Misuse of human capital limits grow

Misuse of human capital limits growth
• Published: 18/06/2014 at 12:25 AM
• Newspaper section: News

Everyone is looking for change today. Many areas have been proposed for reform, ranging from taxes, energy, to infrastructure investment. One area of reform that Thailand definitely needs, but has not been discussed much so far is human capital management.

Junior secondary school students by the thousand compete in fierce examinations to secure seats in the prestigious TriamUdom School every year. The Thai economy is being hurt by an education policy that does not produce quality vocational education while churning out university degrees that do not meet labour market demands. ChanatKatanyu
What evidence is there to suggests that our human resources are mismanaged?
Several labour market indicators, as well as a business survey by the SCB Economic Intelligence Centre (EIC) suggest that, when it comes to skilled workers, there is a serious mismatch between employers’ expectations and the availability of suitable professionals.
A critical indicator of the difficulty in matching the demand and supply of workers is the amount of time required to fill a position. EIC business interviews conducted earlier this year reveal that significant time is required for businesses to filter suitable bachelor-degree candidates. Thai businesses take about eight 10 weeks on average to fill their professional vacancies — longest among emerging Asean peers plus India (three weeks) and China (five).
At a more macro level, college-educated workers have been joining the informal sector in larger numbers. Today about one third of the workforce with a college degree or higher have gone "informal", up from 22% a decade earlier, with the majority of them taking jobs in small shops and restaurants.
The informal sector comprises mostly the self-employed and very small businesses with fewer than five workers. Given the relatively low pay in the informal economy, the rising share of informal employment among university-educated workers suggests that many job seekers cannot find positions in the formal sector.
This mismatch underlines the mismanagement of our human resources, which comprises two important elements.
The first element is the quality of our university graduates. Evidence suggests that the quality of university-educated workers in Thailand may have declined over the past decade. In 2005, university graduates earned twice as much as vocational school graduates. Today that premium for university graduates has declined by about 10%.
The World Economic Forum (WEF) ranks Thailand 78th in terms of university training quality, much lower than Aseanneighbours such as Malaysia (19th), Indonesia (36th), and the Philippines (40th). Thailand's WEF ranking for maths and science quality provides a similarly troubled picture.
The World Bank has also found that employers report severe skill gaps in innovation, IT, English, and math among Thai professionals. Such gaps are assessed by the lack of skills necessary to perform required tasks. The deficiency in English among Thai professionals is quite worrying, as Aseanneighbours like Malaysia and the Philippines excel in that area. Therefore, once the Aseanlabour market integrates, Thai workers in the hospitality industry are likely to be threatened by Malaysian and Filipino workers who can speak better English.
The second element is the imbalance in the labour supply. Thai students who enroll in vocational schools account for roughly 20% of all tertiary enrollment, much lower than Malaysia (50%) and South Korea (45%). Thailand’s low share of vocational-school students poses a mismatch problem because vocational schools provide students with readily employable skills and their graduates tend to have higher labour market relevance and adaptability than university graduates.
Offering a similar picture, EIC business interviews indicate that most employers value workers with vocational degrees for their flexibility and responsiveness to change.
Thailand also has an extremely large share of tertiary students, approximately 45%, pursuing degrees in social sciences, business, and law, while the share of those studying engineering, manufacturing and science accounts for just 20%.
In contrast, higher-income countries like Japan and South Korea appear to have a much more even distribution of students across disciplines. This lack of diversification has implications for the responsiveness of their labour supply to new demands from businesses.
What is it that makes this kind of mismanagement important?
This mismanagement of human capital has contributed to the weak productivity observed in Thailand over the past decade. EIC estimates that Thailand's productivity growth over the past five years was about half what it was during the early 2000s (as I discussed in this column in March). Productivity growth indicates the efficient use of available resources, including technology and human capital.
Thailand especially needs better management of human capital, because it will no longer enjoy an economic boost from having a younger workforce. The share of the population aged between 15 and 59 reached a peak of 68% in 2010 and has declined steadily since that time. With the ending of the so-called demographic dividend period, we need to act now rather than later to restore our competitiveness.
Policymakers, along with businesses, universities and vocational schools, need to engage in concerted action to deliver higher quality training, and offer fields of study that truly meet the needs of today's and indeed tomorrow’s employers. Many recent economic reforms are focusing on better management of resources, be it energy or infrastructure. Where would our future lie if not in our people.
Failing to develop them, we risk not only being stuck in a low-growth trap, but also forgoing a generation otherwise capable of delivering higher productivity.
________________________________________
SutapaAmornvivat, PhD, is Chief Economist and First Executive Vice President at the Economic Intelligence Centre, Siam Commercial Bank. She has international work experience at the IMF, ING Group and Booz, Allen, Hamilton. She received a BA from Harvard and a PhD from MIT. eic@scb.co.th | EIC Online: www.scbeic.com
About the author
Writer: SutapaAmornvivat
Position: Chief Economist of SCB bank

Misuse of human capital limits growth
• Published: 18/06/2014 at 12:25 AM 
• Newspaper section: News

Everyone is looking for change today. Many areas have been proposed for reform, ranging from taxes, energy, to infrastructure investment. One area of reform that Thailand definitely needs, but has not been discussed much so far is human capital management.
 
