t is natural on the part of every s

t is natural on the part of every student to remember the first day at school. It gave me a terrible feeling of fear and anxiety as I went to school with my father. It was my mother who first thought of sending me to school.

Of course I was of the school going age. When my mother expressed it I thought that she was a heartless woman. My mind was disturbed at first. Although I had heard about school, I had not visited it earlier.

My father took me to school which was an unknown place for me. Teachers and students were strangers to me. When I entered the school I felt nervous. It was big building with a large compound wall. As a small child I could not feel stable at the sight of the building. The atmosphere of the school was calm and quite. I was not acquainted with such atmosphere earlier.

It was an old and reputed school in our locality. My father was a student there in his childhood and youth. The Headmaster was well known to my father and greeted him with a smile.

My father introduced me to the Headmaster and requested him to admit me to the school. Then I was enrolled as a student. The Headmaster allowed me to attend the class. I became nervous. My father left me in the class room and went away. I was about to cry.

However, the kind behavior of the Headmaster and the class teacher soothed my feelings. The quality of nervousness vanished from me. The class teacher asked my name and where­abouts. He patted me on my back. I replied some of his questions promptly. He became pleased. He also advised me to purchase the text books.

At first, I was not able to understand why there were so many teachers. The bell rang. The class teacher left our class and another teacher came. All the students in our class again stood up. Other students looked at me curiously. The teacher wrote some words on the blackboard. He taught simple arithmetic's. Then the bell rang. Another class began.

In that class, a new teacher asked us to read a passage from a book. Some of us faithfully read it one after another. After three consecutive classes there was a recess of half an hour. I rushed to the play ground along with my class mates. That day I became intimate to Sandeep who became my best friend later on. As it was my first day, I did not carry Tiffin. Sandeep shared it with me.

Only two classes were held after recess. We told stories. The last class was a drawing-class. The drawing teacher was highly pleased when I set aside my nervousness and drew the picture of a jug on the black board. The classes came to an end at about 4 P.M. I was not willing to return from school.

