Zostera marina is a species of seag

Zostera marina is a species of seagrass known by the common names common eelgrass and seawrack. It is an aquatic plant native to marine environments on the coastlines of mostly northern sections of North America and Eurasia. It is the most wide-ranging marine flowering plant in the Northern Hemisphere.[1] It lives in cooler ocean waters in the North Atlantic and North Pacific, and in the warmer southern parts of its range it dies off during warmer seasons.[2] It grows in the Arctic region and endures several months of ice cover per year.[3] It is the only seagrass known from Iceland.[3] It can be found in bays, lagoons, estuaries, on beaches, and in other coastal habitat. There are several ecotypes, each with specific habitat requirements.[4] It occurs in calmer waters in the sublittoral zone where it is rarely exposed to air.[2] It anchors via rhizome in sandy or muddy substrates and its leaves catch particulate debris in the water which then collects around the bases of the plants, building up the top layer of the seabed.[2]

This flowering plant is a rhizomatous herb which produces a long stem with hairlike green leaves that measure up to 1.2 centimeters wide and may reach over a meter long. It is a perennial plant but it may grow as an annual.[5] The rhizome grows horizontally through the substrate, anchoring via clusters of roots at nodes.[2] The plant is monoecious, with an individual bearing both male and female flowers in separate alternating clusters. The fruit is a nutlet with a transparent coat containing the seed. The plant can also undergo vegetative reproduction, sprouting repeatedly from its rhizome and spreading into a meadowlike colony on the seabed known as a genet.[6] One meadow of cloned eelgrass was determined to be 3000 years old, genetically.[3] When undergoing sexual reproduction, the plant produces large quantities of seeds, at times numbering several thousand seeds per square meter of plants.[3] The plant disperses large distances when its stems break away and carry the fertile seeds to new areas, eventually dropping to the seabed.[3] The seagrass is a favorite food of several species of waterfowl, which may also distribute the seeds.[3]

This plant is an important member of the coastal ecosystem in many areas because it helps to physically form the habitat and it plays a crucial role for many other species.[3][7] For example, it provides a sheltered spawning ground for the Pacific herring (Clupea pallasii).[7] Juvenile Atlantic cod (Gadus morhua) hide in eelgrass beds as they grow.[8] The Blue mussel (Mytilus edulis) attaches to its leaves.[3] The green alga Entocladia perforans, an endophyte, depends on this eelgrass.[9] A great many animals use the plant for food, including the isopod Idotea chelipes and the purple sea urchin Paracentrotus lividus.[3] The Atlantic Brant (Branta bernicula hrota) subsists almost entirely on the plant.[8] When the eelgrass dies, detaches, and washes up on the beach a whole new ecosystem is founded; many species of insects and other invertebrates begin to inhabit the dead plant, including the amphipod Talitrus saltator, the fly Fucellia tergina, and the beetles Stenus biguttatus, Paederus littoralis, and Coccinella septempunctata.[10]

Populations of the plant have been damaged by a number of processes, especially increased turbidity in the water; like most other plants, eelgrass requires sunlight to grow.[7] One plant may adapt to light level by growing longer leaves to reach the sun in low-light areas; individuals in clear or shallow water may have leaves a few centimeters long, while individuals in deeper spots may have leaves over a meter long.[3] Human activities such as dredging and trawling damage eelgrass meadows; practices used in scallop and mussel harvesting in the Wadden Sea have cleared much eelgrass from the sea bottom there.[3] Aquaculture operations and coastal development destroy colonies.[3] Pollution from many sources, including riverside farms, sewage lines, fish processing plants, and oil spills damage eelgrass meadows.[8] Conservation and restoration efforts of Zostera marina habitats[11][12] have been plenty since their rapid decline started several decades ago.

Invasive species have been shown to have a negative effect on eelgrass and associated ecosystems. In Nova Scotia the invasive exotic green crab (Carcinus maenas) destroys eelgrass when it digs in the substrate for prey items.[8] The decline of eelgrass in Antigonish Harbour has resulted in fewer Canada Geese, which feed on the rhizome, and fewer Common Goldeneye, which eat invertebrates that live in eelgrass meadows.[8]

The slime mold Labryrinthula zosterae caused a "wasting disease" of eelgrass resulting in large-scale losses in the 1930s; localized populations are still affected by the slime mold today.[3] During this time, populations of the eelgrass-eating Atlantic Brant dropped.[8] Remaining geese ate less-preferred food plants and algae and hunters subsequently noticed that Brant meat began to taste different.[8] Even today Brants no longer migrate over the Nova Scotia area.[8]