Junior secondary school students by the thousand compete in fierce examinations to secure seats in the prestigious TriamUdom School every year. The Thai economy is being hurt by an education policy that does not produce quality vocational education while churning out university degrees that do not meet labour market demands. ChanatKatanyu
What evidence is there to suggests that our human resources are mismanaged?
Several labour market indicators, as well as a business survey by the SCB Economic Intelligence Centre (EIC) suggest that, when it comes to skilled workers, there is a serious mismatch between employers’ expectations and the availability of suitable professionals.
A critical indicator of the difficulty in matching the demand and supply of workers is the amount of time required to fill a position. EIC business interviews conducted earlier this year reveal that significant time is required for businesses to filter suitable bachelor-degree candidates. Thai businesses take about eight 10 weeks on average to fill their professional vacancies — longest among emerging Asean peers plus India (three weeks) and China (five).
At a more macro level, college-educated workers have been joining the informal sector in larger numbers. Today about one third of the workforce with a college degree or higher have gone "informal", up from 22% a decade earlier, with the majority of them taking jobs in small shops and restaurants.
The informal sector comprises mostly the self-employed and very small businesses with fewer than five workers. Given the relatively low pay in the informal economy, the rising share of informal employment among university-educated workers suggests that many job seekers cannot find positions in the formal sector.
This mismatch underlines the mismanagement of our human resources, which comprises two important elements.
The first element is the quality of our university graduates. Evidence suggests that the quality of university-educated workers in Thailand may have declined over the past decade. In 2005, university graduates earned twice as much as vocational school graduates. Today that premium for university graduates has declined by about 10%.
The World Economic Forum (WEF) ranks Thailand 78th in terms of university training quality, much lower than Aseanneighbours such as Malaysia (19th), Indonesia (36th), and the Philippines (40th). Thailand's WEF ranking for maths and science quality provides a similarly troubled picture.
The World Bank has also found that employers report severe skill gaps in innovation, IT, English, and math among Thai professionals. Such gaps are assessed by the lack of skills necessary to perform required tasks. The deficiency in English among Thai professionals is quite worrying, as Aseanneighbours like Malaysia and the Philippines excel in that area. Therefore, once the Aseanlabour market integrates, Thai workers in the hospitality industry are likely to be threatened by Malaysian and Filipino workers who can speak better English.
The second element is the imbalance in the labour supply. Thai students who enroll in vocational schools account for roughly 20% of all tertiary enrollment, much lower than Malaysia (50%) and South Korea (45%). Thailand’s low share of vocational-school students poses a mismatch problem because vocational schools provide students with readily employable skills and their graduates tend to have higher labour market relevance and adaptability than university graduates.
Offering a similar picture, EIC business interviews indicate that most employers value workers with vocational degrees for their flexibility and responsiveness to change.
Thailand also has an extremely large share of tertiary students, approximately 45%, pursuing degrees in social sciences, business, and law, while the share of those studying engineering, manufacturing and science accounts for just 20%.
In contrast, higher-income countries like Japan and South Korea appear to have a much more even distribution of students across disciplines. This lack of diversification has implications for the responsiveness of their labour supply to new demands from businesses.
What is it that makes this kind of mismanagement important?
This mismanagement of human capital has contributed to the weak productivity observed in Thailand over the past decade. EIC estimates that Thailand's productivity growth over the past five years was about half what it was during the early 2000s (as I discussed in this column in March). Productivity growth indicates the efficient use of available resources, including technology and human capital.
Thailand especially needs better management of human capital, because it will no longer enjoy an economic boost from having a younger workforce. The share of the population aged between 15 and 59 reached a peak of 68% in 2010 and has declined steadily since that time. With the ending of the so-called demographic dividend period, we need to act now rather than later to restore our competitiveness.
Policymakers, along with businesses, universities and vocational schools, need to engage in concerted action to deliver higher quality training, and offer fields of study that truly meet the needs of today's and indeed tomorrow’s employers. Many recent economic reforms are focusing on better management of resources, be it energy or infrastructure. Where would our future lie if not in our people.
Failing to develop them, we risk not only being stuck in a low-growth trap, but also forgoing a generation otherwise capable of delivering higher productivity.
________________________________________
SutapaAmornvivat, PhD, is Chief Economist and First Executive Vice President at the Economic Intelligence Centre, Siam Commercial Bank. She has international work experience at the IMF, ING Group and Booz, Allen, Hamilton. She received a BA from Harvard and a PhD from MIT. eic@scb.co.th | EIC Online: www.scbeic.com
About the author
 Writer: SutapaAmornvivat
Position: Chief Economist of SCB bank

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ผิดของทุนมนุษย์จำกัดเติบโต
•เผยแพร่: 18/06/2014 ที่ 12:25 AM
•ส่วนหนังสือพิมพ์: ข่าว

ทุกคนกำลังมองหาการเปลี่ยนแปลงวันนี้ หลายพื้นที่ได้รับการเสนอการปฏิรูป ตั้งแต่ภาษี พลังงาน การลงทุนโครงสร้างพื้นฐาน จัดการทรัพยากรมนุษย์เป็นหนึ่งในพื้นที่ของการปฏิรูปที่ไทยแน่นอนต้องการ แต่มีไม่การกล่าวถึงมากจน

