The 7 patients were divided into 3

The 7 patients were divided into 3 groups according to whether taste buds were regenerated and whether or not the taste function completely recovered. Group 1 consisted of Nos. 2 and 7 with regenerated taste buds and complete recovery of the EGM threshold (Table 1). Figure 1A shows pre- and postoperative distributions of the number of taste buds per papilla in No. 2. The preoperative mean number of taste buds was 4.2, and the taste buds completely disappeared 13 days after surgery. Regenerated taste buds were first detected 6 months after surgery, and then the number of taste buds gradually increased. In the GLM of No. 2 under a binomial distribution, the fit was estimated as y = 5/[1 + exp(2.6827 – 0.1395x)] (a curved line in Figure 1A). In the
model, AIC and residual deviance were 106.04 and 26.546, respectively. The linear and constant models fit poorly: the AIC and residual deviance were 321.85 and 104.96 for the linear model, while those for the null model were 384.81 and 184.64, respectively. The lowest AIC of the GLM model among all models tested suggests that the logistic fit describes the change of taste buds after surgery better. Figure 1B shows the relationship between the fitting curve of the number of regenerated taste buds and the change of EGM thresholds. The EGM showed no response 13 days after surgery and began to recover 10 months after surgery. It reached the normal range (–4 dB) 21 months after surgery. Figure 1C shows regenerated taste buds in 2 FP of this case 24 months after surgery, as indicated in Figure 1A. Similar tendencies in taste bud regeneration and recovery of the EGM threshold were observed in No. 7. Taste buds had completely disappeared 42 days after surgery, and regenerated taste buds were first detected 5 months after surgery. Group 2 consisted of Nos. 3, 4, and 5 with regenerated taste buds and no recovery of the EGM threshold (Table 1). All taste buds had disappeared 17, 21, and 71 days after surgery, respectively. Figure 2A shows the distribution of the number of taste buds per papilla of No. 3. The mean number of taste buds was 2.1 preoperatively, and regenerated taste buds were first detected 8 months after surgery. However, regenerated taste buds were not found on the dorsal surface of the tongue and only on the tongue’s lateral border throughout the observation period. In the GLM of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ป่วย 7 ถูกแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มตามว่ารสถูกสร้างใหม่และว่าหรือไม่ที่ฟังก์ชันรสชาติสมบูรณ์กู้คืน กลุ่ม 1 ประกอบด้วย 2 ชุดและด้วยอาศัยรสและการกู้คืนเสร็จสมบูรณ์ของเกณฑ์การวิสามัญ (ตาราง 1) รูปที่ 1A แสดงก่อน