In addition, it is important to ack

In addition, it is important to acknowledge that the current set of studies cannot completely disentangle
whether infants perceived the presented object transfer event as an action or as a segment of a
social interaction. One possibility is that infants were faster in exhibiting online goal-directed gaze
shifts to a palm-up hand without necessarily encoding the give-me gesture as an integral part of
the observed social interaction. Another richer interpretation of infants’ gaze behavior would suggest
that infants are sensitive to the communicative information of the give-me gesture (i.e., the conveyed
request), the compliant reaction to pass the object to the recipient’s hand forming the give-me gesture,
and the give-me gesture as an appropriate gesture to receive the object. However, the current data do
not permit inferences about how much infants’ goal-directed gaze shifts were based on encoding the
social context of the give-and-take interaction such as that the passing hand provides some benefit for
the receiving hand. One possibility to test this hypothesis in future research would be to disambiguate
a social goal from a social action, for example, to present the give-me gesture in a non-social context
where it does not convey any social information. For instance, comparing latencies of goal-directed
gaze shifts to a palm-up versus palm-down hand receiving an object that was moving down a slide
(non-social context) would allow testing whether infants in the current study encoded the social nature
of the give-me gesture as an integral part of the interaction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อรับทราบการศึกษาชุดปัจจุบันไม่สมบูรณ์ disentangleว่า ทารกรับรู้เหตุการณ์โอนวัตถุที่นำเสนอ เป็นการดำเนินการ หรือ เป็นส่วนหนึ่งของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม อย่างแรกคือ ว่า ทารกได้เร็วในการจัดแสดงนิทรรศการออนไลน์กำกับเป้าหมายสายตาเลื่อนไปมือปาล์มขึ้นโดยไม่จำเป็นต้องเข้ารหัสให้-ผมท่าทางเป็นส่วนหนึ่งของสังเกตปฏิสัมพันธ์ทางสังคม แนะนำอีกยิ่งตีความพฤติกรรมการมองของทารกว่า ทารกมีความไวต่อการสื่อสารข้อมูลให้แก่-ฉันด้วยท่าทาง (เช่น การถ่ายทอดขอ), ปฏิกิริยาตามมาตรฐานผ่านวัตถุไปขึ้นรูปให้มือของผู้รับ-ผมท่าทางและให้-ผมท่าทางเป็นท่าทางเหมาะสมเพื่อรับวัตถุ อย่างไรก็ตาม ทำข้อมูลปัจจุบันอนุญาตให้ inferences เกี่ยวกับเท่าใดกะกำกับเป้าหมายสายตาของทารกจากการเข้ารหัสการบริบททางสังคมของการโต้ตอบ give-and-take เช่นที่ผ่านมือการสำหรับมือรับ หนึ่งความเป็นไปได้ในการทดสอบสมมุติฐานนี้ในการวิจัยในอนาคตจะเป็นการ disambiguateเป้าหมายทางสังคมจากสังคมการดำเนินการ เช่น จะนำเสนอให้แก่-ผมท่าทางในบริบทสังคมปลอดที่มันไม่สามารถถ่ายทอดข้อมูลใด ๆ ทางสังคม การเปรียบเทียบเวลาของเป้าหมายโดยตรงเช่นสายตาเลื่อนไปปาล์มขึ้นกับปาล์มลงมือรับวัตถุที่เคลื่อนที่ลงภาพนิ่ง(ไม่ใช่สังคมบริบท) จะช่วยให้การทดสอบว่าเด็กทารกในการศึกษาปัจจุบันถูกเข้ารหัสลักษณะสังคมของให้-ผมท่าทางเป็นส่วนหนึ่งของการโต้ตอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะยอมรับว่าชุดปัจจุบันของการศึกษาไม่สามารถคลี่คลายได้อย่างสมบูรณ์
ไม่ว่าจะเป็นเด็กทารกที่รับรู้เหตุการณ์การถ่ายโอนวัตถุที่นำเสนอว่าการกระทำหรือเป็นส่วนของที่
มีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม ความเป็นไปได้หนึ่งคือการที่ทารกได้เร็วขึ้นในการจัดแสดงนิทรรศการออนไลน์เป้าหมายกำกับสายตา
กะมือปาล์มขึ้นโดยไม่จำเป็นต้องเข้ารหัสท่าทางให้ฉันเป็นส่วนหนึ่งของ
การปฏิสัมพันธ์ทางสังคมตั้งข้อสังเกต อีกคนหนึ่งแปลที่ดียิ่งขึ้นของพฤติกรรมจ้องมองทารก 'ขอแนะนำ
ว่าทารกมีความไวต่อข้อมูลการสื่อสารของท่าทางให้ฉัน (เช่นลำเลียง
คำขอ), ปฏิกิริยาสอดคล้องที่จะผ่านวัตถุที่มือของผู้รับการขึ้นรูปให้ฉันท่าทาง,
และท่าทางให้ฉันเป็นท่าทางที่เหมาะสมที่จะได้รับวัตถุ อย่างไรก็ตามข้อมูลที่เป็นปัจจุบันจะ
ไม่อนุญาตให้มีการหาข้อสรุปเกี่ยวกับวิธีทารกมากเป้าหมายกำกับกะจ้องมองอยู่บนพื้นฐานของการเข้ารหัส
บริบททางสังคมของการให้และใช้เวลาการทำงานร่วมกันเช่นว่ามือผ่านให้ประโยชน์บางอย่างสำหรับ
มือที่ได้รับ หนึ่งเป็นไปได้ในการทดสอบสมมติฐานนี้ในการวิจัยในอนาคตจะกระจ่าง
เป้าหมายทางสังคมจากการกระทำทางสังคมตัวอย่างเช่นการที่จะนำเสนอการแสดงท่าทางให้ฉันในบริบทที่ไม่ใช่สังคม
ที่จะไม่นำเสนอข้อมูลทางสังคมใด ๆ ยกตัวอย่างเช่นการเปรียบเทียบศักยภาพของเป้าหมายกำกับ
กะจ้องมองไปที่ต้นปาล์มขึ้นเมื่อเทียบกับมือปาล์มลงได้รับวัตถุที่ถูกย้ายลงภาพนิ่ง
(บริบทที่ไม่ใช่สังคม) จะช่วยให้การทดสอบว่าทารกที่อยู่ในการศึกษาในปัจจุบันเข้ารหัสลักษณะทางสังคม
ของ ท่าทางให้ฉันเป็นส่วนหนึ่งของการมีปฏิสัมพันธ์