Notion of Security and Traditional

Notion of Security and Traditional Security
New Path of Security-Human Security
Human Security and ASEAN

Ideas of Security
There is no agreement on the concept of security. Notwithstanding the wide range of studies of security published over the last sixty years, no single generally accepted definition of security has been produced. Traditionalists in the field of security studies regarded the concept of security in exclusively military and state-centered terms, equating security with military issues and the use of force. This notion of security was intimately linked to the realist approach of international relations. The focus on military threats and the use of force “complemented ideas of power and interest and the rather tough-minded approach to foreign policy which seemed appropriate for the Cold War years” (Garnett: 1996.p.12). An example of a traditional definition of security, stressing the centrality of war, is given by Bellany (1981: 102): “Security [...] is a relative freedom from war, coupled with a relatively high expectation that defeat will not be a consequence of any war that should occur.” Similarly neo-Realist Stephen Walt has defined security studies “ the study of the threat, use, and control of the military force” which is frequently cited as a reflection of the overall position (Walt: 1991. p. 212). Walt emphasizes that military power is the central focus of the field, yet he concedes that “military power is not the only source of national security, and military threats are not the only dangers that states face” (Walt: 1991. p. 212). From traditionalist point of view, security has been used narrowly in terms of the survival of the state.
Traditionalist argues that international society is best described as a condition of international anarchy, since there is no central authority to protect states from one another. States act as independent, sovereign political units that focus on their own survival (or expansion). For that reason, the objective of national security is survival of the nation-state rather than the guarantee of international security (Haftendorn, 1991: 8). Realists are not prepared to engage in long-term accommodation or cooperation. In this view, world politics is a ‘jungle’ characterized by a ‘state of war’, not a single continuous war or constant wars but the constant possibility of war among all states. For that reason, state is constantly seeking relative gains and its behavior is therefore continuously determined to facilitate self-preservation by the actual ‘balance of power’ between political powers.
The first signs of a trend towards the expansion of the notion of security can be traced back to the late 1960s, when World Bank President, Robert McNamara suggested that security implied the freedom of a state to develop and improve its position in the future. Then, others scholars are gradually rethinking the ideas of traditional security. From the 1980s onwards, and especially after the collapse of the Soviet Union, scholars of international relations increasingly began to emphasize the need for a broader understanding of security. They argued that it is misleading to confine security analysis to traditional military threats to the territorial integrity of states (Garnett, 1996 cited in notion of security 2007:p.17). They criticized the intense narrowing of the field of security studies imposed by the military and nuclear obsessions of the Cold War. They argued that these traditional threats have not disappeared, but that other, non-military sources of threat now seemed more pressing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชื่อในเรื่องของความปลอดภัยและการรักษาความปลอดภัยแบบดั้งเดิมเส้นทางใหม่ของมนุษย์ความปลอดภัยความปลอดภัย ความปลอดภัยของมนุษย์และอาเซียน ความคิดของความปลอดภัย มีข้อตกลงไม่มีแนวคิดการรักษาความปลอดภัย แม้จะมีความหลากหลายของการศึกษาความปลอดภัยในการเผยแพร่ในช่วงหกสิบปี ไม่นิยามทั่วไปของความปลอดภัยได้ถูกผลิต อนุรักษนิยมในด้านการศึกษาความปลอดภัยถือว่าแนวคิดของความปลอดภัยในเงื่อนไขเฉพาะทหาร และรัฐเป็นศูนย์กลาง สันนิษฐานความปลอดภัย ด้วยปัญหาทางทหารและการใช้แรง