3.4. Manipulation of extrinsic fact

3.4. Manipulation of extrinsic factors
With regard to the influence of extrinsic factors on postural control, studies were found on
visual (Barela et al., 2011; Cherng et al., 1999, 2009; Donker et al., 2008; Ferdjallah et al.,
2002; Liao et al., 1997; Rose et al., 2002; Saavedra et al., 2010) and proprioceptive
manipulation (Corrêa et al., 2007), dual-task effects on postural control (Reilly et al., 2008),
postural perturbation (Burtner et al., 1999; Burtner et al., 1998, 2007; Chen & Woollacott,
2007; Cherng et al., 1999; Liao et al., 1997) and manipulation of the seat surface (Cherng et
al., 2009).
The studies manipulating the availability of visual information for postural control showed
that children with CP exhibited greater COP displacement with eyes closed compared to
typical developing children (Rose et al., 2002). Visual deprivation also increased hip and
ankle balance strategies in this population (Ferdjallah et al., 2002). However, muscular
activation of the ankle dorsiflexors is limited in these children. Thus, it seems that the use of
visual information for postural control is appropriate in most children with CP, but they
apparently use it to compensate for musculoskeletal and neuromotor dysfunction. With
regard to visual manipulation, Barela et al. (2011) showed that children with CP can couple
sensory information from visual inputs to motor action, but not with the same magnitude as
typically-developing children, possibly due to difficulties in adaptation.
Reilly et al. (2008) explored dual-task effects on postural control. The children stood on the
force plate while an attentionally challenging cognitive task was performed. They verified
that children with CP have less ability to allocate intentional resources to the processing of
tasks involving visual working memory and executive attention. This may be due to
limitations in the executive component of attention. Thus, the interaction between executive
attention and postural control in children with cerebral palsy seems to increase the deficits in
standing postural control.
Perturbation of the support surface led to a greater instability in children with CP than in
typical children (Burtner et al., 2007), especially under visual deprivation. Apparently,
impaired sensory integration abilities (Cherng et al., 1999) increase agonist–antagonist cocontraction
in order to provide stability for these children (Burtner et al., 1998). However,
these motor adaptations were not always successful in maintaining both stability and
alignment for different postures. Thus, it has been shown that these joint in coordination
contributed to the delayed postural control responses in children with CP (Chen &
Woollacott, 2007).
In summary, the survey shows that extrinsic factors play an important role in postural
control adjustments in children with CP. Postural control is indeed constantly challenged in
daily routine situations, and different sensory environments require different adjustments.
3.5. Characterization of the postural control in CP
Postural control was assessed in the reviewed studies under a variety of conditions,
including sitting posture (Bigongiari et al., 2011; Cherng et al., 2009; Ju et al., 2012;
Saavedra et al., 2010), standing posture (Barela et al., 2011; Burtner et al., 1998, 1999; Chen
& Woollacott, 2007; Cherng et al., 1999; Corrêa et al., 2007; Donker et al., 2008; Ferdjallah

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.4 การจัดการของปัจจัยภายนอก
เกี่ยวกับอิทธิพลของปัจจัยภายนอกในการควบคุมการทรงตัวการศึกษาพบใน
ภาพ (Barela, et al, 2011;. เชิง et al, 1999, 2009;. เข้ม, et al, 2008;.. Ferdjallah และคณะ,
2002; เหลียว et al, 1997;. โรส et al, 2002;.. เบดและคณะ, 2010) และ proprioceptive
.. การจัดการ (Corrêa et al, 2007) ผลกระทบแบบ dual-งานเกี่ยวกับการควบคุมการทรงตัว (ลี et al, 2008) ,
การก่อกวนการทรงตัว (Burtner et al, 1999;. Burtner et al, 1998, 2007;. เฉิน & Woollacott,
2007; เชิง et al, 1999;. เหลียว et al, 1997.) และการจัดการของพื้นผิวที่นั่ง (เชิงและ
อัล ., 2009).
การศึกษาความพร้อมของการจัดการข้อมูลภาพสำหรับการควบคุมการทรงตัวที่แสดงให้เห็น
ว่าเด็กที่มี CP แสดงการเคลื่อนที่ COP มากขึ้นด้วยตาปิดเมื่อเทียบกับ
เด็กที่กำลังพัฒนาโดยทั่วไป (Rose et al., 2002) กีดกันภาพยังเพิ่มขึ้นสะโพกและ
ข้อเท้ากลยุทธ์สมดุลในประชากรกลุ่มนี้ (Ferdjallah et al., 2002) แต่กล้ามเนื้อ
กระตุ้นการทำงานของ dorsiflexors ข้อเท้าที่มี จำกัด ในเด็กเหล่านี้ ดังนั้นจึงดูเหมือนว่าการใช้
ข้อมูลภาพสำหรับการควบคุมการทรงตัวมีความเหมาะสมในเด็กส่วนใหญ่ที่มี CP แต่พวกเขาก็
เห็นได้ชัดว่าจะใช้มันเพื่อชดเชยกล้ามเนื้อและความผิดปกติ Neuromotor ด้วย
เรื่องที่เกี่ยวกับการจัดการภาพ Barela และคณะ (2011) แสดงให้เห็นว่าเด็กที่มี CP สามารถคู่
ข้อมูลทางประสาทสัมผัสจากปัจจัยการผลิตภาพกับการกระทำมอเตอร์ แต่ไม่ได้มีความสำคัญเช่นเดียวกับ
เด็กมักจะพัฒนาอาจจะเป็นเพราะความยากลำบากในการปรับตัว.
