Heaven and Earth trembled as lightn

Heaven and Earth trembled as lightning and thunder danced about in the clouds, as if seeking a way to lash the earth. The ground itself was a brownish color that made it look like it was soaked with blood, and stretched out as far as the eye could see.

What parts of the land were not covered with deep cracks were choked with weeds.

A seemingly eternal air of desolation and bleakness spread out in all directions. Off in the distance, ruins could be seen, and even further off, a volcano which belched thick black smoke.

Occasionally, frightening roars could be heard echoing about, which raged across the lands like storm winds, causing everything to shake.

The mystery of this place came from the fact that it used to be part of the Ruins of Immortality. Its solemn dignity came because it was now an ancestral land of the Fang Clan.

The first generation Patriarch was buried here. Other Dao Realm Patriarchs of the clan, his descendants, were also laid to rest here after passing away in meditation.

The entire ancestral land was laid out in the shape of a straight line. The further one went in, the more danger there was. As for the brown-earthed region near the entrance, two chains of mountains were visible.

These two mountain ranges were like two stone dragons, lofty, imposing, and jagged.

Between the two mountain chains was a path, so far down from the peaks of the mountains that the sky was almost like a sliver up above. It was like a great door leading into the ancestral land, although there was no actual door present, only… an enormous statue larger than the mountains themselves!

This statue looked as if it were inseparably connected to the mountains. It was pitch black, and wore a heavy suit of armor. Its two hands rested on the pommel of a greatsword, and the statue itself seemed incomparably ancient.

The sword was dozens of meters wide, and was thrust down into the earth. Ancient magical symbols were engraved onto its surface, which seemed simple and almost crude, and yet contained profound meaning that was impossible to decipher.

The statue’s eyes lacked any expression whatsoever, making the statue itself seem completely lifeless. It almost seemed to be a mere decoration standing guard over the ancestral land.

However, from a distance, it was possible to see that the statue was looking up into the sky, staring off into the distance as if… it was waiting for something.

Any Fang Clan member who had been to the ancestral land knew about this statue. According to the legends, the origins of the statue were a complete mystery. Supposedly, it had flown here from somewhere out in the starry sky, the same year that the Ji Clan changed the Heavens and took over the Ninth Mountain and Sea.

From then on, the statue had remained in this spot, apparently guarding the ancestral land.

Over the years, rumors began to spread that the statue was not just there to guard the ancestral land, but actually, all of the Fang Clan’s bloodlines.

Years and years passed, and eventually, the rumors and stories died out. In every generation of the Fang Clan, there would be many people who came and laid eyes on the statue. However, they never called to mind the absurd stories of the past. After all… they were simply legends.

As for the reason why the statue held its head up as if it were waiting for something, people had long since stopped wondering about it.

No one had any idea why this statue had come here to the Fang Clan on its own… nor what it was waiting for.

It emanated the aura of a powerful expert, an intense aura that was strong enough to shake Heaven and Earth. When Meng Hao looked at it, the feeling he got was so intense that not even the Grand Elder could compare.

This statue was so strong… that in the past, Meng Hao wouldn’t have been able to even identify how powerful it was. Now, though, when he looked at the statue, he understood…. This statue’s aura was almost like that of a Paragon!

Meng Hao stood in the vast land between the two mountain chains. This was the location that he had appeared in upon entering the ancestral land. Currently, he was standing there stock-still, looking thoughtfully at the statue.

He was well aware that this trip to the ancestral land was an ambush. He also knew that the best choice had been to not come here, but instead take advantage of the opportunity given him by the Grand Elder.

In fact, originally he had no plans whatsoever to enter this place. However, after looking into the vortex and seeing this enormous statue, his heart had filled with roaring.

The roaring had soon inundated him completely, tugging at him, pulling him into distant memories.

He trembled, and his eyes flashed with reminiscence. He couldn’t even control himself as he walked forward to stand in front of the statue. He came to a stop in front of its foot, after which he reached his hand out and patted it gently.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวรรค์และโลก trembled ฟ้าผ่าและฟ้าร้องเต้นเกี่ยวกับในเมฆ ทางตาโลกว่า พื้นตัวเป็นสีน้ำตาลที่ทำให้มันดูเหมือนมันแช่ ด้วยเลือด และยืดออกเท่าที่ตาเห็นส่วนไหนของแผ่นดินถูกปกคลุมไป ด้วยรอยแตกลึกไม่ได้สำลักกับวัชพืชอากาศนิรันดร์ดูเหมือนจะไร้ผู้คนและ bleakness กระจายออกในทุกทิศทาง ปิดในระยะไกล ซากปรักหักพังอาจจะเห็น และยิ่งปิด ภูเขาไฟซึ่ง belched ควันดำหนาบางครั้ง roars น่ากลัวอาจจะได้ยินระวังเกี่ยวกับ ซึ่งโหมกระหน่ำข้ามที่ดินเช่นลมพายุ ทำทุกอย่างเพื่อเขย่าความลึกลับของสถานที่แห่งนี้มาจากความจริงที่ว่าจะใช้เป็นส่วนหนึ่งของซากปรักหักพังของชีวิต ศักดิ์ศรีความขรึมมาเพราะตอนนี้เป็นที่ดินของบรรพบุรุษของตระกูลฝางรุ่นแรกที่พระถูกฝังที่นี่ ยังถูกวางขึงแดนดาวอื่น ๆ ในกองทัพ ลูกหลาน พักผ่อนที่นี่หลังจากผ่านเวลาในการทำสมาธิแผ่นดินของบรรพบุรุษทั้งหมดถูกวางออกมาในรูปของเส้นตรง หนึ่งเพิ่มเติมไปใน เป็นอันตรายเพิ่มเติมมี ส่วนภูมิภาคสร้างน้ำตาลใกล้ทางเข้า โซ่สองของภูเขาถูกมองเห็นได้เทือกเขาเหล่านี้สองอย่างสองมังกรหิน สูงส่ง สง่างาม และหยักได้ระหว่างภูเขาโซ่สองเป็นเส้น เพื่อให้ห่างไกลลงจากยอดเขาของเทือกเขาที่ท้องฟ้าเป็นเกือบเหมือนคอนเสิร์ตขึ้นข้างบน มันเป็นเหมือนประตูดีไปสู่แผ่นดินของบรรพบุรุษ แม้ไม่มีประตูจริงอยู่ เพียง...มีรูปปั้นขนาดใหญ่ขนาดใหญ่กว่าเทือกเขาเองรูปปั้นนี้ดูเหมือนว่ามันถูกเชื่อมต่อกับเทือกเขา inseparably มันเป็นสนามดำ และสวมชุดเกราะหนัก มือสองขึ้น pommel ของการ greatsword และรูปปั้นตัวเองให้ดูเหมือนโบราณเท่านั้นดาบหลายสิบเมตรกว้าง และแทงลงไปในดิน สัญลักษณ์โบราณขลังถูกแกะสลักลงบนพื้นผิวของมัน ซึ่งดูเหมือนง่าย และเกือบดิบ และยัง ประกอบด้วยความหมายลึกซึ้งที่ไม่สามารถถอดรหัสดวงตาของรูปปั้นขาดนิพจน์ใด ๆ ก็ตาม ทำรูปปั้นตัวเองดูเหมือนตายอย่างสมบูรณ์ มันเกือบจะดูเหมือนจะ มียามยืนเพียงตกแต่งแผ่นดินของบรรพบุรุษอย่างไรก็ตาม จากระยะไกล มันเป็นไปได้เพื่อดูว่า รูปปั้นกำลังขึ้นสู่ท้องฟ้า จ้องมองออกเป็นระยะทางว่า...