People have long used this plant species as roof thatching in some areas.[3] It has been used as fertilizer and cattle fodder in Norway for centuries.[13] It could also be dried and used as stuffing for mattresses and furniture.[13]

The bacterial species Granulosicoccus coccoides was first isolated from the leaves of the plant.[14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Zostera marina เป็นพันธุ์หญ้าทะเลที่รู้จักกัน โดยทั่วไปชื่อทั่วไป eelgrass และ seawrack จึงเป็นพืชน้ำที่เป็นสภาพแวดล้อมทางทะเลบนชายฝั่งอันจะเป็นส่วนใหญ่ส่วนเหนือของอเมริกาเหนือและยูเรเซีย พืชดอกไม้ทะเลหลากหลายมากที่สุดในซีกโลกเหนือได้[1] มันอยู่ในน้ำทะเลเย็นในแอตแลนติกเหนือและแปซิฟิกเหนือ และในส่วนภาคใต้อุ่นของใจ มันตายปิดในช่วงซีซั่นอุ่น[2] ได้ขยายในอาร์กติก และ endures หลายเดือนปกแข็งต่อปี[3] เป็นหญ้าทะเลเท่าที่ทราบจากประเทศไอซ์แลนด์[3] จะสามารถพบในอ่าว ทะเลสาบ ปากแม่ น้ำ ชายหาด และอื่น ๆ อยู่อาศัยชายฝั่ง มี ecotypes หลาย มีความต้องการอยู่อาศัย[4] จะเกิดในน้ำเงียบสงบในเขต sublittoral ซึ่งมันไม่ค่อยสัมผัสกับอากาศ[2] ก็ทำเทียบผ่านเหง้าในทราย หรือโคลนได้และใบจับเศษฝุ่นในน้ำซึ่งรวบรวมรอบฐานของพืช สร้างชั้นสูงสุดของก้นทะเล[2]พืชดอกนี้เป็นสมุนไพร rhizomatous ที่สร้างก้านยาวกับใบไม้สีเขียว hairlike ที่วัดกว้างถึง 1.2 เซนติเมตร และอาจเข้าไปวัดความยาว เป็นไม้ยืนต้น แต่มันอาจเติบโตเป็นการประจำปี[5] เหง้าเติบโตในแนวนอนผ่านพื้นผิว anchoring ผ่านของรากที่โหน[2] พืชเป็น monoecious กับการแบริ่งแต่ละ ดอกไม้ทั้งชาย และหญิงในสลับแยกคลัสเตอร์ Nutlet กับเสื้อโปร่งใสประกอบด้วยเมล็ดผลไม้ได้ โรงงานยังสามารถรับสืบพันธุ์ผักเรื้อรัง งอกซ้ำจากเหง้าของมัน และแพร่กระจายในอาณานิคม meadowlike บนก้นทะเลเป็น genet เป็น[6] หนึ่งโดว์ของ eelgrass โคลนที่ถูกกำหนดให้เป็น 3000 ปี แปลงพันธุกรรม[3] เมื่อระหว่างการสืบพันธุ์ทางเพศ โรงงานผลิตเมล็ดพันธุ์ บางครั้งเลขเมล็ดหลายพันต่อตารางเมตรของพืชจำนวนมาก[3] พืช disperses ระยะทางขนาดใหญ่ลำตัวกด และมีเมล็ดพื้นที่ใหม่ ในที่สุดปล่อยให้ก้นทะเลอุดมสมบูรณ์[3] หญ้าทะเลเป็นอาหารโปรดของ waterfowl ซึ่งสามารถกระจายเมล็ดพืชหลายชนิด[3]โรงงานนี้เป็นสมาชิกสำคัญของระบบนิเวศชายฝั่งในหลายพื้นที่เนื่องจากช่วยให้ร่างกายแบบอยู่อาศัย และจะมีบทบาทสำคัญสำหรับหลายชนิดอื่น ๆ[3][7] ตัวอย่าง มันให้ดิน spawning เป็นกำบังสำหรับปลาแปซิฟิก (Clupea pallasii)[7] เยาวชนแอตแลนติก cod (Gadus morhua) ซ่อน eelgrass เตียงพวกเขาเติบโต[8] หอยแมลงภู่สีน้ำเงิน (Mytilus edulis) แนบกับใบ[3] alga กรี Entocladia perforans, endophyte ขึ้นอยู่กับ eelgrass นี้[9] สัตว์จำนวนมากดีใช้โรงงานอาหาร isopod Idotea chelipes และปลิงทะเลสีม่วง Paracentrotus lividus[3] subsists แอตแลนติก Brant (Branta bernicula hrota) เกือบทั้งหมดในโรงงาน[8] เมื่อ eelgrass ตาย ถอด ต่อผิวหน้าขึ้นบนชายหาดทั้งหมดใหม่ มีการก่อตั้งระบบนิเวศ หลายชนิดของแมลงและ invertebrates อื่น ๆ เริ่มอาศัยอยู่ในโรงงานตาย amphipod Talitrus saltator บิน Fucellia tergina และ biguttatus Stenus ด้วง Paederus littoralis และ Coccinella septempunctata[10]ประชากรของพืชได้รับความเสียหาย ด้วยหมายเลขของกระบวนการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพิ่มความขุ่นในน้ำ เช่นพืชอื่น ๆ ส่วนใหญ่ eelgrass ต้องการแสงแดดเพื่อการเจริญเติบโต[7] โรงงานหนึ่งอาจปรับให้เข้ากับระดับแสง โดยการเจริญเติบโตใบยาวไปถึงดวงอาทิตย์ในพื้นที่แสงน้อย บุคคลในน้ำใส หรือน้ำตื้นอาจมีใบยาว ในขณะที่บุคคลในจุดลึกกี่เซนติเมตรอาจมีใบเครื่องวัดความยาวได้[3] กิจกรรมมนุษย์ เช่น dredging trawling เสีย eelgrass โดวส์ ปฏิบัติใช้ในหอยแครงและหอยแมลงภู่ที่เก็บเกี่ยวใน Wadden ทะเลได้ล้าง eelgrass ก้นทะเลมีมาก[3] การดำเนินงานการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการพัฒนาชายฝั่งทำลายอาณานิคม[3] มลพิษจากหลายแหล่ง ฟาร์มริเวอร์ไซด์ บรรทัดน้ำเสีย โรงงานแปรรูปปลา และโดวส์ eelgrass น้ำมันหกรั่วไหลเสียหาย[8] อนุรักษ์และฟื้นฟูความพยายามของ Zostera มารีน่าอยู่อาศัย [11] [12] ได้มากเนื่องจากการลดลงอย่างรวดเร็วเริ่มต้นมาหลายทศวรรษที่ผ่านมาพันธุ์รุกรานได้รับการแสดงเพื่อให้ eelgrass และระบบนิเวศที่เกี่ยวข้อง ในการรุกรานแปลกสีเขียวปู (Carcinus maenas) ทำลายรัฐโนวาสโกเชีย eelgrass เมื่อมัน digs ในพื้นผิวสำหรับกลุ่มเป้าหมายสินค้า[8] การลดลงของ eelgrass ใน Antigonish ฮาร์เบอร์มีผลน้อยลงแคนาดาห่าน ที่กินเหง้า และ Goldeneye ทั่วไปน้อยลง ที่กินที่อาศัยอยู่ใน eelgrass โดวส์ invertebrates[8]Zosterae Labryrinthula แม่น้ำเมือกทำให้เกิด "โรค wasting" ของ eelgrass ที่ได้สูญเสียขนาดใหญ่ในช่วงทศวรรษ 1930 ประชากรท้องถิ่นจะยังคงมีผลกระทบ โดยแม่น้ำเมือกวันนี้[3] ในช่วงเวลานี้ ประชากรกิน eelgrass แอตแลนติก Brant หลุด[8] ที่เหลือห่านกินพืชต้องการน้อยกว่าอาหาร และสาหร่ายและนายพรานต่อมาสังเกตเห็นว่า เนื้อ Brant เริ่มรสชาติแตกต่างกัน[8] แม้วันนี้ Brants ไม่ย้ายไปพื้นที่รัฐโนวาสโกเชีย[8]คนจึงได้ใช้พืชชนิดนี้เป็นหลังคามุงในบางพื้นที่[3] มีการใช้เป็นปุ๋ยและอาหารสัตว์โคกระบือในนอร์เวย์มานานหลายศตวรรษ[13] มันอาจยังสามารถแห้ง และใช้เป็นบรรจุที่นอนและเฟอร์นิเจอร์[13]สายพันธุ์แบคทีเรีย Granulosicoccus coccoides เป็นครั้งแรกที่แยกต่างหากจากใบของพืช[14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