ไรล์ลี่และคณะ (2008) การสำรวจผลกระทบแบบ dual-งานเกี่ยวกับการควบคุมการทรงตัว เด็กยืนอยู่บน
แผ่นแรงในขณะที่งานที่ท้าทายความรู้ความเข้าใจ attentionally ถูกดำเนินการ พวกเขามีการยืนยัน
ว่าเด็กที่มี CP มีความสามารถน้อยกว่าในการจัดสรรทรัพยากรโดยเจตนาเพื่อการประมวลผลของ
งานที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของหน่วยความจำภาพและความสนใจของผู้บริหาร นี้อาจจะเป็นเพราะ
ข้อ จำกัด ในองค์ประกอบที่ผู้บริหารให้ความสนใจ ดังนั้นการปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้บริหารระดับสูง
ให้ความสนใจและการควบคุมการทรงตัวในเด็กที่มีสมองพิการดูเหมือนว่าจะเพิ่มการขาดดุลใน
การควบคุมการทรงตัวยืน.
ก่อกวนของพื้นผิวการสนับสนุนนำไปสู่ความไม่แน่นอนมากขึ้นในเด็กที่มี CP กว่าใน
เด็กทั่วไป (Burtner et al., 2007 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้การกีดกันภาพ เห็นได้ชัดว่า
การด้อยค่าความสามารถบูรณาการประสาทสัมผัส (เชิง et al., 1999) เพิ่มขึ้น cocontraction ตัวเอก-ศัตรู
ในการสั่งซื้อเพื่อให้มีเสถียรภาพสำหรับเด็กเหล่านี้ (Burtner et al., 1998) อย่างไรก็ตาม
การปรับตัวมอเตอร์เหล่านี้ไม่เคยประสบความสำเร็จในการรักษาทั้งความมั่นคงและ
การจัดตำแหน่งสำหรับท่าที่แตกต่างกัน ดังนั้นจึงได้รับการแสดงให้เห็นว่าในการประสานงานร่วมกันเหล่านี้
มีส่วนทำให้การตอบสนองต่อการควบคุมการทรงตัวล่าช้าในเด็กที่มี CP (เฉิน &
Woollacott 2007).
ในการสรุปการสำรวจแสดงให้เห็นว่าปัจจัยภายนอกมีบทบาทสำคัญในการทรงตัว
การปรับการควบคุมในเด็กที่มี CP การควบคุมการทรงตัวแน่นอนท้าทายอย่างต่อเนื่องใน
สถานการณ์ประจำวันและสภาพแวดล้อมทางประสาทสัมผัสที่แตกต่างกันต้องมีการปรับที่แตกต่างกัน.
3.5 ลักษณะของการควบคุมการทรงตัวใน CP
ควบคุมทรงตัวได้รับการประเมินในการศึกษาการตรวจสอบภายใต้ความหลากหลายของเงื่อนไข
รวมทั้งท่านั่ง (Bigongiari et al, 2011;. เชิง et al, 2009;. จู, et al, 2012;.
เบดและคณะ 2010), ท่ายืน (Barela, et al, 2011;. Burtner, et al, 1998, 1999;. เฉิน
& Woollacott 2007;. เชิง et al, 1999;. Corrêa et al, 2007; เข้ม, et al, 2008. Ferdjallah

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.4 . การจัดการของ extrinsic ปัจจัยที่
เกี่ยวกับอิทธิพลของปัจจัยภายนอกในการควบคุมท่าทาง การศึกษาพบว่า
ภาพ ( บาร์เรล่า et al . , 2011 ; เชิง et al . , 1999 , 2009 ; donker et al . , 2008 ;
ferdjallah et al . , 2002 ; เหลียว et al . , 1997 ; กุหลาบและ al . , 2002 ; าล ซา เวดรา et al . , 2010 ) และการจัดการ ( proprioceptive
RR êเป็น et al . , 2007 )งานสองผลในการควบคุมท่าทาง ( Reilly et al . , 2008 ) ,
ท่าทางขนมปัง ( burtner et al . , 1999 ; burtner et al . , 1998 , 2007 ; เฉิน& woollacott
, 2007 ; เชิง et al . , 1999 ; เหลียว et al . , 1997 ) และการจัดการของที่นั่ง ( เชิงพื้นผิว ร้อยเอ็ด
al . , 2009 ) .
