On Saturday, 31st October, 1964, a

On Saturday, 31st October, 1964, a man arrived in the village. It was late in the evening. He was looking for somewhere to stay the night. He knocked at a door and a woman opened it.

'Good evening, madam,' the man said. 'I'm sorry it's so late. But can you help me, please? Is there a hotel in this village? I want to stay here tonight.'

The woman laughed. 'A hotel? Here in Woodend? No, sir, I'm afraid there isn't.'

'What a pity,' said the man. 'I'm a stranger here. And I want to see your village tomorrow.'

The stranger was very polite. He was tall and had dark hair. And he had strange green eyes.

'Perhaps Mrs Harrison can help you,' the woman said. 'She has a room. Perhaps you can stay with her. Wait a minute. I'll get my coat, and I'll take you there.'

The woman took the stranger to Mrs Harrison's house. Mrs Harrison gave him a room for the night. He was very glad. It was the last night of October and it was cold.

The next day was Sunday. The man looked round the village. He was very interested in the history of the village. He met some of the villagers and asked them their names.

But he did not visit the church. That was unusual. The church in Woodend was the most beautiful building in the village. But the stranger was not interested in it. He did not go to church that night with all the villagers. It was the first Sunday evening of November.

When the villagers came out of the church, the man had gone. They had all liked him. The ladies had thought he was very good-looking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวันเสาร์ 31 ตุลาคม 1964 คนมาถึงในหมู่บ้าน มันเป็นช่วงเวลาตอนเย็น เขากำลังมองหาที่พักเวลากลางคืน เขาเคาะที่ประตู และผู้หญิงเปิดมันชายคนนั้นกล่าวว่า 'เย็นดี ม่าย ' ขอโทษจะให้สาย แต่คุณสามารถช่วยฉัน โปรด มีโรงแรมในหมู่บ้านนี้หรือไม่ ต้องการเข้าพักที่นี่คืนนี้ 'อัพเดต:ผู้หญิง ' โรงแรม นี่ในวูดเดนด์ ไม่ ที่รัก ฉันกลัวไม่ ''อะไรสงสาร กล่าวว่า ชายคนนั้น ' คนแปลกหน้านี่ฉัน และต้องการเห็นหมู่บ้านของพรุ่งนี้.'คนแปลกหน้าถูกมาก เขาสูง และมีผมสีเข้ม และเขามีตาสีเขียวแปลก'บางทีนางแฮร์ริสันสามารถช่วยให้คุณ หญิงกล่าว ' เธอมีห้อง บางทีคุณสามารถอยู่กับเธอ รอสักครู่หนึ่ง ฉันจะได้รับเสื้อของฉัน และฉันจะให้คุณมี.'ผู้หญิงเอากับคนแปลกหน้าบ้านนางแฮร์ริสัน นางแฮร์ริสันเขามีห้องสำหรับกลางคืน เขาก็ดีใจมาก มันเป็นคืนสุดท้ายของเดือนตุลาคม และเยอะในวันถัดไปเป็นวันอาทิตย์ คนดูรอบหมู่บ้าน เขาก็สนใจในประวัติศาสตร์ของหมู่บ้าน เขาได้พบบางอย่างของชาวบ้าน และถามชื่อพวกเขาแต่เขาไม่ไปเยี่ยมคริสตจักร ที่ผิดปกติ ศาสนจักรในวูดเดนด์คือ อาคารที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน แต่กับคนแปลกหน้าไม่สนใจมัน เขาไม่ได้ไปโบสถ์คืนนั้นกับชาวบ้านทั้งหมด มันเป็นเย็นวันอาทิตย์แรกของเดือนพฤศจิกายนเมื่อชาวบ้านออกมาจากคริสตจักร คนหายไปไหน มีทั้งหมดชอบเขา ผู้หญิงก็คิดว่า เขาก็ดีมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อวันเสาร์ 31 ตุลาคม, 1964, ชายคนหนึ่งเข้ามาในหมู่บ้าน มันก็สายในช่วงเย็น เขากำลังมองหาที่อื่นที่จะเข้าพักคืน เขาเคาะประตูและหญิงเปิดมัน.

'สวัสดีแหม่ม' ชายคนนั้นกล่าวว่า 'ฉันขอโทษมันดึกแล้ว แต่คุณสามารถช่วยฉันหน่อยได้ไหม? มีโรงแรมในหมู่บ้านนี้ได้หรือไม่ ผมต้องการอยู่ที่นี่คืนนี้.

หญิงหัวเราะ 'โรงแรม? ที่นี่ใน Woodend? ไม่มีครับผมกลัวที่มีอยู่ไม่. '

' สิ่งที่น่าเสียดาย 'ชายคนนั้นกล่าวว่า 'ฉันคนแปลกหน้าที่นี่ และฉันต้องการที่จะเห็นหมู่บ้านของคุณในวันพรุ่งนี้. '

คนแปลกหน้าก็สุภาพมาก เขาเป็นคนที่สูงและมีผมสีเข้ม และเขาก็มีดวงตาสีเขียวแปลก.

'บางทีนางแฮร์ริสันสามารถช่วยให้คุณ' ผู้หญิงคนนั้นกล่าวว่า 'เธอมีห้อง บางทีคุณอาจจะอยู่กับเธอ เดี๋ยวก่อน. ฉันจะได้รับเสื้อของฉันและฉันจะพาคุณมี. '

ผู้หญิงที่เอาคนแปลกหน้าไปที่บ้านของนางแฮร์ริสัน นางแฮร์ริสันทำให้เขามีห้องพักสำหรับคืน เขาก็ดีใจมาก มันเป็นคืนสุดท้ายของเดือนตุลาคมและมันก็เย็น.

ในวันถัดไปวันอาทิตย์ ชายคนนั้นมองไปรอบ ๆ หมู่บ้าน เขาให้ความสนใจมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของหมู่บ้าน เขาได้พบกับบางส่วนของชาวบ้านและถามพวกเขาชื่อของพวกเขา.

แต่เขาไม่ได้แวะไปที่คริสตจักร ว่าเป็นเรื่องผิดปกติ คริสตจักรใน Woodend เป็นอาคารที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน แต่คนแปลกหน้าไม่สนใจมัน เขาไม่ได้ไปโบสถ์ในคืนนั้นกับชาวบ้านทั้งหมด มันเป็นครั้งแรกเย็นวันอาทิตย์ของเดือนพฤศจิกายน.

เมื่อชาวบ้านออกจากคริสตจักรมาคนได้ไป พวกเขาชอบเขาทั้งหมด ผู้หญิงที่เคยคิดว่าเขาเป็นคนดีมากมอง