City Museums and Dynamic HeritageIn

City Museums and Dynamic Heritage
In a provocative way, David Fleming, Director of the National Museums of Liverpool, has criticized the object-driven focus of museum curators in city museums. He speaks of “object worship almost to the point of fetishism.” 7 Although these curators may have acknowledged the limitations of tangible collections in telling city histories, the object-oriented approach has remained the standard of museum professionalism for a very long time.8 These collections, however, do not reflect urban history in general very well and most visitors lack the contextual information needed to link the objects to the urban historical context. Besides, most city museums have difficulties collecting the recent history. Nowadays, though, most city museums have become aware of the limits of an object-oriented paradigm and have accepted that intangible heritage, traditions, values and beliefs are all part of the heritage spectrum. A dynamic and social-cultural meaning of heritage has become the standard in some parts of the world. Dynamic heritage in an urban historical context is, then, the “working memory of a city.” 9 This dynamic urban heritage approach helps us to overcome the limitations of nostalgic heritage, in particular in fast-moving transnational cities. These transnational places reveal an urban dynamic; self-awareness and representation are shaped by the existence of a diverse population whose socio-cultural and economic relationships are not necessarily confined to the nation or city of residence.10 When we accept the stimulating thought that urban heritage might be a resource for creating the future, a nostalgic approach limits the possibilities of involvement of transnational populations; in particular, because nostalgia for a place or particular monuments is not something that people from elsewhere, with a different cultural background, might feel.
City museums need to acknowledge that their future stakeholders are a mixture of minority groups and a diverse population. In less than 20 years’ time, the majority of people living in the port city of Rotterdam, for instance, will be of non-Dutch origin. Newcomers do not share the same subjective experiences of communities with a strong lobby for celebrating Rotterdam’s nostalgic heritage. For them, Rotterdam’s distant past has less meaning than for inhabitants who are formed in Dutch and Rotterdam society.11 Nostalgic heritage inadvertently excludes those citizens with different ethnic or cultural backgrounds, unless they are able to share memories with these heritage communities. City museums embracing a modern concept of heritage should stress the importance of its dynamic interpretation. This will enable citizens — and this makes it especially relevant for transnational cities — to have access to the “working memory” of the city and afford them a reinterpretation of the historical city canon. In fact, the new approach boils down to what may be called “bonding heritage.” This concept is not based on romanticizing the past, but on heritage as a collective purpose of community building, a serious form of new urban human and cultural capital. The awareness of “bonding heritage” calls for new urban research strategies. A city museum should not give up its scholarship, but should ensure instead “that it engages in research that has resonance for the communities it serves.” 