OpennessThe Thai economy was opened

Openness
The Thai economy was opened almost the time could be dated back to the middle of
nineteenth century under the Bowring treaty. Before the Bowring treaty, all international
trade was conducted by the clique of the royals and his associates, the Bowring treaty
dismantled this monopoly at once. With a central of Southeast Asian, Thailand benefits from
its location advantage since its location surrounds by many major international trade.
Furthermore, most rulers, be they the monarchs or subsequent democratic governments after
encourage international trades to be active since income from taxation could be used to invest
in public utilities. Since 1950, the economy has been opened to foreign investors, the
nationalistic sentiment which was dominated over 1932-1949 was completely abandoned by
General Sarit Thanarat. Since then the more or less, the Thai economy has been strict to the
so-called laissez-faire policy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเปิดรับเปิดเศรษฐกิจไทยอาจลงเกือบเวลากลับกลางศตวรรษภายใต้สนธิสัญญาเบาว์ริง ก่อนสนธิสัญญา นานาชาติทั้งหมดทางการค้าได้ดำเนินการ โดยกลุ่มของพระราชวงศ์และสมาคมของเขา สนธิสัญญาเบาว์ริงรื้อถอนนี้ผูกขาดครั้ง มีศูนย์กลางของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประเทศไทยได้รับประโยชน์จากของสถานได้เนื่องจากสถานที่ล้อมรอบ โดยการค้าระหว่างประเทศที่สำคัญมากนอกจากนี้ ไม้ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นพระมหากษัตริย์หรือรัฐบาลประชาธิปไตยตามมาหลังจากส่งเสริมให้นานาชาติเทรดจะใช้งานเนื่องจากรายได้จากภาษีที่สามารถใช้ในการลงทุนในที่สาธารณะ ตั้งแต่ปี 1950 เศรษฐกิจที่เปิดให้นักลงทุนต่างประเทศ การความเชื่อมั่น nationalistic ซึ่งถูกครอบงำมากกว่า 1932-1949 ถูกยกเลิกโดยสมบูรณ์ทั่วไปสฤษดิ์ธนะรัชต์ ตั้งแต่นั้น มากกว่า หรือน้อย กว่า ไทยเศรษฐกิจได้เข้มงวดกับการเรียกว่านโยบาย laissez-faire

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปิดกว้างเศรษฐกิจไทยก็เปิดเกือบทุกครั้งที่อาจจะย้อนไปถึงช่วงกลางของศตวรรษที่สิบเก้าภายใต้สนธิสัญญาบาวริ่ง ก่อนที่สนธิสัญญาบาวริ่งทั้งหมดระหว่างประเทศการค้าได้ดำเนินการโดยคณะของพระราชวงศ์และผู้ร่วมงานของเขาสนธิสัญญาบาวริ่งรื้อผูกขาดนี้ในครั้งเดียว ด้วยกลางของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีผลประโยชน์ที่ประเทศไทยได้เปรียบทำเลที่ตั้งตั้งแต่ทำเลที่ตั้งอยู่ล้อมรอบโดยการค้าจำนวนมากที่สำคัญระหว่างประเทศ. นอกจากนี้ผู้ปกครองส่วนใหญ่ไม่ว่าจะเป็นพระมหากษัตริย์หรือรัฐบาลประชาธิปไตยที่ตามมาหลังจากการกระตุ้นให้เกิดการซื้อขายระหว่างประเทศที่จะใช้งานตั้งแต่รายได้จากการจัดเก็บภาษีที่สามารถนำมาใช้ที่จะลงทุนในระบบสาธารณูปโภค ตั้งแต่ปี 1950 เศรษฐกิจได้รับการเปิดให้นักลงทุนต่างชาติที่เชื่อมั่นชาตินิยมซึ่งโดดเด่นในช่วง1932-1949 ถูกทอดทิ้งอย่างสมบูรณ์โดยทั่วไปสฤษดิ์ ธ นะรัชต์ ตั้งแต่นั้นมาไม่มากก็น้อยเศรษฐกิจไทยได้รับอย่างเคร่งครัดที่เรียกว่านโยบายไม่รู้ไม่ชี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผดุง
เศรษฐกิจไทยถูกเปิดเกือบตลอดเวลาสามารถลงวันที่กลับไปในศตวรรษที่สิบเก้ากลาง
ภายใต้สนธิสัญญาบาวริ่ง . ก่อนการทำสนธิสัญญาการค้าระหว่างประเทศ
ทั้งหมดจัดทำโดยกลุ่มของราชวงศ์และผู้ร่วมงานของเขา สนธิสัญญาบาวริ่ง
รื้อถอนผูกขาดนี้ทันที กับกลางของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประเทศไทยได้รับประโยชน์จาก
สถานที่ประโยชน์ตั้งแต่สถานที่ล้อมรอบมากมาย การค้าระหว่างประเทศที่สำคัญ .
นอกจากนี้ ส่วนใหญ่ผู้ปกครองมีพระมหากษัตริย์หรือรัฐบาลประชาธิปไตยที่ตามมาหลังจาก
ส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ จะใช้งาน เนื่องจากรายได้จากภาษีอากรสามารถใช้ลงทุน
ในระบบสาธารณูปโภค ตั้งแต่ 1950 , เศรษฐกิจได้เปิดให้นักลงทุนต่างชาติ ,
ความรู้สึกชาตินิยม ซึ่งถูกครอบงำเหนือ 1932-1949 โดนทิ้ง
จอมพลสฤษดิ์ธนะรัชต์ทั่วไป ตั้งแต่นั้นมา มากขึ้นหรือน้อยลง เศรษฐกิจไทยได้รับการเข้มงวดกับ
เรียกว่า Laissez Faire นโยบาย