นักเรียนมัธยม โดยการพันแข่งขันในสอบรุนแรงเพื่อจองที่นั่งในโรงเรียน TriamUdom เกียรติทุกปี เศรษฐกิจไทยจะถูกทำร้าย โดยมีนโยบายการศึกษาที่สร้างคุณภาพอาชีวศึกษาขณะปั่นออกศึกษามหาวิทยาลัยที่ไม่ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน ChanatKatanyu
หลักฐานคือมีการ แนะนำว่า ทรัพยากรบุคคลของเราจะ mismanaged ?
ชี้ตลาดแรงงานหลาย รวมทั้งการสำรวจธุรกิจโดยการธนาคารเศรษฐกิจข่าวกรองศูนย์ (EIC) แนะนำว่า เมื่อมันมาถึงคนงานมีฝีมือ มีรุนแรงตรงกับความคาดหวังของนายจ้างและความพร้อมของผู้เชี่ยวชาญที่เหมาะสม
ตัวบ่งชี้สำคัญของความยากลำบากในการจับคู่อุปสงค์และอุปทานของแรงงานคือ จำนวนเวลาที่ต้องให้มา สัมภาษณ์ธุรกิจ EIC ดำเนินการต้นปีเปิดเผยว่า เวลาที่สำคัญสำหรับธุรกิจเพื่อกรองผู้สมัครปริญญาตรีที่เหมาะสม ธุรกิจไทยไป 10 ประมาณแปดสัปดาห์เฉลี่ยกรอกตำแหน่งของมืออาชีพซึ่งยาวที่สุดในหมู่เพื่อนอาเซียน และอินเดีย (3 สัปดาห์) และจีน (5) เกิด
ในระดับแมโคเพิ่มเติม วิทยาลัยศึกษาแรงงานมีการรวมภาคเป็นตัวเลขขนาดใหญ่ วันนี้ประมาณหนึ่งในสามของแรงงานระดับวิทยาลัย หรือสูงได้ไป "เป็น" ขึ้นจาก 22% ทศวรรษก่อนหน้านี้ กับส่วนใหญ่ของพวกเขาทำงานในร้านและร้านอาหาร
ส่วนใหญ่ขนาดเล็กมาก และกิจการธุรกิจ มีน้อยกว่า 5 คนประกอบด้วยภาคไม่เป็นทางการ ได้รับค่าจ้างค่อนข้างต่ำในระบบเศรษฐกิจไม่เป็นทางการ ส่วนแบ่งเพิ่มขึ้นเป็นการจ้างงานระหว่างผู้ปฏิบัติงานที่ศึกษามหาวิทยาลัยแนะนำที่ ผู้หางานจำนวนมากไม่สามารถหาตำแหน่งในภาคเป็นทางการ
ตรงนี้ขีดเส้นใต้ mismanagement ของทรัพยากรมนุษย์ ซึ่งประกอบด้วยสองความสำคัญองค์ประกอบ.
องค์ประกอบแรกคือ คุณภาพของนักศึกษามหาวิทยาลัยของเรา หลักฐานแสดงให้เห็นว่า คุณภาพของมหาวิทยาลัยที่มีศึกษาแรงงานในประเทศไทยอาจได้ปฏิเสธตลอดทศวรรษ ในปี 2005 บัณฑิตมหาวิทยาลัยได้รับสองเท่ากว่าเป็นโรงเรียนอาชีวศึกษาบัณฑิต วันนี้ที่พรีเมี่ยมสำหรับบัณฑิตมหาวิทยาลัยปฏิเสธโดยเกี่ยวกับยศฟอรั่มเศรษฐกิจของโลก (WEF) 10%.
The ไทย 78th ในมหาวิทยาลัยฝึกอบรมคุณภาพ มากต่ำกว่า Aseanneighbours เช่นมาเลเซีย (19), อินโดนีเซีย (36th), และฟิลิปปินส์ (40) ไทยของ WEF จัดอันดับสำหรับคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ให้รูปปัญหาในทำนองเดียวกัน
ธนาคารโลกได้นอกจากนี้ยังพบว่า นายจ้างรายงานช่องว่างทักษะรุนแรงในนวัตกรรม มัน อังกฤษ และคณิตศาสตร์ระหว่างไทย ช่องว่างดังกล่าวจะประเมิน โดยขาดทักษะที่จำเป็นในการทำงานที่จำเป็น ขาดในอังกฤษในไทยจะค่อนข้างกังวล เป็น Aseanneighbours เช่นมาเลเซีย และฟิลิปปินส์ excel ในพื้นที่นั้น ดังนั้น เมื่อรวมตลาด Aseanlabour แรงงานไทยในอุตสาหกรรมมีแนวโน้มที่จะถูกคุกคาม โดยคนมาเลเซียและฟิลิปปินส์ที่พูดภาษาอังกฤษดีขึ้น
