AIDS was first reported in the Unit

AIDS was first reported in the United States in 1981 and has since become a major worldwide epidemic. AIDS is the most advanced stage of infection caused by HIV. The names HIV and AIDS can be confusing because both terms describe the same disease. But most people who are HIV positive do not have AIDS. An HIV-positive person is said to have AIDS when his or her immune system becomes so weak it can't fight off certain kinds of infections and cancers, such as PCP (a type of pneumonia) or KS (Kaposi sarcoma, a type of cancer that affects the skin and internal organs in HIV), wasting syndrome (involuntary weight loss), memory impairment, or tuberculosis.
Even without one of these infections, an HIV-positive person is diagnosed with AIDS if his or her immune system weakens, as indicated by the number of CD4 cells in his or her blood. A CD4 cell count less than 200 in an HIV-infected person counts as a diagnosis of AIDS. It can take between 2 to 10 years, or longer, for an HIV-positive person to develop AIDS if he or she is not treated. Most people who start treatment (with medicines called antiretroviral therapy or ART) soon after an HIV infection will not develop AIDS.
Once a person has been diagnosed with AIDS, she or he is always considered to have AIDS, even if that person's CD4 count goes up again and/or they recover from the disease that defined their AIDS diagnosis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคเอดส์มีรายงานครั้งแรกในสหรัฐอเมริกาในปี 1981 และได้กลายเป็น โรคระบาดทั่วโลกเป็นหลัก โรคเอดส์เป็นขั้นสูงสุดของการติดเชื้อที่เกิดจากเชื้อเอชไอวี ชื่อเอชไอวีและโรคเอดส์อาจสับสนเนื่องจากเงื่อนไขทั้งสองอธิบายโรคเดียวกัน แต่คนส่วนใหญ่ที่มีเอชไอไม่มีโรคเอดส์ มีกล่าวเป็นคนเอชไอวีเป็นบวกเมื่อระบบภูมิคุ้มกันของเขา หรือเธอจะอ่อนแอมันไม่สามารถต่อสู้กับบางชนิดของการติดเชื้อและโรคมะเร็ง เช่น PCP (ชนิดของโรคปอดบวม) หรือ KS (Kaposi เยื่อ ชนิดของโรคมะเร็งที่ผิวหนังและอวัยวะภายในเชื้อเอชไอวี), เสียซินโดรม (สูญเสียน้ำหนักโดยไม่ตั้งใจ), ความจำเสื่อม หรือวัณโรคเอดส์แม้ไม่ มีอย่างใดอย่างหนึ่งที่ติดเชื้อเหล่านี้ เป็นคนเอชไอวีบวกถูกวินิจฉัยกับโรคเอดส์หากระบบภูมิคุ้มกันของเขา หรือเธออ่อนลง ตามที่ระบุ โดยจำนวนเซลล์ CD4 ในเลือดของเขา หรือเธอ มีจำนวนเซลล์ CD4 น้อยกว่า 200 ในผู้ติดเชื้อ HIV นับเป็นการวินิจฉัยของโรคเอดส์ มันสามารถใช้เวลา ระหว่าง 2-10 ปี หรือ นาน เป็นคนเอชไอวีบวกพัฒนาถ้าเขาหรือเธอไม่สามารถใช้รักษาโรคเอดส์ คนส่วนใหญ่ที่เริ่มต้นการรักษา (โดยยาที่เรียกว่าการรักษาด้วยยาต้านไวรัสหรือศิลปะ) หลังจากการติดเชื้อเอชไอวี จะไม่พัฒนาโรคเอดส์เมื่อบุคคลได้รับการวินิจฉัยกับโรคเอดส์ เขาหรือเธอเสมอถือว่ามีโรคเอดส์ แม้ว่าคนที่จำนวน CD4 ขึ้นไปอีก หรือจะกู้คืนจากโรคที่กำหนดการวินิจฉัยโรคเอดส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคเอดส์มีรายงานครั้งแรกในประเทศสหรัฐอเมริกาในปี 1981 และได้กลายเป็นโรคระบาดที่สำคัญทั่วโลก โรคเอดส์เป็นขั้นตอนที่ทันสมัยที่สุดของการติดเชื้อเอชไอวีที่เกิดจากการ ชื่อเอชไอวีและโรคเอดส์อาจสร้างความสับสนเพราะทั้งสองคำอธิบายโรคเดียวกัน แต่คนส่วนใหญ่ที่ติดเชื้อ HIV ไม่ได้มีโรคเอดส์ คนที่ติดเชื้อ HIV จะกล่าวว่ามีโรคเอดส์เมื่อระบบภูมิคุ้มกันของเขาหรือเธอจะกลายเป็นคนอ่อนแอดังนั้นมันไม่สามารถต่อสู้กับบางชนิดของการติดเชื้อและโรคมะเร็งเช่น PCP (ชนิดของโรคปอดบวม) หรือ KS (Kaposi sarcoma ประเภทของ โรคมะเร็งที่มีผลต่อผิวหนังและอวัยวะภายในเอชไอวี) การสูญเสียซินโดรม (การลดน้ำหนักโดยไม่สมัครใจ), หน่วยความจำจากการด้อยค่าหรือวัณโรค.
แม้จะไม่มีหนึ่งของการติดเชื้อเหล่านี้คนติดเชื้อ HIV ได้รับการวินิจฉัยโรคเอดส์หากระบบภูมิคุ้มกันของเขาหรือเธออ่อนตัว ตามที่ระบุโดยจำนวนของเซลล์ CD4 ในเลือดของเขาหรือเธอ เซลล์ CD4 นับน้อยกว่า 200 ในข้อหาคนที่ติดเชื้อ HIV เป็นการวินิจฉัยของโรคเอดส์ มันสามารถใช้เวลาระหว่าง 2-10 ปีหรือนานกว่านั้นสำหรับผู้ติดเชื้อ HIV ในการพัฒนาโรคเอดส์ถ้าเขาหรือเธอไม่ได้รับการรักษา คนส่วนใหญ่ที่เริ่มการรักษา (กับยาที่เรียกว่าการรักษาด้วยยาต้านไวรัสหรือศิลปะ) เร็ว ๆ นี้หลังจากการติดเชื้อเอชไอวีจะไม่พัฒนาโรคเอดส์.
เมื่อคนได้รับการวินิจฉัยกับโรคเอดส์เธอหรือเขาจะพิจารณาเสมอที่จะมีโรคเอดส์แม้ว่าบุคคลนั้น CD4 นับไป ขึ้นมาอีกครั้งและ / หรือพวกเขากู้คืนจากโรคที่กำหนดไว้วินิจฉัยโรคเอดส์ของพวกเขา