zostera น่า เป็นชนิดของหญ้าทะเลที่รู้จักกันโดยชื่อสามัญ และ eelgrass seawrack . เป็นพรรณไม้น้ำพื้นเมืองบนชายฝั่งของสภาพแวดล้อมทางทะเลเป็นส่วนใหญ่ ส่วนภาคเหนือของทวีปอเมริกาเหนือและแผ่นยูเรเชีย มันเป็นทะเลไม้ดอกหลากหลายที่สุดในซีกโลกเหนือ [ 1 ] มันอาศัยอยู่ในมหาสมุทรเย็นในภาคเหนือมหาสมุทรแอตแลนติกและแปซิฟิกเหนือและในส่วนของช่วงนั้นมันอุ่นใต้ตายออกในช่วงฤดูที่อบอุ่น [ 2 ] มันเติบโตในเขตอาร์กติกและอดทนเป็นเวลาหลายเดือนของน้ำแข็งปกต่อปี [ 3 ] มันเป็นเพียงแหล่งหญ้าทะเลที่รู้จักจากไอซ์แลนด์ [ 3 ] มันสามารถพบได้ในอ่าว , บึง , อ้อย , บนชายหาด และในสิ่งแวดล้อมชายฝั่งอื่น ๆ มีหลายชุด แต่ละที่ มีความต้องการที่อยู่อาศัยโดยเฉพาะ[ 4 ] มันเกิดขึ้นในน้ำที่เงียบสงบในเขต sublittoral ที่มันแทบจะสัมผัสกับอากาศ [ 2 ] มันเบรกผ่านในทรายหรือโคลน ทำให้เหง้าและใบของมันจับฝุ่นละอองเศษในน้ำซึ่งจะรวบรวมรอบฐานของพืชสร้างขึ้นชั้นบนสุดของทะเล [ 2 ]