และหลังการผ่าตัดการกระจายจำนวนของรสต่อโรงแสงในหมายเลข 2 ความหมายถึงจำนวนรสเป็น 4.2 และต่อมรับรสหายไป 13 วันหลังการผ่าตัดอย่างสมบูรณ์ อาศัยรสแรกพบ 6 เดือนหลังการผ่าตัด และจากนั้น จำนวนของรสค่อย ๆ เพิ่มขึ้น ในจีแอลเอ็มเมอริเดียนของหมายเลข 2 ภายใต้การแจกแจงทวินาม พอดีประมาณเป็น y = 5 / [1 + exp (2.6827 – 0.1395 x)] (เส้นโค้งในรูปที่ 1A) ใน รุ่น AIC และเหลือ deviance ได้ 106.04 และ 26.546 ตามลำดับ รูปแบบเชิงเส้น และคงพอดีไม่ดี: AIC และ deviance เหลือกำลัง 321.85 104.96 สำหรับรูปแบบเชิงเส้น ในขณะที่สำหรับรูปแบบ null 184.64 และ 384.81 ตามลำดับ AIC ต่ำสุดของรูปแบบจีแอลเอ็มเมอริเดียนในหมู่ทุกรุ่นผ่านทดสอบแสดงให้เห็นว่า พอดีโลจิสติกอธิบายการเปลี่ยนแปลงของรสหลังการผ่าตัดดีกว่า รูป 1B แสดงความสัมพันธ์ระหว่างโค้งที่เหมาะสมของจำนวนอาศัยรสและเปลี่ยนเกณฑ์ EGM ผู้ถือหุ้นแสดงให้เห็นว่ามีการตอบสนอง 13 วันหลังการผ่าตัด และเริ่มการกู้คืน 10 เดือนหลังการผ่าตัด มันถึงช่วงปกติ (-4 dB) 21 เดือนหลังการผ่าตัด รูปที่ 1C แสดงสร้างต่อมรับรสใน 2 กรณี FP นี้ 24 เดือนหลังการผ่าตัด ตามที่ระบุไว้ในรูปที่ 1A แนวโน้มที่คล้ายกันในไทเปฟื้นฟูและการกู้คืนของ EGM เกณฑ์ถูกตั้งข้อสังเกตในหมายเลข 7 รสอย่างสมบูรณ์หายไป 42 วันหลังการผ่าตัด และอาศัยรสแรกพบ 5 เดือนหลังการผ่าตัด กลุ่มที่ 2 ประกอบด้วยชุดหมายเลข 3, 4 และ 5 ด้วยอาศัยรสและไม่มีการกู้คืนของเกณฑ์การวิสามัญ (ตาราง 1) ทุกรสหายไปวันที่ 17, 21 และ 71 หลังการผ่าตัด ตามลำดับ รูปที่ 2A แสดงการกระจายของรสต่อโรงแสงของเลข 3 จำนวน จำนวนเฉลี่ยของรส 2.1 preoperatively และอาศัยรสแรกพบ 8 เดือนหลังการผ่าตัด อย่างไรก็ตาม ถ่ายอาหารไม่พบ บนผิวหลังของลิ้น และ บนตลอดระยะเวลาสังเกตขอบด้านข้างของลิ้น ในจีแอลเอ็มเมอริเดียนของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

7 ผู้ป่วยถูกแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มตามที่ว่ารสชาติที่ถูกสร้างขึ้นใหม่หรือไม่และฟังก์ชั่นรสชาติที่กู้คืนได้อย่างสมบูรณ์ กลุ่มที่ 1 ประกอบด้วย Nos. 2 และ 7 ที่มีรสชาติ Regenerated และการกู้คืนที่สมบูรณ์ของเกณฑ์วิสามัญผู้ถือหุ้น (ตารางที่ 1) รูปที่ 1A แสดงให้เห็นถึงการกระจายก่อนและหลังการผ่าตัดจำนวนของรสชาติต่อตุ่มในลำดับที่ 2. จำนวนครั้งเฉลี่ยก่อนการผ่าตัดของรสชาติคือ 4.2 และรสชาติสมบูรณ์หายไป 13 วันหลังจากการผ่าตัด สร้างใหม่รสชาติเป็นครั้งแรกที่ตรวจพบ 6 เดือนหลังการผ่าตัดแล้วจำนวนรสชาติเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ใน GLM ของฉบับที่ 2 ภายใต้การกระจายทวินามพอดีเป็นที่คาดกันว่าเป็น Y = 5 / [1 + exp (2.6827 - 0.1395x)] (เส้นโค้งในรูปที่ 1A) ใน
รูปแบบ AIC และเบี่ยงเบนที่เหลือเป็น 106.04 และ 26.546 ตามลำดับ เชิงเส้นและคงรูปแบบพอดีไม่ดี: เอไอซีและอันซ์ที่เหลือเป็น 321.85 และ 104.96 สำหรับรุ่นเชิงเส้นในขณะที่สำหรับรุ่น null เป็น 384.81 และ 184.64 ตามลำดับ ต่ำสุด AIC ของรูปแบบ GLM หมู่ทุกรุ่นผ่านการทดสอบแสดงให้เห็นว่าพอดีกับโลจิสติกอธิบายการเปลี่ยนแปลงของรสชาติที่ดีขึ้นหลังการผ่าตัด รูปที่ 1B แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างเส้นโค้งของจำนวนรสชาติสร้างใหม่และการเปลี่ยนแปลงของเกณฑ์ที่ประชุมวิสามัญผู้ถือ วิสามัญผู้ถือหุ้นพบว่าไม่มีการตอบสนอง 13 วันหลังจากการผ่าตัดและเริ่มที่จะกู้คืน 10 เดือนหลังการผ่าตัด มันก็มาถึงช่วงปกติ (-4 dB) 21 เดือนหลังการผ่าตัด รูปที่ 1C แสดงสร้างใหม่รสชาติใน 2 FP ของคดีนี้ 24 เดือนหลังการผ่าตัดตามที่ระบุไว้ในรูปที่ 1A แนวโน้มที่คล้ายกันในการฟื้นฟูรสและการฟื้นตัวของเกณฑ์การประชุมวิสามัญผู้ถือถูกตั้งข้อสังเกตในลำดับที่ 7. ตาลิ้มรสได้หายไปอย่างสมบูรณ์ 42 วันหลังจากการผ่าตัดและสร้างใหม่รสชาติถูกพบครั้งแรก 5 เดือนหลังการผ่าตัด กลุ่มที่ 2 ประกอบด้วย Nos. 3, 4, 5 และมีรสชาติ Regenerated และการฟื้นตัวของเกณฑ์การประชุมวิสามัญผู้ถือไม่ (ตารางที่ 1) รสชาติทั้งหมดได้หายไป 17, 21, และ 71 วันหลังจากการผ่าตัดตามลำดับ รูปที่ 2A แสดงการกระจายของจำนวนต่อมรับรสของตุ่มลำดับที่ 3. จำนวนเฉลี่ยของรสชาติเป็น 2.1 ก่อนผ่าตัดและสร้างใหม่รสชาติเป็นครั้งแรกที่ตรวจพบ 8 เดือนหลังการผ่าตัด แต่สร้างใหม่รสชาติไม่พบบนพื้นผิวด้านหลังของลิ้นและมีเพียงบนขอบด้านข้างของลิ้นตลอดระยะเวลาการสังเกต ใน GLM ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

7 โดยแบ่งผู้ป่วยเป็น 3 กลุ่มตามว่ารสยังได้หรือไม่และรสชาติฟังก์ชันสมบูรณ์ดีแล้ว กลุ่มที่ 1 ประกอบด้วยเลขที่ 2 และ 7 กับ 7 taste buds และการกู้คืนที่สมบูรณ์ของ EGM ธรณีประตู ( ตารางที่ 1 ) รูปที่ 1 แสดงก่อนและหลังการกระจายของจำนวนรส ต่อนี้ในข้อ 2 . ก่อนผ่าตัดหมายถึงจำนวนของรสชาติคือ 4.2 และรสหายตัวไป 13 วัน หลังผ่าตัด ที่ได้ลิ้มรสเป็นครั้งแรกที่ตรวจพบหลังผ่าตัด 6 เดือน และจำนวนรสค่อยๆเพิ่มขึ้น ใน glm ครั้งที่ 2 ภายใต้การแจกแจงทวินาม พอดีประมาณเป็น y = 5 / [ 1 + EXP ( 2.6827 – 0.1395x ) ] ( เส้นโค้งในรูป 1A ) ในรูปแบบ , AIC และตกค้างอยู่ 106.04 เบี่ยงเบน และ 26.546 ตามลำดับ แบบจำลองเชิงเส้นและไม่คงที่พอดี : AIC และตกค้างอยู่ 321.85 104.96 เพื่อเบี่ยงเบนและโมเดลเชิงเส้น , ในขณะที่ผู้แบบ null ) และ 384.81 184.64 ตามลำดับ ค่า AIC ของ glm รุ่นระหว่างรุ่นที่ทดสอบแสดงให้เห็นว่าพอดีโลจิสติกอธิบายการเปลี่ยนแปลงของต่อมรับรส หลังผ่าตัดดีขึ้น รูป 1B แสดงความสัมพันธ์ระหว่างเส้นโค้งของจำนวนที่ได้ รับรส และการเปลี่ยนแปลงของ EGM ธรณีประตู ที่ไม่พบการสร้าง 13 วัน หลังผ่าตัด และเริ่มที่จะกู้คืน 10 เดือนหลังผ่าตัด มันถึงช่วงปกติ ( ( 4 ) ) 21 เดือนหลังผ่าตัด รูปแสดงได้ ในรส ใน 2 FP ของกรณีนี้ 24 เดือนหลังจากการผ่าตัด ตามที่ระบุในรูป 1A แนวโน้มที่คล้ายกันในงอกหน่อรสชาติและการกู้คืนของ EGM เกณฑ์ที่พบในข้อ 7 . รสได้หายไปอย่างสมบูรณ์ 42 วัน หลังผ่าตัด และได้มีการตรวจพบครั้งแรกรส 5 เดือนหลังผ่าตัด กลุ่มที่ 2 จำนวนถึง 3 , 4 , และ 5 กับ 7 taste buds และการกู้คืนของ EGM ธรณีประตู ( ตารางที่ 1 ) รสชาติทั้งหมดที่หายตัวไป 17 , 21 , และวัน หลังผ่าตัด ตามลำดับ รูปที่ 2A แสดงการกระจายของจำนวนของ taste buds ต่อต่อมของหมายเลข 3 ค่าเฉลี่ยของจำนวนรสคือ 2.1 preoperatively และได้รสแรกที่ตรวจพบ 8 เดือนหลังผ่าตัด อย่างไรก็ตาม ได้รสไม่พบบนพื้นผิวด้านบนของลิ้นและบนลิ้นด้านข้างขอบตลอดระยะเวลาการสังเกต ใน glm ของ