12 City museums need to enlarge and stimulate their research opportunities. Their focus should not, however, be collection-driven but contextdriven, exploring the present city from a contemporary heritage point of view. In this respect, city museums can learn a lot from the expertise of urban anthropologists. The ethnographic method, participant observation, and other empirical, qualitative close observation models are to be mentioned, in particular. These methods have proven to be both versatile and successful in urban social and cultural programs. The American non-profit organization UrBaN (urban & anthropology) speaks of public anthropology as “an effort to use anthropological theory, methods and research to help the public understand urban cultures, constructively address their problems, and celebrate their achievements.” 13

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิพิธภัณฑ์เมืองและมรดกแบบไดนามิกในทางยุแหย่ David เฟลมิง ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์แห่งชาติของลิเวอร์พูล ได้วิพากษ์วิจารณ์ความขับเคลื่อนวัตถุของพิพิธภัณฑ์ curators ในพิพิธภัณฑ์เมือง เขาพูด "วัตถุบูชาไปยังจุด fetishism เกือบ" 7 แม้ว่า curators เหล่านี้อาจยอมรับข้อจำกัดของคอลเลกชันที่มีตัวตนในบอกประวัติเมือง วิธีเชิงวัตถุได้ยังคง มาตรฐานของพิพิธภัณฑ์สำหรับ time.8 นาน ชุด อย่างไรก็ตาม ไม่สะท้อนเมืองประวัติที่ดีมากโดยทั่วไปและนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ขาดข้อมูลบริบทที่ต้องการเชื่อมโยงวัตถุบริบทประวัติศาสตร์การเมือง นอกจาก พิพิธภัณฑ์เมืองส่วนใหญ่มีความยากลำบากในการรวบรวมประวัติล่าสุด ปัจจุบัน แม้ว่า พิพิธภัณฑ์เมืองส่วนใหญ่ได้ตระหนักถึงขีดจำกัดของการกระบวนทัศน์เชิงวัตถุ แล้วยอมรับว่า มรดกที่ไม่มีตัวตน ประเพณี ค่านิยม และความเชื่อเป็นส่วนหนึ่งของสเปกตรัมเฮอริเทจ ความหมายทางสังคมวัฒนธรรม และแบบไดนามิกของเฮอริเทจได้กลายเป็น มาตรฐานในบางส่วนของโลก แบบไดนามิกในบริบทประวัติศาสตร์การเมืองพร้อม แล้ว การ "ทำงานหน่วยความจำของเมือง" 9 วิธีการแบบไดนามิกมรดกเมืองนี้ช่วยให้เราเอาชนะข้อจำกัดของมรดกความคิดถึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองข้ามชาติอย่างรวดเร็ว สถานเหล่านี้ข้ามชาติเปิดเผยแบบไดนามิกการเมือง self-awareness และแสดงรูป โดยการดำรงอยู่ของประชากรมีความหลากหลายมีความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจ และสังคมวัฒนธรรมไม่จำเป็นต้องจำกัดไปประเทศหรือเมืองของ residence.10 เมื่อเรายอมรับการกระตุ้นคิดว่า มรดกเมืองอาจเป็นทรัพยากรสำหรับสร้างอนาคต วิธีการคิดจำกัดโอกาสของการมีส่วนร่วมของประชากรข้ามชาติ โดยเฉพาะ เนื่องจากความคิดถึงที่หรืออนุสาวรีย์เฉพาะไม่ใช่สิ่งที่บุคคลอื่น มีพื้นหลังแตกต่างกันทางวัฒนธรรม อาจรู้สึกCity museums need to acknowledge that their future stakeholders are a mixture of minority groups and a diverse population. In less than 20 years’ time, the majority of people living in the port city of Rotterdam, for instance, will be of non-Dutch origin. Newcomers do not share the same subjective experiences of communities with a strong lobby for celebrating Rotterdam’s nostalgic heritage. For them, Rotterdam’s distant past has less meaning than for inhabitants who are formed in Dutch and Rotterdam society.11 Nostalgic heritage inadvertently excludes those citizens with different ethnic or cultural backgrounds, unless they are able to share memories with these heritage communities. City museums embracing a modern concept of heritage should stress the importance of its dynamic interpretation. This will enable citizens — and this makes it especially relevant for transnational cities — to have access to the “working memory” of the city and afford them a reinterpretation of the historical city canon. In fact, the new approach boils down to what may be called “bonding heritage.” This concept is not based on romanticizing the past, but on heritage as a collective purpose of community building, a serious form of new urban human and cultural capital. The awareness of “bonding heritage” calls for new urban research strategies. A city museum should not give up its scholarship, but should ensure instead “that it engages in research that has resonance for the communities it serves.” 