It may not come as a surprise that

It may not come as a surprise that in birds the hippocampus obviously serves different functions, due to a lack of immediate connections to the nidopallium caudolaterale. Instead, the avian hippocampus receives only olfactory and visual input mostly from the hyperpallium, although a role of the avian hippocampus for long-term spatial memory has been discussed (Rattenborg et al., 2011). One idea links the difference in evolution between birds and mammals to the use of olfactory inputs as primary sense in early mammals, whereas avian ancestors relied on visual inputs. Avian ancestors presumably first enlarged the dorsal ventricular ride – possibly already a structure for high-level associations then – while the hippocampus might have continued to receive visual input from the dorsal pallium, aside from olfactory input. The hyperpallium, in contrast to the mammalian neocortex, might have been less involved in forming multimodal associations. By contrast, in early mammals relying to a greater extent on olfactory stimuli, olfaction might have boosted connections to the association circuitries and thus strengthened the olfactory–hippocampal–dorsal cortex circuitry (Aboitiz et al., 2003 and Rattenborg and Martinez-Gonzalez, 2011). Whatever the reasons for the divergent brain development, so far, it is not clear whether in birds a unitary network exists analogous to the mammalian hippocampus that integrates multimodal sensory and motor inputs to form and initially store episodic-like memory representations. If at all, such function might be supported by a subregion of the nidopallium caudolaterale or by a variety of higher association regions in the nidopallium and mesopallium (Rattenborg et al., 2011 and Salwiczek et al., 2010). Given the disparate development of the hippocampus and prefrontal cortex, it may also not surprise that the avian brain lacks an EEG theta rhythm, which in mammals spans the prefrontal–hippocampal system during wake encoding and, especially in rodents, dominates hippocampal activity during REM sleep. Also, sharp wave–ripples are not observed in the bird's hippocampus, during quite wakefulness or SWS, and there also seems to be no equivalent of thalamocortical spindles during SWS (Rattenborg and Amlaner, 2009 and Rattenborg et al., 2011). Collectively, these observations argue against a prominent function of the hippocampus and hippocampo-neocortical interactions in the initial storage and system consolidation of memory in the avian brain comparable with that described in mammals. Yet, this does not exclude that such function is taken over, perhaps in a less generalized manner, by other structures

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันอาจไม่ได้มาเป็นประหลาดใจว่า ในนก ฮิบโปเห็นได้ชัดว่าอาหารฟังก์ชันที่แตกต่างกัน เนื่องจากการขาดการเชื่อมต่อทันทีกับ nidopallium caudolaterale แทน ฮิบโปนกรับอินพุตเท่านั้นได้กลิ่น และภาพส่วนใหญ่มาจาก hyperpallium แม้ว่าบทบาทของฮิบโปนกสำหรับหน่วยความจำระยะยาวได้รับการพูดถึง (Rattenborg et al. 2011) ไอเดียหนึ่งเชื่อมโยงความแตกต่างในวิวัฒนาการระหว่างนกและเลี้ยงลูกด้วยนมการใช้อินพุตได้กลิ่นเป็นสัมผัสหลักในช่วงเลี้ยงลูกด้วยนม ในขณะที่บรรพบุรุษนกพึ่งภาพอินพุต บรรพบุรุษนกสันนิษฐานว่าแรกขยายหลังหัวใจนั่ง – อาจแล้วอาจมีต่อโครงสร้าง