องค์ประกอบที่สองคือ ความไม่สมดุลในการจัดหาแรงงาน นักเรียนไทยที่ลงทะเบียนในบัญชีโรงเรียนอาชีวศึกษาประมาณ 20% ของทั้งหมดต่อลงทะเบียน มากน้อยกว่ามาเลเซีย (50%) และเกาหลี (45%) หุ้นต่ำของไทยของนักเรียนโรงเรียนอาชีวศึกษาก่อให้ปัญหาไม่ตรงกันเนื่องจากนักเรียนที่ มีทักษะพร้อม employable ให้โรงเรียนอาชีวศึกษา และนักศึกษามักจะ มีความเกี่ยวข้องของตลาดแรงงานสูงขึ้นและหลากหลายมากกว่าบัณฑิตมหาวิทยาลัย
เสนอรูปคล้าย สัมภาษณ์ธุรกิจ EIC บ่งชี้ว่า นายจ้างส่วนใหญ่ค่าแรงกับองศาอาชีพความยืดหยุ่นและตอบสนองการเปลี่ยนแปลง
ประเทศไทยยังมีหุ้นขนาดใหญ่มากการเรียนระดับมหาวิทยาลัย ประมาณ 45% ใฝ่หาองศา ในสังคมศาสตร์ ธุรกิจ กฎหมาย ในขณะที่ส่วนแบ่งของผู้ที่เรียนวิศวกรรม ผลิต และบัญชีวิทยาศาสตร์เพียง 20%.
In ความคมชัด ประเทศที่มีรายได้สูงเช่นญี่ปุ่นและเกาหลีใต้จะ มีการกระจายมากแม้นักเรียนข้ามสาขาวิชา วิสาหกิจขาดนี้มีนัยสำหรับการตอบสนองของจัดหาแรงงานเพื่อความต้องการใหม่จากธุรกิจ
มันที่ทำให้ mismanagement ชนิดนี้มีความสำคัญคืออะไร?
นี้ mismanagement ทุนมนุษย์มีส่วนกับอ่อนแอสังเกตกว่า ทศวรรษในประเทศไทย EIC ประเมินว่า เจริญเติบโตของผลผลิตของประเทศไทยห้าปีผ่านมาได้ประมาณครึ่งหนึ่งจะเป็น 2000s ก่อน (ตามที่ผมกล่าวถึงในคอลัมน์นี้ในเดือนมีนาคม) การใช้ประสิทธิภาพของทรัพยากรที่พร้อมใช้งาน เทคโนโลยีและทุนมนุษย์บ่งชี้ประสิทธิภาพการเจริญเติบโต
ประเทศไทยต้องดีกว่าการจัดการทุนมนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากจะไม่สนุกกับการเพิ่มทางเศรษฐกิจจากการมีแรงงานที่อายุน้อยกว่า สัดส่วนของประชากรอายุระหว่าง 15 และ 59 ถึงสูงสุด 68% ในปี 2553 และได้ปฏิเสธอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เวลา มีจุดสิ้นสุดของรอบระยะเวลาเรียกว่าเงินปันผลทางประชากร เราจำเป็นต้องทำขณะนี้แทนที่จะในภายหลังการคืนค่าของเรา
ผู้กำหนดนโยบาย ธุรกิจ มหาวิทยาลัย และ โรงเรียนอาชีวศึกษา การมีส่วนร่วมในการดำเนินการกันเพื่อฝึกอบรมคุณภาพสูง และมีเขตการศึกษาที่แท้จริงตรงกับความต้องการของวันนี้ และแน่นอนนายจ้างในอนาคต ได้ ในการปฏิรูปทางเศรษฐกิจล่าสุดเน้นพัฒนาการบริหารจัดการทรัพยากร พลังงานหรือโครงสร้างพื้นฐาน ที่จะนอนในอนาคตของเราถ้าไม่อยู่ในคนเรา
ล้มเหลวการพัฒนาพวกเขา เราความเสี่ยงไม่เพียงแต่ จะติดอยู่ในกับดักเติบโตต่ำ แต่ยัง พิถีพิถันสร้างที่อื่นสามารถส่งผลผลิตสูงขึ้น
___
SutapaAmornvivat ดร. เป็นหัวหน้านักเศรษฐศาสตร์อาวุโสที่เศรษฐกิจข่าวกรองศูนย์ ธนาคารไทยพาณิชย์ เธอได้ทำงานต่างประเทศพบที่ IMF ไอเอ็น จี และ Booz อัลเลน ฮามิลตัน เธอได้รับ BA ฮาร์วาร์ดและปริญญาเอกจาก MIT eic@scb.co.th | ออนไลน์ EIC: www.scbeic.com
เกี่ยวกับผู้เขียน
ผู้เขียน: SutapaAmornvivat
ตำแหน่ง: หัวหน้านักเศรษฐศาสตร์ของ ธนาคารไทยพาณิชย์