นี้เป็น rhizomatous ไม้ดอกสมุนไพรซึ่งผลิตสเต็มยาวกับ hairlike ที่วัดได้ถึง 1.2 เซนติเมตร กว้าง ใบเขียว และอาจถึง เมตรยาว มันเป็นไม้ยืนต้นแต่อาจปลูกเป็นปี [ 5 ] เหง้าเจริญเติบโตในแนวนอนผ่านพื้นผิวโลกผ่านทางกลุ่มของโหนดรากที่ [ 2 ] เป็นพืชโมนีเชียส ,กับแต่ละบุคคลมีทั้งดอกตัวผู้ และตัวเมีย แยกสลับกลุ่ม ผลไม้เป็น nutlet ที่มีความโปร่งใสเสื้อที่มีเมล็ด พืชสามารถรับและการสืบพันธุ์ พูดซ้ำไปซ้ำมาจากเหง้า และแพร่กระจายเข้าไปในอาณานิคม meadowlike ในก้นทะเลที่รู้จักกันเป็นพันธุศาสตร์ [ 6 ] หนึ่งในทุ่งหญ้าของโคลน eelgrass ตัดสินใจว่า 3 , 000 ปีพันธุกรรม . [ 3 ] เมื่อการสืบพันธุ์แบบอาศัยเพศ โรงงานผลิตขนาดใหญ่ปริมาณของเมล็ดพืช เวลานับหลายพันเมล็ด ต่อตารางเมตรของพืช . [ 3 ] พืชหรือระยะทางขนาดใหญ่เมื่อของลำต้นตัดทิ้ง และนำเมล็ดพันธุ์ที่อุดมสมบูรณ์ไปยังพื้นที่ใหม่ ในที่สุดตกลงไปก้นทะเล หญ้าทะเลคือ [ 3 ] อาหารโปรดของนกหลายชนิด ,ซึ่งอาจกระจายเมล็ดพืช [ 3 ]

โรงงานแห่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของระบบนิเวศชายฝั่ง ในหลายพื้นที่ เพราะจะช่วยให้ร่างกายสร้างที่อยู่อาศัย และมีบทบาทที่สำคัญสำหรับชนิดอื่น ๆ . [ 3 ] [ 7 ] ตัวอย่างเช่น มันมีซุ้มสำหรับปลาวางไข่ภาคพื้นแปซิฟิก ( clupea pallasii ) [ 7 ] และแอตแลนติกค็อด ( gadus morhua ) ซ่อนอยู่ในเตียง eelgrass ตามที่พวกเขาเติบโต[ 8 ] หอยสีฟ้า ( mytilus ชินี ) ยึดติดกับใบ . [ 3 ] สีเขียวสาหร่าย entocladia perforans , endophyte ขึ้นอยู่กับ eelgrass นี้ [ 9 ] มากหลายสัตว์ใช้พืชเป็นอาหาร รวมทั้งไอโซพอด idotea chelipes และสีม่วงเม่นทะเล paracentrotus lividus [ 3 ] แอตแลนติก แบรท ( branta bernicula hrota ) subsists เกือบทั้งหมดในพืช [ 8 ] เมื่อแยก eelgrass ตาย ,และล้างขึ้นบนชายหาดใหม่ทั้งระบบนิเวศ ก่อตั้งขึ้น มีหลายชนิดของแมลงและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังอื่น ๆเริ่มต้นที่จะอาศัยอยู่ในต้นไม้ตาย รวมทั้งแอฟิพอด talitrus saltator , บิน fucellia tergina และด้วง stenus biguttatus paederus , littoralis และ coccinella septempunctata [ 10 ]