มันกำลังรอบางสิ่งบางอย่างสมาชิกแคลนฝางที่ได้รับไปยังดินแดนของบรรพบุรุษรู้เกี่ยวกับรูปปั้นนี้ ตามตำนาน มาของรูปปั้นได้ลึกลับสมบูรณ์ คาดคะเน มันมีบินนี่จากที่ใดที่หนึ่งออกบนท้องฟ้า ในปีเดียวกันว่า กองทัพจิเปลี่ยนสวรรค์ และมาเก้าภูเขาและทะเลจากนั้น รูปปั้นก็อยู่ในจุดนี้ ชัดปกป้องแผ่นดินของบรรพบุรุษปี เริ่มข่าวลือแพร่กระจายว่า รูปปั้นนั่นไม่เพียงปกป้องแผ่นดินของบรรพบุรุษ แต่จริง ทั้งหมดของ bloodlines ของกองทัพฝางและปีผ่านไป และในที่สุด ข่าวลือและเรื่องราวชีวิตออกมา ในทุกรุ่นของตระกูลฝาง จะมีหลายคนที่มา และวางตาบนรูปปั้น อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เคยเรียกให้นึกถึงเรื่องราวไร้สาระของอดีต หลังจากทั้งหมด...พวกเขาเป็นเพียงแค่ตำนานส่วนเหตุผลที่ทำไมรูปปั้นจัดหัวของมันขึ้นกับว่ามันกำลังรอบางสิ่งบางอย่าง คนมียาวตั้งแต่หยุดสงสัยเกี่ยวกับมันไม่มีใครมีความคิดใด ๆ ทำไมรูปปั้นนี้ได้มาที่นี่กองทัพฝางบนตัวเอง...หรือว่ามันกำลังรอเล็ดลอดออกมากลิ่นอายของผู้เชี่ยวชาญมีประสิทธิภาพ กลิ่นอายรุนแรงที่แข็งแรงพอที่จะเขย่าสวรรค์และโลก เมื่อเฮาเมงในเวลา ความรู้สึกที่เขาได้รุนแรงมากว่า ไม่ได้ที่แกรนด์พี่สามารถเปรียบเทียบรูปปั้นนี้ไม่แข็งแรง...ว่า ในอดีต เมงเฮาจะไม่ได้เป็นแม้แต่ระบุวิธีที่มีประสิทธิภาพก็ ขณะนี้ แม้ว่า เมื่อเขามองไปที่รูปปั้น เขาเข้าใจ... รูปปั้นนี้ออร่าเป็นเกือบเหมือนพารากอนเฮา เมงยืนอยู่ในแผ่นดินกว้างใหญ่ระหว่างภูเขาโซ่สอง นี้เป็นสถานที่ที่เขาได้ปรากฏในเมื่อเข้ามายังดินแดนของบรรพบุรุษ ขณะนี้ เขายืน stock-still กำลังดูรูปปั้นอย่างประณีตเขาก็ตระหนักดีว่า การเดินทางไปยังดินแดนของบรรพบุรุษคือ การลอบโจมตี นอกจากนี้เขายังรู้ว่า ดีที่สุดที่ได้รับจะ ไม่มาที่นี่ แต่แทน ใช้ประโยชน์จากโอกาสให้เขา โดยพี่แกรนด์ในความเป็นจริง แต่เดิมเขาไม่มีแผนใด ๆ เพื่อป้อนสถานที่แห่งนี้ อย่างไรก็ตาม หลังจากมองเข้าไปในวังวน และเห็นรูปปั้นนี้มหาศาล หัวใจของเขาก็เต็มไป ด้วยคำรามที่คำรามได้เร็ว ๆ นี้น้ำท่วมเขาสมบูรณ์ ดึงที่เขา ดึงเขาเข้าไปในความทรงจำที่ห่างไกลเขา trembled และประกายตาของเขา ด้วยความทรงจำ เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองขณะที่เขาเดินไปยืนหน้ารูปปั้น เขามาหยุดอยู่ด้านหน้าของเท้า หลังจากที่เขาเอื้อมมือของเขา และโรคกลัวเบา ๆ