Seeing Chen Rong lower her eyes wor

Seeing Chen Rong lower her eyes wordlessly, Chen Wei leaned forward in spite of herself and wrung her hands together as she nervously said, “Father says that my last meeting with General Ran had been a bit regrettable, and he wants me to make a better showing this time. Ah Rong, you had said that General Ran likes those who are sharp and frank. What else does he like in someone?”

Chen Wei seemed to have forgotten that she had slapped Chen Rong last time for the very same matter.

Chen Rong looked up and shook her head, softly replying: “I don’t know.”

“But you must.” She sounded a little anxious. She reached out for Chen Rong’s hand, shaking it as she smilingly said, “Dearest cousin, tell me. You must let me know.”

Chen Rong continued to shake her head.

Chen Wei was riled now. She got up and angrily demanded, “Is it because I’ve offended you last time that you’re purposely not telling me?”

Yes, I’m not telling you on purpose! Do I owe you anything? Chen Rong secretly scoffed.

Chen Wei got even more incensed when she saw her cousin indifferently hanging her head in silence. She stomped on the ground and yelled: “Ah Rong of the Chen house, why are you like this? Hmph, no wonder none of the girls like you.”

Chen Rong shot to her feet at the same time Chen Wei blurted these words. She lifted her long skirt and turned back into her room. Before long, her bedchamber door had slammed shut.

Chen Wei was infuriated. She screamed at the door: “Ah Rong of the Chen house, you have no sense of social hierarchy! No wonder nobody likes you. Hmph, you’re not betrothed yet, you know. I’ll tell father to throw you to any random old man.”

When she said her peace, she turned and stalked out.

By the time she got the the gate, she was a little surprised that Chen Rong hadn’t chased after her. Was she not afraid?

Chen Wei had always felt that Chen Rong should curry favor with her. Not only because she had a higher status, but also because Chen Rong was under her father’s guard. It stood to reason that she ought to be careful in how she treated her.

After a length of bewilderment, Chen Wei paused to suddenly remember that: yes, Chen Rong has caught Wang Qilang’s attention. No wonder. Hmph, does she think it’s all good and well? I’ll tell father not to give Ah Rong to Wang Qilang so that she can’t be together with her beloved.

At this thought, Chen Wei began walking again and headed directly for the main compound.

Nurse Ping and the others had been watching since they began to fight, but all they could do was look on. They couldn’t expect too much from their lady when they knew what her personality was like. She was, after all, much gentler now compared to the times they were still in Ping.