มีโรงงานได้รับความเสียหาย โดย จำนวนของกระบวนการโดยเฉพาะเพิ่มความขุ่นในน้ำ เหมือนพืชอื่น ๆส่วนใหญ่ eelgrass ต้องแสงแดดที่จะเติบโต [ 7 ] พืชอาจปรับระดับแสง โดยเติบโตอีกต่อไปใบถึงดวงอาทิตย์ในพื้นที่แสงน้อย ; บุคคลที่ชัดเจน หรือน้ำตื้นอาจจะเหลือเพียงไม่กี่เซนติเมตร ยาว ขณะที่บุคคลในจุดที่ลึก อาจจะมีใบมากกว่า เมตรยาว[ 3 ] กิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์ เช่น ขุดลอกและ trawling ความเสียหาย eelgrass ทุ่งหญ้า ; ใช้ในการปฏิบัติ หอยแครง หอยแมลงภู่ และเก็บเกี่ยวในทะเล Wadden ล้าง eelgrass มากจากก้นทะเลมี . [ 3 ] การดำเนินงานและการพัฒนาชายฝั่ง ทำลายอาณานิคม [ 3 ] มลพิษจากแหล่งต่างๆ รวมทั้งฟาร์ม ริมเส้นใช้ ปลาประมวลผลพืช ,น้ำมันรั่วไหลเสียหาย eelgrass ทุ่งหญ้า [ 8 ] การอนุรักษ์และฟื้นฟูความพยายามของ zostera ท่าจอดเรือที่อยู่อาศัย [ 11 ] [ 12 ] ได้มากมายตั้งแต่เริ่มลดลงอย่างรวดเร็วของหลายทศวรรษที่ผ่านมา

ชนิดแพร่กระจายที่ได้รับการแสดงที่มีผลกระทบเชิงลบใน eelgrass และความสัมพันธ์กับระบบนิเวศวิทยาใน Nova Scotia invasive แปลกใหม่เขียวปู ( คาร์ซินัส maenas ) ทำลาย eelgrass เมื่อเจาะลึกในพื้นผิวสำหรับรายการเหยื่อ [ 8 ] ความเสื่อมของ eelgrass ใน antigonish ท่าเรือส่งผลให้เกิดห่านแคนาดาน้อยลง ซึ่งเลี้ยงในเหง้า และน้อยกว่าทั่วไป Goldeneye ซึ่งกินสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังที่อาศัยอยู่ในทุ่งหญ้า eelgrass [ 8 ]

พวกราเมือก labryrinthula zosterae ทำให้เกิด " โรคเสีย " ของ eelgrass เป็นผลในขนาดใหญ่ขาดทุนในช่วงทศวรรษที่ 1930 ; ภาษาท้องถิ่นประชากรจะยังคงได้รับผลกระทบจากหน้าเจื่อนวันนี้ [ 3 ] ในช่วงเวลานี้ ประชากรของมหาสมุทรแอตแลนติก eelgrass กินแบรนต์ลดลง[ 8 ] ที่เหลือห่านกินพืชที่ต้องการอาหารน้อยลง และสาหร่ายและนายพราน ต่อมาสังเกตุว่าเนื้อ Brant เริ่มลิ้มรสแตกต่างกัน . [ 8 ] แม้วันนี้ brants ไม่โยกย้ายไป Nova Scotia พื้นที่ [ 8 ]

มีคนลองใช้พืชชนิดนี้เป็นหลังคามุงหลังคาด้วยจากในบางพื้นที่ [ 3 ] มันได้รับ ใช้เป็นปุ๋ยและปศุสัตว์อาหารสัตว์ในนอร์เวย์มานานหลายศตวรรษ[ 13 ] มันอาจจะแห้ง และใช้เป็นบรรจุสำหรับที่นอนและเฟอร์นิเจอร์ [ 13 ]

granulosicoccus coccoides แบคทีเรียสายพันธุ์ที่แยกได้ครั้งแรกจากใบของพืช [ 14 ]