ความคิดนี้ความปลอดภัยอย่างใกล้ชิดเชื่อมโยงกับวิธีถ่ายบางส่วนของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เน้นภัยคุกคามทางทหารและการใช้บังคับ "เสริมความคิด และสนใจ และวิธีการค่อนข้าง tough-minded นโยบายต่างประเทศซึ่งดูเหมือนเหมาะสมสำหรับปีสงครามเย็น" (Garnett: 1996.p.12) ตัวอย่างของคำนิยามดั้งเดิมของการรักษาความปลอดภัย เน้นหนักแห่งสงคราม ถูกกำหนด โดย Bellany (1981:102): "ความปลอดภัย [...] เป็นอิสระสัมพัทธ์จากสงคราม ควบคู่ไปกับความคาดหวังค่อนข้างสูงที่ความพ่ายแพ้จะไม่เป็นผลมาจากสงครามใด ๆ ที่ควรเกิดขึ้น" ในทำนองเดียวกันนีโอถ่ายบางส่วนสตีเฟนวอลท์ได้กำหนดสวัสดิการการศึกษา "การศึกษาของการคุกคาม ใช้ และการควบคุมของกองกำลังทหาร" ซึ่งมักอ้างเป็นภาพสะท้อนของตำแหน่งโดยรวม (Walt: 1991. p. 212) วอลท์เน้นว่า อำนาจทางทหารเป็นโฟกัสกลางของฟิลด์ แต่เขา concedes ว่า "อำนาจทางทหารไม่ใช่แหล่งเดียวของชาติ และภัยคุกคามทางทหารไม่ อันตรายเท่านั้นที่ใบหน้า" (Walt: 1991. p. 212) Traditionalist มอง รักษาความปลอดภัยถูกใช้หวุดหวิดในแง่ของการอยู่รอดของรัฐ Traditionalist แย้งว่า สังคมนานาชาติคืออธิบายเป็นเงื่อนไขของอนาธิปไตยระหว่างประเทศ เนื่องจากว่าไม่มีศูนย์กลางอำนาจเพื่อปกป้องรัฐจากที่อื่น อเมริกาทำหน้าที่เป็นอิสระ อธิปไตยทางการเมืองหน่วยที่เน้นความอยู่รอดของตนเอง (หรือขยาย) สำหรับเหตุผลที่ วัตถุประสงค์ของชาติคือ ความอยู่รอดของความศิวิไลซ์มากกว่ารับประกันความปลอดภัยระหว่างประเทศ (Haftendorn, 1991:8) สัจนิยมไม่ได้เตรียมการที่พักระยะยาวหรือความร่วมมือ ในมุมมองนี้ การเมืองโลกมีลักษณะ 'ป่า' โดยมี 'รัฐสงคราม' ไม่ทำสงครามต่อเนื่องเดี่ยว หรือสงครามอย่างต่อเนื่อง แต่คงเป็นไปได้ของสงครามทั้งหมดรัฐ สำหรับเหตุผลที่ รัฐหากำไรสัมพัทธ์ และลักษณะการทำงานจะดังอย่างต่อเนื่องขึ้นเพื่อ self-preservation จริง 'ดุลอำนาจ' ระหว่างอำนาจทางการเมืองสัญญาณแรกของแนวโน้มต่อการขยายตัวของความเชื่อในเรื่องของความปลอดภัยสามารถย้อนกลับไปในช่วงปลายทศวรรษ 1960 เมื่อประธานธนาคารโลก โรเบิร์ตแม็กนามาราแนะนำว่า ปลอดภัยโดยนัยเสรีภาพของรัฐในการพัฒนา และปรับปรุงตำแหน่งในอนาคต แล้ว คนอื่น ๆ นักวิชาการจะค่อย ๆ ทบทวนแนวคิดความปลอดภัยแบบดั้งเดิม จากปี 1980 เป็นต้นไป และโดยเฉพาะหลัง จากการล่มสลายของสหภาพโซเวียต นักวิชาการของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศมากขึ้นเรื่อย ๆ เริ่มเน้นความต้องการความเข้าใจที่กว้างขึ้นความปลอดภัย พวกเขาโต้เถียงว่า เป็นเข้าใจผิดขังความปลอดภัยวิเคราะห์ถึงภัยคุกคามทางทหารความสมบูรณ์อาณาเขตของอเมริกา (Garnett, 1996 อ้างถึงในความคิดของความปลอดภัย 2007:p.17) พวกเขาวิพากษ์วิจารณ์รุนแรงตีบของเขตของการศึกษาความปลอดภัยเทศบาลค๊ที่พูดทหาร และนิวเคลียร์สงครามเย็น พวกเขาโต้เถียงว่า ภัยคุกคามเหล่านี้ได้หายไป แต่ว่า แหล่งอื่น ๆ ไม่ทหารคุกคามตอนนี้ดูเหมือน กดเพิ่มเติม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดของการรักษาความปลอดภัยและการรักษาความปลอดภัยแบบดั้งเดิม
เส้นทางใหม่ของการรักษาความปลอดภัยความมั่นคงของมนุษย์
ความมั่นคงของมนุษย์และอาเซียน

ไอเดียของการรักษาความปลอดภัย
มีข้อตกลงเกี่ยวกับแนวคิดของการรักษาความปลอดภัย แม้จะมีความหลากหลายของการศึกษาการรักษาความปลอดภัยการตีพิมพ์ในช่วงหกสิบปีที่ผ่านมาไม่มีความหมายที่ยอมรับโดยทั่วไปเดียวของการรักษาความปลอดภัยได้รับการผลิต Traditionalists ในด้านการศึกษาการรักษาความปลอดภัยได้รับการยกย่องแนวคิดของการรักษาความปลอดภัยในแง่เฉพาะทหารและรัฐเป็นศูนย์กลางการรักษาความปลอดภัยเท่าที่มีปัญหาทางทหารและการใช้กำลัง ความคิดของการรักษาความปลอดภัยนี้ถูกเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับวิธีการที่ความจริงของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มุ่งเน้นไปที่การคุกคามทางทหารและการใช้กำลัง "ความคิดที่ครบครันของอำนาจและความสนใจและวิธีการที่ค่อนข้างยากมีใจที่จะดำเนินนโยบายต่างประเทศซึ่งดูเหมือนเหมาะสมสำหรับปีสงครามเย็น" (ที่การ์เน็ต: 1996.p.12) ตัวอย่างของความหมายดั้งเดิมของการรักษาความปลอดภัยเน้นศูนย์กลางของสงครามจะได้รับโดย Bellany (1981: 102): "การรักษาความปลอดภัย [ ... ] เป็นเสรีภาพญาติมาจากสงครามควบคู่กับความคาดหวังที่ค่อนข้างสูงที่พ่ายแพ้จะไม่ เป็นผลมาจากสงครามใด ๆ ที่จะเกิดขึ้น "ในทำนองเดียวกัน Neo-จริงสตีเฟ่นวอลท์ได้กำหนดศึกษาการรักษาความปลอดภัย" การศึกษาของการคุกคามการใช้และการควบคุมของกองทัพ "ซึ่งมักถูกอ้างถึงเป็นภาพสะท้อนของตำแหน่งโดยรวม (วอลต์ได้.: ปี 1991 พี. 212) วอลท์เน้นว่าอำนาจทางทหารเป็นจุดศูนย์กลางของสนาม แต่เขายอมรับว่า "อำนาจทางทหารไม่ได้เป็นแหล่งเดียวของความมั่นคงของชาติและภัยคุกคามทางทหารไม่ได้เป็นอันตรายเดียวที่รัฐต้องเผชิญ" (วอลท์:. 1991 หน้า 212) . จากจุดอนุรักษนิยมในมุมมองของการรักษาความปลอดภัยได้รับการใช้อย่างหวุดหวิดในแง่ของการอยู่รอดของรัฐ.
