Use of BMI in Clinical Practice—Com

Use of BMI in Clinical Practice—Co
mparison with Body Fat Measures
The use of the term “normal weight obesity” also
raises the question of how BMI was created for
use in epidemiological studies and clinical practi
ce and whether it was ever intended to predict per-
cent body fat. BMI requires only the measurement of
height and weight in the clinic and leads to
reasonable characterization as to wh
ether individuals are at lower or
higher risk for weight-related
complications [5]. Despite the avai
lability of very sophisticated im
aging techniques to measure per-
cent fat, regional fat distribution, lean tissue, etc.,
it turns out that BMI, when combined with a sim-
ple measure of fat distribution such as waist ci
rcumference, provides as good or better predictive
value for metabolic abnormalities
than does percent body fat [6]. BMI has been compared with per-
cent body fat as a way to define risk for metabolic abnormalities, and in general, BMI performs as
well as percent fat [7]. Unfortunately, neither
BMI nor percent body fat are exceptionally good pre-
dictors of the metabolic consequences of obesity
for most adults in the BMI categories below
~ 30 kg/m
2
[8]. Thus, while BMI and percent body fat ar
e correlated [7] and are both somewhat pre-
dictive of obesity-related health c
onsequences, neither is perfect

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ค่าดัชนีมวลกายในทางคลินิกร่วมปฏิบัติ
mparison กับไขมันในร่างกายมาตรการ
การใช้คำว่า "โรคอ้วนน้ำหนักปกติ" นอกจากนี้ยัง
ทำให้เกิดคำถามว่าค่าดัชนีมวลกายถูกสร้างขึ้นเพื่อ
ใช้ในการศึกษาทางระบาดวิทยาและทางคลินิก practi
ซีอีและไม่ว่าจะเคยตั้งใจที่จะคาดการณ์ต่อ -
ไขมันในร่างกายร้อย ค่าดัชนีมวลกายต้องใช้เพียงการวัด
ความสูงและน้ำหนักในคลินิกและนำไปสู่
​​ลักษณะที่เหมาะสมกับการ wh
บุคคลอีเทอร์อยู่ที่ต่ำกว่าหรือ
มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับน้ำหนักที่เกี่ยวข้องกับ
ภาวะแทรกซ้อน [5] แม้จะ avai
lability ของความซับซ้อนมาก im
เทคนิคริ้วรอยที่จะวัดละ
ไขมันร้อยกระจายไขมันภูมิภาคเนื้อเยื่อลีนเป็นต้น
ปรากฎว่าค่าดัชนีมวลกายเมื่อรวมกับซิม
เปิ้ลวัดการกระจายของไขมันเช่นเอว CI
rcumference, ให้เป็นดีหรือดีกว่าการคาดการณ์
ความคุ้มค่าต่อความผิดปกติของการเผาผลาญ
กว่าเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย [6] ค่าดัชนีมวลกายได้รับเมื่อเทียบกับละ
ไขมันในร่างกายร้อยเป็นวิธีการกำหนดความเสี่ยงต่อการผิดปกติของการเผาผลาญอาหารและโดยทั่วไปค่าดัชนีมวลกายจะดำเนินการเป็น
อย่างดีเป็นไขมันร้อยละ [7] แต่น่าเสียดายที่ไม่
BMI เปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายหรือเป็นสิ่งที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อน
dictors ของผลกระทบการเผาผลาญของโรคอ้วน
สำหรับผู้ใหญ่มากที่สุดในหมวดหมู่ของค่าดัชนีมวลกายด้านล่าง
~ 30 กิโลกรัม / เมตร
2
[8] ดังนั้นในขณะที่ร่างกายดัชนีมวลกายและไขมันร้อยละเท่
อีมีลักษณะร่วมกัน [7] และมีทั้งที่ค่อนข้างก่อน
dictive ของสุขภาพโรคอ้วนที่เกี่ยวข้องค
onsequences ไม่เป็นที่สมบูรณ์แบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้ค่าดัชนีมวลกายในการปฏิบัติทางคลินิกที่มีไขมันในร่างกายวัด mparison Co

ใช้คำว่า " น้ำหนักปกติ โรคอ้วนยังเพิ่มคําถามว่าค่า

ถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้ในการศึกษาระบาดวิทยาคลินิกๆ
CE และว่ามันเคยมีวัตถุประสงค์เพื่อทำนายต่อ -
เปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย ดัชนีมวลกายใช้เพียงการวัด
ความสูงและน้ำหนักในคลินิก และนำไปสู่
ที่เหมาะสมลักษณะเป็นอะ
อีเทอร์บุคคลระดับมัธยมศึกษาตอนต้นหรือความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับน้ำหนัก

[ 5 ] แม้จะมีพร้อม lability ของความซับซ้อนมาก

อายุมเทคนิคการวัดต่อ -
เปอร์เซ็นต์ไขมันในไขมันกระจาย เนื้อเยื่อปอด ฯลฯ
ปรากฎว่า BMI เมื่อรวมกับซิม -
เปิ้ลวัดไขมันกระจาย เช่น เอว และ rcumference
,มีเป็นดีหรือดีกว่าค่าพยากรณ์

สำหรับการเผาผลาญอาหารผิดปกติมากกว่าร่างกายเปอร์เซ็นต์ไขมัน [ 6 ] ได้รับเมื่อเทียบกับดัชนีมวลกายร้อยละไขมันต่อร่างกาย
เป็นวิธีการกำหนดความเสี่ยงการเผาผลาญอาหารผิดปกติ และในทั่วไป , BMI แสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ไขมัน
อีกด้วย [ 7 ] ขออภัยด้วย
BMI และเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกาย เป็นโคตรดีก่อน
dictors ของการเผาผลาญ ผลที่ตามมาของโรคอ้วน
ส่วนใหญ่ผู้ใหญ่ BMI ประเภทด้านล่าง
~ 30 kg / m
2
[ 8 ] ดังนั้น , ในขณะที่ดัชนีมวลกาย และร่างกายไขมันร้อยละ ar
E มีความสัมพันธ์ [ 7 ] และทั้งสองค่อนข้าง pre -
dictive ของโรคอ้วนที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ C
onsequences และสมบูรณ์แบบ