In the case of PFOA, DuPont brazenl

In the case of PFOA, DuPont brazenly dumped its toxic waste into a creek that ran through a pasture where farmers grazed and watered their cows, causing grotesque malformations and deaths among the animals. Meanwhile, the company hid evidence that the chemical had contaminated the local water supply well beyond what the company’s own scientists considered safe and far beyond what independent scientists considered safe.

The Senate and the House have passed bills that would go a long way toward preventing such tragedies. What remains is for the two chambers to reconcile their versions into one bill that can be sent to the president for his signature. The Senate bill is the stronger of the two. Both would make it harder for companies to hide information from the public and from federal or state agencies by claiming it is confidential business information. Both bills would require companies to justify claims of confidentiality, but the stronger Senate bill would also require the E.P.A. to review such claims. The Senate bill would also require full public disclosure of any chemical that was found to be hazardous in testing.

The Senate bill would eliminate a “Catch-22” provision in existing law that says the E.P.A. can’t require safety testing unless it has evidence, which companies often try to hide, that a chemical may present an unreasonable risk. That is virtually impossible to demonstrate without the data that required testing would provide.

For regulatory purposes, the existing law divides chemicals into two groups — “existing chemicals,” more than 60,000, that were on the market when the first Toxic Substances Control Act was established in 1979, and “new chemicals,” more than 20,000, that entered commerce after 1979.