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ใช้ผิดวัตถุประสงค์ของการเจริญเติบโตของมนุษย์ จำกัด เงินทุน
•เผยแพร่: 18/06/2014 ที่ 12:25
•ส่วนหนังสือพิมพ์: ข่าวทุกคนกำลังมองหาการเปลี่ยนแปลงวันนี้ หลายพื้นที่ได้รับการเสนอให้มีการปฏิรูปตั้งแต่ภาษีพลังงานเพื่อการลงทุนโครงสร้างพื้นฐาน พื้นที่หนึ่งของการปฏิรูปที่ประเทศไทยแน่นอนความต้องการ แต่ยังไม่ได้รับการกล่าวถึงมากจนถึงขณะนี้คือการจัดการทุนมนุษย์ในโรงเรียนมัธยมจูเนียร์โดยพันนักเรียนในการสอบแข่งขันที่รุนแรงเพื่อรักษาความปลอดภัยที่นั่งในโรงเรียนที่มีชื่อเสียง TriamUdom ทุกปี เศรษฐกิจไทยจะถูกกระทบจากนโยบายการศึกษาที่ไม่ได้ผลิตอาชีวศึกษาที่มีคุณภาพในขณะที่ปั่นออกระดับมหาวิทยาลัยที่ไม่ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน ChanatKatanyu หลักฐานอะไรจะมีการแสดงให้เห็นว่าทรัพยากรมนุษย์ของเรามีการบริหารงาน? ตัวชี้วัดตลาดแรงงานหลายคนรวมทั้งการสำรวจธุรกิจโดย SCB เศรษฐกิจศูนย์ข่าวกรอง (EIC) แนะนำว่าเมื่อมันมาถึงคนงานมีฝีมือมีความร้ายแรงไม่ตรงกันระหว่าง ความคาดหวังของนายจ้างและความพร้อมของมืออาชีพที่เหมาะสมตัวบ่งชี้ที่สำคัญของความยากลำบากในการจับคู่อุปสงค์และอุปทานของแรงงานเป็นระยะเวลาที่ต้องใช้ในการกรอกตำแหน่ง สัมภาษณ์ธุรกิจ EIC ดำเนินการก่อนหน้านี้ในปีนี้แสดงให้เห็นว่าเวลาที่สำคัญเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับธุรกิจในการกรองผู้สมัครปริญญาตรีองศาที่เหมาะสม ธุรกิจไทยใช้เวลาประมาณแปด 10 สัปดาห์โดยเฉลี่ยในการกรอกข้อมูลตำแหน่งงานว่างของพวกเขาเป็นมืออาชีพ - ที่ยาวที่สุดในหมู่เพื่อนร่วมงานที่เกิดขึ้นใหม่อาเซียนบวกอินเดีย (สามสัปดาห์) และจีน (ห้า) ในระดับมหภาคคนงานวิทยาลัยการศึกษาเพิ่มเติมที่ได้รับการเข้าร่วมงานกับภาคทางการในขนาดใหญ่ ตัวเลข วันนี้ประมาณหนึ่งในสามของแรงงานที่มีระดับวิทยาลัยหรือสูงกว่าได้ไป "ทางการ" เพิ่มขึ้นจาก 22% ในทศวรรษก่อนหน้านี้กับส่วนใหญ่ของพวกเขาการงานในร้านค้าขนาดเล็กและร้านอาหารที่แรงงานนอกระบบส่วนใหญ่ประกอบไปด้วยตนเองและ ธุรกิจขนาดเล็กมากที่มีน้อยกว่าห้าคน ป.ร. ให้ไว้ ณ ที่จ่ายที่ค่อนข้างต่ำในเศรษฐกิจนอก, ส่วนแบ่งที่เพิ่มขึ้นของการจ้างงานที่ไม่เป็นทางการในหมู่คนงานของมหาวิทยาลัยการศึกษาแสดงให้เห็นว่าผู้สมัครงานจำนวนมากไม่สามารถหาตำแหน่งในภาคที่เป็นทางการไม่ตรงกันนี้เน้นการปรับตัวของทรัพยากรมนุษย์ของเราซึ่งประกอบด้วยสององค์ประกอบที่สำคัญองค์ประกอบแรกคือคุณภาพของผู้สำเร็จการศึกษามหาวิทยาลัยของเรา หลักฐานแสดงให้เห็นว่าคุณภาพของแรงงานที่มหาวิทยาลัยการศึกษาในประเทศไทยอาจจะลดลงในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ในปี 2005, บัณฑิตมหาวิทยาลัยได้มากเป็นสองเท่าที่จบการศึกษาโรงเรียนอาชีวศึกษา ในวันนี้ว่าพรีเมี่ยมสำหรับบัณฑิตของมหาวิทยาลัยได้ลดลงประมาณ 10% เศรษฐกิจโลก (WEF) จัดอันดับประเทศไทย 78 ในแง่ของคุณภาพการฝึกอบรมของมหาวิทยาลัยมากต่ำกว่า Aseanneighbours เช่นมาเลเซีย (19), อินโดนีเซีย (36) และฟิลิปปินส์ ( 40) WEF จัดอันดับประเทศไทยสำหรับวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ที่มีคุณภาพให้ภาพที่มีความสุขเช่นเดียวกันธนาคารโลกยังได้พบว่านายจ้างแจ้งช่องว่างทักษะอย่างรุนแรงในนวัตกรรมไอที, อังกฤษและคณิตศาสตร์ในหมู่มืออาชีพไทย ช่องว่างดังกล่าวได้รับการประเมินจากการขาดทักษะที่จำเป็นในการปฏิบัติงานที่จำเป็น ขาดในภาษาอังกฤษในหมู่มืออาชีพไทยกังวลมากเป็น Aseanneighbours เช่นมาเลเซียและฟิลิปปินส์ excel ในพื้นที่ที่ ดังนั้นเมื่อตลาด Aseanlabour