ความสัมพันธ์ของระดับสูง แล้ว – ใน ขณะที่ฮิบโปรับเห็นจาก pallium หลัง นอกเหนือจากอินพุตได้กลิ่น Hyperpallium ตรงข้ามกับ neocortex เลี้ยงลูกด้วยนม อาจมีน้อยเกี่ยวข้องกับการสร้างความสัมพันธ์ต่อเนื่องของ โดยคมชัด ในช่วงต้นเลี้ยงลูกด้วยนมที่อาศัยในระดับที่มากขึ้นจากสิ่งเร้าได้กลิ่น กลิ่นอาจยกระดับเชื่อมต่อไปยัง circuitries สมาคม แล้วจึง เสริมสร้างวงจรได้กลิ่น – ฮิปโปแคมปัสหลังเยื่อหุ้มสมอง (ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ et al. 2003 และ Rattenborg และมาร์ติเนกอนซาเล ซ 2011) ไม่ว่าเหตุผลที่แตกต่างพัฒนาสมอง ฉะนี้ มันไม่ชัดเจนว่าในนก เครือนอร์โฟล์กอยู่คล้ายคลึงกับฮิบโปเลี้ยงลูกด้วยนมที่รวมอินพุต และต่อเนื่องและเริ่มเก็บฉากเหมือนหน่วยความจำแทน ถ้าทั้งหมด ฟังก์ชันดังกล่าวอาจได้รับการสนับสนุน โดยอนุภูมิภาคของ nidopallium caudolaterale หรือหลากหลายสูงสมาคมภูมิภาคใน nidopallium และ mesopallium (Rattenborg et al. 2011 และ Salwiczek et al. 2010) ได้รับการพัฒนาแตกต่างกันของฮิบโปและ prefrontal cortex มันอาจยังไม่แปลกใจว่า สมองนกขาดมี EEG ทีจังหวะ ซึ่งในการเลี้ยงลูกด้วยนมครอบคลุมระบบ prefrontal – ฮิปโปแคมปัสในระหว่างเครื่องเข้ารหัส และ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหนู กุมอำนาจกิจกรรมฮิปโปแคมปัสในช่วง REM การนอนหลับ นอกจากนี้ คมชัด – ระลอกคลื่นไม่ได้สังเกตในฮิบโปของนก ระหว่างความตื่นตัวหรือ SWS สวย และยังดูเหมือนจะ ไม่เทียบเท่าของแกน thalamocortical ระหว่าง SWS (Rattenborg et al. 2011 และ Rattenborg และ Amlaner, 2009) โดยรวม ข้อสังเกตเหล่านี้เถียงกับฟังก์ชันโดดเด่นของฮิบโปและ hippocampo neocortical ปฏิสัมพันธ์ในการรวมบัญชีเริ่มต้นของการจัดเก็บและระบบหน่วยความจำในสมองนกเทียบกับที่อธิบายไว้ในการเลี้ยงลูกด้วยนม แต่ นี้ไม่ได้ยกเว้นว่า ฟังก์ชันดังกล่าวจะถูกควบคุม บางทีในลักษณะทั่วไปน้อยกว่า โดยโครงสร้างอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันอาจจะไม่มาเป็นแปลกใจว่าในนกฮิบโปเห็นได้ชัดว่ามีอาหารฟังก์ชั่นที่แตกต่างกันเนื่องจากการขาดการเชื่อมต่อได้ทันทีเพื่อ caudolaterale nidopallium ที่ แต่ฮิบโปนกได้รับเพียงการป้อนข้อมูลการดมกลิ่นและภาพส่วนใหญ่มาจาก hyperpallium แม้ว่าบทบาทของฮิบโปนกสำหรับอวกาศหน่วยความจำระยะยาวได้รับการกล่าว (Rattenborg et al. 2011) หนึ่งความคิดที่เชื่อมโยงความแตกต่างในการวิวัฒนาการระหว่างนกและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยกับการใช้งานของปัจจัยการผลิตการดมกลิ่นเป็นความรู้สึกที่หลักในการเลี้ยงลูกด้วยนมในช่วงต้นในขณะที่บรรพบุรุษของนกพึ่งพาปัจจัยการผลิตภาพ บรรพบุรุษของนกสันนิษฐานแรกขยายการนั่งหลังมีกระเป๋าหน้าท้อง - อาจจะแล้วโครงสร้างสมาคมระดับสูงแล้ว - ในขณะที่ฮิบโปอาจจะยังคงได้รับการป้อนข้อมูลภาพจากปกคลุมหลังนอกเหนือจากการป้อนข้อมูลการดมกลิ่น hyperpallium ในทางตรงกันข้ามกับเทกซ์เลี้ยงลูกด้วยนมอาจจะได้มีส่วนร่วมน้อยในการจัดตั้งสมาคมเนื่อง โดยคมชัดในการเลี้ยงลูกด้วยนมในช่วงต้นอาศัยในระดับสูงในการกระตุ้นจมูกดมกลิ่นอาจจะได้แรงหนุนจากการเชื่อมต่อกับ circuitries สมาคมและทำให้ความเข้มแข็งวงจรเยื่อหุ้มสมองดมกลิ่น-hippocampal-ครีบหลัง (Aboitiz et al., 2003 และ Rattenborg และมาร์ติเนอนซาเลซ 2011 ) ไม่ว่าเหตุผลสำหรับการพัฒนาสมองที่แตกต่างกันเพื่อให้ห่างไกลมันจะไม่ชัดเจนไม่ว่าจะในนกเครือข่ายที่มีอยู่รวมกันคล้ายกับ hippocampus เลี้ยงลูกด้วยนมที่บูรณาการต่อเนื่องทางประสาทสัมผัสและมอเตอร์ปัจจัยการผลิตในรูปแบบแรกและเก็บหลักการเหมือนเป็นตัวแทนของหน่วยความจำ ถ้าทุกฟังก์ชั่นดังกล่าวอาจได้รับการสนับสนุนโดยอนุภูมิภาคลุ่มของ caudolaterale nidopallium หรือด้วยความหลากหลายของภูมิภาคสมาคมที่สูงขึ้นใน nidopallium และ mesopallium (Rattenborg et al., 2011 