The effects of xylanase supplementa

The effects of xylanase supplementation on production performance, carcass traits, caecal
volatile fatty acid and peptide YY concentration in serum of broiler chickens fed
maize–soybean based diets were tested in a 42 d experiment. Dietary metabolizable energy
(AME, N uncorrected) was decreased in the experimental diets by 0 (E1), 230 (E2) and
420 kJ/kg (E3). Each of these diets was supplemented with 0 (X1) or 16,000 units/kg (X2) of
a commercial xylanase. The objective was to ascertain if the xylanase could spare dietary
energy for growth through its effects on peptide YY concentration in blood. Reduction
of dietary AME depressed body weight gain (P=0.014), deteriorated feed conversion ratio
(P=0.018) and decreased carcass yield (P=0.0001) over 42 d. Irrespective of the level of
supplemental xylanase, breast meat yield was the poorest in the E2 groups (P=0.003).
Supplementation of xylanase had no effect on body weight gain, feed consumption, feed
conversion ratio (feed consumption: body weight gain) and carcass traits (P>0.05). Low
energy diets increased total volatile fatty acids (VFA) in caeca (P=0.0001). Xylanase supplementation
tended to decrease caecal VFA irrespective of dietary AME (P=0.07). Increasing
dietary AME reduced Salmonella (P=0.018) and Escherichia coli (P=0.019) and increased
Enterobacteriaceae (P=0.012) populations in caeca. Reduction in dietary AME decreased glucose
(P=0.0001) and cholesterol (P=0.012) in serum, particularly in the E3 groups. Serum
glucose increased due to xylanase supplementation in the E1 and E3 groups but not in
the E2 group (energy
×
xylanase P=0.0001). Supplementation of xylanase to the E2 groups
decreased serum cholesterol as compared with the E1 and E3 groups (energy
×
xylanase
P=0.002). On the other hand, xylanase supplementation decreased serum concentrations
of protein in the E1 and E2 groups (energy
×
xylanase P=0.0001) and uric acid in the E2 and E3
groups (energy
×
xylanase P=0.006). Serum insulin reached a maximum (P=0.0001) in the
E2 group irrespective of xylanase supplementation and added xylanase increased serum
insulin (P=0.0001) at all dietary AME levels. There was an interaction between dietary
AME and supplemental xylanase on serum peptide YY concentration (P=0.0001) which
suggested that the xylanase induced increase in the serum peptide YY concentration was
dependent on dietary energy density. It was concluded from the present investigation that

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของไซลาเนสเสริมประสิทธิภาพการผลิต ลักษณะซาก caecalระเหยเปปไทด์และกรดไขมัน YY ความเข้มข้นในซีรั่มของไก่กระทงที่เลี้ยงด้วยอาหารจากข้าวโพดกากถั่วเหลืองรับการทดสอบในการทดสอบ 42 d พลังงานอาหาร metabolizable(AME, N uncorrected) ลดลงในอาหารทดลอง 0 (E1), 230 (E2) และ420 kJ/kg (E3) การรับประทานอาหารถูกเสริม ด้วย 0 (X1) หรือ 16,000 หน่วยกิโลกรัม (X2) ของไซลาเนสเชิงพาณิชย์ วัตถุประสงค์คือเพื่อ ให้แน่ใจว่า ไซลาเนสสามารถสำรองอาหารพลังงานสำหรับการเติบโตผ่านผลเปปไทด์ YY ความเข้มข้นในเลือด ลดของ AME อาหารตกต่ำน้ำหนัก (P = 0.014), ย้และฟีดอัตรา(P = 0.018) และผลผลิตซากลดลง (P = 0.0001) กว่า 42 d. ไม่คำนึงถึงระดับของไซลาเนสเพิ่มเติม ผลผลิตเนื้อนมถูกจนที่สุดในกลุ่ม E2 (P = 0.003)เสริมของไซลาเนสไม่มีผลกับร่างกายเพิ่มน้ำหนัก ปริมาณอาหารสัตว์ อาหารอัตรา (ดึงข้อมูลปริมาณการใช้: เพิ่มน้ำหนักในร่างกาย) และลักษณะซาก (P > 0.05) ต่ำอาหารพลังงานเพิ่มขึ้นรวมระเหยกรดไขมัน (VFA) ใน caeca (P = 0.0001) ไซลาเนสเสริมแนวโน้มที่จะ ลด VFA caecal โดยไม่คำนึงถึงอาอาหาร (P = 0.07) เพิ่มขึ้นAME อาหารลดลง Salmonella (P = 0.018) และ Escherichia coli (P = 0.019) และเพิ่มขึ้นEnterobacteriaceae (P = 0.012) ประชากรใน caeca ลดอาอาหารลดลงระดับน้ำตาลใน(P = 0.0001) และคอเลสเตอร (P = 0.012) ในซีรั่ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่ม E3 เซรั่มกลูโคสที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากการเสริมไซลาเนส ในกลุ่ม E1 E3 แต่ไม่กลุ่ม E2 (พลังงาน×ไซลาเนส P = 0.0001) เสริมของไซลาเนสกลุ่ม E2ลดคอเลสเตอรเซรั่มเมื่อเทียบกับกลุ่ม E1 และ E3 (พลังงาน×ไซลาเนสP = 0.002) บนมืออื่น ๆ ไซลาเนสเสริมลดลงความเข้มข้นของซีรั่มโปรตีนในกลุ่ม E1 และ E2 (พลังงาน×ไซลาเนส P = 0.0001) และกรดยูริกใน E2 และ E3กลุ่มพลังงาน×ไซลาเนส P = 0.006) เซรั่มอินซูลินถึงสูงสุด (P = 0.0001) ในการกลุ่ม E2 โดยไม่คำนึงถึงการเสริมไซลาเนสและไซลาเนสเพิ่มเพิ่มเซรั่มอินซูลิน (P = 0.0001) อาหารที่ AME ระดับ มีการโต้ตอบระหว่างอาหารAME และไซลาเนสเสริมบนเซรั่มเปปไทด์เข้มข้น YY (P = 0.0001) ซึ่งแนะนำว่า ไซลาเนสที่เกิดเพิ่มขึ้นของความเข้มข้นของซีรั่มเปปไทด์ YYขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของพลังงานอาหาร มันคือสรุปจากการสอบสวนอยู่ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของการเสริมเอนไซม์ต่อสมรรถภาพการผลิตลักษณะซาก caecal
กรดไขมันระเหยและความเข้มข้น YY เปปไทด์ในซีรั่มของไก่ที่เลี้ยง
อาหารข้าวโพดถั่วเหลืองตามที่ได้รับการทดสอบใน 42 D ทดลอง พลังงานที่อาหาร
(AME, N แก้ไข) ลดลงในอาหารทดลองโดย 0 (E1), 230 (E2) และ
420 กิโลจูล / กิโลกรัม (E3) แต่ละอาหารเหล่านี้ได้รับการเสริมด้วย 0 (X1) หรือ 16,000 หน่วย / kg (x2) ของ
ไซลาเนสในเชิงพาณิชย์ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจถ้าไซลาเนสสามารถสำรองอาหาร
พลังงานสำหรับการเจริญเติบโตผ่านผลกระทบต่อความเข้มข้นของเปปไทด์ YY ในเลือด การลดลง
ของการบริโภคอาหาร AME ร่างกายหดหู่น้ำหนักที่เพิ่มขึ้น (p = 0.014) อัตราการเปลี่ยนอาหารเสื่อมโทรม
(p = 0.018) และผลผลิตซากลดลง (p = 0.0001) กว่า 42 D โดยไม่คำนึงถึงระดับของ
. ไซลาเนสเสริมผลผลิตเนื้อเต้านมเป็นที่ยากจนที่สุดในกลุ่ม E2 (p = 0.003)
การเสริมเอนไซม์ไม่มีผลต่อการเพิ่มของน้ำหนักร่างกายปริมาณอาหารที่กินอาหาร
อัตราการแปลงสภาพ (ปริมาณอาหารที่กินร่างกายน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น) และ ลักษณะซาก (p> 0.05) ต่ำ
อาหารพลังงานที่เพิ่มขึ้นรวมกรดไขมันระเหย (VFA) ใน caeca (p = 0.0001) เสริมไซลาเนส
มีแนวโน้มลดลง caecal VFA โดยไม่คำนึงถึงการบริโภคอาหาร AME (p = 0.07) เพิ่มขึ้น
AME อาหารลดเชื้อ Salmonella (p = 0.018) และ Escherichia coli (p = 0.019) และเพิ่ม
Enterobacteriaceae (p = 0.012) ประชากรใน caeca ในการลดการบริโภคอาหารลดลง AME กลูโคส
(p = 0.0001) และคอเลสเตอรอล (p = 0.012) ในซีรั่มโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่ม E3 เซรั่ม
