Everyone had their own recital styl

Everyone had their own recital style.

Some had highly exaggerated expressions. Some liked to use body language. Some had varying tones when delivering the recitals. And some did it with a straight face. There were all sorts of reciters. Those who were not skilled at recitals would always attempt to copy someone else’s style or just not attempt a style at all and recite it just as it is. But someone like Zhang Ye, who was from a background of media arts, would always recite in their own style. This was his rice bowl; he would not lose to anyone in a basic skill like that. His recitals tended to be calmer. He was used to expressing his emotions through the subtle expressions of his eyes and the tonal changes in his voice, and did not use exaggerated body language like dancing and shouting.

From the results, it looked like he had done a very good interpretation of the poem.

These interviewers, each and every one of them had a shocked look!

“I’ve finished reciting it. This poem…is called ‘This is also Everything’.” Zhang Ye said lightly after adjusting his breath and looking at the interviewers.

Director Wang’s “Everything”!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกคนมีสไตล์ของตัวเองจัดแสดงดนตรีแบบอนอกจากนี้บางสูงได้พูดเกินจริงนิพจน์ บางที่ชอบใช้ภาษากาย บางมีโทนสีที่แตกต่างกันเมื่อนำเสนอการแสดงดนตรี และบางคนทำกับใบหน้าตรง มีทุกประเภทของนักอ่านหลายคน คนที่ไม่มีทักษะที่เวทีเสมอพยายามที่จะคัดลอกลักษณะของคนอื่น หรือไม่พยายามลักษณะทั้งหมด และอ่านมันเท่านั้น แต่คนอย่างจางเย่ ผู้จากพื้นหลังที่สื่อ มักจะอ่านในสไตล์ของตัวเอง นี้เป็นชามข้าวของเขา เขาจะไม่สูญเสียในทักษะพื้นฐานที่เหมือนกัน เวทีของเขาที่มีแนวโน้มจะสงบ เขาใช้ในการถ่ายทอดอารมณ์ผ่านการยิบตาและเปลี่ยนโทนเสียงของเขา และไม่ได้ใช้ภาษากายพูดเกินจริงเช่นเต้นรำ และตะโกนจากผลลัพธ์ มันดูเหมือนเขาทำการตีความบทกวีดีมากผู้นั้นเคยถูกเหล่านี้ ทุกหนึ่งของพวกเขาได้ดูตกใจ"เสร็จอ่านมัน บทกวีนี้...เรียกว่า 'นี่ก็ทุกอย่าง' . " จางเย่กล่าวเบา ๆ หลังจากการปรับลมหายใจของเขา และที่ผู้นั้นเคยถูกผู้อำนวยการวังของ "ทุกอย่าง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกคนมีสไตล์การบรรยายของตัวเอง.

บางคนมีการแสดงออกที่พูดเกินจริงอย่างมาก บางคนชอบที่จะใช้ภาษากาย บางคนก็แตกต่างกันเสียงเมื่อส่งเห็นแก่ และบางส่วนไม่ได้กับหน้าตรง มีทุกประเภทของ reciters อยู่ บรรดาผู้ที่ไม่ได้มีฝีมือในการเห็นแก่ตัวมักจะพยายามที่จะคัดลอกรูปแบบของคนอื่นหรือเพียงแค่ไม่พยายามสไตล์ที่ทุกคนและอ่านมันเช่นเดียวกับที่มันเป็น แต่คนอย่างจางเจ้าซึ่งมาจากพื้นหลังของศิลปะสื่อมักจะท่องในสไตล์ของตัวเอง นี่เป็นอู่ข้าวอู่น้ำของเขา; เขาจะไม่สูญเสียกับทุกคนในทักษะพื้นฐานเช่นว่า เห็นแก่ตัวของเขามีแนวโน้มที่จะสงบ เขาได้ถูกใช้ในการแสดงอารมณ์ของเขาผ่านการแสดงออกที่ลึกซึ้งของดวงตาและการเปลี่ยนแปลงวรรณยุกต์ในเสียงของเขาและไม่ได้ใช้ภาษากายโอ้อวดชอบการเต้นและร้องตะโกน.

จากผลก็ดูเหมือนว่าเขาได้กระทำการตีความที่ดีมากของ บทกวี.

สัมภาษณ์เหล่านี้แต่ละคนและทุกหนึ่งของพวกเขามีลักษณะตกใจ!

"ฉันเสร็จท่องมัน กลอนบทนี้ ... เรียกว่า 'นี่ก็เป็นทุกอย่าง'. "จางเจ้ากล่าวว่าเบา ๆ หลังจากที่ปรับลมหายใจของเขาและมองไปที่ผู้สัมภาษณ์.

ผู้อำนวยการของวัง" ทุกอย่าง "!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกคนมีสไตล์การแสดงของตัวเองบางคนมีการแสดงออกสูงเกินจริงไปหน่อย บางคนชอบที่จะใช้ภาษากาย บางคนเปลี่ยนโทนเมื่อส่งมอบ recitals . และทำมันด้วยใบหน้าตรง มีทุกประเภทของณ . บรรดาผู้ที่ไม่ได้มีทักษะการแสดงดนตรีมักจะพยายามที่จะคัดลอกรูปแบบของคนอื่น หรือ ไม่พยายามเป็นสไตล์ที่ทุกคนและท่องมัน เหมือนมันเป็น แต่คนอย่างจางเย , ที่มาจากพื้นหลังของสื่อศิลปะ มักจะพูดในสไตล์ของพวกเขาเอง นี้คือชามข้าวของเขา เขาก็จะไม่แพ้ใครในทักษะพื้นฐานแบบนี้ recitals ของเขามีแนวโน้มที่จะขึ้น เขาเคยแสดงอารมณ์ผ่านสีหน้าแววตาของสีสันและการใช้เสียงของเขา และไม่ใช้ภาษาร่างกายขี้โอ่ชอบเต้นและร้องตะโกนจากผลลัพธ์ เหมือนกับว่าเค้าได้ทำการตีความที่ดีมากของบทกวีสัมภาษณ์เหล่านี้แต่ละและทุกหนึ่งของพวกเขามีตกใจดู !" เสร็จแล้ว . . กลอน . . . . . . . นี่เรียกว่า " นี้ยังเป็นทุกอย่าง " จางเยพูดเบาๆหลังจากปรับลมหายใจของเขาและมองผู้สัมภาษณ์ผู้กำกับหวาง " ทุกอย่าง "