อนุรักษนิยมระบุว่าสังคมระหว่างประเทศอธิบายที่ดีที่สุดเป็นเงื่อนไขของความโกลาหลระหว่างประเทศเนื่องจากไม่มีหน่วยงานกลางในการปกป้องรัฐจากคนอื่น สหรัฐอเมริกาทำหน้าที่เป็นหน่วยอิสระทางการเมืองอธิปไตยที่มุ่งเน้นความอยู่รอดของตัวเอง (หรือส่วนขยาย) ของพวกเขา สำหรับเหตุผลที่วัตถุประสงค์ของการรักษาความปลอดภัยแห่งชาติคือความอยู่รอดของรัฐชาติมากกว่าการรับประกันการรักษาความปลอดภัยระหว่างประเทศ (Haftendorn, 1991: 8) แง่ไม่พร้อมที่จะมีส่วนร่วมในที่พักระยะยาวหรือความร่วมมือ ในมุมมองนี้การเมืองโลกคือ 'ป่า' โดดเด่นด้วย 'สงคราม' ไม่ได้เป็นสงครามอย่างต่อเนื่องเดียวหรือสงครามอย่างต่อเนื่อง แต่ความเป็นไปได้อย่างต่อเนื่องของสงครามในทุกรัฐ สำหรับเหตุผลที่รัฐอย่างต่อเนื่องที่กำลังมองหากำไรญาติและพฤติกรรมของมันจึงจะถูกกำหนดอย่างต่อเนื่องเพื่ออำนวยความสะดวกในการดูแลรักษาตัวเองโดย 'ความสมดุลของพลังงาน' ที่เกิดขึ้นจริงระหว่างอำนาจทางการเมือง.
สัญญาณแรกของแนวโน้มต่อการขยายตัวของความคิดของการรักษาความปลอดภัยที่สามารถ ย้อนไปถึงช่วงปลายทศวรรษ 1960 เมื่อประธานธนาคารโลกโรเบิร์ตนาราชี้ให้เห็นว่าการรักษาความปลอดภัยโดยนัยเสรีภาพของรัฐที่จะพัฒนาและปรับปรุงตำแหน่งของตนในอนาคต จากนั้นนักวิชาการคนอื่น ๆ จะค่อยๆทบทวนความคิดของการรักษาความปลอดภัยแบบดั้งเดิม จากปี 1980 เป็นต้นไปและโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการล่มสลายของสหภาพโซเวียตนักวิชาการของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศมากขึ้นเริ่มที่จะเน้นความจำเป็นที่จะต้องมีความเข้าใจที่กว้างขึ้นของการรักษาความปลอดภัย พวกเขาอ้างว่ามันเป็นความเข้าใจผิดที่จะ จำกัด ขอบเขตการรักษาความปลอดภัยต่อภัยคุกคามทางทหารแบบดั้งเดิมที่บูรณภาพแห่งดินแดนของสหรัฐอเมริกา (Garnett 1996 อ้างถึงในความคิดของการรักษาความปลอดภัย 2007: หน้า 17) พวกเขาได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ตีบรุนแรงของเขตของการศึกษาการรักษาความปลอดภัยที่กำหนดโดยความหลงไหลทหารและนิวเคลียร์ของสงครามเย็น พวกเขาอ้างว่าภัยคุกคามแบบดั้งเดิมเหล่านี้ได้ไม่ได้หายไป แต่ที่อื่น ๆ แหล่งที่ไม่ใช่ทหารของภัยคุกคามในขณะนี้ดูเหมือนเร่งด่วน