Malcolm was now terribly atraid. If

Malcolm was now terribly atraid. If I am in trouble, I will not be able to ring the alarm bell, he thought to himself. If anything happens to me, I will not be able to call for help. Malcolm sat down at the table,but he was not able to read his books. The room was still still silent. He looked up again at the painting. He shut his eyed and ribbed them. Then he looked at the painting onece again. 'If can't be true,' he shouted out loudly in the empty room. He looked at the painting. The fireplace and the rope were still there. And the high-backed chair was in the painting too. But the hlgh-backed chair in the painting was empty. There was no one sitting in it. The judge in the painting had disappeared.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Malcolm ได้ตอนนี้ชะมัด atraid ถ้าฉัน มีปัญหา ฉันจะไม่สามารถแหวนสัญญาณเตือนภัย เขาคิดกับตัวเอง หากเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันจะไม่สามารถขอความช่วยเหลือ Malcolm นั่งลงที่ตาราง แต่เขาไม่ได้อ่านหนังสือของเขา เสร็จยังคงนิ่งเงียบ เขามองขึ้นอีกครั้งที่ภาพวาด เขาปิดตาของเขา และยางนั้น แล้ว เขามองที่ onece ภาพวาดอีกครั้ง ' ถ้าไม่เป็นจริง เขาตะโกนออกเสียงดังในห้องว่างเปล่า เขามองไปที่ภาพวาด เตาผิงและเชือกก็ยังคงมี และในภาพวาดเก้าอี้สำรองสูงเกินไป แต่เก้าอี้สำรอง hlgh ในภาพว่างเปล่า ก็ไม่มีใครนั่งอยู่ในนั้น ผู้พิพากษาในการวาดภาพก็หายไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มัลคอล์ตอนนี้ atraid ชะมัด ถ้าฉันมีปัญหาผมจะไม่สามารถที่จะกดกริ่งสัญญาณเตือนภัยที่เขาคิดกับตัวเอง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉันฉันจะไม่สามารถเรียกขอความช่วยเหลือ มัลคอล์นั่งลงที่โต๊ะ แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะอ่านหนังสือของเขา ห้องพักก็ยังคงเงียบ เขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้งในการวาดภาพ เขาปิดตาของเขาและพวกเขายาง จากนั้นเขาก็มองไปที่ onece ภาพวาดอีกครั้ง 'ถ้าไม่สามารถเป็นจริง "เขาตะโกนออกมาเสียงดังในห้องที่ว่างเปล่า เขามองไปที่ภาพวาด เตาผิงและเชือกก็ยังคงมี และเก้าอี้สูงได้รับการสนับสนุนเป็นในการวาดภาพมากเกินไป แต่เก้าอี้ hlgh ได้รับการสนับสนุนในการวาดภาพเป็นที่ว่างเปล่า ไม่มีใครนั่งอยู่ในที่มันเป็น ผู้พิพากษาในการวาดภาพได้หายไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มัลคอล์มตอนนี้ชะมัด atraid . ถ้าผมมีปัญหา ผมจะไม่สามารถที่จะตีระฆังปลุก เขาคิดกับตัวเอง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉัน ฉัน จะ ไม่ สามารถโทรขอความช่วยเหลือ เขานั่งลงที่โต๊ะ แต่เขาไม่สามารถอ่านหนังสือของเขา ห้องก็ยังเงียบ เขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้งที่รูปวาด เขาปิดตาและซี่โครงของเขาเหล่านั้น แล้วเขาก็มองไปที่ภาพวาด onece อีกครั้ง . . . ถ้าไม่เป็นความจริง " เขาตะโกนเสียงดังในห้องว่างเปล่า เค้ามองไปที่ภาพวาด เตาผิงและ เชือกยังอยู่ที่นั่น และสูงถอยเก้าอี้อยู่ในรูปด้วย แต่ hlgh ถอยเก้าอี้ในรูปนั้นว่างเปล่า ไม่มีคนนั่งอยู่ในนั้น ผู้พิพากษาในรูปนั้นได้หายไป