และ Salwiczek et al., 2010) ได้รับการพัฒนาที่แตกต่างกันของ hippocampus และ prefrontal นอกก็อาจจะยังไม่แปลกใจว่าสมองนกขาดจังหวะ EEG Theta ซึ่งเลี้ยงลูกด้วยนมครอบคลุมระบบ prefrontal-hippocampal ระหว่างการเข้ารหัสปลุกและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหนูครอบงำกิจกรรม hippocampal ระหว่างการนอนหลับ REM . นอกจากนี้คมคลื่นระลอกจะไม่ได้สังเกตใน hippocampus นกในระหว่างการตื่นตัวค่อนข้างหรือ SWS และนอกจากนี้ยังดูเหมือนว่าจะเทียบเท่ากับแกน thalamocortical ช่วง SWS ไม่ (Rattenborg และ Amlaner, 2009 และ Rattenborg et al., 2011) โดยรวมแล้วข้อสังเกตเหล่านี้เถียงกับฟังก์ชั่นที่โดดเด่นของ hippocampus และ hippocampo-neocortical ปฏิสัมพันธ์ในการจัดเก็บข้อมูลและระบบการเริ่มต้นการควบรวมกิจการของหน่วยความจำในสมองของนกเทียบเคียงกับที่อธิบายไว้ในเลี้ยงลูกด้วยนม แต่นี้ไม่ได้ยกเว้นว่าฟังก์ชั่นดังกล่าวจะนำไปบางทีอาจจะในลักษณะทั่วไปน้อยโดยโครงสร้างอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันอาจจะไม่ได้มาเป็นแปลกใจว่าในนกฮิปโปแคมปัสเห็นได้ชัดทำหน้าที่หน้าที่แตกต่างกัน เนื่องจากการขาดการเชื่อมต่อทันทีกับ nidopallium caudolaterale . แทน , ฮิปโปแคมปัสได้รับเท่านั้น กลิ่น ภาพนกนำเข้าส่วนใหญ่มาจาก hyperpallium แม้ว่าบทบาทของฮิปโปแคมปัสไข้หวัดนกสำหรับพื้นที่หน่วยความจำระยะยาวได้รับการกล่าวถึง ( rattenborg et al . , 2011 ) ความคิดหนึ่งการเชื่อมโยงความแตกต่างระหว่างนกและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมวิวัฒนาการการใช้ปัจจัยการผลิต กลิ่นเป็นหลัก ความรู้สึกในช่วงแรกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ส่วนบรรพบุรุษนกอาศัยข้อมูลภาพ สันนิษฐานว่าบรรพบุรุษนกก่อนขยายหลัง–ขี่ ( อาจจะได้โครงสร้างสมาคมระดับสูงแล้ว–ในขณะที่ฮิปโปแคมปัสอาจยังคงได้รับภาพการป้อนข้อมูลจากปัลลิอุมกระโดง นอกเหนือจากกลิ่นนำเข้า การ hyperpallium ตรงกันข้ามกับสมองชั้นนอกเขต อาจจะได้มีส่วนร่วมน้อยในการสร้างสมาคมหลาย . ในทางตรงกันข้าม , ในช่วงต้นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอาศัยให้พอเหมาะกับสิ่งเร้ามากขึ้นกลิ่น , กลิ่นอาจจะเพิ่มการเชื่อมต่อกับสมาคม circuitries จึงเพิ่มน้ำหนัก–กลิ่น–หลังนอกวงจร ( aboitiz et al . , 2003 และ rattenborg และ มาร์ติเนซ กอนซาเลซ , 2011 ) ไม่ว่าเหตุผลสำหรับการพัฒนาสมองซึ่งไกลมาก มันไม่ได้ชัดเจนว่าในนกเครือข่ายรวมกันมีอยู่คล้ายคลึงกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายทางประสาทสัมผัสและมอเตอร์ฮิปโปแคมปัสที่รวมปัจจัยฟอร์ม และเริ่มเก็บตอนเป็นภาพความทรงจำ ถ้าที่ทั้งหมด ฟังก์ชันดังกล่าวจะได้รับการสนับสนุนโดยอนุภาคของ nidopallium caudolaterale หรือความหลากหลายของภูมิภาคใน nidopallium สูงกว่าสมาคม และ mesopallium ( rattenborg et al . , 2011 และ salwiczek et al . , 2010 ) ได้รับการพัฒนาที่แตกต่างกันของเปลือกสมองส่วนพรีฟรอนท มันอาจไม่น่าแปลกใจที่สมองขาดนกสมอง Theta จังหวะ ซึ่งในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่สำคัญพรีฟรอนท –ฮิปโปแคมปัสในระบบปลุกการเข้ารหัสและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหนู , พนักงานกิจกรรมน้ำหนักในระหว่างการนอนหลับ REM . นอกจากนี้ คมและไม่พบคลื่นระลอกในฮิปโปแคมปัสของนกในค่อนข้างตื่นตัวหรือ SWS , และมันดูเหมือนจะไม่เทียบเท่ากับของ thalamocortical spindles ใน SWS ( rattenborg และ amlaner 2009 และ rattenborg et al . , 2011 ) โดยรวมแล้ว ข้อสังเกตเหล่านี้เถียงกับฟังก์ชั่นเด่นของฮิปโปแคมปัส และ hippocampo นี โอคอรติ คอลปฏิสัมพันธ์ในกระเป๋าเริ่มต้นและระบบรวมของหน่วยความจำในสมองนกเทียบเคียงกับที่ได้อธิบายไว้ในสัตว์ แต่ก็ไม่ได้ยกเว้นว่าฟังก์ชันดังกล่าวไปแล้ว บางทีในลักษณะทั่วไปน้อยลง โดยโครงสร้างอื่น ๆ