The memory of my first day at school is very pleasant. I feel proud when I describe it to others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่เป็นธรรมชาติในส่วนของนักเรียนทุกจำวันแรกที่โรงเรียน มันให้ฉันความรู้สึกที่น่ากลัวของความกลัวและวิตกกังวลเป็นผมก็ไปเรียนกับคุณพ่อ แม่ที่แรก คิดว่า ส่งผมไปโรงเรียนได้แน่นอนผมจะอายุโรงเรียน เมื่อเด็ก ๆ แสดงว่า ฉันคิดว่า เธอเป็นผู้หญิง heartless ความคิดที่รบกวนในตอนแรก แม้ว่าฉันได้ยินเกี่ยวกับโรงเรียน มีไม่ไปเยี่ยมมันก่อนหน้านี้พ่อก็พาฉันไปโรงเรียนซึ่งเป็นสถานที่ไม่รู้จักฉัน ครูและนักเรียนมีคนแปลกหน้ากับฉัน เมื่อฉันใส่โรงเรียน ผมรู้สึกประสาท มันเป็นอาคารใหญ่ มีกำแพงขนาดใหญ่ซับซ้อน เป็นเด็กเล็ก อาจไม่รู้สึกมั่นคงในสายตาของอาคาร บรรยากาศของโรงเรียนมีความสงบ และเงียบ ฉันมีไม่ความคุ้นเคยกับบรรยากาศดังกล่าวก่อนหน้านี้เป็นโรงเรียนเก่าแก่ และมีชื่อเสียงในท้องถิ่นของเรา พ่อเป็นนักศึกษาในวัยเด็กและเยาวชนของเขา ครูไม่รู้จักพ่อ และรับการต้อนรับเขา ด้วยรอยยิ้มพ่อแนะนำฉันกับครู และขอให้เขายอมรับว่า ฉันไปโรงเรียน แล้ว ฉันได้ลงทะเบียนเป็นนักศึกษา ครูอนุญาตให้ฉันไปเข้าเรียน เป็นประสาท พ่อทิ้งฉันในห้องเรียน และออกไป ผมจะร้องไห้อย่างไรก็ตาม ประเภทลักษณะการทำงานของครูและอาจารย์ระดับเหมาะความรู้สึกของฉัน คุณภาพของ nervousness ศาสดาจากฉัน เรียนครูถามชื่อและตำแหน่งของฉัน เขา patted ฉันหลัง ผมตอบบางคำถามของเขาทันที เขากลายเป็นความยินดี เขายังแนะนำให้ซื้อหนังสือข้อความครั้งแรก ผมไม่เข้าใจทำไมมีครูจำนวนมาก ระฆังรัง ครูชั้นเหลือเรียน และอาจารย์ที่อื่นมา นักเรียนทั้งหมดในชั้นเรียนของเราอีกครั้งลุกขึ้นยืน นักเรียนคนอื่น ๆ มองดูที curiously ครูเขียนคำบนกระดานดำ เขาสอนเรื่องเลขคณิต แล้วระฆังรัง เริ่มที่ชั้นอื่นในการเรียน ครูใหม่ขอให้อ่านข้อพระคัมภีร์จากหนังสือ เรา faithfully อ่านที หลังจากเรียนต่อเนื่อง 3 มีการย่อมุมของครึ่งชั่วโมง ฉันวิ่งไปพื้นดินเล่นพร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นของฉัน วันที่ฉันได้ใกล้ชิดกับ Sandeep ที่กลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในภายหลัง เพราะเป็นวันแรกของฉัน ฉันไม่ได้พก Tiffin Sandeep ร่วมกันมันกับฉันชั้นสองถูกจับหลังจากย่อมุม เราบอกเรื่องราว ชั้นสุดท้ายเป็นรูปวาดคลาส ครูวาดรูปก็พอใจมากเมื่อผมดอง nervousness ของฉัน และวาดภาพของเหยือกบนกระดานดำ คลามาสิ้นสุดที่ประมาณ 16.00 น. ผมไม่ยินดีที่จะกลับจากโรงเรียนหน่วยความจำของฉันวันแรกที่โรงเรียนได้ดีมาก ฉันรู้สึกภูมิใจเมื่ออธิบายถึงผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสื้อเป็นธรรมชาติในส่วนของนักเรียนทุกคนที่จะจำวันแรกที่โรงเรียน มันทำให้ผมมีความรู้สึกที่น่ากลัวของความกลัวและความวิตกกังวลในขณะที่ฉันไปโรงเรียนกับพ่อของฉัน มันเป็นแม่ของฉันที่คิดว่าเป็นครั้งแรกของการส่งฉันไปโรงเรียน. แน่นอนผมเป็นของโรงเรียนอายุไป เมื่อแม่ของฉันแสดงมันผมคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ใจร้าย ใจของฉันรู้สึกไม่สบายใจในตอนแรก ถึงแม้ว่าผมจะเคยได้ยินเกี่ยวกับโรงเรียนผมไม่ได้ไปเยี่ยมมันก่อนหน้านี้. พ่อของฉันพาฉันไปที่โรงเรียนซึ่งเป็นสถานที่ที่ไม่รู้จักสำหรับฉัน ครูและนักเรียนคนแปลกหน้ามาให้ฉัน เมื่อฉันเข้าโรงเรียนผมรู้สึกประสาท มันเป็นอาคารขนาดใหญ่ที่มีผนังสารประกอบที่มีขนาดใหญ่ ในฐานะที่เป็นเด็กเล็กผมไม่สามารถรู้สึกมั่นคงในสายตาของอาคาร บรรยากาศของโรงเรียนสงบและค่อนข้าง ฉันไม่ได้ทำความคุ้นเคยกับบรรยากาศดังกล่าวก่อนหน้านี้. มันเป็นโรงเรียนเก่าและมีชื่อเสียงในท้องถิ่นของเรา พ่อของฉันเป็นนักเรียนที่นั่นในวัยเด็กและวัยหนุ่มของเขา อาจารย์ใหญ่เป็นที่รู้จักกันอย่างดีเพื่อพ่อของฉันและเขาได้รับการต้อนรับด้วยรอยยิ้ม. พ่อของฉันแนะนำผมให้อาจารย์ใหญ่และขอให้เขายอมรับฉันไปโรงเรียน จากนั้นผมได้เข้าเรียนเป็นนักศึกษา อาจารย์ใหญ่อนุญาตให้ฉันไปเข้าร่วมชั้นเรียน ฉันกลายเป็นประสาท พ่อของฉันทิ้งฉันในห้องชั้นเรียนและกลับออกไป ผมกำลังจะร้องไห้. แต่พฤติกรรมชนิดของครูใหญ่และครูประจำชั้นกายความรู้สึกของฉัน คุณภาพของความกังวลใจหายไปจากฉัน ครูชั้นถามชื่อและที่อยู่ของฉัน เขาตบฉันบนหลังของฉัน ผมตอบบางคำถามของเขาทันที เขากลายเป็นความยินดี นอกจากนี้เขายังแนะนำให้ผมซื้อหนังสือข้อความ. ตอนแรกผมก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจว่าทำไมมีครูจำนวนมาก เสียงระฆังดังขึ้น ครูประจำชั้นที่เหลือชั้นเรียนของเราและครูอีกคนหนึ่งมา นักเรียนทุกคนในชั้นเรียนของเราอีกครั้งลุกขึ้นยืน นักเรียนคนอื่น ๆ มองมาที่ฉันอยากรู้อยากเห็น ครูเขียนคำบางคำบนกระดานดำ เขาสอนคณิตศาสตร์ที่เรียบง่ายของ จากนั้นเสียงระฆังดังขึ้น ระดับเริ่มอีก. ในชั้นเรียนที่เป็นครูคนใหม่ขอให้เราอ่านข้อความจากหนังสือ บางส่วนของเรานับถืออ่านหนึ่งหลังจากที่อื่น หลังจากที่สามติดต่อกันในชั้นเรียนมีการพักผ่อนของครึ่งชั่วโมง ฉันรีบวิ่งไปที่สนามเด็กเล่นพร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนของฉัน วันนั้นผมจะกลายเป็นใกล้ชิดเพื่อ Sandeep ที่กลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันในภายหลัง ในฐานะที่มันเป็นวันแรกของฉันฉันไม่ได้ดำเนินการปิ่นโต Sandeep ที่ใช้ร่วมกันกับฉัน. เพียงสองชั้นเรียนที่ถูกจัดขึ้นหลังจากที่ปิดภาคเรียน เราบอกเรื่องราว ชั้นสุดท้ายคือการวาดภาพระดับ ครูวาดภาพมีความยินดีอย่างมากเมื่อฉันตั้งสำรองความกังวลใจของฉันและดึงภาพของเหยือกบนกระดานสีดำ เรียนมาถึงจุดสิ้นสุดที่ประมาณ 04:00 ผมไม่ยินดีที่จะกลับจากโรงเรียน. หน่วยความจำของวันแรกที่โรงเรียนเป็นที่พอใจมาก ผมรู้สึกภาคภูมิใจเมื่อผมอธิบายให้คนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

