As they walked, the large-eared cul

As they walked, the large-eared cultivator suddenly stopped. The little cultivator quickly took a few steps back and saw that the large-eared cultivator was looking at a stall that sold candy.

The large-eared cultivator’s eyes revealed a gentle light as he walked up and softly asked, “How much is this candy?”

When the vender of the stall saw the large-eared person, for some unknown reason, he developed a good feeling toward him and replied, “Just one copper coin is enough.”

The large-eared cultivator smiled and nodded, then took out a copper coin. After giving the copper coin to the vendor, he looked closely at the different candies and picked one up.

The little cultivator was startled. This was the first time he had seen the large-eared cultivator buy candy, so he didn’t know whether to laugh or cry. But what he didn’t expect was the large-eared cultivator handing the candy to him.

“Fu Er, when I first met you, you were fighting with a bunch of kids over candy. Maybe you have already forgotten…” The large-eared cultivator’s eyes were filled with regret.

The little cultivator was startled and couldn’t help but think of his bitter childhood. If it wasn’t for his master, then he would probably be dead already. His eyes became slightly red, and he whispered, “I haven’t forgotten. It is master who took me away from there and taught me cultivation.”

The large-eared cultivator rubbed the little cultivator’s head and said, “Let’s go. Take me to that person.”

As the little cultivator looked at the candy, scenes of his childhood replayed in his mind. He took a deep breath and carefully put the candy inside his bag of holding. He decided to keep it for the rest of his life because this was something his master bought for him…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่พวกเขาเดิน เกษตรกรที่หูใหญ่หยุดก็ เกษตรกรน้อยเอากี่ก้าวกลับอย่างรวดเร็ว และเห็นว่า เกษตรกรที่หูใหญ่กำลังมองร้านที่ขายขนมตาของหูใหญ่เกษตรกรเปิดเผยอ่อนโยนเบาขณะที่เขาเดินมาหา และถามเบา ๆ "เท่าใด คือขนมนี้เมื่อเวนเดอร์ของคอกเห็นคนหูขนาดใหญ่ สำหรับเหตุผลบางอย่างที่ไม่รู้จัก เขาพัฒนาความรู้สึกที่ดีต่อเขา และ ตอบ, "เพียงหนึ่งเหรียญทองแดงก็พอ"เกษตรกรที่หูใหญ่ยิ้ม และแล้วพยักหน้าอย่าง แล้วเอาออกเหรียญทองแดง หลังจากที่ให้เหรียญทองแดงของผู้จัดจำหน่าย เขามองขนมต่าง ๆ อย่างใกล้ชิด และเลือกหนึ่งขึ้นเกษตรกรน้อยตกใจไป นี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเกษตรกรหูใหญ่ที่ซื้อขนม ดังนั้นเขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะ หรือร้องไห้ แต่เขาไม่ได้คาดหวัง เกษตรกรหูใหญ่ที่มอบหมายขนมกับเขา"Er Fu เมื่อฉันแรกพบกับคุณ คุณกำลังต่อสู้กับพวงของเด็กมากกว่าขนม บางทีคุณแล้วลืม..." ตาของหูใหญ่เกษตรกรเต็มไป ด้วยความเสียใจเกษตรกรน้อยตกใจ และไม่สามารถช่วย แต่คิดว่า พ่อของขม ถ้ามันไม่ได้สำหรับเจ้านายของเขา แล้วเขาก็อาจจะตายไปแล้ว ตาของเขาแดงเล็กน้อย และเป็นเขากระซิบ "ฉันยังไม่ ลืม เป็นหลักที่ผมใช้เวลาห่างจากมี และสอนเพาะปลูก"เกษตรกรที่หูขนาดใหญ่ของเกษตรกรน้อยลูบหัว และกล่าวว่า "ขอ ไปด้วย พาฉันไป"เป็นเกษตรกรเล็ก ๆ น้อย ๆ มองขนม ฉากพ่อของ replayed ในใจของเขา เขาเอาหายใจลึก ๆ และวางขนมในกระเป๋าของเขาของโฮลดิ้ง เขาตัดสินใจที่จะให้มันสำหรับส่วนเหลือของชีวิตของเขาเนื่องจากนี่คือสิ่งที่เจ้านายของเขาซื้อให้เขา...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่พวกเขาเดินเกษตรกรขนาดใหญ่หูก็หยุด เกษตรกรเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างรวดเร็วเอาไม่กี่ขั้นตอนกลับมาและเห็นว่าเกษตรกรที่มีขนาดใหญ่หูถูกมองที่แผงลอยที่ขายขนม

ดวงตาเกษตรกรขนาดใหญ่หูเผยให้เห็นแสงอ่อนโยนในขณะที่เขาเดินขึ้นและถามเบา ๆ "เท่าไหร่ลูกอมนี้?"

เมื่อผู้ขายคอกเห็นคนที่มีขนาดใหญ่หูไม่ทราบด้วยเหตุผลบางอย่างที่เขาพัฒนาความรู้สึกที่ดีต่อ เขาและตอบว่า "เพียงหนึ่งเหรียญทองแดงเป็นพอ."