รวมคนงานไทยในอุตสาหกรรมการบริการมีแนวโน้มที่จะถูกคุกคามโดยคนงานชาวมาเลเซียและฟิลิปปินส์ที่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ดีขึ้นองค์ประกอบที่สองคือความไม่สมดุลในการจัดหาแรงงาน นักเรียนไทยที่ลงทะเบียนเรียนในโรงเรียนอาชีวศึกษาบัญชีสำหรับประมาณ 20% ของการเข้าเรียนในระดับอุดมศึกษาทั้งหมดต่ำกว่ามาเลเซีย (50%) และเกาหลีใต้ (45%) หุ้นต่ำของประเทศไทยนักเรียนอาชีวศึกษาโรงเรียน poses ปัญหาที่ไม่ตรงกันเพราะโรงเรียนอาชีวศึกษาให้นักศึกษามีทักษะการจ้างอย่างง่ายดายและผู้จบการศึกษาของพวกเขามีแนวโน้มที่จะมีความเกี่ยวข้องกับตลาดแรงงานที่สูงขึ้นและการปรับตัวกว่าผู้สำเร็จการศึกษามหาวิทยาลัยเสนอภาพที่คล้ายกัน EIC สัมภาษณ์ธุรกิจระบุว่าค่านายจ้างส่วนใหญ่ คนงานที่มีองศาอาชีวศึกษาเพื่อความยืดหยุ่นและการตอบสนองการเปลี่ยนแปลงของพวกเขานอกจากนี้ประเทศไทยยังมีหุ้นขนาดใหญ่มากของนักศึกษาในระดับมหาวิทยาลัยประมาณ 45%, ใฝ่หาองศาในสังคมศาสตร์ธุรกิจและกฎหมายในขณะที่ส่วนแบ่งของผู้ที่ศึกษาด้านวิศวกรรมการผลิตและการบัญชีวิทยาศาสตร์ เพียง 20% ในทางตรงกันข้ามประเทศที่มีรายได้สูงขึ้นเช่นญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ดูเหมือนจะมีมากขึ้นกระจายตัวของนักเรียนทั่วสงฆ์ การขาดความหลากหลายนี้มีผลกระทบต่อการตอบสนองของอุปทานแรงงานของพวกเขาที่จะตอบสนองความต้องการใหม่จากธุรกิจมันคืออะไรที่ทำให้ชนิดของการปรับตัวที่สำคัญนี้การปรับตัวของทุนมนุษย์นี้ได้มีส่วนร่วมไปสู่การผลิตที่อ่อนแอพบในประเทศไทยในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา EIC ประเมินว่าการเจริญเติบโตผลผลิตของประเทศไทยที่ผ่านมาห้าปีเป็นประมาณครึ่งหนึ่งสิ่งที่มันเป็นช่วงต้นยุค 2000 (ตามที่ผมกล่าวถึงในคอลัมน์นี้มีนาคม) การเจริญเติบโตผลผลิตบ่งชี้ประสิทธิภาพของการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่รวมถึงเทคโนโลยีและทุนมนุษย์ของประเทศไทยโดยเฉพาะอย่างยิ่งความต้องการการจัดการที่ดีของทุนมนุษย์เพราะมันจะไม่สนุกกับการส่งเสริมเศรษฐกิจจากการมีแรงงานที่มีอายุน้อยกว่า ส่วนแบ่งของประชากรอายุระหว่าง 15 และ 59 ถึงจุดสูงสุดจาก 68% ในปี 2010 และลดลงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เวลานั้น ด้วยการสิ้นสุดของระยะเวลาการจ่ายเงินปันผลของประชากรที่เรียกว่าเราต้องทำตอนนี้แทนที่จะในภายหลังเพื่อเรียกคืนการแข่งขันของเรากำหนดนโยบายพร้อมกับธุรกิจที่มหาวิทยาลัยและโรงเรียนอาชีวศึกษาจำเป็นที่จะต้องมีส่วนร่วมในการดำเนินการร่วมกันเพื่อให้การฝึกอบรมที่มีคุณภาพที่สูงขึ้นและข้อเสนอ สาขาการศึกษาที่ตอบสนองความต้องการอย่างแท้จริงของวันนี้และแน่นอนนายจ้างวันพรุ่งนี้ การปฏิรูปเศรษฐกิจที่ผ่านมาส่วนมากจะมุ่งเน้นไปที่การจัดการที่ดีของทรัพยากรไม่ว่าจะเป็นพลังงานหรือโครงสร้างพื้นฐาน ที่จะโกหกในอนาคตของเราถ้าไม่ได้อยู่ในคนของเราล้มเหลวที่จะพัฒนาพวกเขาเรามีความเสี่ยงไม่เพียง แต่ได้รับการติดอยู่ในกับดักต่ำการเจริญเติบโต แต่ยังละทิ้งรุ่นอื่น ๆ ที่มีความสามารถในการส่งมอบผลผลิตที่สูงขึ้น________________________________________ SutapaAmornvivat, PhD, เป็นหัวหน้านักเศรษฐศาสตร์และ รองประธานบริหารที่หน่วยสืบราชการลับทางเศรษฐกิจศูนย์ธนาคารไทยพาณิชย์ เธอมีประสบการณ์ในการทำงานระหว่างประเทศที่ไอเอ็มเอไอเอ็นจีกรุ๊ปและ Booz แอลเลนแฮมิลตัน เธอได้รับปริญญาตรีจากฮาร์วาร์และปริญญาเอกจากเอ็มไอที eic@scb.co.th | EIC ออนไลน์: www.scbeic.com เกี่ยวกับผู้เขียนเขียน: SutapaAmornvivat ตำแหน่ง: หัวหน้านักเศรษฐศาสตร์ของธนาคารไทยพาณิชย์