กลูโคสเพิ่มขึ้นเนื่องจากการเสริมเอนไซม์ใน E1 และ E3 กลุ่ม แต่ไม่ได้อยู่ใน
กลุ่ม E2 (พลังงาน
×
ไซลาเนส p = 0.0001) การเสริมเอนไซม์กับกลุ่ม E2
ลดลงคอเลสเตอรอลในเลือดเมื่อเทียบกับ E1 และ E3 กลุ่ม (พลังงาน
×
ไซลาเนส
P = 0.002) บนมืออื่น ๆ , การเสริมเอนไซม์ลดลงเซรั่มเข้มข้น
ของโปรตีนใน E1 และ E2 กลุ่ม (พลังงาน
×
ไซลาเนส p = 0.0001) และกรดยูริคใน E2 และ E3
กลุ่ม (พลังงาน
×
ไซลาเนส P = 0.006) เซรั่มอินซูลินถึงสูงสุด (p = 0.0001) ใน
กลุ่ม E2 โดยไม่คำนึงถึงการเสริมเอนไซม์ไซลาเนสและเสริมเพิ่มขึ้นในซีรั่ม
อินซูลิน (p = 0.0001) ในทุกระดับ AME อาหาร มีการทำงานร่วมกันระหว่างอาหารเป็น
AME และไซลาเนสเสริมความเข้มข้น YY เปปไทด์ซีรั่ม (p = 0.0001) ซึ่ง
ชี้ให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของไซลาเนสเหนี่ยวนำให้เกิดในความเข้มข้นของเปปไทด์ YY เป็น
ขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของพลังงานอาหาร ก็สรุปได้จากการตรวจสอบในปัจจุบันที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของการเสริมเอนไซม์ต่อสมรรถนะการผลิต caecal ลักษณะซากกรดไขมันที่ระเหยได้ และเปปไทด์เข้มข้นในซีรั่มของไก่กระทง YY เฟดอาหารข้าวโพดและถั่วเหลืองที่ใช้ทดสอบใน 42 D ทดลอง อาหารค่าพลังงานใช้ประโยชน์ได้( AME N uncorrected ) ลดลงในอาหารทดลองโดย 0 ( E1 ) 230 ( E2 ) และ420 กิโลจูล / กิโลกรัม ( E3 ) แต่ละอาหารเหล่านี้ถูกเสริมด้วย 0 ( x1 ) หรือ 16 , 000 ยูนิต / กก. ( x2 ) ของเป็นเอนไซม์ทางการค้า มีวัตถุประสงค์เพื่อวินิจฉัยถ้าเนสพอมีอาหารพลังงานสำหรับการเจริญเติบโตผ่านผลกระทบต่อเปปไทด์ YY ที่ความเข้มข้นในเลือด ลดอาหารของ AME หดหู่เพิ่มน้ำหนัก ( p = 0.014 ) , อัตราการเปลี่ยนอาหาร เสื่อมลง( p = 0.018 ) และปริมาณผลผลิตซาก ( P = 0.0001 ) 42 . โดยไม่คำนึงถึงระดับของเสริมเอนไซม์ ผลผลิตเนื้อหน้าอกเป็น E2 ที่ยากจนที่สุดในกลุ่ม ( p = 0.003 )การเสริมเอนไซม์ไม่มีผลต่อการเพิ่ม น้ำหนักอาหาร อาหารสัตว์อัตราส่วนการแปลง ( อาหาร : น้ำหนักตัว ) และลักษณะซาก ( P > 0.05 ) ต่ำอาหารเพิ่มพลังงานทั้งหมดกรดไขมันที่ระเหยได้ ( ง่าย ) พยาธิ ( P = 0.0001 ) เอนไซม์เสริมมีแนวโน้มลดลง caecal ง่ายโดยไม่คำนึงถึงชื่ออาหาร ( P = 0.07 ) เพิ่มชื่ออาหารลดลง ( p = 0.018 ) เชื้อ Salmonella และ Escherichia coli ( P = 0.019 ) และเพิ่มขึ้นผิดเพี้ยน ( P = 0.012 ) ประชากรในพยาธิ . การลดอาหารชื่อลดลงกลูโคส( P = 0.0001 ) และไขมัน ( P = 0.012 ) ในเลือดโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน E3 กลุ่ม เซรั่มกลูโคสเพิ่มขึ้นเนื่องจากการเสริมเอนไซม์ใน E1 E3 และกลุ่มแต่ไม่ใช่ในกลุ่ม E ( พลังงาน×เนส p = 0.0001 ) การเสริมเอนไซม์เพื่อ E2 กลุ่มระดับคอเลสเตอรอลลดลงเมื่อเทียบกับ E1 E3 ( กลุ่มพลังงานและ×เนสP = 0.002 ) บนมืออื่น ๆ , เอนไซม์เสริมเซรั่มเข้มข้นลดลงของโปรตีนใน E1 E2 และกลุ่มพลังงาน×เนส p = 0.0001 ) และกรดยูริกใน E2 หรือ E3กลุ่มพลังงาน×เนส p = 0.006 ) เซรั่มอินซูลินถึงสูงสุด ( P = 0.0001 ) ในE2 กลุ่มไม่เสริมและเสริมเอนไซม์ไซลาเนสเพิ่มขึ้นซีรั่มอินซูลิน ( P = 0.0001 ) ทั้งหมดที่มีชื่อระดับ มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างอาหารชื่อและเสริมเนสเซรั่มเปปไทด์ YY สมาธิ ( P = 0.0001 ) ซึ่งพบว่าเอนไซม์ในการเพิ่มความเข้มข้นของเซรั่มเปปไทด์ YYขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของพลังงานอาหาร สรุปจากปัจจุบันการสอบสวนว่า