Although the law theoretically gave the E.P.A. authority to review “new chemicals” before they entered the market, it allowed companies to sell an untested chemical within 90 days if the overburdened agency didn’t challenge them, as was usually the case. The Senate bill, but not the House version, would mandate that the E.P.A. find the chemical safe before it can be marketed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในกรณีของ PFOA ดูปองท์อุกอาจทิ้งขยะเป็นพิษลงในลำห้วยที่วิ่งผ่านทุ่งหญ้าที่เกษตรกรถลอก และรดน้ำวัวของพวกเขา ทำให้เสียชีวิตสัตว์ประหลาด malformations ในขณะเดียวกัน บริษัทซ่อนหลักฐานว่า สารเคมีมีการปนเปื้อนน้ำประปาท้องถิ่นสัมผัสสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์ของบริษัทถือว่าปลอดภัย และไกลเกินนักวิทยาศาสตร์อิสระอะไรถือว่าปลอดภัยวุฒิสภาและบ้านผ่านรายการที่ช่วยป้องกันไม่ให้โศกนาฎกรรมดังกล่าว สิ่งที่เหลืออยู่คือสำหรับห้องสองกระทบรุ่นของพวกเขาในรายการหนึ่งที่สามารถส่งไปยังประธานสำหรับลายเซ็นของเขา ส่วนวุฒิสภาแข็งแกร่งของทั้งสอง ทั้งสองจะทำให้มันยากขึ้นสำหรับบริษัทที่จะซ่อนข้อมูล จากประชาชน และ จากหน่วยงานของรัฐ หรือรัฐ โดยอ้างว่า เป็นข้อมูลลับทางธุรกิจ สูตรทั้งสองจะต้องมีการจัดอ้างความลับ แต่เงินวุฒิสภาแข็งยังต้อง E.P.A. ที่ร้องเรียน ส่วนวุฒิสภายังต้องเปิดเผยข้อมูลสาธารณะเต็มรูปแบบของสารเคมีใด ๆ ที่พบว่ามีอันตรายในการทดสอบส่วนวุฒิสภาจะกำจัดส่วนสำรอง "Catch-22" ในกฎหมายที่มีอยู่ว่า E.P.A. ไม่ต้องทดสอบความปลอดภัยเว้นแต่จะมีหลักฐาน ที่บริษัทมักจะพยายามที่จะซ่อน ที่เป็นสารเคมีอาจมีความเสี่ยงที่ไม่มีเหตุผล ที่เป็นไปแทบไม่เห็นถึงไม่ มีข้อมูลที่ต้องการทดสอบจะให้สำหรับวัตถุประสงค์ข้อบังคับ กฎหมายที่มีอยู่แบ่งสารเคมีกลุ่มที่สอง — "สาร เคมีที่มีอยู่ มากกว่า 60,000 ที่อยู่ในตลาดเมื่อกฎหมายควบคุมสารพิษครั้งแรกก่อตั้งขึ้นในปี 1979 และ"เคมีใหม่" มากกว่า 20,000 ที่ป้อนพาณิชย์หลังปี 1979แม้ว่ากฎหมายให้อำนาจ E.P.A. ทบทวน "ใหม่เคมีภัณฑ์" ก่อนที่จะป้อนตลาดในทางทฤษฎี อนุญาตบริษัทขายสารเคมีการทดสอบภายใน 90 วันหากหน่วยงาน overburdened ไม่ท้าทายพวกเขา เช่นโดยปกติในกรณี ส่วนวุฒิสภา แต่ไม่บ้านรุ่น จะกำหนดว่า E.P.A. การค้นหาปลอดภัยสารเคมีก่อนที่จะสามารถวางตลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในกรณีที่ PFOA ที่ดูปองท์โจ่งแจ้งทิ้งขยะพิษของมันเข้าไปในลำธารที่ไหลผ่านทุ่งหญ้าที่เกษตรกรกินหญ้าและรดน้ำวัวของพวกเขาก่อให้เกิดความผิดปกติผิดปกติและเสียชีวิตในหมู่สัตว์ ขณะเดียวกัน บริษัท ซ่อนหลักฐานที่แสดงว่าสารเคมีที่ได้ปนเปื้อนแหล่งน้ำในท้องถิ่นได้ดีเกินกว่าสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์ของ บริษัท เองถือว่าปลอดภัยและไกลเกินกว่าสิ่งที่นักวิทยาศาสตร์อิสระถือว่าปลอดภัย. วุฒิสภาและสภาได้ผ่านค่าใช้จ่ายที่จะไปทางยาวต่อการป้องกันดังกล่าว โศกนาฎกรรม สิ่งที่ยังคงเป็นสองห้องจะคืนดีรุ่นของพวกเขาเป็นหนึ่งในการเรียกเก็บเงินที่สามารถส่งไปยังประธานสำหรับลายเซ็นของเขา การเรียกเก็บเงินวุฒิสภาเป็นแข็งแกร่งของทั้งสอง ทั้งสองฝ่ายจะทำให้มันยากขึ้นสำหรับ บริษัท ที่จะซ่อนข้อมูลจากประชาชนและหน่วยงานรัฐบาลกลางหรือรัฐโดยอ้างว่ามันเป็นข้อมูลลับทางธุรกิจ ค่าใช้จ่ายทั้งสองจะต้องมี บริษัท ที่จะแสดงให้เห็นถึงการเรียกร้องความลับ แต่การเรียกเก็บเงินที่แข็งแกร่งวุฒิสภานอกจากนี้ยังจะต้องมี EPA ในการตรวจสอบเรียกร้องดังกล่าว การเรียกเก็บเงินวุฒิสภานอกจากนี้ยังจะต้องมีการเปิดเผยข้อมูลสาธารณะที่เต็มไปด้วยสารเคมีที่พบว่าเป็นอันตรายในการทดสอบใด ๆ . บิลวุฒิสภาจะขจัด "Catch-22" บทบัญญัติในกฎหมายที่มีอยู่ที่ระบุว่าไม่สามารถ EPA ต้องมีการทดสอบความปลอดภัยจนกว่าจะมีหลักฐาน ซึ่ง บริษัท มักจะพยายามที่จะซ่อนที่เป็นสารเคมีที่อาจมีความเสี่ยงที่ไม่มีเหตุผล นั่นคือแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะแสดงให้เห็นถึงที่ไม่มีข้อมูลที่จำเป็นต้องใช้ในการทดสอบจะให้. เพื่อประโยชน์ในการกำกับดูแลกฎหมายที่มีอยู่แบ่งสารเคมีออกเป็นสองกลุ่ม - "สารเคมีที่มีอยู่" มากกว่า 60,000 ที่อยู่ในตลาดเมื่อสารพิษแรกพระราชบัญญัติควบคุมเป็น ก่อตั้งขึ้นในปี 1979 และ "สารเคมีใหม่" มากกว่า 20,000 ที่เข้ามาหลังจากที่การค้าปี 1979 แม้ว่าในทางทฤษฎีกฎหมายให้อำนาจ EPA ที่รีวิว "สารเคมีใหม่" ก่อนที่พวกเขาเข้ามาในตลาดที่จะอนุญาตให้ บริษัท ที่จะขายสารเคมียังไม่ทดลองภายใน 90 วันหากหน่วยงานที่หนักอึ้งไม่ได้ท้าทายพวกเขาที่เป็นปกติกรณี การเรียกเก็บเงินวุฒิสภา แต่ไม่ได้บ้านรุ่นจะอาณัติว่า EPA พบสารเคมีที่ปลอดภัยก่อนที่จะสามารถวางตลาด