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ใช้ของมนุษย์ จำกัด ทุนการเจริญเติบโต
- เผยแพร่ : 18 / 06 / 2014 ที่ 12 : 25 am
-
ส่วนหนังสือพิมพ์ : ข่าวทุกคนจะมองหาการเปลี่ยนแปลงในวันนี้ หลายพื้นที่ได้รับการเสนอการปฏิรูปตั้งแต่ภาษีพลังงาน การลงทุนโครงสร้างพื้นฐาน พื้นที่หนึ่งของการปฏิรูปประเทศไทย ต้อง แต่ยังไม่ได้คุยกันมาก จนถึงการจัดการทุนมนุษย์ .

นักเรียนโรงเรียนมัธยมจูเนียร์โดยพันแข่งสอบดุร้ายเพื่อความปลอดภัยที่นั่งในโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาเกียรติทุกปี เศรษฐกิจไทยกำลังถูกทำร้าย โดยมีนโยบายการศึกษาที่ผลิตอาชีวศึกษาคุณภาพในขณะที่ churning ออกมหาวิทยาลัยองศาที่ไม่ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน chanatkatanyu
หลักฐานอะไรที่บ่งบอกว่า มีทรัพยากรมนุษย์ของเราเป็น mismanaged ?
ชี้ตลาดแรงงานต่างๆ รวมทั้งธุรกิจการสำรวจโดยธนาคารไทยพาณิชย์ ( EIC ) ศูนย์ข่าวกรองทางเศรษฐกิจชี้ให้เห็นว่า เมื่อแรงงานมีไม่ตรงกันอย่างรุนแรงระหว่างนายจ้างความคาดหวังและความพร้อมของผู้เชี่ยวชาญที่เหมาะสม .
ตัวบ่งชี้ที่สำคัญของความยากในการจับคู่ของอุปสงค์และอุปทานของแรงงานมีระยะเวลาที่ต้องกรอกตำแหน่ง โดยธุรกิจการสัมภาษณ์ดำเนินการปีก่อนหน้านี้พบว่า เวลาที่สำคัญเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับธุรกิจเพื่อกรองเหมาะปริญญาตรี ผู้สมัครธุรกิจไทยใช้เวลาประมาณแปดถึง 10 สัปดาห์เฉลี่ยเติมของมืออาชีพที่ว่าง - ยาวที่สุดในหมู่เพื่อนใหม่อาเซียนบวกอินเดีย ( 3 อาทิตย์ ) และจีน ( 5 ) .
ในระดับมหภาคมากขึ้นได้เข้าร่วมวิทยาลัยการศึกษาแรงงานนอกระบบในตัวเลขขนาดใหญ่ วันนี้ ประมาณหนึ่งในสามของแรงงานกับปริญญาตรีหรือสูงกว่าได้ไป " นอกระบบ " เพิ่มขึ้นจาก 22% ในทศวรรษก่อนหน้านี้กับส่วนใหญ่ของพวกเขาใช้งานในร้านค้าและร้านอาหารเล็ก ๆ .
ภาคเศรษฐกิจนอกระบบ ประกอบด้วย ส่วนใหญ่ประกอบอาชีพอิสระและธุรกิจขนาดเล็กมากที่มีน้อยกว่าห้าคน ได้รับค่าจ้างค่อนข้างต่ำในเศรษฐกิจนอกระบบเพิ่มขึ้นของการจ้างงานนอกระบบของมหาวิทยาลัย ส่วนคนงานการศึกษาแสดงให้เห็นว่าผู้หางานหลายคนไม่สามารถหาตำแหน่งในภาคอย่างเป็นทางการ
ไม่ตรงกันนี้ขีดเส้นใต้ในการจัดการทรัพยากรมนุษย์ของเรา ซึ่งประกอบด้วยสององค์ประกอบที่สำคัญ
องค์ประกอบแรกคือคุณภาพของบัณฑิตมหาวิทยาลัย หลักฐานแสดงให้เห็นว่าคุณภาพของมหาวิทยาลัยการศึกษาแรงงานในประเทศไทยอาจลดลงกว่าทศวรรษที่ผ่านมา ในปี 2005 บัณฑิตของมหาวิทยาลัยได้รับมากเป็นสองเท่าของผู้สำเร็จการศึกษาอาชีวศึกษาโรงเรียนวันนี้ที่พรีเมี่ยมสำหรับบัณฑิตมหาวิทยาลัยได้ลดลงประมาณ 10%
World Economic Forum ( WEF ) ทหารไทย 78 ในด้านคุณภาพการฝึกอบรมมหาวิทยาลัย ที่ต่ำกว่า aseanneighbours เช่นมาเลเซีย ( 19 ) , อินโดนีเซีย ( 36 ) และฟิลิปปินส์ ( 40 ) การจัดอันดับของ WEF ไทยวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ให้ภาพคุณภาพปัญหาทำนองเดียวกัน
ธนาคารโลกยังได้พบว่ารายงานนายจ้างรุนแรงทักษะช่องว่างในนวัตกรรม , ภาษาอังกฤษและคณิตศาสตร์ระหว่างไทยมืออาชีพ ช่องว่างดังกล่าวจะถูกประเมินโดยขาดของทักษะที่จำเป็นเพื่อการใช้งาน ข้อบกพร่องในภาษาอังกฤษในหมู่คนไทยมืออาชีพ ค่อนข้างกังวล เป็น aseanneighbours เช่นมาเลเซียและฟิลิปปินส์ excel ในพื้นที่นั้น ดังนั้นเมื่อตลาด aseanlabour รวมแรงงานไทยในอุตสาหกรรมการบริการมีแนวโน้มที่จะถูกคุกคามโดยชาวมาเลเซียและคนงานชาวฟิลิปปินส์ที่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ดี
