Toxicological data suggests that ce

Toxicological data suggests that certain OPFRs may be reproductive toxins and may also have carcinogenic and neurotoxic properties (Dishaw et al., 2011, National Research Council (NRC), 2000 and van der Veen and de Boer, 2012). An exposure assessment conducted by the Consumer Product Safety Commission referred to TDCPP as a suspected carcinogen, and established an acceptable daily dose of 5 μg/kg body weight per day (Babich, 2006). Currently, available data are very limited on human exposure or potential human health effects. Epidemiologic studies, while critically needed, are complicated by the potentially episodic nature of exposure and the short biological half-lives of OPFRs. Variations in behaviors and movement between different micro-environments may create within-person variability of OPFRs making it difficult to accurately assess human exposures. Investigations of prenatal exposures are further complicated by pregnancy-related changes in metabolism that may contribute to variability in metabolite levels throughout gestation (Braun et al., 2011, Braun et al., 2012 and Mahalingaiah et al., 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำข้อมูล toxicological OPFRs บางอย่างอาจมีสารพิษสืบพันธุ์ และยังอาจ carcinogenic และ neurotoxic (Dishaw et al., 2011 ชาติวิจัยสภา (NRC), 2000 และ van der Veen และเดอ โบ 2012) การประเมินความเสี่ยงโดยคณะกรรมการความปลอดภัยผลิตภัณฑ์ผู้บริโภคที่เรียกว่า TDCPP เป็นสารก่อมะเร็งสงสัย และสร้างการยอมรับทุกพื้นที่ซึ่งมีทั้ง 5 μg/กิโลกรัม น้ำหนักตัวต่อวัน (Babich, 2006) ในปัจจุบัน ข้อมูลจะถูกจำกัดมากแสงมนุษย์หรือสุขภาพอาจเกิดขึ้น ศึกษา epidemiologic ในขณะที่เหลือจำเป็น มีซับซ้อน โดยธรรมชาติของแสงอาจ episodic และสั้นชีวภาพครึ่งชีวิตของ OPFRs เปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมและความเคลื่อนไหวระหว่างไมโครสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันอาจสร้างความแปรผันภายในบุคคลของ OPFRs ทำให้ยากที่จะประเมินภาพมนุษย์อย่างถูกต้อง ของภาพก่อนคลอดจะซับซ้อนเพิ่มเติมจากการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับการตั้งครรภ์ในเมแทบอลิซึมที่อาจนำไปสู่ความแปรผันในระดับ metabolite ตลอดครรภ์ (Braun et al., 2011, Braun et al., 2012 และ Mahalingaiah et al., 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลทางพิษวิทยาแสดงให้เห็นว่า OPFRs บางอย่างอาจจะเป็นพิษต่อระบบสืบพันธุ์และยังอาจมีคุณสมบัติเป็นสารก่อมะเร็งและอัมพาต (Dishaw et al., 2011, สภาวิจัยแห่งชาติ (NRC), 2000 และฟานเดอร์วีนและโบเออร์, 2012) ประเมินการรับสัมผัสที่จัดทำโดยคณะกรรมาธิการความปลอดภัยสินค้าอุปโภคบริโภคเรียก TDCPP เป็นสารก่อมะเร็งที่น่าสงสัยและเป็นที่ยอมรับยาประจำวันได้รับการยอมรับจาก 5 ไมโครกรัม / กิโลกรัมน้ำหนักตัวต่อวัน (Babich 2006) ขณะนี้ข้อมูลที่มีอยู่จะถูก จำกัด มากในการสัมผัสของมนุษย์ที่มีศักยภาพหรือผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์ การศึกษาทางระบาดวิทยาในขณะที่มีความจำเป็นอย่างยิ่งมีความซับซ้อนโดยธรรมชาติเป็นฉากที่อาจเกิดขึ้นจากการสัมผัสและสั้นชีวภาพครึ่งชีวิตของ OPFRs การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมและการเคลื่อนไหวระหว่างสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันขนาดเล็กอาจสร้างความแปรปรวนภายในคน OPFRs ทำให้ยากที่จะต้องประเมินความเสี่ยงของมนุษย์ การสืบสวนของความเสี่ยงก่อนคลอดมีความซับซ้อนมากขึ้นโดยการเปลี่ยนแปลงการตั้งครรภ์ที่เกี่ยวข้องในการเผาผลาญที่อาจนำไปสู่​​การเปลี่ยนแปลงในระดับ metabolite ตลอดการตั้งครรภ์ (Braun et al., 2011, Braun et al., 2012 และ Mahalingaiah et al., 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลทางพิษวิทยาพบว่าบาง opfrs อาจเป็นสารพิษเจริญพันธุ์ และอาจมีสารก่อมะเร็ง คุณสมบัติ และ โทอิน ( dishaw et al . , 2011 , สภาวิจัยแห่งชาติ ( NRC ) , 2000 และ แวน เดอ วีน และ เดอ บัวร์ , 2012 ) การได้รับการประเมินโดยคณะกรรมการความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์ผู้บริโภคเรียกว่า tdcpp เป็นสารก่อมะเร็งในสงสัยและก่อตั้งได้ทุกวัน ขนาด 5 μก. / กก. น้ำหนักตัว ต่อวัน ( babich , 2006 ) ขณะนี้ข้อมูลที่มีอยู่จํากัดมาก เมื่อสัมผัสของมนุษย์หรือมนุษย์ผลสุขภาพที่อาจเกิดขึ้น การศึกษาทางระบาดวิทยา ในขณะที่ความต้องการที่ซับซ้อนของธรรมชาติอาจเป็นหลักการของการสัมผัสและครึ่งทางชีวภาพชีวิตสั้นของ opfrs .การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมและการเคลื่อนไหวระหว่างสภาพแวดล้อมไมโครแตกต่างกันอาจสร้างภายในบุคคล ความแปรปรวนของ opfrs ทำให้ยากที่จะถูกต้องประเมินมนุษย์ด้าน การสอบสวนก่อนคลอดมีความซับซ้อนมากขึ้นโดยการตั้งครรภ์ที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในการเผาผลาญอาหารที่อาจนำไปสู่ความแปรปรวนในระดับระดับตลอดการตั้งครรภ์ ( Braun et al . , 2011 , Braun et al . ,2012 และ mahalingaiah et al . , 2008 )