t คือธรรมชาติ ในส่วนของ นักเรียนทุกคนต้องจำวันแรกที่โรงเรียน มันให้ความรู้สึกที่น่ากลัวของความกลัวและความวิตกกังวลที่ฉันไปโรงเรียนกับพ่อ มันคือแม่ของฉัน ที่แรกคิดว่าจะส่งฉันไปโรงเรียน

แน่นอนของโรงเรียนไปอายุ เมื่อแม่ของฉันแสดงให้ฉันคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่มีหัวใจ จิตใจถูกรบกวน ในตอนแรกถึงแม้ว่าผมจะเคยได้ยินเรื่องที่โรงเรียน ผมได้ชมก่อน

พ่อพาฉันไปโรงเรียนซึ่งเป็นสถานที่ที่ไม่รู้จักผม ครูและนักเรียนมีคนแปลกหน้ามา เมื่อฉันเข้าไปในโรงเรียน ผมรู้สึกประหม่า มันเป็นอาคารขนาดใหญ่ที่มีผนังผสมขนาดใหญ่ เป็นเด็กเล็กอาจรู้สึกไม่มั่นคงในสายตาของอาคาร บรรยากาศของโรงเรียนคือความสงบและเงียบผมไม่คุ้นกับบรรยากาศดังกล่าวก่อนหน้านี้

มันเก่าและมีชื่อเสียงในโรงเรียนท้องถิ่นของเรา พ่อผมเป็นนักศึกษาอยู่ในวัยเด็กและเยาวชน อาจารย์ใหญ่เป็นที่รู้จักพ่อของฉัน และทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม

พ่อแนะนำผมกับครูใหญ่และร้องขอให้เขายอมรับฉันไปโรงเรียน ผมได้ลงทะเบียนเป็นนักเรียนครูใหญ่ที่ได้รับอนุญาตให้เข้าชั้นเรียน ฉันเป็นกังวล พ่อทิ้งฉันไว้ที่ห้องและเดินออกไป ผมกำลังจะร้องไห้

แต่เป็นพฤติกรรมของครูใหญ่และครูประจำชั้นกายกับความรู้สึกของผม คุณภาพของความกังวลใจหายไปจากฉัน ครูชั้นถามชื่อของฉันและที่อง abouts . เขาลูบหัวฉันบนหลังของฉัน ผมตอบบางส่วนของคำถามของเขาทันทีเขาก็ยินดี นอกจากนี้เขายังแนะนำให้ซื้อหนังสือเรียน

ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมีคนมากมาย เสียงระฆังดังขึ้น ครูชั้นทิ้งห้องเรียนของเรา และครูอื่นมา นักเรียนทุกคนในชั้นเรียนของเราอีกครั้งแล้วลุกขึ้นยืน นักเรียนคนอื่นมองฉันอย่างสงสัย ครูเขียนคำศัพท์บนกระดาน เขาสอนคณิตศาสตร์อย่างง่าย . จากนั้นระฆังดังขึ้นห้องอื่นเริ่ม

ในชั้นเรียนนั้น ครูใหม่ ขอให้เราอ่านข้อความจากหนังสือ บางคนนับถืออ่านหนึ่งหลังจากที่อื่น หลังจากที่สามติดต่อกันในชั้นเรียนมีพักครึ่งชั่วโมง ฉันรีบวิ่งไปที่สนามพร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนของฉัน วันนั้นผมก็สนิทสนมกับแซนที่กลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันในภายหลัง มันเป็นวันแรกของฉัน ฉันไม่ได้พกปิ่นโต .แซนที่แบ่งปันมันกับผม

แค่สองชั้นถูกจัดขึ้นหลังจากพัก เราบอกเรื่องราว คาบสุดท้ายเป็นแบบชั้น ภาพวาดครูอย่างยินดีเมื่อฉันเมินเฉยความกังวลใจของฉันและดึงภาพจากเหยือกบนกระดานดำ เรียนก็จบประมาณ 4 ทุ่ม ผมก็ไม่กลับจากโรงเรียน

ความทรงจำในวันแรกที่โรงเรียน มันสวยงามมากผมรู้สึกภูมิใจเมื่อฉันอธิบายให้คนอื่น ๆ