องค์ประกอบที่สอง คือ ความไม่สมดุลในการจัดหา นักเรียนไทยที่สมัครเรียนในโรงเรียนวิชาชีพบัญชีประมาณ 20% ของระบบการลงทะเบียนต่ำกว่ามาเลเซีย ( 50% ) และเกาหลีใต้ ( ร้อยละ 45 )แบ่งปันต่ำของประเทศไทย ของนักเรียนอาชีวศึกษา poses ปัญหาไม่ตรงกัน เพราะโรงเรียนอาชีวศึกษาให้นักศึกษามีทักษะและพร้อม employable บัณฑิตของพวกเขามีแนวโน้มที่จะมีความเกี่ยวข้องและการปรับตัวของตลาดแรงงานที่สูงขึ้นกว่าบัณฑิตมหาวิทยาลัย .
เสนอภาพที่คล้ายกันสัมภาษณ์ธุรกิจ EIC ระบุว่า นายจ้าง แรงงานระดับอาชีวศึกษาส่วนใหญ่ค่าของความยืดหยุ่นและการตอบสนองการเปลี่ยนแปลง
ประเทศไทยยังมีหุ้นขนาดใหญ่มากของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา ประมาณ 45% , ใฝ่หาองศาในสาขาสังคมศาสตร์ ธุรกิจ และกฎหมาย ขณะที่ส่วนแบ่งของผู้ที่เรียนวิศวกรรม บัญชีการผลิต และวิทยาศาสตร์เพียง 20 %
ในความคมชัดรายได้สูงประเทศเช่นญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ ปรากฏว่ามีมากขึ้นแม้การกระจายของนักเรียนในสาขา ขาดการมีผลกระทบต่อการตอบสนองของอุปทานแรงงานของพวกเขาความต้องการใหม่จากธุรกิจ .
อะไรที่ทำให้ชนิดนี้ของการจัดการที่สำคัญ
นี้การจัดการทุนมนุษย์มีส่วนที่อ่อนแอ ประสิทธิภาพ พบในไทย กว่าทศวรรษที่ผ่านมา EIC ประเมินว่าประเทศไทยการเติบโตที่ผ่านมาห้าปีครึ่งแล้วในช่วงต้นทศวรรษ 2000 ( ที่ผมกล่าวถึงในคอลัมน์นี้ในเดือนมีนาคม ) การขยายตัวของผลผลิต พบว่า ประสิทธิภาพในการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ รวมถึงเทคโนโลยีและทุนมนุษย์
ประเทศไทยโดยเฉพาะอย่างยิ่งความต้องการการจัดการที่ดีของทุนมนุษย์ เพราะมันจะไม่เพลิดเพลินกับการเพิ่มทางเศรษฐกิจจากการมีแรงงานเด็ก สัดส่วนของประชากรที่มีอายุระหว่าง 15 และ 59 ถึงจุดสูงสุดของ 68% ในปี 2010 และได้ลดลงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่เวลา . กับตอนจบของที่เรียกว่าระยะเวลาปันผลทางประชากร เราต้องทำในตอนนี้แทนที่จะในภายหลังเพื่อฟื้นฟูความสามารถในการแข่งขันของเรา
กำหนดนโยบาย พร้อมกับธุรกิจ มหาวิทยาลัยและโรงเรียนอาชีวศึกษา ต้องมีส่วนร่วมในการร่วมกันปฏิบัติการเพื่อให้การฝึกอบรมที่มีคุณภาพสูง และให้เขตการศึกษาอย่างแท้จริงตอบสนองความต้องการของวันนี้และวันพรุ่งนี้แน่นอนของนายจ้าง การปฏิรูปทางเศรษฐกิจที่ผ่านมาส่วนมากจะเน้นการจัดการทรัพยากรที่ดี ไม่ว่าจะเป็นพลังงานหรือโครงสร้างพื้นฐานที่ต้องโกหก ถ้าในอนาคตไม่ในคนของเรา
ความล้มเหลวที่จะพัฒนาให้เราเสี่ยงไม่เพียงติดอยู่ในกับดักการเติบโตต่ำ แต่ยังงดให้รุ่นอื่นสามารถส่งมอบประสิทธิภาพสูง ________________________________________

sutapaamornvivat , PhD , หัวหน้านักเศรษฐศาสตร์และรองประธานเจ้าหน้าที่บริหารที่ศูนย์ข่าวกรองทางเศรษฐกิจ ธนาคารพาณิชย์ สยามเธอได้ประสบการณ์การทำงานในต่างประเทศกองทุนไอเอ็นจี กรุ๊ป และบูซอัลเลน ฮามิลตัน เธอได้รับปริญญาจากฮาร์วาร์ด และปริญญาเอกจาก MIT eic@scb.co.th | EIC Online : www.scbeic . com
เกี่ยวกับผู้แต่ง

sutapaamornvivat นักเขียน : ตำแหน่ง : หัวหน้านักเศรษฐศาสตร์ของธนาคารธนาคาร

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.