การศึกษาจัดการความพร้อมของข้อมูลสำหรับการควบคุมท่าทางแสดง
ที่เด็ก CP มีการกระจัดตำรวจมากขึ้นกับตาปิดเมื่อเทียบกับ
ทั่วไปพัฒนาเด็ก ( กุหลาบ et al . , 2002 ) ภาพการเพิ่มขึ้นสะโพกและข้อเท้า
กลยุทธ์สมดุลของประชากร ( ferdjallah et al . , 2002 ) อย่างไรก็ตาม การเปิดใช้งานกล้ามเนื้อ
ของข้อเท้าที่ดูแลสินค้ามีจำกัดในเด็กเหล่านี้ ดังนั้น ดูเหมือนว่าการใช้
ข้อมูลภาพสําหรับการควบคุมท่าทางที่เหมาะสมในเด็กส่วนใหญ่กับ CP , แต่พวกเขา
เห็นได้ชัดใช้เพื่อชดเชย neuromotor กล้ามเนื้อและความผิดปกติ กับ
เกี่ยวกับการจัดการภาพบาร์เรล่า , et al . ( 2011 ) พบว่า เด็กกับ CP สามารถคู่
ข้อมูลทางประสาทสัมผัสจากภาพยนต์กระผมปฏิบัติการ แต่ไม่ได้มีขนาดเดียวกับ
มักจะพัฒนาเด็กอาจจะเนื่องจากปัญหาในการปรับตัว
Reilly et al . ( 2008 ) สำรวจงานสองผลในการควบคุมท่าทาง . เด็กยืนบน
บังคับจานในขณะที่ attentionally ท้าทายทางปัญญางานกำหนด พวกเขาตรวจสอบ
ที่เด็ก CP มีความสามารถน้อยในการจัดสรรทรัพยากรโดยเจตนาเพื่อการประมวลผลของงานที่เกี่ยวข้องกับภาพ
ทำงานหน่วยความจำและความสนใจของผู้บริหารนี้อาจจะเนื่องจาก
ข้อจำกัดผู้บริหารในส่วนประกอบของความสนใจ ดังนั้น การปฏิสัมพันธ์ระหว่างความสนใจและผู้บริหาร
การควบคุมท่าทางในเด็กสมองพิการที่ดูเหมือนว่าจะเพิ่มการขาดดุลในการควบคุมท่าทาง

ยืน . การรบกวนของพื้นผิวการสนับสนุนนำไปสู่ความไม่แน่นอนมากขึ้นในเด็ก CP กว่า
เด็กทั่วไป ( burtner et al . , 2007 )โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้ภาพเสีย . เห็นได้ชัดว่า
บกพร่องความสามารถบูรณาการประสาทสัมผัส ( เชิง et al . , 1999 ) เพิ่มเวลา–ปฏิปักษ์ cocontraction
เพื่อให้ความมั่นคงสำหรับเด็กเหล่านี้ ( burtner et al . , 1998 ) อย่างไรก็ตาม
ดัดแปลงมอเตอร์เหล่านี้ไม่ได้มักจะประสบความสําเร็จในการรักษา ทั้งความมั่นคงและ
แนวสำหรับท่าที่แตกต่างกัน ดังนั้นมันได้ถูกแสดงว่าเหล่านี้ร่วมกันในการประสานงาน
ส่วนท่าทางควบคุมการตอบสนองล่าช้าในเด็ก CP ( เฉิน&
woollacott , 2007 ) .
สรุปได้ว่า การสำรวจแสดงให้เห็นว่า ปัจจัยภายนอกมีบทบาทสำคัญในการควบคุมท่าทาง
ปรับในเด็กที่มีการควบคุมท่าทาง CP ก็ท้าทายอย่างต่อเนื่องในชีวิตประจำวัน
สถานการณ์ ,และสภาพแวดล้อมทางประสาทสัมผัสที่แตกต่างกันต้องมีการปรับที่แตกต่างกัน .
3.5 . คุณสมบัติของการควบคุมท่าทางใน CP
การควบคุมท่าทางประเมินในการทบทวนการศึกษาภายใต้ความหลากหลายของเงื่อนไขรวมทั้งนั่งท่า
( bigongiari et al . , 2011 ; เชิง et al . , 2009 ; จู et al . , 2012 ;
าล ซา เวดรา et al . , 2010 ) , ยืนท่า ( บาร์เรล่า et al . 2011 ; burtner et al . , 1998 , 1999 ; เฉิน
& woollacott , 2007 ; เชิง et al . , 1999 ; RR êเป็น et al . , 2007 ; donker et al . , 2008 ; ferdjallah