12 City museums need to enlarge and stimulate their research opportunities. Their focus should not, however, be collection-driven but contextdriven, exploring the present city from a contemporary heritage point of view. In this respect, city museums can learn a lot from the expertise of urban anthropologists. The ethnographic method, participant observation, and other empirical, qualitative close observation models are to be mentioned, in particular. These methods have proven to be both versatile and successful in urban social and cultural programs. The American non-profit organization UrBaN (urban & anthropology) speaks of public anthropology as “an effort to use anthropological theory, methods and research to help the public understand urban cultures, constructively address their problems, and celebrate their achievements.” 13

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิพิธภัณฑ์เมืองและเฮอริเทจแบบไดนามิก
ในทางยั่วยุเดวิดเฟลมมิ่งผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์แห่งชาติของลิเวอร์พูลได้รับการวิพากษ์วิจารณ์โฟกัสวัตถุที่ขับเคลื่อนด้วยภัณฑารักษ์พิพิธภัณฑ์ในพิพิธภัณฑ์เมือง เขาพูดถึง "การบูชาวัตถุเกือบถึงจุดของความเชื่อทางไสยศาสตร์." 7 แม้ว่าภัณฑารักษ์เหล่านี้อาจได้รับการยอมรับข้อ จำกัด ของคอลเลกชันที่มีตัวตนในการบอกประวัติเมือง, วิธีการเชิงวัตถุยังคงมาตรฐานของมืออาชีพพิพิธภัณฑ์สำหรับ time.8 นานมาก คอลเลกชันเหล่านี้ แต่ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงประวัติศาสตร์ของเมืองโดยทั่วไปเป็นอย่างดีและผู้เข้าชมส่วนใหญ่ขาดข้อมูลบริบทที่จำเป็นในการเชื่อมโยงวัตถุที่บริบททางประวัติศาสตร์ของเมือง นอกจากนี้พิพิธภัณฑ์เมืองส่วนใหญ่จะมีความยากลำบากในการเก็บรวบรวมประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา ปัจจุบันแม้ว่าพิพิธภัณฑ์เมืองส่วนใหญ่ได้ตระหนักถึงข้อ จำกัด ของกระบวนทัศน์เชิงวัตถุและได้รับการยอมรับว่าเป็นมรดกที่ไม่มีตัวตนประเพณีค่านิยมและความเชื่อเป็นส่วนหนึ่งของมรดกทางคลื่นความถี่ทั้งหมด ความหมายแบบไดนามิกและสังคมวัฒนธรรมของมรดกทางวัฒนธรรมได้กลายเป็นมาตรฐานในบางส่วนของโลก มรดกทางวัฒนธรรมแบบไดนามิกในบริบททางประวัติศาสตร์เมืองเป็นแล้ว "ความทรงจำในการทำงานของเมือง." 9 วิธีนี้มรดกเมืองแบบไดนามิกช่วยให้เราเอาชนะข้อ จำกัด ของมรดกคิดถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วเมืองข้ามชาติ สถานที่ข้ามชาติเหล่านี้เผยให้เห็นแบบไดนามิกในเมือง; ความตระหนักในตนเองและการเป็นตัวแทนมีรูปทรงโดยการดำรงอยู่ของประชากรมีความหลากหลายที่มีความสัมพันธ์ทางสังคมวัฒนธรรมและเศรษฐกิจที่ไม่ได้ จำกัด อยู่จำเป็นต้องประเทศหรือเมืองของ residence.10 เมื่อเรายอมรับการกระตุ้นความคิดที่ว่ามรดกทางวัฒนธรรมในเมืองอาจจะมีทรัพยากรสำหรับการสร้าง ในอนาคตวิธีการ จำกัด คิดถึงความเป็นไปได้ของการมีส่วนร่วมของประชากรข้ามชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะคิดถึงสำหรับสถานที่หรืออนุเสาวรีย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ได้เป็นสิ่งที่ผู้คนจากที่อื่น ๆ ที่มีภูมิหลังทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกันอาจจะรู้สึก.
