป
นี้สามารถหาได้คือการตรวจสอบที่ไม่บวกค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยกำลังสองน้อยที่สุดของโลก
ธรรมดาหมายถึงอุณหภูมิกับเวลาสำหรับแต่ละรอบระยะเวลา 10 ปีที่ . เพื่อความสอดคล้องกับการวิเคราะห์ก่อนหน้านี้เราใช้หน้าต่างเวลา
เหมือนข้างบนจากมกราคม 1950 ในระหว่างที่ GHGs ได้รับอย่างต่อเนื่องเพิ่มขึ้น มี 11 ดังกล่าว ( อาจ
ซ้อน ) ช่วงเวลาลดลงอุณหภูมิระหว่าง 1950 และปี 2553 ( ภาพที่ 1 ) แบบจําลอง
บูที่อธิบายข้างต้นคือการรวมและไม่รวม eco2 บังคับ ( รูปที่ 7b ) เมื่อ eco2 บังคับอยู่ใน
การวิเคราะห์ , ค่ามัธยฐานของ 15 ระยะเวลาชัดเจนล้ม decadal อุณหภูมิคาดว่าจะเป็นตามรุ่น B และ
10 ครั้งตามแบบ E จึง 11 สังเกตตั้งแต่ 1950 ไม่คาดคิด ในความเป็นจริงประมาณ
1120 เปอร์เซ็นต์ของค่าจากโมเดลจำลอง บี ในคดีนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อ eco2 ถูกแยกออกจากการวิเคราะห์
จึงไม่มีผลต่ออุณหภูมิเฉลี่ยทั่วโลก , ค่ามัธยฐานของ 26 ช่วงเวลาดังกล่าวจำลองรูปแบบจาก B . ในความเป็นจริง ไม่มีใคร
ของ 100000 จำลองจากรุ่น E ( ไม่รวม eco2 ) ในตัวอย่างนี้ผลิต 11 หรือน้อยกว่า decadal ช่วงอุณหภูมิลดลง

สำหรับนางแบบเท่านั้น 047 เปอร์เซ็นต์ของผลผลิต 11 หรือน้อยกว่า decadal ช่วงอุณหภูมิลดลง