เกษตรกรขนาดใหญ่หูยิ้มและพยักหน้าแล้วเอาออกเหรียญทองแดง หลังจากที่ให้เหรียญทองแดงไปยังผู้ขายเขามองอย่างใกล้ชิดที่ลูกอมแตกต่างกันและเลือกหนึ่งขึ้น

เกษตรกรเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ต้องสะดุ้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นซื้อขนมเพาะปลูกขนาดใหญ่หูดังนั้นเขาจึงไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ แต่สิ่งที่เขาไม่ได้คาดหวังเป็นเกษตรกรขนาดใหญ่หูแจกขนมให้กับเขา

"Fu Er เมื่อผมได้พบกับคุณครั้งแรกที่คุณกำลังต่อสู้กับพวงของเด็กกว่าลูกอม บางทีคุณอาจจะลืมไปแล้ว ... "ตาเพาะปลูกขนาดใหญ่หูของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ

เกษตรกรเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ต้องสะดุ้งและไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าในวัยเด็กของเขาขม ถ้ามันไม่ได้สำหรับต้นแบบของเขาแล้วเขาอาจจะจะตายอยู่แล้ว ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงเล็กน้อยและเขากระซิบ "ฉันยังไม่ลืม มันเป็นหลักที่เอาฉันออกไปจากที่นั่นและสอนให้ฉันเพาะปลูก. "

เกษตรกรขนาดใหญ่หูลูบหัวเกษตรกรเล็ก ๆ น้อย ๆ และกล่าวว่า" Let 's go พาฉันไปที่คนที่. "

ในฐานะที่เป็นเกษตรกรน้อยมองไปที่ขนมฉากย้อนวัยเด็กของเขาในใจของเขา เขาเอาหายใจลึก ๆ และระมัดระวังใส่ขนมที่อยู่ภายในกระเป๋าของเขาในการถือครอง เขาจึงตัดสินใจที่จะเก็บมันไว้สำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขาเพราะนี่คือสิ่งที่เจ้านายของเขาซื้อให้เขา ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขณะที่พวกเขาเดิน , มีหูขนาดใหญ่ก็หยุดลงอย่างกระทันหัน การเพาะปลูกน้อยได้อย่างรวดเร็วใช้เวลาเพียงไม่กี่ก้าวกลับและเห็นว่ามีหูขนาดใหญ่ ดูร้านที่ขายขนมขนาดใหญ่ มีหู ตา พบแสงสว่างที่อ่อนโยนและนุ่มนวล เขาเดินเข้ามาถามว่า " ขนมนี้มากแค่ไหน ? "เมื่อผู้ขายของร้านเห็นคนหูใหญ่ ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาได้พัฒนาความรู้สึกที่ดีต่อเขาและกล่าวว่า " เพียงหนึ่งเหรียญโลหะทองแดงเป็นพอ .ผู้อบรมสั่งสอนหูใหญ่ยิ้มและพยักหน้า แล้วเอาทองแดงเหรียญ หลังจากให้ทองแดงเหรียญผู้ขาย เขาดูอย่างใกล้ชิดที่ลูกอมที่แตกต่างกันและเลือกหนึ่งขึ้นการเพาะปลูกน้อยตกใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น มีหูขนาดใหญ่ ซื้อขนม ก็เลยไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ แต่สิ่งที่เขาไม่คาดว่าเป็นหูที่มีขนาดใหญ่ยื่นขนมให้เขา" ฟู่ เอ้อ ตอนที่ฉันเจอเธอครั้งแรก เธอกำลังต่อสู้กับพวงของเด็กมากกว่าขนม บางทีคุณอาจจะลืมไปแล้ว . . . . . . . " ขนาดใหญ่ที่มีหู สายตาที่เต็มไปด้วยความเสียใจการเพาะปลูกน้อยตกใจและไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าของวัยเด็กขมขื่นของเขา ถ้ามันไม่ได้สำหรับเจ้านายของเขา แล้วเขาก็อาจจะตายไปแล้ว ตาของเขากลายเป็นสีแดงเล็กน้อย และเขากระซิบ " ฉันยังไม่ลืม เป็นอาจารย์ที่พาฉันออกไปจากที่นั่น และสอนการ .ผู้อบรมสั่งสอนหูใหญ่ลูบหัวเล็ก ๆน้อย ๆที่มี แล้วพูดว่า " ไปกันเถอะ พาข้าไปที่คน " .เป็นผู้อบรมสั่งสอนน้อยมองขนมที่ฉากของวัยเด็กของเขาซ้ำในจิตใจของเขา เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และค่อย ๆใส่ถุงขนมภายในของเขาไว้ เขาตัดสินใจที่จะให้มันสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขา เพราะนี่เป็นสิ่งที่เจ้านายของเขาซื้อให้เขา . . . . . . .