After staying quiet for some time, Old Shang went to Chen Rong’s door to report to her: “Miss, land has been bought.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นต่ำกว่าดวงตาของเธอ wordlessly รงเฉิน เฉินเว่ยก็เอนไปข้างหน้าทั้ง ๆ ที่ตัวเองมี และ wrung มือของเธอกันเธอกล่าวอย่างกังวลใจ, "พ่อบอกว่า ประชุมครั้งสุดท้ายของฉันกับ Ran ทั่วไปเคยเสียใจบิต และเขาต้องการดีกว่าการแสดงครั้งนี้ อา ร็อง คุณได้กล่าวว่า ผู้ที่มีความคมชัด และตรงไปตรงมาถูกใจวิ่งทั่วไป มีอะไรที่เขาชอบในคน"เว่ยเฉินดูเหมือนจะ ลืมว่า เธอมีตบเฉินร้องครั้งสุดท้ายสำหรับเรื่องเดียวกันเฉินร่องมองขึ้น และส่ายหัวของเธอ เบา ๆ ตอบกลับ: ฉัน ""แต่คุณต้อง" เธอฟังกังวลเล็กน้อย เธอเอื้อมมือเฉินร่อง สั่นมันเธอครั้งกล่าวกล่าว "ลูกพี่ลูกน้องเดียเรส บอกฉัน คุณต้องแจ้งให้เราทราบ"รองเฉินยังคงเขย่าหัวของเธอเว่ยเฉิน riled คือตอนนี้ เธอตื่น และเรียก ร้องด้วยความโกรธ "มันเป็น เพราะฉันเคยเคืองครั้งสุดท้ายที่คุณจะจงใจไม่บอกฉัน"ใช่ ฉันไม่บอกคุณใน ไม่รู้อะไร เฉินร่องที่แอบ scoffedเว่ยเฉินได้หอมมากเมื่อเธอเห็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ indifferently ห้อยหัวของเธอในความเงียบ เธอ stomped บนพื้นดิน และตะโกน: " Ah ร่องของบ้านเฉิน ทำไมคุณเป็นเช่นนี้ Hmph เสน่ห์ของสาว ๆ ไม่ชอบคุณ. "เฉินรองยิงเท้าของเธอในเวลาเดียวกันเว่ยเฉิน blurted คำเหล่านี้ เธอยกกระโปรงยาวของเธอ และหันกลับเข้าไปในห้องของเธอ อีกไม่นาน ประตูห้องบรรทมของเธอมีปากปิดเว่ยเฉินถูกโกรธแค้น เธอกรีดร้องที่ประตู: " Ah ร่องของบ้านเฉิน คุณมีความรู้สึกของลำดับชั้นทางสังคม เสน่ห์ที่ไม่มีใครชอบคุณ Hmph คุณจะไม่มีนั้นรับในหมั้นบุตร ยัง คุณทราบ ผมจะบอกพ่อทิ้งคุณชายเก่าสุ่มใดๆ"เมื่อเธอกล่าวว่า สันติภาพของเธอ เธอเปิด และไล่ออกเวลา ที่เธอได้ประตู เธอประหลาดใจเล็กน้อยว่า เฉินร่องไม่ไล่หลังจากที่เธอ ก็เธอไม่กลัวเว่ยเฉินได้เสมอรู้สึกว่า เฉินร่องควรประจบกับเธอ ไม่ใช่ เพราะเธอมีสถานะสูงขึ้น แต่เนื่องจากเฉินร่องใต้ยามพ่อของเธอ มันยืนเพื่อเหตุผลที่ เธอควรจะระมัดระวังในวิธีการที่เธอถือว่าเธอหลังจากความยาวของความสับสน เว่ยเฉินหยุดชั่วคราวเพื่อก็จำไว้ว่า: ใช่ เฉินรองได้จับความสนใจวัง Qilang ไม่น่าแปลกใจ Hmph เธอคิดไม่ดี และดีทั้งหมด ผมจะบอกพ่อไม่ให้ให้อา รองวัง Qilang เพื่อให้เธอไม่สามารถร่วมกับรักของเธอที่คิดนี้ เว่ยเฉินเริ่มเดินอีกครั้ง และมุ่งตรงสารประกอบหลักปิงพยาบาลและคนอื่น ๆ ได้รับชมตั้งแต่พวกเขาเริ่มการต่อสู้ แต่ทั้งหมดไม่ควรถูกมองใน พวกเขาไม่คาดหวังมากเกินไปจากผู้หญิงของพวกเขาเมื่อพวกเขารู้ว่าบุคลิกของเธอที่เป็นเหมือน เธอ นี้เบาเมื่อเทียบกับเวลาที่พวกเขาอยู่ใน Ping ยังคงหลังจากพักเงียบซางบางเวลา เก่าไปเฉินร่องประตูรายงานเธอ: "นางสาว ที่ดินถูกซื้อมา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เห็นเฉินร่องลดดวงตาของเธอคอแข็งเฉินเหว่ยเอนไปข้างหน้าทั้งๆที่ตัวเองและบีบมือของเธอด้วยกันขณะที่เธอประหม่ากล่าวว่า "พ่อบอกว่าการประชุมครั้งล่าสุดของฉันกับ Ran ทั่วไปได้รับบิตที่น่าเศร้าและเขาอยากให้ผมที่จะทำให้ดีขึ้น การแสดงครั้งนี้ อาร่องคุณได้กล่าวว่าที่วิ่งทั่วไปที่ชอบคนที่มีความคมชัดและตรงไปตรงมา ? สิ่งที่คนอื่นเขาไม่ชอบใครสักคน " เฉินเหว่ยดูเหมือนจะลืมว่าเธอตบเฉินร่องครั้งสุดท้ายสำหรับเรื่องเดียวกันมาก. เฉินร่องเงยหน้าขึ้นและส่ายหัวเธอเบา ๆ ตอบ:". ผมไม่ทราบ " " แต่คุณต้อง. "เธอเป่ากังวลเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอเอื้อมมือออกไปสำหรับมือเฉินร่องของเขย่าขณะที่เธออมยิ้มกล่าวว่า "ญาติที่รักบอกฉัน คุณต้องแจ้งให้เราทราบ. " เฉินร่องยังคงส่ายหัว. เฉินเหว่ยถูกโกรธในขณะนี้ เธอลุกขึ้นและเรียกร้องด้วยความโกรธ "มันเป็นเพราะผมเคยโกรธเคืองคุณครั้งสุดท้ายที่คุณจงใจไม่ได้บอกผมได้ไหม" ใช่ฉันไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับวัตถุประสงค์! ฉันเป็นหนี้คุณอะไร? เฉินร่องแอบด่า. เฉินเหว่ยได้แม้ไฟมากขึ้นเมื่อเธอเห็นญาติของเธอเอาใจใส่ห้อยหัวของเธออยู่ในความเงียบ เธอกระทืบบนพื้นดินและตะโกน: "อาร่องของบ้านเฉินทำไมคุณเช่นนี้? ฮึ่มไม่มีใครแปลกใจของสาว ๆ อย่างคุณ. " เฉินร่องยิงเท้าของเธอในเวลาเดียวกันเฉินเหว่ยโพล่งคำพูดเหล่านี้ เธอยกกระโปรงยาวของเธอและหันกลับเข้ามาในห้องของเธอ ก่อนที่จะนานประตูห้องนอนของเธอได้ปิด slammed. เฉินเหว่ยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เธอกรีดร้องที่ประตู: "อาร่องของบ้านเฉินคุณมีความรู้สึกของลำดับชั้นทางสังคมไม่! ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีใครชอบคุณ ฮึ่มคุณไม่ได้หมั้น แต่คุณรู้ว่า ฉันจะบอกพ่อที่จะโยนไปยังคนเก่า ๆ สุ่ม. " เมื่อเธอกล่าวว่าความสงบสุขของเธอเธอหันหลังกลับและเดินออก. ตามเวลาที่เธอได้ประตูเธอก็แปลกใจเล็กน้อยว่าเฉินร่องไม่ได้ไล่ตามเธอ . ไม่ได้เป็นเธอกลัว? เฉินเหว่ยมีความรู้สึกเสมอว่าเฉินร่องควรประจบกับเธอ ไม่เพียงเพราะเธอมีสถานะที่สูงขึ้น แต่ยังเป็นเพราะเฉินเป็นร่องภายใต้การคุ้มกันของพ่อของเธอ มันยืนเพื่อเหตุผลที่เธอควรจะระมัดระวังในการวิธีการที่เธอปฏิบัติต่อเธอ. หลังจากที่ความยาวของความสับสนเฉินเหว่ยหยุดทำงานชั่วคราวเพื่อจู่ ๆ ก็จำไว้ว่า: ใช่เฉินร่องได้จับความสนใจของวัง Qilang มิน่าเล่า ฮึ่มที่เธอไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีและดี? ฉันจะบอกพ่อไม่ให้อาร่องวัง Qilang เพื่อที่เธอไม่สามารถอยู่ด้วยกันกับเธอที่รัก. ในความคิดนี้เฉินเหว่ยเริ่มเดินอีกครั้งและมุ่งตรงสารประกอบหลัก. พยาบาลปิงและคนอื่น ๆ ได้รับชม ตั้งแต่พวกเขาเริ่มที่จะต่อสู้ แต่สิ่งที่พวกเขาทำได้ก็คือมองใน พวกเขาไม่สามารถคาดหวังมากเกินไปจากผู้หญิงของพวกเขาเมื่อพวกเขารู้ว่าสิ่งที่บุคลิกของเธอเป็นเหมือน เธอเป็นหลังจากที่ทุกอ่อนโยนมากในขณะนี้เมื่อเทียบกับครั้งที่พวกเขายังคงอยู่ในปิง. หลังจากเข้าพักที่เงียบสงบบางครั้งเก่าชางไปที่ประตูเฉินร่องเพื่อรายงานให้เธอ: ". นางสาวที่ดินได้รับการซื้อ"