พิพิธภัณฑ์เมืองต้องยอมรับว่าผู้มีส่วนได้เสียในอนาคตของพวกเขามีส่วนผสมของชนกลุ่มน้อยและประชากรมีความหลากหลาย ในเวลาน้อยกว่า 20 ปีเวลา 'คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในท่าเรือเมืองร็อตเตอร์เช่นจะเป็นแหล่งกำเนิดที่ไม่ใช่ชาวดัตช์ มาใหม่ไม่ได้ร่วมประสบการณ์ส่วนตัวเดียวกันของชุมชนที่มีล็อบบี้ที่แข็งแกร่งสำหรับการเฉลิมฉลองมรดกของความคิดถึงร็อตเตอร์ สำหรับพวกเขาที่ห่างไกลที่ผ่านมาร็อตเตอร์มีความหมายน้อยกว่าสำหรับผู้อยู่อาศัยที่จะเกิดขึ้นในภาษาดัตช์และร็อตเตอร์ society.11 มรดกคิดถึงประชาชนโดยไม่ได้ตั้งใจไม่รวมผู้ที่มีความแตกต่างกันชาติพันธุ์หรือวัฒนธรรมจนกว่าพวกเขาจะสามารถที่จะแบ่งปันความทรงจำกับชุมชนมรดกทางวัฒนธรรมเหล่านี้ พิพิธภัณฑ์เมืองกอดแนวคิดที่ทันสมัยของมรดกทางวัฒนธรรมที่ควรเน้นความสำคัญของการตีความแบบไดนามิก นี้จะช่วยให้ประชาชน - และสิ่งนี้ทำให้มันโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับเมืองข้ามชาติ - ให้มีการเข้าถึงหน่วยความจำ "ทำงาน" ของเมืองและจ่ายได้ตีความของเมืองประวัติศาสตร์แคนนอน ในความเป็นจริงวิธีการใหม่เดือดลงไปสิ่งที่อาจจะเรียกว่า "มรดกพันธะ." แนวคิดนี้ไม่ได้ขึ้นกับอุกอาจที่ผ่านมา แต่มรดกเป็นวัตถุประสงค์โดยรวมของการสร้างชุมชนเป็นรูปแบบที่ร้ายแรงของมนุษย์ในเมืองใหม่และทุนทางวัฒนธรรม การรับรู้ของ "มรดกพันธะ" เรียกร้องให้มีกลยุทธ์การวิจัยใหม่ในเมือง พิพิธภัณฑ์เมืองไม่ควรให้ทุนการศึกษาขึ้น แต่ควรตรวจสอบแทน "ว่ามันประกอบในการวิจัยที่มีการสั่นพ้องสำหรับชุมชนที่รับผิดชอบ." 12 พิพิธภัณฑ์เมืองต้องขยายและกระตุ้นให้เกิดโอกาสในการวิจัยของพวกเขา โฟกัสของพวกเขาไม่ควร แต่จะเป็นคอลเลกชันที่ขับเคลื่อนด้วย แต่ contextdriven สำรวจเมืองในปัจจุบันจากจุดมรดกทางวัฒนธรรมร่วมสมัยของมุมมอง ในแง่นี้พิพิธภัณฑ์เมืองสามารถเรียนรู้มากจากความเชี่ยวชาญของนักมานุษยวิทยาเมือง วิธีชาติพันธุ์ร่วมสังเกตการณ์และอื่น ๆ การทดลองรูปแบบการสังเกตอย่างใกล้ชิดคุณภาพจะได้รับการกล่าวถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง วิธีการเหล่านี้ได้พิสูจน์แล้วว่าทั้งหลากหลายและประสบความสำเร็จในเมืองโครงการทางสังคมและวัฒนธรรม อเมริกันองค์กรที่ไม่แสวงหาผลกำไรในเมือง (เมืองและมานุษยวิทยา) พูดมานุษยวิทยาประชาชนว่า "ความพยายามที่จะใช้ทฤษฎีมานุษยวิทยาวิธีการและการวิจัยที่จะช่วยให้ประชาชนเข้าใจวัฒนธรรมเมืองสร้างสรรค์แก้ปัญหาของพวกเขาและเฉลิมฉลองความสำเร็จของพวกเขา." 13

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมืองพิพิธภัณฑ์มรดกแบบไดนามิกและ
ในทางยั่วยุดาวิด เฟลมมิ่ง ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ของลิเวอร์พูล ได้วิจารณ์วัตถุขับเคลื่อนโฟกัสภัณฑารักษ์ของพิพิธภัณฑ์ในพิพิธภัณฑ์เมือง เขาพูดของ " วัตถุบูชาเกือบถึงจุดที่เฟติชซึ่ม " 7 แม้ว่าภัณฑารักษ์เหล่านี้อาจได้รับการยอมรับข้อ จำกัด ของคอลเลกชันที่มีตัวตนในการบอกประวัติเมืองการเข้าถึงยังคงมาตรฐานของพิพิธภัณฑ์ ความเป็นมืออาชีพ เป็นเวลานาน 8 คอลเลกชันเหล่านี้ แต่ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงประวัติศาสตร์ในเมืองทั่วไปมาก และนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ขาดข้อมูลที่จำเป็นในการเชื่อมโยงบริบทวัตถุในบริบททางประวัติศาสตร์ของเมือง นอกจากนี้ พิพิธภัณฑ์เมืองส่วนใหญ่มีปัญหาการรวบรวมประวัติศาสตร์ ปัจจุบัน แม้ว่าพิพิธภัณฑ์เมืองส่วนใหญ่ได้ตระหนักถึงข้อจำกัดของกระบวนทัศน์เชิงวัตถุและได้รับการยอมรับที่ไม่มีตัวตนมรดกทางวัฒนธรรม ประเพณี ค่านิยม และความเชื่อเป็นส่วนหนึ่งของมรดกของสเปกตรัม แบบไดนามิกและความหมายทางวัฒนธรรมของสังคมวัฒนธรรมได้กลายเป็นมาตรฐานในบางส่วนของโลก มรดกแบบไดนามิกในบริบททางประวัติศาสตร์ในเมืองแล้ว " ทำงานในเมือง" 9 แบบไดนามิกนี้มรดกเมือง วิธีการที่ช่วยให้เราเอาชนะข้อ จำกัด ของมรดกคิดถึง , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองข้ามชาติอย่างรวดเร็ว . สถานที่ข้ามชาติเหล่านี้พบในเมืองแบบไดนามิกนับถือ และแสดงเป็นรูปโดยการดำรงอยู่ของความหลากหลายทางสังคม วัฒนธรรม และเศรษฐกิจของประชากรที่มีความสัมพันธ์ไม่จําเป็นต้องถูกคุมขังในประเทศหรือเมือง residence.10 เมื่อเรายอมรับการกระตุ้นคิดว่ามรดกเมืองอาจเป็นทรัพยากรสำหรับการสร้างอนาคต วิธีการคิดถึงความเป็นไปได้ของการจำกัดประชากรข้ามชาติ ;โดยเฉพาะ เพราะมันเป็นสถานที่ หรือ อนุสาวรีย์เฉพาะไม่ใช่สิ่งที่คนมาจากที่อื่น มีภูมิหลังทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกันอาจรู้สึก พิพิธภัณฑ์
เมืองต้องรับทราบว่าผู้มีส่วนได้เสียในอนาคตของพวกเขาเป็นส่วนผสมของชนกลุ่มน้อยและประชากรที่หลากหลาย ในน้อยกว่า 20 ปี ส่วนใหญ่ของคนที่อาศัยอยู่ในเมืองพอร์ตของ Rotterdam , ตัวอย่าง