Watson admits that she goes numb an

Watson admits that she goes numb and has difficulty maintain a
conversation in those scenarios. Watson also confesses that she takes breaks from parties by
hiding out in the restroom.
In addition to performing, Watson also admits that she draws, paints, and writes. When
asked if she would ever seek to publish her written work, Watson confesses that if she were to
ever publish anything, she would likely do so under a pseudonym. Watson feels that people have
an idea of who she is from her public persona and would not want any written work marked by
those perceptions

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตสันได้ยอมรับว่า เธอไป numb และมีปัญหาในการรักษาความสนทนาในสถานการณ์เหล่านั้น วัตสันยัง confesses ว่า เธอจะแบ่งจากบุคคลโดยซ่อนหาในหน่อยนอกจากการดำเนินการ Watson ยังยอมรับว่า เธอวาด วาด และเขียน เมื่อถามถ้า เธอจะเคยพยายามเผยแพร่งานเขียนของเธอ Watson confesses ที่ถ้าเธอเคยประกาศอะไร เธอมักจะทำภายใต้นามแฝงตัว วัตสันรู้สึกว่า มีคนความคิดที่เธอเป็นตัวเธอสาธารณะ และจะต้องทำเป็นลายลักษณ์อักษรใด ๆ ที่ทำเครื่องหมายโดยภาพลักษณ์เหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตสันยอมรับว่าเธอไปมึนและมีความยากลำบากรักษาสนทนาในสถานการณ์เหล่านั้น
วัตสันยังสารภาพว่าเธอจะใช้เวลาพักจากกิจการโดยซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำ.
นอกจากนี้จะดำเนินวัตสันยังยอมรับว่าเธอดึงวาดและเขียน เมื่อถามว่าเธอเคยจะพยายามที่จะเผยแพร่งานเขียนของเธอวัตสันสารภาพว่าถ้าเธอจะเคยเผยแพร่สิ่งที่เธออาจจะทำได้ภายใต้นามแฝง วัตสันรู้สึกว่าคนมีความคิดของเธอเป็นใครมาจากบุคคลสาธารณะและเธอจะไม่ต้องการงานเขียนใด ๆ ที่ทำเครื่องหมายโดยการรับรู้ของผู้ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตสัน ยอมรับว่าเธอจะมึนงง และมีความยากรักษา
สนทนาในสถานการณ์เหล่านั้น วัตสันยังสารภาพว่าเธอใช้เวลาหยุดพักจากกิจการโดย
ซ่อนตัวในห้องน้ำ
นอกจากการแสดง วัตสันยังยอมรับว่าเธอวาด , สีและเขียน เมื่อถามว่าเธอเคยแสวงหา
ที่จะเผยแพร่งานที่เธอเขียน วัตสัน สารภาพว่าถ้าเธอ

เคยประกาศอะไรเลยเธออาจทำภายใต้นามปากกา วัตสัน รู้สึกว่ามีคน
ความคิดของผู้ที่เธอมาจากบุคคลสาธารณะของเธอและจะไม่ต้องทำงานใด ๆ เขียนเครื่องหมาย
ความคิดเห็นเหล่านั้น